#مسابقه_آرزوها: دلم برای ورود تو لحظه شماری می‌کند و حنجره ام تو را فریاد می‌زند، تو که تجلی عشقی.قنوتم را طولانی می‌کنم تا تو نیمه شبی برای آن دعا کنی کوچه‌های غریب بی کسی را آب و جارو می‌کنم تا تو صبحی زود از آن کوچه عبور کنی.هر روز چراغ دلم را با جامعه الکبیره روشن می‌کنم وسفره افطارم را با آل یاسین و عهد تزیین می‌کنم وبرای ظهور تو هر روز پای درد کمیل می‌نشینم.‌نمی‌دانم آخرین ایستگاه توسل چه هیجانی دارد که مرا با خود تا آن سوی فاصله‌ها می‌برد و صبح آدینه چه صفایی دارد، که صبح آسمانش پراز ندبه است.مولایم…! بی تو دفتر دلمان پر است از مشق‌های انتظار ومن با دلم می‌خواهم آن روز که می‌آیی زیباترین مدال ایثار را تقدیم نگاه تو کنم. ✿☆✿ دلنوشته برای امام زمان (عج) بیا که بی تو نه سحر را طاقتی است و نه صبح را صداقتی. که سحر به شبنم لطف تو بیدار می‌شود و صبح، به سلام تو از جا بر می‌خیزد. بیا که بی تو آینه ها، زنگار غربت گرفته اند.هیچ کس حریم اطلسی‌ها را پاس نمی‌دارد و بر داغ لاله‌ها در هم نمی‌گذارد.بیا که بی تو، قنوت شاخه ها، اجابتی جز غروب تلخ خزان ندارد. بی تو کدام دست مهر، سرشک غم از دیدگان یتیمان بر می‌گیرد؟ کجاست آغوش مهربانی که دل‌های زخمی را به ضیافت ابریشمی بخواند؟دیگر دلتنگی هایمان مخصوص شب‌های جمعه نیست.روز به روز و لحظه به لحظه دلتنگ آمدنت هستیم. آقاجان تنها امید ادامه زندگیمان تپش‌های قلب شماست.گویی بی قراری دل‌های ما از شوق دیدار شماست. آقا بگو که آمدنت نزدیک است! آقاجان دیگر از انتظار نگو از وصال بگو. از پایان جمعه‌های بی تو بگو!آقاجان بگو که به زودی هدهد صباخبر می آورد.

#مسابقه_آرزوها واقعاً صفایی دارد در ماه مهمانی خدا در خانه خودِ خدا مهمان شدن. خدایا امسالم که لیاقت این رو نداشتم تو این سه روز با ارزش و مبارک روزه بگیرم و مهمون خونت بشم یعنی تا حالا توفیقش رو نداشتم البته خودت که شرایط منو میدونی خودت جور دیگه برام بنویس قسمتم نیست که امسال بیام به خانه ات برای اعتکاف ولی مهم نیته و من اعتکاف امسال را تو خونه با ذکر و دعا تو میگذرونم خدایا! اگر بنابه اجابت کردنم نبود مطمئنم راهم نمی دادی. پس حال که راهم دادی اجابت کن، آنچه در دل دارم.

#مسابقه_آرزوها: هوالمحبوب. بسم رب المهدی. موضوع: لیلة الرغائب، امام مهدی(صلوات الله علیه) سلام علیکم. الیوم قلم به دست گرفته ایم تا فردا و پس فردا نگویید چرا نگفتید و گذشتید و رفتید. گاهی غمی چنان عظمت دارد که با خود فکر میکنم چگونه آن را از سینه ام بیرون بکشم و روی صفحهٔ کاغذ روانه کنم. بعضی احساسات ژرف در قلب آدمیزاد شکل تازه ای دارند که هنوز برای شرح و بیانشان، کلمه ای خلق نشده است. درست شبیه غمِ عظیمِ فراقِ تو. می گویند ستاده ها همیشه در آسمان هستند. تنها وقتی شب به نهایت تاریکی می رسد، میدرخشند و به چشم زمین می آیند و در آن هنگام می شوند-نوالثاقب- که تاریکی هارامی شکافند و تا میتوانند در آن نفوذ می کنند... آقای ما؛ نه مهربانی تا بر کسی پوشیده است و نه نورتان خاموش شدنی است و هرکه نخواهدتان در تاریکی و گمراهی می ماند... مولای مهربانمان، غیبتتان کبری تر از آنچه شد که فکر میکردیم. هذه المرسوله از طرف محبتان است. فی الحال با اینکه از زندگی شما چندان اطلاعی نداریم اما واقعا منتظر شمل هستیم. منتظر هستیم تا ضما بیایید و پرچم این کشور را بگیرید و نه تنها این سرزمین، که همهٔ جهان را از آسایش و امنیت و عدل پر بکنید. با اینکه نمی دانیم اصلا شما کجا هستید، اما انتظار می کشیم. از اینکه نمیتوانیم شمارا ببینیم لقمهٔ حسرت می جَوییم و خیره به عنوان روزنامه ها که چه وقت می توانیم این صحنه را تماشا کنیم: "مهدی آمد" آنهایی که مدام از فرجت میگفتند؛ عکشسان قاب شد اما از شما خبری نرسید. آقا جان؛ تصدقتان. آمدنتان می تواند در میان اینهمه آشوب، خبری باشد که به جسم خستهٔ مردم غیور سرزمین ایران، جان تازه ای ببخشد؛ درست مثل خبر آمدن امام خمینی در میان جنگ و خونریزی به کشورمان. مولای مهربانم، نمیخواهم خسته بشوید. امشب، لیلة الرغائب است. آرزوی سلامتی برایتان دارم. همچنین برای نائبتان، آقای خامنه ای (مدضله العالی) که ان شاءالله پرچم مقدس را به دستتان میدهد. و برای عاشقانتان، همهٔ مؤمنین و مؤمنات آرزوی عاقبت به خیری دارم. زیاده عرضی نیست. سایه تان مستدام. التماس دعا؛دگر هیچ،مگر فرج. والسلام علیکم ۶/بهمن/۱۴۰۱ ۴/رجب/۱۴۴۴ لیلة الرغائب