اسفند، ماهِ فرماندهان شهید است:
ماهِ
حمید باکری که روز ششم اسفند در جزیره مجنون زیر آتشی بی امان به شهادت رسید و برادرش مهدی اجازه نداد تنها جنازه او را بازگردانند و پیکر مبارکش همانجا کنار پل شحیطاط ماند.
ماهِ
حسین خرازی که روز هشتم اسفند پس از ۴۵ روز جنگ سخت کربلای۵ در عملیات تکمیلی ، پس از هفت سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین کنار نهر جاسم به شهادت رسید.
ماهِ
محمدابراهیم همت ، که روز هفدهم اسفند در میانه عملیات پر از زخم و خون خیبر در سه‌راهیِ مرگ به شهادت رسید و سرش رفت، اما قولش نرفت.
ماهِ
حاجی ابراهیم جعفر زاده که روز ۲۳ اسفند سال ۶۳ در کنار رودخانه دجله و شمال الصخره، نیروهای تیپ ۱۸ الغدیر یزد را فرماندهی کرد و ترکشِ خمپاره ، سر این فرمانده دلیر و نجیب را شکافت و به شهادت رساند.
و سر آخر اسفند ، ماهِ
مهدی باکری است . که در غروب غم‌انگیز ۲۵ اسفند وقتی در شرق رودخانه دجله با یارانِ اندکش محاصره شده بود ، ایستاد و جنگید و در جواب اصرار رفیقش احمد کاظمی برای بازگشتن گفت: «اینجا جای خوبی شده ، اگر بیایی تا همیشه با همیم». و بعد تیرِ مستقیم به پیشانی‌اش خورد و متعاقب آن قایقی که جنازه او را باز می‌گرداند با آرپی‌جی منفجر شد و تکه‌های پیکرش در خروش آب دجله رو به سوی مقصدی نامعلوم رفتند... «آقامهدی» همان‌طور که دوست می‌داشت بی‌نشان ماند ، اما شناسنامه سرزمینِ ما شد....
شهداء شرمنده ایم....
🖇
@del_tangiha❗️
