حالا بریم سراغ این شبهه که خیلی فراگیره

حتی بین خیلی از مذهبیا..... میگی خدا گفته فلان چیز حرامه میگه خدا میبخشه ....میگه مهم دلع آره آقا میبخشه اما نه این که بیایم و به گناه اصرار کنیم و آگاهانه گناه کنیم

بگذریم .....

اول از همه رفیق بیا تو دنیای خودمون ببینیم چجوریع میگیم عاشق خداییم دیگه مگه نه دوستش داریم ولی خب بعضی حرفاشو گوش نمیدیم

حالا فک کن شما یه رفیقی داری خیلی هم دوستش داری مثلا اون بعضی رفتار ها و حرکت ها رو دوست ندارع اگه شما به علاقش احترام نذاری چی میشه؟ یا مثلاً میدونی با یه چیزی خیلی خوشحال میشه ... هرکاری می‌کنه تا اون چیز رو بهش بدی و خوشحالش کنی مگه نه ؟

اصلا فک کن شما از یه چیزی بدت میاد اگه رفیقت مدام اون چیزی که ازش بدت میاد رو انجام بده چه حالی میشی ؟

حالا بریم سراغ خدای مهربونمون که از هر رفیقی بهتره معشوق و محبوب ازلی و ابدی ماست دیگه مگه نه ؟ اصلا زندگی بدون اون معنا داره ؟ نه زندگی فاقد معناست پوچِ پوچ

خدا یه عالمه نعمت بهمون داده که حتی نمی‌تونیم فکرشو بکنیم نمی‌تونیم بشمریمش

حتی نمی‌تونیم شکرش رو به جا بیاریم

بعد همون خدا اینقدر مهربونه که راه خوشبختی و سعادت، راه به کمال رسیدن رو یاد ما داده نشون داده میگه بنده من میخوای منو خوشحال کنی ؟ میخوای سعادت به دست بیاری ؟ میخوای شکر کنی ؟ این راهشه

ما هم طبیعتاً دوست داریم اینکار ها رو دیگه مگه نه؟

حالا خدا میاد یه سری نشونه برای افراد با ایمان و مقرب میگه😍