با اينكه مرگ براي مومن رحمت است چرا از شب اول قبر به سختي ياد مي كنند? 🔺اگر انسان، مؤمن و با تقوا باشد و ره توشه آخرت را برگيرد، نه جان دادن هولي دارد و نه شب اول قبر هراسي و نه قيامت نگراني دارد؛ از امام حسن(ع) پرسيدند: مرگ چيست كه نسبت بدان نادانند؟ فرمود(ع): «اعظم سرور يرد علي المؤمنين»؛ «بزرگترين شادماني كه بر مومنان وارد مي‌شود...» (بحارالانوار، ج 6، ص 153). خرم آن روز كزين منزل ويران بروم‌ راحت جان طلبم از پي جانان بروم‌ بر هواي لب او ذره صفت رقص كنان‌ تا لب چشمه خورشيد درخشان بروم‌ همچنين امام صادق(ع) فرمودند: «القيامة عرس المتقين»؛ «قيامت زفاف و عروسي اهل تقوا است» (همان، ج 7، ص 176.) 🔹امام صادق(ع) فرمودند: «اذا مات المومن، شيعه سبعون الف ملك الي قبره فاذا ادخل قبره، اتاه منكر و نكر، فيقعدانه و يقولان له: من ربك؟ و ما دينك؟ و من نبيك؟ فيقول: ربي الله و محمد نبي و الاسلام ديني. فيفسحان له في قبره مدبصره و ياتيانه بالطعام من الجنة، و يدخلان عليه الروح والريحان و ذلك قوله عزوجل: «فاما ان كان من المقربين فروح و ريحان» 🔺يعني، في قبره «و جنة نعيم» يعني في الاخره»؛ «هرگاه مؤمن بميرد، هفتادهزار فرشته؛ او را تا قبرش تشييع مي‌كنند؛ سپس وقتي در قبر داخل مي‌شود، نكير و منكر به سراغش آمده، در كنارش نشسته و به او مي‌گويند: پروردگارت كيست؟ و دينت چيست؟ و پيغمبرت كيست؟ جواب مي دهد: 🔹پروردگارم خدا و محمد(ص) پيغمبرم و اسلام دينم است. [پس آن گاه ]قبرش را برايش به وسعت شعاع بصرش مي‌گشايند و به سويش از بهشت طعام مي‌آورند و روح و ريحان بر او وارد مي‌سازند و آن همان قول خداوند عزوجل است كه در قرآن كريم فرمود: 🔺«اما اگر از مقربان باشد روح و ريحان برايش مي‌باشد»، يعني، در قبرش چنين چيزي است. اما در آخرت او داخل در «بهشت هميشه پرنعمت» است». (همان، ج 6، ص 222، روايت 22.) 🔹بنابراين، كسي كه قبرش روح و ريحان و آخرتش رضوان پر نعمت فراوان است، نه هولي دارد و نه هراسي. آري اگر نگراني و ترس از لحظه جان دادن و بعد از آن باعث تلاش و جديت در جهاد با نفس و ترك گناه و تحصيل ايمان و تقوا و تقرب شود و انسان را تحريك به عمل صالح كند، بسيار ترس خوبي است. 🔺همان گونه كه در جبهه و مقابله با دشمن قدار، رزمنده واقعي، آمادگي رزمي كافي فراهم مي‌سازد؛ مومن واقعي نيز براي قبر و قيامت خود، توشه فراهم مي‌كند. ناگفته نماند كه منظور از «مرگ» رهايي از دنياست و پيوستن به نظام پس از مرگ است كه تمامي دوران برزخ و قيامت را شامل مي شود كه در مجموع مؤمن با ارواح مؤمنان هم نشين مي شود و به بهشت جاويدان راه مي يابد. 🔹 اما منافات ندارد كه در آستانه مرگ و در مدتي پس از مرگ جهت تسويه و پاكي از برخي لغزش ها، مكافات عمل را نبيند. علاوه بر اين كه گذر از يك مرحله به مرحله جديد براي همگان داراي سختي است هر چند هيچ گونه گناهي هم نداشته باشد چنان كه خارج شدن بچه از جنين و پا گذاشتن به دنيا همراه با فشار و سختي مي باشد. ☑️ @dobare_zendegi ☑️

علت مردن انسان چيست؟ 💢او لاً اين دنيا محدود مي باشد يعني روزي به پايان مي ر سد و دوم اينكه اگر در ساختار و جودي انسان و مراحل رشد و بالندگي جسمي او دقت شود ملاحظه مي شود كه دوران زندگي جسمي تشكيل شده از مراحل كودكي –نوجواني- جواني-ميان سالي-كهولت و پيري و پس از آن مرگ. 💢در تمام مراحل فوق بدن انسان ضمن رشد نمودن يكسري از سلولهاي فرسوده را از دست مي دهد و يكسري ديگر از سلولهاي جديد جاي آنها را مي گيرد و اوج اين رشد تا پايان مرحله جواني شدت دارد و از آن به بعد اين حركت كمتر مي شود و حتي در بعضي از نواحي بدن، اين جايگزيني متوقف مي شود و تنها سلولها از بين مي روند با از بين رفتن سلولها سيستم دچار نارسائي شده و فعا ليتهاي سایر قسمتها به دليل عدم هماهنگي لازم كه در اثر فرسايش سلولها ايجاد گرديده است با بحران شديد روبه رو شده و نهايت باعث از بين رفتن و توقف سيستم داخلي بدن گرديده وسر انجام مرگ حتمي به سراغ ا نسا ن مي آيد. 💢پس معلوم شد كه چرخه حيات براين پايه استوار است كه هر چيزي تاريخ مصرف و كارائي دارد من جمله حيات انسان كه البته با مرگ زندگي پايان نمي پذيرد بلكه مر گ وسيله انتقال ا ز اين دنياي خاكي به عالم ديگر است كه علي ا لقا عده بدن در عالم بدني متناسب با آن عالم است. ☑️ @dobare_zendegi ☑️

اوصاف بهشت را خداوند متعال در سوره الرحمن مطرح مي كند آيا پس از مرگ انسان به اين نعمتها مي رسد و يا اينكه بعد از برپايي قيامت و حساب و كتاب، در اين فاصله انسان با روح زندگي مي كند و يا با جسم چگونه؟ 🔴بهشت و جهنم بر دو قسم است: 1. بهشت و جهنم برزخي كه تا پيش از قيامت برپاست و ارواح مؤمنان و معاندان در آن مي باشد. 2. بهشت و جهنم اخروي كه پس از قيامت برپا مي شود. 🔵اما هردونوع بهشت وجهنم، ازابتداء آفرينش موجود بوده اند و نه تنها از زمان پيامبراكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) بوده اند، بلكه پيش از آن بوده است. البته مؤمنان و معاندان تا پيش از قيامت به بهشت و جهنم اخروی وارد نمی شوند. 🔴پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله وسلم) به دليل اينكه علم به هر چيز داشته است مي تواند جايگاه سه شهيد بزرگوار را در بهشت برزخي كه بلافاصله پس از شهادت وارد آن مي شوند ببيند و براي اصحاب خود تشريح كند. 🔵از آنجا كه در قيامت آدمى هم روح دارد و هم جسم (البته روح و جسم متحول شده و مناسب با سنخ و قوانين و سنن آن عالم)، عذاب جهنم و نعمت بهشت، هم به روح تعلق دارد و هم به جسم و اين مطلب را آيات و روايات تأييد مى‌كند. نگا: فيض كاشانى، محسن، اصول المعارف، صص 224 و 225. 🔴براى روشن شدن بهتر مطلب در باب عذاب جسمى و روحى جهنم و نيز نعمت جسمى و روحى بهشت، به چهار آيه از قرآن بسنده مى‌كنيم: 1. عذاب جسمانى: آتش سوزان، اعلى (87)، آيه 12.مى‌خورند؛ ولى سير نمى‌شوند؛ واقعه (56)، آيات 53 - 51. 2. عذاب روحانى: سوختن نفس آدمى، همزه (104)، آيات 4-7.حسرت بى پايان؛ آل عمران (3)، آيه 192. 3. نعمت جسمانى: نوشيدنى‌هاى گوارا؛ محمد (47)، آيه 15. 4. نعمت روحانى: خشنودى خدا، توبه (9)، آيه 72.زدودن كينه از نفوس. اعراف (7)، آيه 43. ☑️ @dobare_zendegi ☑️

چرا وقتي كه شخصي فوت مي كند وقتي به خاك مي سپاريم دوباره روح به جسم برمي گردد؟ 💠اين كه در روايات آمده روح در عالم قبر مورد سؤال قرار ميگيرد منظور از قبر در روايات معمولا عالم برزخ مي باشد ومنظور از تعلق روح به بدن ، بدن مثالي ميباشد كه بعد ازوقوع مرگ كه حقيقت آن رهانمودن بدن توسط روح ميباشد. 💠 روح انساني بااين بدن خواهد بود كه اين بدن متناسب با عالم برزخ و مراتب آن ميباشد و انسان با ورود به عالم برزخ كه از آن در روايات اهل البيت تعبير به قبر ميشود مورد سؤال خواهد گرفت و اگر در برخي روايات منظور از قبر همين قبر خاكي ميباشد نه عالم برزخ آن هم به اين خاطر است كه چون محل دفن شخص حاوي جسم او مي باشد و اين جسم نيز در زمان حيات شخص مورد تدبير روح شخص از طرفي بوده است 💠 اولا و ثانيا يك نحوه علاقه اي بين جسم و روح هر شخصي پس از مرگ وجو دارد از اين رو توصيه شده به مزار شخص متوفي برويد به هر صورت مباحث مربوط به برزخ و قيامت و عوالم پس از مرگ داراي پيچيدگيها و ظرافتهاي خاصي ميباشد 💠براي اطلاعات بيشتر در اين زمينه مي توانيد به كتابهاي زير مراجعه نمائيد. 1- منازل الآخره ومطالب الفاخرة،تاليف شيخ عباس قمي 2- معاد يا باز گشت بسوي خدا تاليف استاد محمد شجاعي كه از بهترين كتب در باب آشنائي با مباحث مربوط به برزخ وقيامت مي باشد . 3- معاد شناسي در قرآن تاليف آيةالله جوادي آملي ☑️ @dobare_zendegi ☑️

هنگامي كه انسان مي خواهد فوت كند چه حالاتي براي او رخ مي دهد؟ 🔷به حالات درونى انسان در هنگام جان دادن، احتضار گويند. جان انسان تا هنگامى كه به حلقوم او نرسيده باشد مردن واقعى رُخ نداده است و امكان برگشتن او وجود دارد، امّا همين كه نفس يا جان او به حلقوم رسيد،(1)ديگر امكان برگشتن نيست. طبق روايات، اين هنگام زمان «معاينه» است; 🔷يعنى چشم برزخى انسان باز مى شود; روح در حال قطع علاقه است هنوز علاقه كاملاً قطع نشده، ولى چشمان او به حيات برزخ باز شده و در همين زمان است كه تمثّل مال و فرزندان و عمل خود را مى بيند و بنابر روايات گفت وگويى با آنها دارد 🔷بعضى انسان ها (مؤمنان) در حال احتضار حال خوشى دارند. مؤمن به هنگام جان دادن چنان به رضايت جان را تسليم فرشتگان مى كند كه گويى گل خوش بويى را بوييده و ناگهان خود را در باغ هاى بهشتى مى بيند(3) آنهايى كه در دنيا به مقام قرب الهى رسيده و در انتظار لحظه ى وصال بوده اند حالت احتضار و لحظه ى جان سپردنشان لحظه اى بس شيرين و فرح بخش است. 🔷مردن براى اولياى الهى نه تنها وحشتى ندارد، بلكه از هر لذت دنيوى برتر است(4) در مقابل، انسان هاى كافر و منافق احتضارشان بسيار دشوار و مصيبت بار است. قرآن از اين حالت به «الطامّة الكبرى» تعبير مى كند; يعنى «رخدادى پرماجرا و سنگين». جان كندن كافر و منافق با شكنجه و درد همراه است. در روايات چنين آمده است: 🔷مانند كسى كه دندانش بدون تخدير كشيده شود، يا مانند كسى كه ناخنش از گوشت كشيده شود، جان كندن اين ها به مراتب سخت تر است. اين گروه از انسان ها نه تنها از ناحيه ى فرشتگان مرگ مورد شكنجه و عذاب قرار مى گيرند، بلكه خود جان دادنشان همراه با سختى و مشقّت است(5) 📚پی نوشت: (1)سوره ى واقعه، آيه ى 83: (إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ) (2) ر.ك: مرتضى مطهرى، معاد، ص 48 و مجموعه آثار، ج 4، ص 653 ـ 654. (3)ر.ك: عبدالله جوادى آملى، معاد در قرآن، ج 4، ص 211. (4)ر.ك: همو، تسنيم، ج 5، ص 571. (5)ر.ك: عبدالله جوادى آملى، معاد در قرآن، ج 4، ص 211، 212 و 207. ☑️ @dobare_zendegi ☑️