٧
#محرم
ادامه بحث لطف
روز عاشورا فردي به نام مارِد كه پهلوان عرب بود،نيزه ايي برداشت و گفت عباس خودت را تسليم كن!
عباس(ع) فرمود : آيا من به پيامبر متصل نيستم ؟
من شاخه ايي متصل به درخت رسالت و هديه ايي از نور و جوهر رسالت هستم
هر كس از اين شجره باشد هرگز زير سلطه نمي رود و هر كس مثل من باشد از مبارزه با پهلوانان عاجز نيست
من كسي هستم كه پلك بر هم زدني مشرك نشدم و مخالفتي با پيامبر نداشتم
(در اوامر و نواهي)
من نسبت به پيامبر مثل برگ هستم نسبت به درخت و شاخه ها روي ريشه ها رويش دارد
ريشه من پيامبر است و من شاخه هستم و روي ريشه رشد كردم
بدان نزد خدا گاهي يك جوان از يك مرد تنومند قويتر مي شود .
و در نهايت حضرت عباس مارد را با شمشير خودش به درك واصل كرد
آري چنين عباسي در راه مولايش دست راست و چپش را مي دهد و دست افشان و پاي كوبان رزق بي حساب خداي سبحان را دريافت مي كند و الطاف بي نهايت خداوند بر اين عبد تسليم سرازير مي گردد كه: الله لطيف بعباده يرزق من يشاء بغير حساب
پايان
استاد بروجردي
٩٧/٥/١٧
كانال در محضر استاد بروجردي را در پيام رسانهاي زير دنبال كنيد
پيام رسان سروش پلاس
sapp.ir/darmahzareostadbroujerdi
پيام رسان بله
https://ble.im/boroojerdi
پيام رسان گپ
https://gap.im/darmahzar
پيام رسان ايتا
https://eitaa.com/darmahzareostadbroujerdi
تلگرام
@darmahzar
لينك سايت حوزه علميه السلطان علي بن موسي الرضا(ع)👇
http://bit.ly/2WTptgK
💠 فضیلت اشک بر مصائب اباعبدالله الحسین (ع)
🔅 حضرت امام صادق علیهالسلام در روایتی فرمودند:
«هر کس به جهت ارادت و محبت به ما(خالصانه)، بر مصائب ما بگرید؛ پیش از آن که اشک از چشم او خارج شود خداوند رحمت خود را بر او نازل میکند.
زمانی که اشک بر گونه او جاری میشود؛ اگر قطرهای از اشکهای او در جهنم بیفتد حرارت آن را خاموش کرده به حدی که هیچ گرمایی در آن باقی نماند.
و نیز کسی که به جهت محبت به ما (و مصائب وارده بر ما) دردمند و دلسوز باشد؛ در روز مرگش هنگام ملاقات ما بسیار شادمان خواهد بود و شادی او در قلبش پایدار است تا زمانی که بر ما، کنار حوض وارد شود در حالی که حوض کوثر از ورود دوستدار ما شادمان است...»
📚 برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی
⬅ برای مشاهده ادامه مطلب به لینک زیر مراجعه نمایید:
http://bit.ly/2kzvhhv
یادم ز وفای اشجع ناس آید
وز چشم ترم سوده ی الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری
هیهات برادری چو عباس آید
💠 فرازهایی از زیارتنامه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
🔅در اولین سلامی كه به حضرت ابالفضل العباس داده می شود، عرض میكنیم: «اَلسّلامُ عَلیک أیهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ الْمُطِیعُ للّه وَلِرَسُولِهِ وَلأمِیرِالْمُؤمِنِینَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَینِ»
🔅عنوان عبد اولین معرفی است كه از حضرت ابالفضل علیهالسلام در زیارتنامه شده است. خدای سبحان با عنوان عبد، عزت را به طوركامل به حضرت عطا فرموده است.
🔅در زیارتنامه حضرت کنار عنوان عبد، صفت صالح قرار دارد «ایها العبد الصالح». عبد صالح عبدی است كه افعال و اعمال و اقوال و ذات وی به صلاح رسیده است.
🔅در زیارتنامه میخوانیم حضرت اباالفضل العباس علیهالسلام "المطیع لله" است و اطاعت وی از حضرت حق، ایشان را "المطیع لرسوله و لأمیرالمومنین و الحسن و الحسین" میكند. حضرت عباس در مقابل اهل بیت علیهمالسلام مطیع محض بودند.
📚 برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی
⬅ برای مشاهده ادامه مطلب به لینک زیر مراجعه نمایید:
http://bit.ly/2kADORj
⬛◼◾▪🌴🕯🌴▪◾◼⬛
زیارت باب الحوائج حضرت
ابالفضل العباس علیهالسلام🚩
✨بِسْمِ اللہِ الرَّحْمَنِ الرَّحیم✨
السَّلامُ عَلَيكَ أيَّها العَبدُ الصالِحِ المُطيعُ لِله وَ لِرسُولِهِ وَ لِأَميرِالمؤمِنينَ وَالحَسَنِ وَالحُسـينِ صَلّى اللهُ عَلَيهم وَسَلَّم،
اَلسَّلامُ عَلَيكَ وَ رَحَمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ وَ مَغفِرَتُهُ وَ رِضوانُهُ وَ عَلى رُوحِك وَ بَدَنِكَ، أشهدُ و أشهِدُ الله أَنَّك مَضيتَ عَلى ما مَضى بهِ البَدريُّونَ وَالمُجاهِدونَ فی سَبيلِ الله، المُناصِحوُن لَهُ فی جِهادِ أعِدائهِ المُبالِغونَ فی نُصرَةِ أوليائهِ الذّابّونَ عن أحبّائهِ، فَجَزاكَ اللهُ أفضَل الجَزاء وَ أكثرَ الجَزاءِ وَ أوفرَ الجَزاءِ وَ أوفى جَزاء أحَـد مِمِّن وَ فى ببيعَتِهِ وَاستَجابَ لهُ دَعوَتَهُ وَأطاعَ ولاةَ أمِرِه، أشَهِدُ أنّكَ قد بالغَتَ فی النَصيحَةِ وأعطيتَ غايَةَ المجهُودِ فبَعثَك اللهُ فی الشُهِدِاء وَ جَعَلَ رُوحَك مَع أرواحِ السُّعداء وَ أعطاك من جِنانهِ أفسحَها منـزلاً وَ أفضَلها غُرَفاً وَ رفَـعَ ذِكرَكِ فی عليّين وحَشَرَك مع النَّبييّنَ وَالصِدّيقين وَالشُّهداءِ وَالصالِحينَ وَ حَسُنَ أولئكَ رفيقاً، أشهدُ أنّك لَـم تَهن وَلَم تنكُل وَ أنَّكَ مَضِيتَ عَلـى بَصيرَةٍ مِن أمرِك مُقتَدياً بِالصّالِحين وَ مُتَّبِعاً لِلنَبييّنَ، فَجَمَعَ اللهُ بَينَنا وَ بَينَك وَ بَينَ رَسُولِهِ وَ أولِيائِهِ فی مَنازِل المخُبِتين، فإنّه أرحَمَ الرّاحِمين
🎥روضهخوانی حضرت آیتالله خامنهای در مصیبت حضرت امالبنین سلاماللهعلیها |شب تاسوعا ۵۲/۱۱/۱۲
🔹انتشار نخستینبار
👇👇👇
♨سوال:
🔰نسل امروز چگونه می تواند از حضرت اباالفضل العباس (ع) الگو بگیرد؟
✍پاسخ:
✅حضرت عباس بن علی بن ابیطالب(ع)، از جمله بزرگترین شخصیتها در مکتب تشیع به شمار میرود.
او دارای ویژگیهای اخلاقی بسیار والایی است؛ تا جایی که مقامی نزدیک به معصومان دارد.
امام سجاد(ع) در وصف او چنین میفرماید: «خداوند عباس را رحمت کند که برادرش حسین(ع) را بر خود ترجیح داد و خود را در راه او فدا کرد تا جایی که دستانش قطع شد. خداوند نیز در مقابل آن، دو بال به او عطا کرد که با آن در بهشت پرواز میکند ... عباس نزد خداوند چنان مقام والایی دارد که همه شهیدان در روز قیامت، به مقام او غبطه میخورند».[۱]
برخی از ویژگیهای او که میتواند الگویی برای همه باشد، عبارتاند از:
۱. شجاعت: او مردی بسیار شجاع بود که لحظهای در جانبازی خود برای امامش، تردید نکرد. حتی وقتی که شمر برای او اماننامه آورد، ایشان به شدت با این امان مخالفت کرده و توجهی به زنده ماندنش در صورت پذیرش امان و کشته شدنش در صورت رد آن، نکرد.[۲]
۲. استقامت: او به گونهای در راه دفاع از دین اسلام و حمایت از امام خود پایدار بود که حاضر بود همه چیز خود را در این راه فدا کند. از اینرو وقتی دستان مبارک آنحضرت را از بدن جدا کردند، فریاد زد: «اگر دستم را از بدنم جدا کنید، به خدا قسم که دست از حمایت از دین خود برنمیدارم».[۳]
۳. وفاداری: آنحضرت با اینکه به شدت تشنه بودند، بعد از اینکه خود را به آب رساندند، از نوشیدن آب خودداری کرده و تمام تلاش خود را صرف رساندن آب به خیمهها و کودکان تشنه کردند.[۴] این کار او نشاندهنده اوج وفاداری نسبت به امام خود است که به خود اجازه نمیدهد قبل از امام خود که تشنهکام است، از آب بنوشد.
ما میتوانیم با توجه به این ویژگیها و دیگر خصائص این شخصیت بزرگ، راه استقامت در مسیر حق و صراط مستقیم و اطاعت از امام و ولی خود را بیاموزیم و به گونهای باشیم که آخرت خود را فدای دنیا و زندگی دنیوی خود نکنیم.
📚پی نوشت:
[۱]. شیخ صدوق، الامالی، ص ۴۶۲ - ۴۶۳، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق.
[۲]. ابن طاووس، علی بن موسی، اللهوف علی قتلی الطفوف، ص ۸۸، تهران، انتشارات جهان، چاپ اول، ۱۳۴۸ش.
[۳]. مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع)، ج ۳، ص ۱۹۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
[۴]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۴۱، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
🔵