بِئرُالمُعَطَّله: دیگر رسید لحظه ی فردای بی علی پوچیم و هیچ ما پس از این ، ” ما ” ی بی علی .ای کاسه های شیرِ به صف ننگ بر شما گر از علی کنید تمنای بی علی .مُرغ از قفس پرید ندا داد جبرئیل اینک شما و وحشتِ دنیای بی علی .قرآن بی علی ثمرش ابن ملجم است دارد خطر تلاوت هر آیه بی علی .بوی شکاف کعبه گرفته طواف ما باید گریخت ورنه ز هر جای بی علی .جز یا علی مگو و مدد از جهان مجو شیطان نشسته در پس هر ” یا ” ی بی علی .با یا علی ست گر دَم او زنده می کند بی معجزه ست هر دم عیسای بی علی .رمز شکاف کعبه و دریا علی ست ، پس غرق است بین حادثه موسای بی علی .در ” عین ” و ” لام ” و ” یا ” همه ی درس ها گمند بیهودگی ست مشق الفبای بی علی .یک عده پای غیر علی پا گرفته اند اسلامشان شده ست چه بی پایه بی علی .شیری که خورده اند از آن رو که نیست پاک از آنشان شده ست اذان های بی علی .” ما را خدا ز زهد ریا بی نیاز کرد ” * دلخوش بمان تو شیخْ به تقوای بی علی …💔

مولای من! علی خليفه نيستی سلطان هم نيستی فقط امام اول مظلومانی و جاي پنج سال مي‌شد كه پنجاه سال حاكم باشی مي‌شد كه شام را چون دندانی كند كه سهم بچه‌های ابوسفيان باشد و در امارت كوفه كاری هم به ابن‌ملجم داد. میشد هر سال به هند و چين به روم و ماچين دعوت شد سلطان روم به افتخار حضورت چيزی شبيه همين ضيافت‌های شام در تالارهای آينه و مرمر و پشت درهاي بسته بر پا كند مي‌شد حسين و حسن را با خود همراه كرد يكی مشاور اعظم يكی وزير خزانه‌داری كل می شد كاری كرد كه جعده هم مشاورت امور بانوان را عهده‌دار باشد يا كاری ديگر ، كه زهر نريزد يا نه حكومت ايران هم مي‌شد كه سهم حسن باشد حكومت عراق، سهم حسين حتی عقيل را مي‌شد سه چهار سالی با حقوق ارزی آن روز به اندلس فرستاد می شد محمد حنفيه سفير سازمان ملل باشد مانند اين پسرخاله‌ها كه تا هنوز و تا هميشه سفيرند! مي‌شد كنار رود فرات كاخي ساخت سبز رنگ برای تابستان‌ها سری به بغداد زد بر بالای كوه ابوقبيس كاخی سپيد داشت چيزی شبيه كاخ سعدآباد شبيه كاخ ملك فهد كه كاخی بلندتر از خانه‌ خدا است ميشد كه بعد خود به فكر پادشاهی فرزندان بود مثل همين ملك حسين و ملك حسن مثل همين حيدر علي‌اف و اف بر اين دنيا... ميشد كه امام علی بود و با تمام جهان ارتباط داشت مثل همين امام علی رحمانف مي‌شد با خانم رايس دست داد و او را در بغل گرفت مي‌شد انبان خويش را پر كرد از شير مرغ و جان آدميزاد از وعده و وعيد ميشد افطاری داد از بيت‌المال و جامه‌های اطلس و ابريشم پوشيد با ميمون و سگ بازی كرد رقاصه‌های روم را دعوت كرد با چشم‌بندی و آ تش‌بازی شب را به صبح رساند در برج‌های دوبی سهمی داشت در بازار بورس دستی... ميشد بالای تختی نشست و كلاهی از مرواريد و زر بر سر گذاشت يا دست كم هر روز يك اسب پيش‌كش قبول كرد يك شمشير مرصع كه نام تو بر آن حك شده باشد اين تحفه‌ها از هند است آن جامه‌ها از روم اين فرش‌های ابريشمين از ايران ...💔

مولاي من علی اين وقت شب نشسته‌ای و به من لبخند مي‌زنی مي‌دانم اين‌گونه شعرها خوب نيست اما مولای من! آن كفش‌های وصله‌دار هم مناسب پای حضرت حاكم نيست!💔

به نام یلان محمدنژاد /  كه شد شورشان غبطه گردباد  علی صولتانی كه در خون شدند /  به یك نعره از خویش بیرون شدند  به نام كسانی كنم ابتدا  /  كه در خاك از آنهاست جوش صدا  به نام غیوران زهرانسب  /  ز خود رستگان به حق منتسب  حسن مذهبان صبور آمده  /  می زهر نوشان آن میكده  خراباتیان حسین آشنا  /  به خونرنگی مشرقین آشنا  اگر دم فرو بندم از ذكرشان  /  رها نیستم یكدم از فكرشان  من و یاد یاران كه سر باختند /  ولی بر ستم گردن افراختند  سحرگاه اعزام یادش بخیر  /  و گردان گمنام یادش بخیر  لباسی كه خاكی تر از خاك بود /  ولی چون دل عاشقان پاك بود  من و چفیه ای ساده و بی ریا /  رفیقانی افتاده و بی ریا  الهی به مستان بربط شكن /  به مردان توفانی خط شكن  الهی به گردان زید و كمیل  /  دلیران چون رعد و توفان و سیل  به آنانكه بی پا و سر آمدند /  شهید از دیار خطر آمدند  به مفقود و جانباز و ایثارگر /  كه شد تیغ شان بر عدو كارگر  به مردان در كنج محبس قسم  /  به والفجر و بیت المقدس قسم  به خیبر كه بركند مولا درش /  به رأسی كه صدپاره شد پیكرش  به دلتنگی كربلای چهار /  به یاران بی مدفن و بی مزار  به فتح المبین و به فتح الفتوح /  به توفان،‌ به كشتی، به دریا، به نوح  به مرصاد و مردان مرگ آفرین /  منافق ستیزان تیغ آتشین  به آنان؛ كه:  رسم شهادت بجاست  /  مرا بر ولی خدا التجاست

سرزمین کربلا میعاد عشق است                کربلای پنج ما فریاد عشق است دلا بشنو حدیث وصل یاران                        کبوترهای بی بال دو ایوان دلا در عاشقی چون کاوه می باش               که سر یا خدا چون او کنی فاش درودی بر جهان آرای ایران                      صلابت پیشه و سردار شیران گل یاس شهیدم باکری را                         به خاطر آورم در سادگی ها شراب عشق حق در نی قلم شد                 و آوینی به آن بر مقصدش شد که همت با وضوی عشق خوابید               میان خاک و خون در سایه ی بید سر سجاده ی عشقش نشاندند                   شقایق وش امینی را ستاندند سرود عشق چمران پاوه سر داد               شمیم عشق چون من داده بر باد خدایا در میان این عزیزان                      قریبانی که دارند سر به پایت دریدند بی محابا جام تن را                       خریدند جان خود با کربلا را خدایا عشق آنان راز دارد                       سراپای ترا بر ناز دارد چه خوش کردند این هجر را وصل            در این دام بلا بردند این اصل گذشتند و نمودند این امانت                     بدست امتی با این کفایت که مولایش علی بر رسم عادت                نموده ثبت اشعار شهادت علی در یاد مردم زنده باشد                    نجف در کربلا ارزنده باشد اگر رهبر دهد اذنی به ایثار                    دهیم جان و تن خود را به دلدار خدایا رهبر ما را نگه دار                      بباشد سایه اش تا موعد یار

ناامید از در لطف تو کجا شاید رفت؟ تو ببخشای که درگاه تو را ثانی نیست💔

با نگاهی، تبسمی، حرفی، دربیاور مرا از این تردید  ای نگاهت محصل شیطان! اخم‌هایت معلم دینی!💔

اهل کوفه نیستیم اما بع خوبی آگهیم از غریبی مرتضی میکرد درد دل به چاه...💔

گفتی که مستجاب کنم؛ گر دعا کنی توفیق هم عطا کن و حال دعا ببخش ...💔

گویند علی (ع) میزده صد وصله به کفشش؛ ای کاش دل خسته ما کفش علی (ع) بود!💔

شهادت زیباست اما کاش عاقبت به خیر شویم! شهادت با غرور و گناه میسر نمیشود 💔

#ݐࢪۅڢٵێݪ🦋 #ڢٵنٺز؁🌱 𝓳𝓸𝓿𝓲𝓷↯ 《¤ … ➣‴@dogtaranbehsti‴↻ … ¤》

#کاد📋ر #دوخترونھ🦋 𝓳𝓸𝓿𝓲𝓷↯ 《¤ … ➣‴@dogtaranbehsti‴↻ … ¤》

#عـــڪـــســـ ݐــــروفـــــ دخــــتــــرانـــہ😘😘 𝓳𝓸𝓿𝓲𝓷↯ 《¤ … ➣‴@dogtaranbehsti‴↻ … ¤》

#عـــڪـــســـ ݐــــروفـــــ دوســــتـــانــهـــ😍😍 𝓳𝓸𝓿𝓲𝓷↯ 《¤ … ➣‴@dogtaranbehsti‴↻ … ¤》

#سۅݐࢪٵێز😍 #ٵݦٵࢪ ۵۷۰ ٺٵێێݦۅن🌸 #ݕࢪכٵࢪ؁ ݪڢ ݕכ؁ ࢪٵڞے نێسٺێݦ😌 #ڪݐے ݦنۅعھ❌ 𝓳𝓸𝓿𝓲𝓷↯ 《¤ … ➣‴@dogtaranbehsti‴↻ … ¤》

꧁به وقت رمان پلاک پنهان ꧂

❂◆◈○•-------------------- ﴾﷽﴿ ❂○° #پلاک_پنهان °○❂ 🔻 قسمت #سی_ششم از اتاق خارج شد،باور نمی کرد که کمیل تا بازداشگاه او را همراهی نکرده،درد اینکه او را به بازداشگاه فرستاده بود ،داغونش کرده بود اما این کارش بدتر بود،با فشار دست شرفی به دور بازویش "اخی" گفت. به اخم های شرفی خیره شد،حیف که حال خوشی نداشت والا می دانست چطور جواب این اخم و تخم های الان و تهمت های صبح را یک جا به او بدهد. وارد راهرویی شدند ،که هر سمتش اتاقی بود،با ایستادن شرفی ،او هم ایستاد،شرفی در مشکی رنگ را باز کرد گه صدای بدی داد مثل اینکه خیلی وقت بود که بازش نکرده بودند ،اشاره کرد که وارد شود،سمانه چشم غره ای برایش رفت و وارد اتاق کوچک شد. با محکم بسته شدن در،صدای بلندی در فضای کوچک اتاق پیچید،اتاق در تاریکی فرو رفته بود،سمانه که از تاریکی میترسید،تند تند زیر لب ذکر میگفت و با دست بر روی دیوار می کشید تا شاید کلید برق را پیدا کند. هر چه میگشت چراغی پیدا نمی کرد،دیگر از ترس گریه اش گرفته بود ،با لمس دیوار ،خودش را به گوشه ی اتاق رساند ،که با برخورد پایش به چیز ی،جیغ خفه ای کشید ،اما کمی بعد متوجه پتویی شد،نفس عمیقی کشید،به دیوار تکیه داد به اطراف نگاهی کرد،کم کم توانسته بود که اطرافش را ببیند ،اما به صورت هاله ای کم رنگ،همه ی افکار ترسناک و داستان های ترسناکی که خودش و صغری براهم تعریف می کرند،همزمان به ذهنش هجوم آوردند. پاهایش به لرزش درآمدند،دیگر توانی برای ایستادن نداشت ،بر روی زمین نشست و در کنج اتاق خودش را در آغوش گرفت،دلش گرفته بود از این تنهایی،از کمیل،از سهرابی از همه . احساس بدی بر دلش رخنه کرده بود،بغض گلویش را گرفته بود،دوست داشت فریاد بزند ،زجه بزند تا شاید این بغضی که از صبح راه گلویش را بسته بود بشکند و بتواند نفس راحتی بکشد،اما چطور... چند ساعت گذشته بود؟پنج ساعت یا ده ساعت؟چند ساعت خانواده اش از او بی خبر بودند،می دانست الان مادرش بی قرار بود،می دانست الان پدرش نگران شده،می دانست برادرش الان در به در دنبال او می گشت ،می دانست که دایی و یاسین پیگیر هستن،اما... دستی به صورتش خیسش کشید‌،کی گریه کرده بود و خودش نمی دانست؟ الان نیاز داشت به آغوش گرم مادرش،که در آغوش مادرش فرو رود و حرف بزند و در کنار حرف هایش از بوسه هایی که مادر بر روی موهایش می کاشت،لذت ببرد،اما الان در این اتاق تاریک و سرد تنها بود،قلبش بدجور فشرده شده بود،احساس می کرد که نفس کشیدن برایش سخت شده بود. اشک هایش به شدت بر صورت سردش سرازیر می شدند،گریه های آرامش به هق هق تبدیل شده بودند اما او با دستانش جلوی دهانش را گرفت تا صدایش را خفه کند،نمی خواست کسی شکستنش را ببیند،می دانست اینجا کسی نیست مادرانه به داد او برسد.... ↩️ #ادامہ_دارد... ○⭕️ ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری ○⭕️ --------------------•○◈❂

❂◆◈○•-------------------- ﴾﷽﴿ ❂○° #پلاک_پنهان °○❂ 🔻 قسمت #سی_وهفت کمیل عصبی مشتی بر روی میز زد،امیرعلی با شتاب به سمتش رفت و بازویش را گرفت و گفت: ــ آروم باش مرد مومن ــ چطور آروم باشم، فرار سهرابی کم بود،این روزنانه ها و نشریه هاچیه؟؟ ــ نمیدونم والا،منم فک میکردم قضیه ی خیلی ساده ای که زودی تموم میشه میره،اما مثل اینکه اینطورنیست،اینکه دارن نشریه پخش میکنن خیلی عجیبه،همیشه فعالیت های ضد انقلابی مجازی بوده،تعجب میکنم الان دارن نشریه و سخنرانی میدن بیرون ــ یه حدسایی میزنم اما باید یکم بیشتر تحقیق کنیم، بگو خانم شرفی ،خانم حسینی رو بیاره اتاق بازجویی ــ به نظرم خبردار نشه بهتره؟بلاخره روحیه اشو میبازه ــ مجبورم امیرعلی،شاید از چیزی خبر دار باشه ــ شاید،من برم هماهنگ کنم !! با خروج امیر علی از اتاق،سریع چند نمونه از نشریه ها را برداشت و از اتاق خارج شد،قبل از اتاق بازجویی به اتاق گروه خودش رفت و پرونده ای که امیرعلی به او تحویل داده بود ،را با توضیحات به گروه تحویل داد و روند کار را برایشان توضیح داد و بعد از اطمینان از اینکه همه ی کارها به خوبی در حال انجام هستند ،به اتاق باز جویی رفت. با دیدن سمانه احساس کرد قلبش فشرده شد،از چشمان پف شده و سرخش ،سخت نبود فهمیدن اینکه دیشب حال بدی داشته. با ناراحتی روی صندلی نشست،منتظر ماند سمانه حرفی بزند اما سمانه حرفی برای گفتن نداشت! ــ سلام،خوبید؟ ــ سلام ،به نظرتون خوب به نظر میرسم؟ ــ باید باهم حرف بزنیم ــ گوش میدم کمیل نشریه ها را روبه روی سمانه گذاشت: ــ در مورد اینا چی میدونی؟ سمانه نگاهی به آن ها انداخت ،با دیدن متن های ضد نظام،که کلی حرف دروغ در مورد جنایات دروغین نظام بود،چشمانش از تعجب گرد شده اند، کمیل با این عکس العمل مطمئن شد که سمانه از این نشریه ها بی خبر هستش. ــ اینا چین دیگه؟ ــ میدونی اینارو کجا پیدا کردیم؟؟ ــ کجا؟ ــ تو اتاق کارت.... ↩️ #ادامہ_دارد... ○⭕️ ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری ○⭕️ --------------------•○◈❂

❂◆◈○•-------------------- ﴾﷽﴿ ❂○° #پلاک_پنهان °○❂ 🔻 قسمت #سی_وهفت سمانه شوکه به کمیل خیره شد و زمزمه کرد: ــ چی؟ ــ امروز چند نفرو فرستادم تا پوستر وcd که سهرابی بهت داده بیارن،اما تو دفترت ازشون خبری نبود . ــ غیر ممکنه،من خودم گذاشتمشون روی فایل کنار کمد.من برا چی باید دروغ بگم آخه؟ کمیل اخمی بین ابروانش نشست! ــ من نگفتم دروغ میگید ،چیزی نبوده،یعنی برشون داشتن تا به دست ما نرسن،موقع گشتن چندتا بسته برگهA4 پیدا میکنن که وقتی بازشون میکنن،این نشریه ها رو پیدا میکنن ــ وای خدای من،بشیری ــ بشیری کیه؟ ــ بشیری یکی از آقایونی که تازه شروع به همکاری کرده،اون روز که اومدم تو اتاق دیدم بدون اجازه رفته تو اتاق ،وقتی هم پرسیدم گفت آقای سهرابی گفت برای کارای فرهنگی و انتخابات برگه بیارم براتون ،با اینکه من برای کارام به برگه نیاز نداشتم مخصوصا اون مقدار زیاد. ــ بشیری چطور آدمیه؟ ــ به ظاهر مذهبی وبسیجی،تو جلسات که باهم بودیم همیشه سعی می کرد بقیه رو برای شورش یا اعتراض تشویق کنه،یک بار هم باهم بحثمون شد که صغری هم بودش ــ چرا زودتر نگفتید؟ ــ فک نمیکردم مهم باشه! ــ اسم و فامیلش چیه؟ ــ اشکان بشیری کمیل سری تکان داد و آرام زمزمه کرد: ــ چیزی لازم ندارید؟دیشب خوب خوابیدید؟ سمانه سرش را بالا اورد و نگاهی به کمیل انداخت ،می خواست با دیدن چشمان سرخ اش خودش حدس بزند که راحت خوابیده یا نه؟ کمیل سرش را پایین انداخت و کلافه دستی در موهایش کشید،غمی که در چشمان سمانه نشسته بود ،او را آتش می زد. ــ میشه یه خواهشی بکنم ــ آره حتما ــ میشه بگید اتاقی که هستم ،چراغ بزارن ــ چراغ؟؟مگه چراغ نداره ــ نه چراغ نداره ــ دیشب یعنی تو تاریکی خوابیدید؟ سمانه به یاد دیشب بغض در گلویش نشست و با صدای لرزانی گفت: ــ اصلا نخوابیدم کمیل خوب می دانست که سمانه چقدر از تاریکی وحشت دارد،دستان مشت شده اش از شدت عصبانیت سرخ شده بودند،اما سعی کرد بر خودش متسلط باشد و آرام باشد،سخت بود اما سعی خودش را کرد. از روی صندلی سریع بلند شد و برگه ها را جمع کرد: ــ چی میشه الان؟ ــ چی،چی میشه؟ ــ تکلیف من؟تا کی اینجام؟ کمیل با صدایی که از عصبانیت میلرزید گفت: ــ قول میدم،سمانه قول میدم، که هرچه زودتر از اینجا بری ،قول میدم و دل سمانه آرام گرفت از این دلگرمی و تکیه گاهی که هیچ وقت فکرش را نمی کرد داشته باشد..... ↩️ #ادامہ_دارد... ○⭕️ ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری ○⭕️ --------------------•○◈❂

❂◆◈○•-------------------- ﴾﷽﴿ ❂○° #پلاک_پنهان °○❂ 🔻 قسمت #سی_وهشت امیرعلی خیره به کمیل ,که با عصبانیت در حال جابه جا کردن پروندها بود ،نگاه می کرد. ــ متوجه شدی این دو روز چقدر عصبی شدی؟فک میکنی برات اعصابی میمونه اینطوری کمیل نیم نگاهی به او انداخت و گفت: ــ بی دلیل که عصبی نشدم ــ الان دعوات با خانم شرفی سر چی بود؟؟ ــ یادم ننداز که اعصابم بیشتر خورد میشه ــ درست بگو ببینم چی شده؟ کمیل بیخیال پرونده ها شد و به صندلی تکیه داد و گفت: ــ اون بندی هست که برای فعالان سیاسی ضد انقلابی بود،یادته؟ ــ آره،مگه همونی نیست که دیگه اوضاع ساختمونش مناسب نبود بستیمش ــ آره همون ،میدونی خانم شرفی دیشب خانم حسینی رو برده بود اونجا امیرعلی شوکه به کمیل نگاهی انداخت و با حیرت گفت: ــ چی میگی؟اونجا حتی روشنایی نداره،میدونی چقدر سرده اونجا؟ کمیل متاسفانه سرش را تکان داد و گفت: ــ آره میدونم،وقتی هم بهش میگم چرا بردیش اونجا،میگه که بند زندانیای سیاسی اونجاست،بهش گفتم ما چند ماهه که کسیو تو این بند نمیبریم، و اینکه خانم حسینی زندانی سیاسی نیست هنوز چیزی ثابت نشده،میگه هرچی چه فرقی میکنه،نباید احساسی رفتار کنیم تو این قضیه ــ چرا اینکارارو میکنه؟؟ ــ نمیدونم،فقط میدونم این بچه بازیا جاش اینجا نیست،اینجا جای فضولی و این مسائل بچه بازی نیست،اگر مسخواد اینطوری ادامه بده،انتقالش میدم جای دیگه ای برگه ای به سمت امیرعلی گرفت و همزمان کتش را از روی صندلی برداشت. ــ این اطلاعات اشکان بشیریه،برام پیداش کن ،و هر چی اطلاعات ر موردش هست برام بیار،منم میرم بیرون،تا برگردم حواست به اینجا باشه بعد از خداحافظی از محل خارج شد،اول به وزارت اطلاعات رفت،و بعد از پیگیری بعضی از کارها ،به سمت خانه ی خاله اش رفت،می خواست مطمئن شود که کسی از آن هایی که این بلا را سر سمانه آوردند،به سراغ خانواده ی سمانه رفته اند،یانه... ↩️ #ادامہ_دارد... ○⭕️ ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری ○⭕️ --------------------•○◈❂

❂◆◈○•-------------------- ﴾﷽﴿ ❂○° #پلاک_پنهان °○❂ 🔻 قسمت #سی_ونه خاله اش را در آغوش گرفته بود و به حرف های خاله اش گوش می داد، و از اینکه نمی توانست آرامش کند،کلافه شده بود! ــ خاله جان،آروم باشید،با این گریه ها که سمانه خانم پیدا نمیشه ــ چیکار کنم خاله؟چیکار کنم تا پیداش بشه؟ ــ شما فقط بشینید دعا کنید،خودموم پیداش میکنیم،الان محسن و یاسین و دایی‌ حتی آقا محمود دارن میگردن،پس نگران نباشید. مژگان و خواهرش نیلوفر ،که برای همدردی به خانه ی فرحناز خانم آمده بودند،گوشه ای نشسته بودند و با ناراحتی به نجواهای کمیل و خاله اش نگاه می کردند. ــ بدبخت سمانه‌،الان پیداش بشه هم بدبختیاش تموم نمیشه ،ببیند چه حرفایی پشت سرش میگن مردم، که فلان و .... با درهم رفتن اخم های کمیل ، نیلوفر ترجیح داد سکوت کند،او فقط میخواست با این حرف اعلام حضور کند اما،حرف هایش خیلی بد،غیرت کمیل را آزرده بود. سمیه خانم به طرف خواهرش آمد و او را برای استراحت به اتاق برد،کمیل سراغ صغری، را گرفت که ثریا گفت: ــ تو اتاقه،از وقتی اومده تو اتاق سمانه است،قبول نمیکنه چیزی بخوره،فقط گریه میکنه،کاشکی برید باهاش کمی صحبت کنید کمیل سری تکان داد و بعد از تشکر کوتاهی به سمت اتاق سمانه رفت. تقه ای به در زد و آرام در را باز کرد،اولین بارش بود که وارد اتاق سمانه می شد،با کنجکاوی کل اتاق را بررسی کرد ،و در آخر کنار صغری روی تخت نشست. دستی در موهای خواهرکش کشید و آرام گفت: ــ صغری ،خانمی ،بلند نمیشی یه چیزی بخوری اما صغری جوابی نداد!! ــ عزیزم صغری جان بلند شو ،اینجوری که نمیشه صغری بر روی جایش نشست ،کمیل به این فکر ،که حرف هایش اثری گذاشته لبخندی بر روی لب هایش نشست اما با شنیدن حرف های صغری لبخند بر روی لبانش خشک شد!! ــ تو چرا نگران سمانه نیستی،چرا اینقدر آرومی،متوجه هستی چه اتفاقی افتاده،سمانه، ناموست ،دختری که دوست داری دو روزه که گم شده و ازش خبری نیست،چیه، دو روز گم شد نظرت در موردش عوض شد؟؟ بهش شک کردی؟؟مطمئنم که بلایی سر سمانه اومده سمانه اصلا اهل... ــ بــســـه با صدای بلند کمیل،دهانش بسته شد و با نگرانی به چهره ی سرخ از عصبانیت کمیل نگاه کرد. کمیل از عصبانیت نفش نفس می زد،او از همه ی آن ها نگران تر بود ،از همه داغون تر بود،اما با این حرف ها او را داغون تر می کردند،می خواست لب باز کند و بگوید از نگرانی هایش،بگوید از شب بیداری هایش که برای نجات سمانه بوده اما باز هم سکوت کرد،مثل همیشه.... ↩️ #ادامہ_دارد... ○⭕️ ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری ○⭕️ --------------------•○◈❂