#شرح_دعای_کمیل۱۵۰ 🔅 *«اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ»* 🔅 *«خدایا! گناهانی را که نقمت و بلا را فرود می‌آورند، بر من ببخشای...»* 🔷🔹 امام صادق علیه‌السلام زنجیر گسستن نعمت را در چند نشانه ترسیم می‌کنند: 🔹 ۱. اظهار فقر و ناداری: ابراز نیازمندی و ناتوانی در برابر روزی‌رسانی خداوند، می‌تواند سبب کاهش نعمت شود. 🔹 ۲. خوابیدن در وقت نماز عشاء: چراکه این زمان، لحظه‌ای مقدس برای مناجات و ارتباط با خداست. خواب در این ساعت، دل را به تاریکی و کدورت متمایل می‌سازد و برکت را از زندگی دور می‌کند. 🔹 ۳. خوابیدن بعد از نماز صبح سپیده‌دم، زمان نشاط روح و برکت‌های الهی است و باید با ذکر، دعا، مطالعه یا فعالیت‌های سازنده آغاز شود. این زمان، بهترین فرصت برای تقویت فکر و روح است و خوابیدن در آن، نعمت‌ها را کمرنگ می‌کند. 🔹 ۴. استحقار نعمت‌ها (کوچک شمردن الطاف الهی) زمانی که انسان نعمت‌های خدا را پیش‌پاافتاده و بی‌ارزش بپندارد، زنگ خطری برای زوال نعمت است. چنین دیدگاهی رشته‌های شکر را می‌گسلد و زمینه‌ساز تغییر و زوال نعمت می‌شود. ❇️ در مقابل، نگاهی ژرف و سپاسگزارانه به نعمت‌های الهی همان‌گونه که امام حسین علیه‌السلام در دعای عرفه به ریزترین نشانه‌های رحمت خدا، از پیچش مفاصل تا حرکت پلک‌ها اشاره می‌کند — دل را از زنگار «استحقار» پاک می‌سازد و نعمت را در نظر انسان بزرگ و بی‌همتا می‌نمایاند. ⬅️ راز شکرگزاری همین است: *پایدار کردن نعمت‌ها و گسستن زنجیرهای نقمت!* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۲ 🔅 *«اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ»* 🔅 *«خدایا، آن گناهانی را که نقمت فرود می‌آورند، بر من ببخش.»* ✅ دعا در زندگی انسان بسیار کارساز است و حتی از بدیهیات کارگشایی و فرج محسوب می‌شود. ناگفته نماند که دعا بال‌های پرواز به‌سوی قرب الهی است و باید پیش از هر اقدام جدیدی انجام شود تا فرد از شرح صدر (وسعت وجود) که خداوند به دعاکنندگان عطا می‌کند، غافل نباشد. 🔷 از آنجا که دعا وسیله‌ای برای تقرب به خدا و درخواستی همراه با تضرع و امید است، در مقابل شکایت، ابراز ناامیدی و اعتراض قرار می‌گیرد. شایان ذکر است که شکایت بندگان به درگاه خداوند از ارزش و اعتبار انسان می‌کاهد؛ همان‌گونه که شکایت از فرزند نزد والدین، شخص را در نظر آنان کوچک می‌سازد. ✅ از وظایف مهم والدین، دعا برای فرزندان است تا در خلوت خود، دست نیاز به سوی خداوند متعال بلند کنند و رهایی از رذایل اخلاقی آنان را طلب نمایند. 🔷 دعا سدی در برابر یأس و ناامیدی است و باب عذاب را می‌بندد؛ چراکه نفرین کردن فرزندان موجب نزول بلا می‌شود و در حقیقت، نفرین بر آنان، نفرین بر خود انسان است. ⬅️ *یکی از عباراتی که به منزلهٔ نفرین است و باعث نزول بلا می‌شود، گفتن این جمله است: «تو را به خدا واگذار می‌کنم.» این سخن در واقع، حکم عدل الهی را به همراه دارد.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۳ 💠 *«دعا و اهمیت اوقات ویژه در دریافت روزی و توفیقات الهی»* 🔅 *«اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ»* 🔅 *«خدایا! گناهانی را که موجب نزول بلا و نقمت می‌شوند، بر من ببخش.»* 🔷🔹 دو زمان کلیدی برای دریافت روزی و توفیق: 🔹 ۱. پس از نماز صبح (تقسیم روزی روزانه) 🔹 ۲. پس از نماز مغرب (تقسیم روزی شبانه) 💢 خواب در این دو زمان، انسان را از دریافت روزی و توفیقات الهی محروم می‌کند. همچنین، این اوقات، زمان‌های مهمی برای نزول برکات، وسعت رزق و گشایش در کارها هستند. ⬅️ محرومیت از این برکات می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات و گرفتاری‌ها شود. ⁉️ چرا خواب در این زمان‌ها ناپسند است؟ موجب بی‌توفیقی در امور می‌شود. بی‌توفیقی، خود مقدمه‌ای برای گناه است و هرچه باعث گناه یا محرومیت از خیر شود، ناپسند شمرده می‌شود. ✅ اولیای الهی در بین‌الطلوعین (پس از طلوع فجر تا طلوع آفتاب) و پس از نماز مغرب، با اذکار، اوراد، محاسبۀ نفس و برنامه‌ریزی معنوی، این دقایق طلایی را غنیمت می‌شمردند. ✅ زمان بین‌الطلوعین، فرصتی کوتاه اما پربرکت است که باید قدر آن را دانست. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۴ 🔅 *«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعاء»* 🔅 *«خدایا! آن گناهانی را که چون دیواری بلند، دعاهایم را محبوس می‌کنند، بیامرز.»* ✅ *حقیقت این است که گناهان همچون قفسی آهنین بر بال‌های پرندۀ دعا سنگینی می‌کنند و نمی‌گذارند نغمۀ درخواست از افق خاک به سوی ملکوت پرواز کند.* 🔷🔹 *آیه «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ» نوای ربانی است که اجابت در آن وعده داده شده است. پس اگر بانگ دل به اجابتی نرسید، نه وعدۀ خداوند شکسته است، بلکه این زنگار گناه است که بر آینۀ دل نشسته و انعکاس دعا را خاموش ساخته است.* ⁉️ اما کدام گناه چنین سدّی در برابر دعا برپا می‌کند؟ 🍃 امام صادق علیه‌السلام به چهار گناه اشاره کرده‌ است. 💢 نخستین آن‌ها «سوءُ النِّيَّةِ وَ السَّريرَةِ» است؛ نیت تیره و باطنی آلوده. ◻️ چه بسا اندیشه‌های زهرآگینی که هرگز بر زبان جاری نشده‌اند؛ اما همچون شبحی در تاریکی، فضای دل را مسموم ساخته‌اند. 💢 سوءسریره، همان عقیدۀ باطل است که تخم کینه در خود می‌پرورد، یا با تیغ حسد راه ظهور خیرات را می‌بندد. چنین انسانی اگر زبان به دعا بگشاید، غافل است که این کدورت درونی بال‌های مناجاتش را شکسته و دعا را از پرواز بازداشته است. ◻️ در حقیقت، وقتی عقیده‌ای باطل فضای وجود انسان را آلوده سازد، جان او از قابلیت دعا و مناجات صحیح تهی می‌شود؛ و چنین دعایی به اجابت نمی‌رسد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۶ 🔅 *«اللهُمَّ اغفِر لِیَ الذُّنوبَ الّتی تَحبِسُ الدّعاء»* 🔅 *«خدایا، آن گناهانی را که دعا را محبوس می‌کنند، ببخشای.»* 🍃 امام صادق علیه‌السلام در ادامۀ روایت، پرده از رازی دردآلود برمی‌دارد و گناهی را برمی‌شمارد که دیواری بلندتر از دیگر گناهان می‌سازد: 🔅 *«وَ تَركُ التَّصديقِ بِالاِجابَة»* 🔅 *«رها کردن باورِ اجابت»* 🔷 انسان، آنگاه که دست نیاز به درگاه ابدیت برمی‌دارد، باید دل را به ریسمان «یقین» پیوند زند. اگر در خلوت دل، زمزمه‌های شک و تردید طنین اندازد که «شاید اجابتی در کار نباشد!»، همین ناامیدی، پرده‌ای ضخیم میان عابد و معبود می‌کشد. این تردید، آفتی است که ریشهٔ دعا را می‌سوزاند، پیش از آن که به ثمر بنشیند. 🔹 خداوند در حدیث قدسی، ندایی ناب و امیدبخش سر می‌دهد: «بِرَحمَتي فَلیَثِقُوا»؛«به رحمتم بیاویزند و اطمینان کنند.» 🔷 واژه «فلیثقوا» از ریشه «وثوق» به‌معنای اتکا کردن، اعتماد کامل داشتن و تکیه‌گاهی استوار یافتن است. این بیان نورانی گویای آن است که بنده نه‌تنها باید به رحمت خدا امیدوار باشد، بلکه باید چنان بر آن تکیه کند که گویی آن را با چشم دل می‌بیند. 🔹 سپس می‌فرماید: «وَ فَضلي فَلیَرجُوا»؛«و به فضل و بخشش بی‌منتهایم امید ببندند.» 🔷 «رجاء» همان امیدی است که هرگز به یأس نمی‌گراید. این امید، بال و پری برای روح است تا از قفس محدودیت‌های زمینی بگذرد و به ملکوت اعتماد پرواز کند. 🔹 پس، آن کس که دعا می‌کند؛ اما در ژرفای قلبش باوری به شنیده شدن و اجابت آن ندارد، همانند کشاورزی است که بذر می‌افشاند؛ اما هرگز باور ندارد که بارانی خواهد آمد و جوانه‌ای خواهد رویید. این ناباوری، خود، مانعی است که باران رحمت را از ریزش بر مزرعه بازمی‌دارد. 🔷 این حالت، نوعی «حدیث نفس» است؛ گفت‌وگوی درونی منفی که بی‌اعتمادی را در جان می‌دَمد و انسان را از درک کرامت الهی محروم می‌سازد. گناه او، نه عصیانی آشکار، که جرمی پنهان است؛ جرم «نداشتن باور و تصدیق». این جرم، دعا را در حصار خاکستری بی‌اعتمادی زندانی می‌کند و نالهٔ بنده را به سقف خانهٔ خودش بازمی‌تاباند. 🔹 پس انسان باید به نام «مجیب» خداوند ایمان داشته باشد؛ همان‌گونه که غریق و مضطر را پاسخ می‌گوید، دعای هر بنده‌ای را نیز خواهد شنید و پاسخ خواهد داد، هرچند که زمان و کیفیت آن بر ما پنهان باشد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۷ 💠 *«گناهان بازدارندهٔ دعا»* 🔅 *«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ»* 🔅 *«خدایا، آن گناهانی را که دعا را بازمی‌دارند و در بند می‌کشند، بر من ببخشای.»* 🔷🔹 امام صادق علیه‌السلام در بیان مصادیق این گناهان، به دو نمونهٔ دیگر اشاره می‌فرماید: 🔅 « وَ النِّفَاقُ مَعَ الْإِخْوَانِ.» 🔅 *«وَ تَأْخِيرُ الصَّلَاةِ عَنْ وَقْتِهَا»* 🔹 *١-نفاق* 💢 نفاق، زنگار روح و عاملی است که آینهٔ دل را تیره می‌سازد. منافق در ظاهر خود را دوست و برادر نشان می‌دهد؛ ولی در باطن، دچار دوگانگی و بی‌صداقتی است. این رفتار غیرصادقانه با خلق خدا که تجلیگاه حق هستند، پیوند انسان را با حقیقت مطلق، سست یا قطع می‌کند. ⁉️ چگونه می‌توان به درگاه خداوند یکتا که ذاتش بر صدق و وحدانیت استوار است، روی آورد در حالی‌که دل به تفرقه و دورویی آلوده باشد؟ 💢 نفاق، همچون دیواری آهنین، مانع صعود دعا به حریم قدس الهی می‌شود. 🔹 *٢-به تا خير انداختن نماز* ❇️ نماز، ملاقات با معشوق ازلی و میثاقی است بین بنده و پروردگار. هر نماز، وقت ویژه‌ای دارد که میقاتی روحانی و فرصتی برای تجدید عهد است. به تأخیر انداختن عمدی نماز، بی‌اعتنایی به این وعده‌گاه معنوی و نشانهٔ سستی در عبادت است. ✍🏼 در روایات آمده است که نماز آخر وقت مورد عفو قرار می‌گیرد؛ اگرچه خداوند با رحمت خود آن را می‌پذیرد، اما این امر به‌معنای بی‌تأثیر بودن آن در رابطهٔ عبد و مولا نیست. 💢 تأخیر در نماز حتی اگر بخشیده شود، شکافی هرچند نازک در مسیر بندگی ایجاد می‌کند و می‌تواند از عوامل بازماندن دعا از استجابت باشد. 💢 *نفاق و سهل‌انگاری در نماز، از جمله موانعی هستند که دعا را در مرزهای زمینی حبس می‌کنند* و مانع اتصال آن به منبع لایزال رحمت الهی می‌شوند. ✅ *پاکسازی دل از ریا و دوگانگی، و پایبندی به ادب عبادت و وقت نماز، از شرایط مهم استجابت دعاست.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۸ 🔅 *«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاء»* 🔅 *«خدایا!آن گناهانی را که چون دیواری، دعاهایم را در حصار خاک می‌گیرند، بیامرز.»* 🟥 در کتاب شریف «وسائل‌الشیعه» جلد ۱۱، صفحه ۵۲۰، از امام سجاد علیه‌السلام دلایل دیگری برای «حبس دعا» بیان شده است: 💢 ۱. «تَرْكُ التَّقَرُّبِ إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بِالْبِرِّ وَ الصَّدَقَةِ» «رها کردن تقرّب به خداوند عزوجل از طریق نیکی و صدقه.» ⬅️ *تقرب به خداوند، آرمان نهایی انسانیت است* و برای پیمودن این راه، مقدماتی ضروری است. ◻️ *نیکی به مردم و صدقه دان، از جمله کارهایی هستند که این مسیر را هموار می‌کنند و موجب وصال به حضرت حق می‌شوند.* *در حقیقت، هدف غایی عبادت، تقرب به خدا و کسب رضای اوست.* 🔶 این بیان گهربار دو راه کلیدی برای رسیدن به این مقصود را نمایان می‌سازد: 🔸 *الف) نیکی و احسان (بِرّ):* شامل رعایت حقوق دیگران، خدمت به خلق و هرگونه عمل خیر می‌شود. 🔸 *ب) صدقه:* صدقه منحصر به کمک مالی نیست و هرگونه یاری‌رسانی برای رفع نیاز نیازمندان را در بر می‌گیرد. ◻️ اگر رهرو این راه از این مقدمات ضروری غافل شود، وصال به حق برایش تحقق نمی‌یابد و در نتیجه، دعاهایش به حبس کشیده می‌شود. به همین دلیل است که توصیه شده برای رفع موانع معنوی، حتی برای حضور در محضر پیامبر، یا اقامه نماز، صدقه داده شود تا این وصال به بهترین شکل صورت گیرد. ◻️ *در این مسیر، نفس عملِ بخشش و نیکی مهم است، نه مقدار آن.* صدقه، هم قرب‌الی‌الله را به‌همراه دارد و هم سبب بهره‌مندی خانواده‌های نیازمند می‌شود. 💢 ۲. «اسْتِعْمَالُ الْبَذَاءِ» به کار بردن سخنان زشت و ناپسند. «بَذاء» به‌معنای فحش دادن، بدزبانی و به کار بردن الفاظ رکیک و ناهنجار است. گاه حتی عنوان کردن فردی با کلمه‌ای زشت مانند «شیطان»، در فرهنگ دینی ناپسند شمرده می‌شود؛ چرا‌که حقیقتِ این کلمات به‌تدریج اثر خود را بر جان و زبان انسان می‌نهد و مانعی برای استجابت دعا می‌‌شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۵۹ ‌ 🔅 «اللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاء» ‌ 🔅 «خدایا! آن گناهانی را که دعاهایم را به حبس می‌کشند، بیامرز.» ‌ 🟥 امام سجاد علیه‌السلام در ادامه به گناهان دیگری که همچون دیواری مانع استجابت دعا می‌شوند، اشاره می‌فرماید: ‌ 💢 ۳. ترک کمک به درمانده (تَرْكُ إغَاثَةِ المَلْهُوف). ‌ ▫️ «مَلْهُوف» به فردی گفته می‌شود که در چنگال مصیبت و سختی بزرگی گرفتار شده و چنان در اضطراب و درماندگی فرو رفته است که برای نجات خود، فریاد یاری سر می‌دهد. «إغَاثَة» به‌معنای یاری رساندن و پاسخ دادن به فریادِ کسی است که استغاثه می‌کند. ‌ 🌀 هنگامی که انسانی فریاد «ملهوف» را می‌شنود؛ اما به یاری او نمی‌شتابد، در واقع پاسخی به ندای فطرت انسانی خود نداده است. این بی‌تفاوتی، رشته‌های انسانیت را می‌گسلد و باعث می‌شود دعای خود او نیز در حصار بماند. ‌ 💢 ۴. ترک یاریِ ستمدیده (تَرْكُ مَعَاوَنَةِ المَظْلُوم). ‌ ▫️ این فراز تأکید عمیق‌تری بر مسئولیت اجتماعی هر فرد در قبال دادخواهی مظلومان دارد. هر انسانی باید در برابر فریاد بی‌پناهِ ستمدیده، پاسدار و دادرس او باشد. اگر این فریاد را بشنود و پاسخگو نباشد، گویی خود بر آن مظلوم، ظلمی مضاعف روا داشته است؛ ظلمِ بی‌تفاوتی و ترک یاری. این عمل ناشایست نیز از موانع بزرگ استجابت دعا محسوب می‌شود. ‌ 🌀 ناگفته نماند که گاه گرفتاری و مصیبت فرد، پنهان می‌ماند و آشکار نمی‌شود. این پنهانی، خود آزمایشی برای اهل ایمان است. در قانون زندگی، پنهان کردن گرفتاری‌ها اصل اولیه است، اما به محض اینکه درد و درماندگی انسانی آشکار شود، یاری کردن به او به فریضه‌ای همگانی تبدیل می‌شود. ‌ ‌ 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» ‌ 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۶۰ 🔅 *«اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ»* 🔅 *«خدایا! بیامرز برایم آن گناهانی را که دعا را باز می‌دارند.»* 🍃 *امام سجاد علیه‌السلام در ادامۀ روایت به گناه دیگری که موجب حبس دعا می‌شود، اشاره می‌فرماید:* 🔹 *۵. «تَضييعُ الأمْرِ بِالمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنِ المُنْكَر»* ▫️ واژه «تَضْيِيع» تنها به‌معنای «ترک کردن» و رها کردن نیست، بلکه حاوی معنای عمیق‌تری است: «ضایع کردن»، «تباه ساختن» و «تحریف کردن». یعنی فرد، فریضۀ امر به معروف و نهی از منکر را انجام می‌دهد؛ اما آن را به‌شکلی نادرست، نابجا و غیر مؤثر اجرا می‌کند که در نهایت به هدر رفتن و تباهی این ارزش مقدس می‌انجامد. 🟥 *این عمل نادرست می‌تواند در قالب‌های مختلفی ظهور پیدا کند:* 💢 *۱. رعایت نکردن جایگاه تأثیر:* امر و نهی باید در جایی انجام شود که احتمال تأثیرگذاری وجود دارد. صحبت کردن با فردی که فقط به تمسخر گوش می‌دهد، یا نهی از منکر توسط شخصی که خودش به آن گناه آلوده است، نه‌تنها سودی ندارد؛ بلکه موجب وهن این فریضه می‌شود و مصداق بارز «تضییع» است. 💢 *۲. رعایت نکردن ادب و ملایمت:* این کار باید با نهایت لطافت، خردمندی و احترام انجام شود. اگر با خشونت، تحقیر و بی‌احترامی همراه باشد، خودش تبدیل به یک «منکر» می‌شود و اصلِ امر به معروف را ضایع و نابود می‌کند. 💢 *۳. تحریف و بیان ناقص حق:* هرگونه تحریف در بیان معروف یا ناقص گفتن حقیقت، خیانت به پیام الهی است. اگر کلام خداوند به صورت ناقص، غلط یا جهت‌دار بیان شود، گویی این ارزش بزرگ «ضایع» شده است. ⬅️ *نکتۀ هشداردهنده اینجاست که گاهی بلای الهی ممکن است بر کسانی نازل شود که خود، اهل امر و نهی هستند؛ اما در انجام این مسئولیت خطیر، دچار «تضییع» شده‌اند. اینجاست که این گناه، به‌مانند دیواری، دعاهایشان را حبس می‌کند و مانع از رسیدن آن به عرش الهی می‌شود.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۶۱ 🔅 *«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنزِلُ البَلاء»* 🔅 *«خدایا، گناهانی را که باعث نزول بلا می‌شوند، بیامرز.»* 🔰 دعا نردبانی است به‌سوی ملکوت و گناه طوفانی است که این نردبان را درهم می‌شکند. برخی گناهان چنان سنگین و تاریک هستند که آسمان رحمت را به ابری تیره تبدیل می‌کنند و قطرات بلا بر سر بنده نازل می‌شود. 🔅 *«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَقطَعُ الرَّجاء»* 🔅 *«خدایا، گناهانی که رشته‌های امید را می‌برند و ناامیدی می‌آفرینند، ببخش.»* ✍🏼 «رجاء» به‌معنای انتظار رسیدن به مطلوب است؛ یعنی فرد امید دارد که خواسته‌اش برآورده شود. البته رجاء تنها زمانی محقق می‌شود که اسباب و مقدمات لازم برای حصول مطلوب، تا حد ممکن فراهم شده باشد. 🍃 آیت‌الله میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب «اسرار الصلوة» مفهوم رجاء را این‌گونه توضیح می‌دهد: 🔸«کشاورز خردمند تنها زمانی به بار نشستن درختانش امید دارد که نهال را در خاکی حاصلخیز کاشته، آن را از گزند آفات محفوظ داشته و پیوسته به آبیاری و رسیدگی آن همت گمارده باشد. او می‌داند که باران رحمت بر زمین آماده می‌بارد، نه بر خاک سنگلاخ.» 💢 *ناامیدی از رحمت خدا که خود از بزرگ‌ترین گناهان است، در حقیقت انکار قدرت بیکران الهی است.* این ناامیدی نشان می‌دهد که بنده، خدا را در حل مشکلاتش ناتوان می‌پندارد؛ چنین باوری از کفر سرچشمه می‌گیرد. 🍃 حضرت یعقوب در اوج فراق یوسف، که جانش را می‌سوزاند، به پسرانش فرمود: 🔸 «از گشایش الهی ناامید مشوید؛ که تنها قوم کافرند که از گشایش الهی ناامید می‌شوند.» 💢 *ناامیدی، پرده‌ای است بر دل که انسان را از دیدار جمال رحمت الهی محروم می‌سازد. گناهانی که این پرده را ضخیم‌تر می‌کنند مانند غفلت از یاد خدا، ترک شکر نعمت‌ها و اصرار بر گناه، این موهبت الهی را از انسان سلب می‌کنند. پس، انتظار ثمرات عالی بدون فراهم کردن هیچ‌یک از این مقدمات، نشانۀ حماقت و نادانی است.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۶۲ 🔅 *«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَقْطَعُ الرَّجَاءَ»* 🔅 *«خدایا، گناهانی که باعث ناامیدی من می‌شود، ببخش.»* 🍃 امام سجاد علیه‌السلام در روایتی، گناهانی را که موجب ناامیدی می‌شود و موجب گسستن ریسمان دعا می‌شود چنین برمی‌شمارد: 🔅 *«الْیَأْسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ؛ وَ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ وَ الثِّقَهُ بِغَیْرِ اللَّهِ»* 🔅 *«ناامیدی از رحمت خدا؛ و مأیوس شدن از بخشایش خدا؛ و اعتماد کردن به غیر خدا.»* 📘 وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۲۸۱. 🔷 یأس از رحمت دنیوی خدا هنگامی بر انسان عارض می‌شود که در مشکلات زندگی، از رحمت همیشگی خداوند ناامید می‌شود و گمان می‌برد دست یاری خداوند به سوی او دراز نخواهد شد! این ناامیدی، که از گناهان کبیره است، در حقیقت انکار رحمت واسعۀ الهی و نبض آفرینش است؛ چرا که تمام عالم بر محور «رحمانیت» خداوند می‌چرخد. 🔶 ناامیدی از رحمت اخروی خدای سبحان زمانی است که انسان از بخشش و فضل بی‌منتهای خدا در قیامت و آخرت ناامید شود و برای خود شانسی جهت قرارگیری زیر سایۀ «رحیمیت» او قائل نباشد. این پندار واهی، پل امید بین بنده و معبود را می‌بُرد و او را از عظمت رحمت اخروی پروردگار محروم می‌کند. 🔷 اعتماد کردن به غیر خداوند، به معنای کنار زدن وسایل و اسباب الهی است. خداوند می‌فرماید اگر بنده‌ای بر غیر من تکیه کند، من اسباب خود را از او دریغ می‌کنم. 🔶 امید، ریسمان مستحکمی است که بنده را به خداوند متصل می‌کند و این سه گناه، همان‌هایی هستند که این رشتۀ حیاتی را می‌گسلند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#شرح_دعای_کمیل۱۶۳ 🔅 *«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي الذُّنُوبَ الَّتِي تَقْطَعُ الرَّجَاءَ»* 💢 یکی از مصادیق هولناک گناه ناامیدی، در کلام امام سجاد علیه‌السلام اینگونه بیان شده است: 🔅 *«تَكْذِيبُ بِوَعْدِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»* 🔅 «تکذیب وعده‌های خداوند.» 📘 وسایل الشیعه، ج۱۶، ص۲۸۱. 🔶 هنگامی که بنده‌ای وعده‌های خداوند را باور نداشته باشد یا در عمل، آنها را نقض کند، در حقیقت پل ارتباطی خود با منبع بی‌پایان رحمت را ویران می‌سازد و ریسمان محکم امید که می‌تواند او را از عمق ناامیدی به اوج قرب الهی برساند، از هم می‌گسلد. 🍃 خدای متعال با هیبتی آمیخته به عظمت، سوگند یاد می‌کند: 🔅 *«بِعِزَّتِي وَ جَلَالِي وَ عَظَمَتِي وَ ارْتِفَاعِي لَأُقَطِّعَنَّ رَجَاءَ كُلِّ مُؤَمِّلٍ يَأْمُلُ غَيْرِي»* 🔅 «به عزت و جلال و عظمت و بلندمرتبگی خودم سوگند، هر آینه رشته امید هر کس که به غیر من امید بندد، خواهم برید.»* 📘 جامع السعادات، ج ۳، ص۲۲۳ 🔶 تأکید شدید این سوگند، نشان‌دهندۀ قطعیت بی‌چون‌وچرای این قانون الهی در نظام آفرینش است: هر که آرزوهای خود را به غیر خدا گره زند، رشتۀ امیدش بریده خواهد شد. 🔶 عاقبت این گسستگی، چیزی جز خواری نیست. پس هر کس که چشم امید از حضرت حق برگیرد و به دیگری بدوزد، هرچند در نظر خود عزیز و توانگر باشد، در حقیقت لباس خواری بر تن کرده است؛ خواری‌ای که از دیدگان مردم پنهان نخواهد ماند و او را از کرامت ذاتی‌اش دور خواهد ساخت. سپس خداوند نهایت دوری را رقم می‌زند: 🔅 *«وَ لَأَبْعُدَنَّهُ مِنْ فَرَجِي وَ فَضْلِي»* 🔅 *«و او را از گشایش‌های خاص خود و از دریای فضل بی‌کرانم به کلی دور خواهم ساخت.»* 🔶 تکذیب وعده‌های الهی در حقیقت، نادیده گرفتن ذات بی‌نیاز و بخشنده است. نابودی امید (رجا) از آنجا آغاز می‌شود که بنده، غنای ذاتی معبود خود را فراموش کند و گمان برد که دیگری می‌تواند آنچه را او می‌طلبد، عطا کند. در اینجاست که ریسمان امید بین بنده و خداوند گسسته می‌شود و بنده، تنها و خوار، در تاریکیِ دوری از فرج و فضل الهی گرفتار می‌آید. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام