حتی ایشان می فرماید: حوزه های ما تحت عنوان لزوم نظم، سیستم دانشگاهی را هم برای حضور و غیاب و هم برای امتحان پذیرفته است.

🌹 بسم الله الرحمن الرحیم 🌹 مدیریت از درون و مدیریت از بیرون اینکه بچه وقتی کلاس می آید باید اول کلاس حضور و غیاب و بعد امتحان شود برای تعطیلی فکر است. متأسفانه حوزه های ما تحت عنوان لزوم نظم، سیستم دانشگاه را هم برای حضور و غیاب و هم برای امتحان و ... پذیرفته است، و نهایتِ تحصیل یک طلبه، آیت الله و دکتر فلان است. اروپا برنامه علوم انسانی اش بر مبنای مدیریت از خارج است و مبنایش هم مبنای انسان شناسانه خودشان. آنها معتقدند که دستگاه شناخت روبناست و روابط تولید زیربناست، این حرفی است که آقای حسین آریان پور در زمینه جامعه شناسی عنوان کرده است. لازمه این تفکر این است که دستگاه شناخت هرچه دارد از راه تجربه است و انسان همراه خودش چیزی به نام دستگاه شناخت این جوری ندارد. الهامی که ما می گوییم، آنها به آن معتقد نیستند. وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْواها) خدای تعالی ریشهٔ دانش انسان را به الهام الهی گره زده است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🆔 دارالحکیم https://eitaa.com/daralhakim

ایشان می فرماید : غربی ها فرق بین خوب و بد را قراردادی و نسبی می دانند. و می گویند در درون خبری نیست.

🌹 بسم الله الرحمن الرحیم 🌹 یک میخ از درِ اتاق مرحوم آقای شاه آبادی بیرون آمده بود. ایشان گفت این میخ به عبای کسی گیر می کند و آن را پاره می کند. به شاگردش گفت چکش بیاور و این میخ را بکوب. شاگرد گفت : اگر از روز اول مقدر شده که عبای کسی را بگیرد که پاره شود پاره خواهد شد، و اگر از اول مقدر نشده که... استاد او را با لفظ خاصی مخاطب قرار داد و گفت فلانی، تنبلی موحّدت کرده؟! باید دید آدم را چه چیزی موحد کرده است. دقت کنید، اگر می بینید داعشی ها ایثارگرند، می بینید جان برکف اند می بینید بمب به خودشان می بندند و منفجر می کنند چه چیزی ایثارگرشان کرده؟ خشم زیاد. هی آمدند گفتند این شیعیان مهدورالدم هستند، این شیعیان مانع اسلام اند، اینان فلان اند و فلان اند؛ لذا بی بصیرتی ایثارگرشان کرده. وقتی آقای شاه آبادی گفت تنبلی موحدت کرده، بعضی ها را هم خرّیت ایثارگر می کند. ببینید علت اصلی آن چیست. ایثارگر داریم تا ایثارگر، تا چه چیزی ایثارگرش کرده باشد. گاهی دنیا ایثارگرش می کند و گاهی آخرت ایثارگرش می کند هر کدام یک جور. 📙 آیة الله حائری شیرازی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🆔 دارالحکیم https://eitaa.com/daralhakim

تفکر همان است که نتیجه اش بصیرت باشد.

خوارج، ایثارگرانِ جبههٔ علی علیه السلام بودند، نه قدرت طلبانِ زمانِ آن حضرت. اما از ایثارگری بدون تفکر، اینگونه شدند.

کسی که در جست و جوی حق بوده و خطا کرده است، مانند کسی نیست که طالب باطل بوده و آن را یافته است. نهج البلاغه خطبه 61

🔻در ستایش شمایل سیاسی سعید جلیلی #سجاد_صفار_هرندی من «جلیلی‌چی» نیستم. سال ۹۲ به او رای ندادم. دور اول انتخابات همین امسال هم به او رای ندادم. به ضعف‌ها و محدودیت‌های او در مقام یک سیاستمرد واقفم. اما حالا که پس از سه هفته ممنوعیت سخن گفتن درباره نامزدهای انتخاباتی امکان نوشتن یافته ام دوست دارم از او بنویسم. از سعید جلیلی که به نحو کم‌نظیری نماینده بخش بزرگی از فضیلت‌ها و زیبایی‌های انقلاب اسلامی پنجاه و هفت در سیاست ملی ماست. اگر آرمان پنجاه و هفت پیوند یافتن و بلکه یگانه شدن دین و سیاست در متن حیات مدنی بود، این یگانگی نخست باید در وجود سیاستمرد محقق شود. جلیلی به وضوح مصداق این معناست. پیشتر نوشتم که مهم‌ترین میراث شهید رییسی سیاست تقواست و اینک باید افزود که میراث‌دار او از این جهت بی‌شک سعید جلیلی است. با این ملاحظه که آنچه برای سید شهید با شمّ و غریزه محقق بود، برای جلیلی با نحوی تفصیل و نظرورزی همراه شده است. نحوی درک سازوار مبتنی بر دیانت از سیاست و مقاومت و عدالت که در جزئیات مشی عملی و زیست شخصی نیز متبلور است. و این فقط مربوط به امور کلان سیاست نیست؛ شاید به چشم کسانی خرد و کم اهمیت به نظر برسد، برای من اما اینکه سیاستمداری داریم که در اوج مشاجره پینگی‌پنگی مناظره دونفره، وقتی رقیب قرآن می‌خواند، ملتزم به امر «فاستمعوا له و انصتوا» لب از سخن می‌بندد، قیمتی است. اینکه مجاهد جانبازی داریم که زخم و جراحت خود را محمل تبلیغ سیاسی قرار نمی‌دهد (شاید هنوز هم بسیاری از مردم جانباز بودن او را ندانند) ارزشمند است. اینکه نامزد انتخاباتی داریم که در نحوه عمل خود، در گفتن و نگفتن، در رفتن و ماندن، بیش از هر چیزی حجت شرعی را در نظر می‌آورد همان لحظه طلایی سیاست پنجاه و هفتی است. جلیلی امروز خیلی بیش از گذشته در منظر و مرئی وجدان ایرانی ما حاضر است. می‌دانم که بابت جمله بعدی ملامت و تمسخر خواهم شد اما چه باک؟ این وجدان ایرانی هر چند به او رأی ندهد اما عمیقا دوستش دارد. همچون شمایلی از فضیلت‌های بنیادینی که مدینه ما را برافراشته است: تقوا، شجاعت، سلامت، ساده‌زیستی و مردمداری. ممکن است بسیاری بترسند و ترجیح دهند که در این شرایط سخت و خطرناک چون اویی سکان کشور را به دست نگیرد. اما این ترس به خلاف تصور همراه با نفرت نیست. تلاش دو هفته اخیر برای نفرت ساختن حول جلیلی موفق نبود (به خلاف مورد احمدی نژاد در سال هشتاد و هشت). فضیلت و تقوا چیزی نیست که از نظر انسان ایرانی نکته‌سنج مخفی بماند و او کسی را که به این زیور آراسته است، نمی‌تواند دشمن بدارد. همچنین این ترس چندان مربوط به ویژگی‌های شخصی جلیلی نیست. در واقع این ترس، ترس از تنگ شدن زندگی و مجال و امکان‌های آن (خواه در پرتو سیاست حجاب و محدودیت اینترنت یا نزاع با قدرت‌های جهانی) به حفره‌های بزرگی در کلیت سیاست انقلابی باز می‌گردد. بار دیگر مسائل جلیلی را به یاد آوریم: اینکه جلیلی زبان تخاطب با بخش مهمی از مردم را ندارد، اینکه ایده‌ای در نسبت با تکثر واقعاً موجود در ایران امروز ندارد، اینکه ایده آزادی در منظومه او جای روشنی ندارد و اینکه ایده امکان پیشرفت بدون همراهی با هژمونی غرب هنوز اعتماد و امید چندانی بر نمی‌انگیزد، جملگی به کاستی‌های اساسی نیروی انقلاب و گفتار و طرح سیاسی آن باز می‌گردد. اگر این خلل‌ها زیر عبای پوشاننده شهید رییسی و سیادت و صفا و معنویت او از نظر مخفی شده بود (که البته چندان هم نشده بود) به معنای حل و فصل آنها نبود. و مسیر آینده مسیر در انداختن طرحی نو و حل و فصل واقعی این کاستی‌هاست. با مشاجره ملال‌آور تعیین مقصر و سرزنش متقابل در میان نیروهای انقلابی گامی به پیش برداشته نمی‌شود. شمایل محبوب و دوست داشتنی جلیلی اینک به مثابه یک سرمایه سیاسی متعلق به نیروهای انقلاب است. من تصور می‌کنم روند وقایع ماه‌ها و سال‌های پیش رو ارزش اجتماعی این سرمایه را بالاتر نیز خواهد برد. اما گشایش آینده ما در هزینه کردن مسرفانه این سرمایه نیست. در تلاش جدی و سخت کوشانه و بیرحمانه برای حل مسائلی است که موجد ترس فوق الذکر می‌شود. کاش سعید جلیلی خود به محور این تلاش تبدیل شود.

بسم الله الرحمن الرحیم. سلام علیکم. 💢 مشارکت غیرسیاسی مردم. نامزدی، رییس جمهور شد که هیچ وعده و قولی نداد، و هیچ تصویری از آیندهٔ دولتش در دست مردم نبود، جهت گیری دولتش مشخص نشد، و بدنه نخبگانی درکی از نوع همکاری با دولتش نیافت، و حتی هر وعده و برنامه ای رقیبش می داد، می گفت شدنی نیست. این یعنی اکثریت رأی دهندگان توقعی از این رأی نداشته اند. این مشارکت غیر سیاسی خطرناک است، و اگر شرایط آینده بهبود نیابد، به سرعت به سرخوردگی و انکار حداکثری تبدیل خواهد شد.

جریان حزب الله سال هاست که بطن جامعه را رها کرده است، و فقط به لشکرکشی های خیابانی دل خوش کرده است. اتفاقا همین الان متنی را دیدم که برای تأیید حجاب باز قصد دارند به یک ورزشگاهی لشکرکشی کنند. حال باز تعدادی از دوستانم می گویند، با این اتفاق، قصد داریم از مردم کناره گیری کنیم، اتفاقا علت اصلی این مشارکت غیر سیاسی مردم، همین عدم ورود و حضور به بطن جامعه، و کناره گیری از مردم است.

دانشگاه امروز با سبک و سیاق نظام آموزشی، در راستای خدمت به نظام سرمایه داری، سربازی تولید می کند، که حتی هزینه آن را خود سرباز (دانشجو) پرداخت می کند. دانشگاه امروز با سبک و سیاق نظام آموزشی امروز، بدنبال سیاست زدگی جامعه است، تا بلکه روند سیاسی یک جامعه را به این مشارکت های غیرسیاسی ختم کند.