فراخوان! چهل سال پیش پیرمردی روحانی با اتکای بر توده های محروم ایران، قدرتمندترین متحد استراتژیک آمریکا و غرب در منطقه رو به زیر کشید آن هم با ارسال چند تا نوار کاست از غربت و پایمردی خودش و ملت وفادارش بر آرمان های انقلابش! چهل ساله آمریکا با VOA و انگلستان با BBC سلطنت طلب ها واسرائیل با «من و تو» عربستان سعودی با تلویزیون ایرانیان و گروهک تروریستی رجوی با تلویریون سیمای آزادی (!) و ده ها و صدها رسانه ریز و درشت و بسیج فضای مجازی و تزریق میلیون ها دلار به گروه های اپوزیسیون و سازماندهی ریز تا درشت مخالفان نظام نتوانسته اند حکومتی که همان پیرمرد ساخت را به زیر بکشند! چرا؟ راز این مانائی و روئین تنی چیست؟ پاسخ های تان را برایم ارسال کنید بهترین شان را منتشر می کنم. @DariushSajjadi لطفا پاسخ ها کوتاه و کارشناسی و غیر شعاری باشد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

به پیشواز روز خبرنگار! گرامی باد ۱۷ مرداد روز تکریم از حرفه ارزشمند خبرنگاری. از سال ۶۶ خلعت روزنامه نگاری را بر تن کردم و تمام این سالها کوشیدم جز حقیقت به هیچ کسی یا گروه و سازمانی متعهد نباشم. یک بار به مرحوم کیومرث صابری (گل آقا) که قلمی زیبا و حکاکی شده از چوب را در دفتر کارش گذاشته و به طعنه بر روی آن نوشته بود: «این قلم فروشی نیست. قبلا به ملت ایران فروخته شده» گفتم قلم ما روزنامه نگاران به هیچ کس حتی مردم هم نباید فروخته شود و موظفیم تحت هر شرایطی بدون توجه به خوشایند یا ناخوشایند مخاطب و تنها با تعهد به حقیقت بنویسیم و بازتاب دهنده کژی ها و ناراستی ها باشیم. ولو آنکه آن کژی و ناراستی را در مردم ببینیم. تهمت ها و بهتان و دشنام و ناسزاهای زیادی در این مدت شنیده ام. از اسب افتادم اما از اصل نیفتادم ولو آنکه به جفا متهم شدم اما نازک طبعی نکردم و سرشت این حرفه نازک طبعی نمی طلبد. قلمداران امانت داران حقیقت اند. سروده حضرت حافظ وصف حال جماعت روزنامه نگار باید باشد که: وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ماکافریست رنجیدن خبرنگاران با شرف. روزمان مبارک! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

شبکه من و تو! امروز و هم زمان با روز خبرنگار از شبکه تلویزیونی «من و تو» تماس گرفتند و درخواست انجام مصاحبه بمناسبت وقایع جاری در کشور داشتند. در پاسخ امتناع کردم به این اعتبار که در مسیر روزنامه نگاریم قائل به پرنسیب هائی هستم از جمله «حرفه ای گری» به همین دلیل با وجود اقامت ۲۰ ساله ام در آمریکا هرگز و علی رغم دعوت های متعدد به تلویزیون VOA مصاحبه ندادم چون اساسا VOA را یک رسانه حرفه ای نمی دانم و تنها یک بوق تبلیغاتی برای دولت آمریکا است که مشتی شبه خبرنگار را درون خود جا داده. از دادن مصاحبه به شبکه «من و تو» نیز امتناع دارم و به خودشان نیز اعلام کردم به این دلیل که رسانه ای فاقد شناسنامه است و علی رغم بودجه هنگفتی که مشخص است در این شبکه تزریق می شود نه مدیریت آن مشخص است و نه هویت و عقبه رسانه ای این رسانه قابل شناسائی است. روز خبرنگار بر خبرنگاران شریف و آزاده مبارک باد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

تصاویر تاریخ ساز! (بمناسبت ساگشت شهادت محسن حُججی) برخی از عکس های خبری قابلیت اثرگذاری بسیار بیشتری از دوات قلم صدها روزنامه نگار دارد. کوین کارتر با عکس «کودک و لاشخور» در کنار اِدی آدامز با عکس معروفی که از اعدام یک ویت کنگ توسط سرتیپ نگوک لوآن در جنگ ویتنام گرفت دو نمونه بارز از چنین تصاویری است که وجدان جهانی را به درد آورد. عکسی هم که بعد از اشغال جاسوس خانه آمریکا در فردای پیروزی انقلاب اسلامی از دو نظامی آمریکائی با دست هائی بر روی سر، روی صفحات نشریات جهان رفت یکی از همین تصاویر اثرگذار بود که در اوج نظام پولارایز و قدرقدرتی آمریکا تمام آن مهابت را توسط دانشجویان پیرو خط امام شکست و برند ضدیت با هژمونی آمریکا را بنام انقلاب اسلامی و در عمق جنگ سرد بنام ایران رقم زد. تصویر منتشره از شهید محسن حججی در اسارت داعش نیز از زمره تصاویر اثرگذاری است که یک بار دیگر توانست نام ایران را به افتخار در دنیای رسانه برجسته کند. اهمیت تصویر حججی قدرت پادزهری آن در مقابل زهر داعش بود. داعش طی بالغ بر ۷ سال جنگ در منطقه تعمدا کوشید با «رویکردی مغولی» و از طریق بالا بردن دوز خشونت و دست زدن به خشونت هر اندازه نامتعارف تر همانند لشکر چنگیز خان «مهابت و خوف از خود را» بیش از «قدرت خود» در فاهمه دشمنانش القا کند تا از این طریق قبل از هر چیز مخاطب را از افسارگسیختگی رفتارهای جنایتکارانه اش مرعوب و خائف نماید. امری که تا حدود زیادی نیز در تحقق آن توفیق پیدا کرد. اما در این میان شهید حُججی در مقام یک نماد با آن حضور آرام و پر صلابت در حلقه گرازهای داعش به تنهائی توانست همه آن هیولاوشی خوفناکی را که داعش تعمدا از خود ساخته بود «شکسته» و این توفیق را بنام خود و تشیع ایرانی ممهور و طلایه داری کند. همه تلاش داعش آن بود تا دشمنانش را قبل از جنگیدن، مرعوب خوفناکی خود کند و شهید حججی با خونسردی مومنانه اش توانست آن خشونت شنیع را با شهامت خود مضحکه و لگد مال کند. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

دمکراسی یا بوالهوسی!؟ با گذشت بیش از ۳۰۰ سال از نظریه پردازی جان لاک پیرامون مفهوم دمکراسی اکنون دمکراسی مُبدل شده به اسم رمز «هوس بازی» که مصادیق اش را نیز صاحبان قدرت بنام مردم و در کام مردم ذائقه سازی می کنند و با تحمیق توده ها و بنام توده ها منافعش را منحصرانه برداشت و خویش کامانه انباشت و آزمندانه تناول می کنند.

گند چاله دهانی! طی هفته جاری دو مطلب در مورد ابتذال انتقال مشروعیت در نظام سلطنتی و همچنین سنت سیئه چاکرسالاری در حکومت و سلوک پهلوی ها نوشتم که قطعا می توانست و می تواند در کانون نقد منتقدین قرار گیرد که بالشخصه همواره از نقد کارشناسی استقبال کرده ام. علی رغم این و به سنت مالوف ، دلبستگان به «سلطنت و پهلوی» طوفانی در توئیتر راه انداخته و با بالغ بر ۲۰۰۰ کامنت از ناب ترین فحاشی های چارواداری و از طریق توسل به چاشنی اسافل الاعضای خود «نقد مولف» بجای «نقد تالیف» را برای اینجانب سفره آرائی فرمودند. صادقانه بگویم بابت آن دشنام های جنسی کمترین تکدر خاطری نداشته و نه کامنتی را حذف و نه کامنت گذاری را دلیت کردم و تعمدا همه آن ناسزاها را مشتاقانه حفظ کردم چرا که بهترین سند از عقبه لجستیکی و فاقد شعور اقشار سلطنت طلب را آناتومیک می کند. علاقه مندان می توانند با رجوع به آن دشنام های جنسیتی ضمن التفات یافتن به عمق روان پریشی قشون سلطنت طلب به لابراتوآری ارزشمند جهت گونه شناسی «وُلگاریسم جنسی» سلطنت طلبان مزبور دسترسی داشته باشند. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44