ولی ما قوم یؤمنون بالغیب خیلی گناه داریم نه می‌تونیم امام‌مون رو ببینیم، نه روزگار یه روز بدون فتنه و تهدید برامون میگذره؛ آخرشم ممکنه خسرالدنیا و الآخره بشیم و بدون اعتقاد از دنیا بریم! «ما قومِ مهجور مانده از مهدی»

اصحابِ یمین منظور از مولاعلی و یارهای ایشونه که حساب و کتاب‌ِ اینا با بقیه فرق میکنه! [مثل اینکه بچه‌ای پدرش خیلی معتبره و همه بهش احترام میزارن و وقت خطای اون بچه باباش میاد میگه: خسارتش چقدر میشه؟ خودم حسابش میکنم] امیرالمؤمنین وقت محاسبه اعمال، اینطور محبینش رو تحویل میگیره!

مانده بودم چه کسی را به نجف سجده کنم که خداوند، خود از سمتِ حرم گفت علی.

حیف؟ -آن اشک‌های بی‌نامِ حسین.

لکن طوری نباشیم که بقیه با دیدن‌مون بگن از اسلام فقط نماز و روزه‌ش رو دارند! [خلاصه جلسات اول طرح‌ کلی اندیشه]

در ابتدا و انتهای کارها آنچه که باید مدنظر باشد: فقط «رضای خداست»

هشت روز است سحر منتظر این هستند روز هشتم بنویسند ز تو شاعرها..   کاش امروز منم زائرِ مشهد بودم خوشبحال همه خدام و تو و زائرها...   «حامد فلاحی راد»

سحری حسرت دیدار حرم را خوردم...

فریاد میزنم دمِ مُردن به سمتِ عرش یا رب به حقِ حضرتِ حیدر مرا ببخش...

خدایا ما خیلی گناهکاریم ولی شما اجازه بده بریم نجف...

من آداب عاشقی بلدم زیر لحد هرچی ازم بپرسند فقط میگم: حسین «علیه‌السلام»