گردان حضرت ابوالفضل ع ( دیروز و امروز ) @defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

🌷 سردار شهید اسکندر محمودی ، 🌷 تولد ۱۳۴۰ اصفهان شهرستان سمیرم شهر ونک، 🌷 شهادت ۲۵بهمن ۱۳۶۴ عملیات والفجر ۸ فاو کارخانه نمک، لشکر چهارده امام حسین علیه السلام گردان یا زهرا. 🌷 سن موقع شهادت۲۴ سال ✍ فرازی از وصیتنامه شهید عزیز ✅ خدایا،می ترسم آنطوری که غلام بایستی در مقابل اربابش ادای وظیفه کند نکرده باشم و حق غلامی را ادا نکرده‌ام. ✅ یاالله،ترسم از آنست که نکند براثر سنگینی گناه نتوانم سبک شوم وبسوی تو پرواز کنم، ✅ خدایا از آن واهمه دارم که نکند در مقابل دشمن بترسم وپاهایم بلرزد وجز سرباز تو قرار نگیرم.درحالی که همیشه این نوا را زیر لب زمزمه می کردم «الهم اجعلنی من جندک فان جندک هم القالبون» ✅ معبودمن ،چطور من می توانم زنده باشم ونفس بکشم درحالیکه همه دوستانم پر کشیدند و بسوی تو آمدندوآنهارافراخواندی. 🤲 هدیه به ارواح طیبه شهدا و امام شهدا و این شهید عزیز فاتحه مع صلوات 🤲 دعای این شهید عزیز بدرقه راهتان ان شاء الله @defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

@defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

شهید عباس پیکری معاون بهداری لشکر امام حسین علیه السلام @defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

@defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

وصیتنامه شهید حسینعلی اکبری خطه مجاهدت‌های خاموش ( کردستان) @defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

نماهنگ شهیدان @defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

@defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷

ایستاده نفر چهارم از راست

اصفهان در دفاع مقدس: شهيد حسن فيروزبخت    نام: حسن فيروزبخت   نام پدر : كمال    محل شهادت : فاو   تاريخ شهادت : 64/11/29    عمليات : والفجر 8   عامل شهادت : بمباران هوايى    مدت حضور در جبهه:    نوع مسئوليت:       مسئول واحد مهندسى زندگى نامه       شهيد حاج حسن فيروزبخت اولين شهيد خانواده در سال1338 هجرى شمسى در شهر شهيد پرور اصفهان چشم به جهان‏گشود. حسن تحصيلات خود را تا پايان دوره متوسطه و اخذديپلم پشت سر گذاشت.       در دوران مبارزات انقلاب شكوهمند اسلامى خدمات‏مؤثرى براى به ثمر رسيدن انقلاب انجام داد و پس از پيروزى‏انقلاب و در بدو شروع جهاد سازندگى به اين نهاد مقدس پيوست‏و در روستاهاى محروم منطقه حاشيه كوير به مردم خدمت كرد.       وى با شروع جنگ تحميلى عراق عليه ايران به مدافعين‏اسلام و كشور ايران اسلامى پيوست. در همان اوايل ورودش دردفاع مقدس همراه با جمعى از جهادگران در منطقه شهرضا دوره‏آموزش نظامى را طى نمود و سپس در هويزه همراه با شهيدحسين علم الهدى حماسه خونين هويزه را آفريدند.       در عمليات ثامن الائمه از ناحيه سر مجروح شد و به‏اصفهان برگشت. بعد از حضور مجدد در جبهه و شركت‏درعمليات بدر اين بار از ناحيه پا مجروح شد و مدتى بعد باز هم‏به جبهه برگشت. پس از پيروزى رزمندگان در فتح بيت المقدس وعقب نشينى عراق از منطقه هويزه، حاج حسن به اتفاق دوستان وفرماندهان خود به كربلاى هويزه رفتند و منطقه را مورد شناسايى‏قرار دادند. حضور اين برادران در آن روز در منطقه و جستجوى‏اجساد شهيدان بزرگوار هويزه صحنه‏اى از كربلاى معلاى حسين‏عليه‏السلام را يادآور مى‏شد.       حاج حسن پس از خدمات شايان به جبهه‏ها و همراهى‏قدرتمندانه با رزم آوران ميدان هاى دفاع بالاخره در بهمن ماه‏سال 64 در منطقه فاو به درجه رفيع شهادت نايل شد و به جمع‏يارانش چون سورانى و رجايا كه در وصيت نامه‏اش از آنها يادى‏كرده است، پيوست. برادر اين بزرگوار شهيد ناصر فيروزبخت درتير ماه سال 65 به شهادت رسيد.    ×××× چفيه       در عمليات رمضان توفيق حاصل شد به جبهه نبرد رفتم ودر ميدان رزم، فرزندم حسن را ديدم. آنجا روى سرش دو ميلى‏متر خاك نشسته بود و فعالانه كار مى‏كرد، به او گفتم: حسن آقا،برو و سرت را شستشو بده. گفت: پدر جان دير نمى‏شود. از آن‏پس هر وقت او را مى‏ديدم، يك چفيه‏اى داشت به سرش‏مى‏بست كه خاك سرش را اذيت نكند. از دوستانش شنيدم كه درعمليات ها بسيار رشادت از خودش نشان مى‏داد، حتى يك مرتبه‏پايش تير خورده بود و خون ريزى داشت، با چفيه پايش را بست‏و در همان حال به بچه ها مى‏گفت: برويد جلو و دستور احداث‏خاكريز را مى‏داد. بالاخره با همان چفيه‏اش آوردندنش درسردخانه.   پدر شهيد    ×××× گلچين       قبل از شروع عمليات والفجر 8، نيمه هاى شب من بلندشدم، چون من و فيروزبخت اكثراً در كنار هم بوديم، ديدم ايشان‏تشريف ندارند و چون در آن قسمت گلوله زيادى مى‏زدند، رفتم،ببينم كجا هستند، وقتى يك مقدار رفتم به يك نخلستانى رسيدم،ديدم كه ايشان با يك خلوص كاملاً واضحى به نماز شب ايستاده‏است. واقعاً در اين لحظه انسان تحت تأثير قرار مى‏گيرد كه آن رشادت‏ها در روز و اين راز و نيازش در شب. واقعاً كه خدا گلچين است‏و انسان هاى پاك و وارسته را قبول مى‏كند.    يكى از همرزمان شهيد فرمانده شجاع       نحوه آشنايى من با ايشان در سال 63 بود كه من به عنوان‏كنترل چى در گردان‏هاى جهاد كار مى‏كردم و ايشان مسوول‏مهندسى رزمى بودند. در دژ شرقى با ايشان آشنا شدم. مديريت‏بالايى داشتند و داراى پشتكار خوب و شجاع و با وقار بودند،حرف اضافى نمى‏زدند. بايد اقرار كنم زبان من قاصر است كه درباره شهيد بگويم.       در عمليات والفجر 8، ايشان مسوول تيم مهندسى رزمى‏بودند و حاج مهدى گلى هم مسوول محور بودند، شبى كه ايشان‏مسوول تيم ما بود، قرار بود جاده‏اى در فاو احداث كنيم، ايشان به‏دنبال راننده‏ها مى‏آمدند و به آنها روحيه مى‏دادند، آدم دلش‏مى‏خواست هر شب با ايشان كار كند، در حين حال كه با وقاربودند، بسيار هم شجاع بودند. يك شب چند خمپاره در پشت‏پايش زده شد، اصلاً برنمى‏گشت، نگاه بكند و ما هنوز گلوله‏نخورده بوديم در سنگر مى‏رفتيم، ولى ايشان نترس بودند و اين‏درسى بود كه به ما دادند و در شب عمليات ما از ايشان ديدم، اگرمسوول بترسد، نيرو فرار مى‏كند.       آن شب تا صبح با وجود گلوله باران كار مى‏كرديم، مرتب‏مى‏گفت: اين چند سكو بايد تمام شود، سكوها را تمام كرديم ولى‏چند قسمت خاكريز تمام نشده بود كه هوا روشن شد و مامى‏ترسيديم ايشان گفتند: اين خاكريز ها را هم تمام كنيم، چون‏نيروها مى‏خواهند پشت آن سنگر بگيرند.(8)

سادگى كار       حاج حسن فيروزبخت براى بچه‏هاى مهندسى رزمى يك‏نقطه اتكا بود. براى ما و همه برادران راننده سمبل يك روحيه‏اى‏قوى بود. كارها را ساده مى‏پنداشت و آنها را پر تلاش انجام‏مى‏داد، به شكلى كه همه را براى كار كردن به وجد انداخته بود.كمپرسى‏هايى كه در جزيره كار مى‏كردند و داوطلب مردمى بودندبه پشتوانه حاج حسن آقا كارشان را انجام مى‏دادند، براى اين كه‏مى‏گفت: تك به تك روى ركاب ماشين شما مى‏ايستم و با شمامى‏آيم تا محل تخليه خاك و اين كار را مى‏كرد، با آن كه شليك‏هاى عراقى ها در جاده متمركز شده بود، امّا او به سادگى كار راانجام مى‏داد.    نورى    ×××× جاده آنتنى       سه ماه قبل از عمليات والفجر 8 و آزاد سازى شهر فاو به‏پشتيبانى اصفهان مأموريت دادند كه 6 خط به صورت آنتنى‏احداث كند. لابه لاى نخل ها، محلى بود كه براى اين كارمشخص شده بود. احداث جاده بايد از پشت نخلستان ها تا لبه‏اروند  ادامه مى‏يافت و در كنار اروند نيز به صورت تى " " حدود20 متر از راست و 20 متر از چپ به موازات اروند كشيده مى‏شدتا توپ هاى 106 بتواند در آن محل توقف نموده و شليك كند.       ما در فكر و تصور ذهنى آن بوديم كه آيا مى‏توانيم تعدادى‏مايلر را از لابه لاى نخل ها هدايت كنيم و آيا اين كار انجام شدنى‏است كه فيروزبخت گفت: انجام مى‏دهيم و معدن خاك را سراغ‏مى‏گرفت. در انجام كارها هيچ مشكل و دشواريى نشان نمى‏داد كه‏مثلاً اين كارها نشدنى است. اگر كارى به او سپرده مى‏شد، حتماًآن انجام شدنى بود.    نورى خستگى ناپذير       در عمليات والفجر هشت حاج حسن فيروزبخت فرمانده‏محور بود. كليه گروه‏هاى عملياتى كه به محل كار مى‏رفتند، ايشان‏كارشان را هماهنگ مى‏كرد. يك خاكريزى را احداث مى‏كرديم،كار سنگينى بود و بچه ها تا صبح كار كردند، امّا نصف كار به جاى‏مانده و انجام نشد. هوا كه روشن شد، حاج آقا مهدى گلى به من‏گفت: چون هوا ابرى است مى‏توانيم كار را ادامه دهيم، بياييدبرويم و خاكريز را تمام كنيم. معمولاً در هواى ابرى امكان ديددشمن گرفته مى‏شد و انجام بمباران هاى هوايى امكان پذير نبود.يك دستگاه PMP هم در محل بود كه دود استتار راه مى‏انداخت‏و انجام كار را سهولت مى‏بخشيد.       وقتى بچه ها را براى ادامه كار به منطقه برديم، آقاى‏فيروزبخت را ديدم كه آنجا مانده بود. به او گفتم، حاج آقا شما كه‏ديشب مشغول بوده‏ايد برويد براى استراحت. حاجى گفت: "نه من‏همين جا مى‏مانم تا خاكريز تمام شود" كار تا ساعت 11 صبح‏ادامه پيدا كرد و ساعت 11 كه قصد برگشت داشتيم حاج حسن بازهم عقب نيامد. از او پرسيدم: حالا كه خاكريز تمام شده، شمانمى‏رويد عقب استراحت كنيد. گفت: "نه من اينجا كمى كار دارم، بايد ببينم براى شب چه‏كارهايى باقى مانده است.       حدوداً نيم ساعت از برگشتن ما گذشته بود كه حاج حسن‏آمد، پرسيد، بچه ها كجا هستند. آيا طبق قرار قبلى به عقب رفتندتا نه.       به خاطر اين كه شب بعدى هم كارى را به عهده داشتم وپشتيبانى تيپ قرار گرفته بوديم، لذا بايد بچه ها در مقر عقبه‏استراحت مى‏كردند. حاج حسن تلاش زيادى مى‏كردند بچه ها درمقر عقبه استراحت كنند و اين نشان دهنده علاقه او به انجام كاربچه ها و در نهايت تلاش براى انجام بهتر كارهاى مهندسى رزمى‏بود.   محسن سبحانى - يكى از همرزمان شهيد پرواز كبوتر       چند روز قبل از شهادت حاج حسن خوابى ديدم، ازخواب پريدم و گفتم: يااللَّه، خواب ديدم، تعبير كن. مادرش گفت:چه خواب ديده‏اى. گفت: يك جوان زيبايى را ديدم كه با من‏دست و روبوسى كرد و دور شد و ...در حياط به صورت كبوترى‏شد و پرواز كرد.       چند روز بعد خوابى كه در رؤيا ديده بودم، برايم تعبير شد.آن روز ظهر كه به مغازه آمدم يكى از همسايه ها آمد و گفت:پسر بزرگت آمد و پيغام داد به خانه برويد. درب مغازه را بستم.همسايه ها پرسيدند، چرا مغازه تعطيل مى‏كنى، گفتم: فكر كنم‏پسرم شهيد شده باشد.       پاى در منزل گذاشتم، همسرم در ايوان نشسته بود و سرش‏را به ديوار گذاشته بود. وقتى صداى من را شنيد، چادر را از روى‏صورتش عقب زد و گفت: كبوتر كه گفتى پريد.    پدر شهيد    ×××× كربلاى هويزه       حدود يك ماه آموزش هاى بسيار فشرده‏اى را كه درمنطقه كَرِه برپا شده بود گذراند.       مسوول آموزش حاج آقا عباد بودند و ما جزء آن گروهى‏بوديم كه در چادر با آقاى شهيد فيروزبخت و در خدمت ايشان‏بوديم و آموزش‏ها كه تمام شد براى اعزام به جبهه آماده شديم،همانطورى كه فرمودند دو گروه بوديم. يك گروه به گلف اعزام‏شدند كه مسووليت انتظامات گلف را به عهده‏شان گذاشتند. آن‏موقع هنوز گلف سر و سامان نگرفته بود و اولين انتظاماتى كه سرو سامان دار بود، آن روز به وجود آمد.

سخنى با دوستان به عنوان آخرين وصاياى آن عزيز: بسم‏الله الرحمن الرحيم       من رفتم با دلى پر درد، اميدوارم دوستان با وجودى باشيد،در برابر ناحق بايستيد و با آن مبارزه كنيد. مصلحت دورغين راخنجر مبارزه با عدالت نكيند. خطاكارى زيانكارم. خدايا مراببخش. آنها كه به گردن من حق داشتند را هم از من راضى گردان.امام مرد الهى است.   والسلام @defaehmoghadasesfahan اصفهان در دفاع مقدس 🌷🇮🇷