هدایت شده از تاملات حقوقی
⭕️ نظام امامت از انقلابى‌ترین برنامه‌هاى اسلامى
نظام امامت یکى از انقلابى‌ترین و سازنده‌ترین برنامه‌هاى اسلامى است (ایمان و عقیده به این نظام کم‌ترین فایدهاش بازدارى و کنترل هر نظام دیگر است که بر اوضاع مسلط شده باشد، عقیده به نظام امامت، آن نظامات غیرشرعى را نیز محدود مىکند و از دیکتاتورى و مطلق‌العنانى آن‌ها جلوگیرى مى‌نماید، و افراد را از این‌که دربست خود را در اختیار آن‌ها بگذارند، مانع مى‌شود. نظام امامت در هر مرحلهاى از نفوذ که باشد در همان مرحله نظام بازدارى از ظلم و فساد و استضعاف است که بیشتر از این در این‌جا مجال شرحش نیست) که متأسفانه از آن به‌طور کامل در پیشبرد مقاصد و اهداف اسلام، امر به معروف و نهى از منکر و مبارزه با تجاوز و استضعاف، استفاده نمى‌شود، و چنان‌که باید به عموم تبلیغ نشده و ایمان به این نظام و ابعاد آن و تعهداتى که شخص مؤمن به این نظام دارد، در یک سطح همگانى و با اهمیت عرضه نمى‌شود.
به نظر این‌جانب تمام یا عمده نقاط ضعف و عقب‌ماندگى‌هاى جامعه، از عدم توجه به این برنامه و مشخص نکردن تابعیت و ملتزم نبودن به لوازم عقیده به امامت و نشناختن آن، مایه گرفته است، و این‌که بسیارى امامت را در عصر حاضر یک امر اعتقادى خارج از عمل مى‌شمارند و آن‌را مربوط به دوران و عصر حضور امام مى‌دانند، و نمى‌دانند که هم‌اکنون نیز نظام امامت قائم و برپاست و فقط تبعیت از آن، راه نجات دنیا و عقبى است.
⭕️ عقیده به نظام امامت در تمام شؤون، قدرت سازندگى دارد
عقیده به نظام امامت و حکومت شرعى، در تمام شؤون، قدرت سازندگى دارد، و شعبه‌اى از عقیده توحید خالص است که از آن انفکاک ندارد، و حدیث شریف معروف: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیّة» (منتخب‌الاثر/۱۵) همین استمرار و همین لزوم اطاعت دائم و در تمام اعصار و ازمنه و مناطق را تأیید مى‌نماید و چون عقیده به نظام امامت رشته‌اى از عقیده به توحید و حکومت خدا و سلطنت حق است، هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است. و چون اطاعت داشتن از نظامات دیگر، یک نوع شرک فکرى و عملى است، حضرت صادق علیه‌السلام در ضمن حدیثى مى‌فرماید: «لا دین لمن دان الله بولایة امام جائر لیس من الله» (کافى/۱/۳۷۵) «دینى نیست از براى کسى که خدا را به ولایت پیشواى ستمکارى که از جانب خدا نیست، عبادت کند.»
حضرت امام باقر علیه‌السلام مى‌فرماید: «قال‌الله تبارک و تعالى: لاعذبن کل رعیة فى الاسلام دانت بولایة کل امام جائر لیس من الله، و ان کانت الرعیة فى اعمالها برة تقیة، و لاعفون عن کل رعیة فى الاسلام دانت بولایة کل امام عادل من الله، و ان کانت الرعیة فى انفسها ظالمة مسیئة»؛ (کافى/۱/۳۷۶/ح۴) «خداوند متعال فرموده است: البته عذاب خواهم کرد هر رعیتى را که در اسلام متدین گردد به ولایت هر پیشواى ستمکارى که از جانب خدا نیست، اگرچه رعیت در کارهاى خود نیکوکار و پرهیزکار باشد و البته عفو مى‌کنم از هر رعیتى که در اسلام متدین گردد به ولایت امام عادلى که از جانب خدا باشد، اگر چه در ذات خود ستمگر بدکردار باشد.»
⭕️ از امثال این احادیث (مخفى نماند که احادیث بسیار در موضوع ولایت اهل‌بیت(ع) و این‌که هیچ عملى بدون ولایت نفع نمىدهد وارد است، که قسمتى از آن‌ها را در کتاب «امان‌الامة» نقل کرده ام، و همه بر اهمیت #نظام_امامت و این‌که باید امت آن‌را تعظیم نموده و از آن اطاعت داشته باشند، دلالت دارند) اهمیت امامت و #رهبرى_سیاسى، و نقش آن در اجتماع معلوم مى‌گردد و این‌که اگر ملتى و فردى در این اصل مسامحه کند و به نظامى که بر اوضاع مسلط است و به شرعى بودن آن، اعتنا نداشته باشد و در این موضوع خود را مسؤول نشمارد (اگرچه در کارهاى دیگرش مواظب دستورات شرع باشد) مستحق بازخواست و عذاب خواهد شد. و نیز از این احادیث استفاده مى‌شود که نظام امامت، نظام محدودى نبوده و مستمر و جاودان مى‌باشد و #به_عصر_حضور_منحصر_نیست همیشه منعقد است و هیچ‌گاه تعطیل نشده و نخواهد شد.
در عصر ما نیز حکومت شرعى بر این اساس برقرار است و هیچ کس در ترک #اطاعت آن و قبول نظامات دیگر معذور نیست و عقیده به وجود امام عصر (عج) و حیات آن حضرت معنایش اعتقاد به وجود حکومت شرعى و لزوم اطاعت از اوامر و پیشنهادها و دستورات #فقهاى_جامع‌الشرایط است.
بنابراین، هیچ‌کس و هیچ گروه بر کسى نمى‌تواند حکومت کند، ولایت و سلطنت ندارد، مگر به اذن الله و به حکم خدا، و همه مردم باید در تحت حکومت خدا و داخل در سلطان‌الله، و مطیع احکام‌الله و ساکن مملکت‌الله باشند.
پس حکومت‌هایى که من جانب‌الله نیستند، طبق هر رژیم و برنامه‌اى که باشند، باطل، و اطاعت از آن‌ها بالذات #حرام است، و فقط حکومت خلفاى الهى و کسانى که از جانب آن‌ها نیابت دارند، شرعى و #واجب‌الاتباع است و این منصب براى احدى غیر از آن‌ها ثابت نیست
(امامت و مهدویت،حضرت آیت اللّه صافی گلپایگانی
هدایت شده از تاملات حقوقی
✍حضرت آیت اللّه#صافی_گلپایگانی ره(امامت و مهدویت)
🌺نظام امامت از انقلابى‌ترین برنامه‌هاى اسلامى
نظام امامت یکى از انقلابى‌ترین و سازنده‌ترین برنامه‌هاى اسلامى است(ایمان و عقیده به این نظام کم‌ترین فایده اش بازدارى و کنترل هر نظام دیگر است که بر اوضاع مسلط شده باشد، عقیده به نظام امامت،آن نظامات غیرشرعى را نیز محدود مىکند و از دیکتاتورى و مطلق‌العنانى آن‌ها جلوگیرى مى‌نماید، و افراد را از این‌که دربست خود را در اختیار آن‌ها بگذارند،مانع مى‌شود. #نظام_امامت_در_هر_مرحله_اى_از_نفوذ که باشد در همان مرحله نظام بازدارى از ظلم و فساد و استضعاف است که بیشتر از این در این‌جا مجال شرحش نیست)که متأسفانه از آن به‌طور کامل در پیشبرد مقاصد و اهداف اسلام، امر به معروف و نهى از منکر و مبارزه با تجاوز و استضعاف، استفاده نمى‌شود، و چنان‌که باید به عموم تبلیغ نشده و ایمان به این نظام و ابعاد آن و تعهداتى که شخص مؤمن به این نظام دارد، در یک سطح همگانى و با اهمیت عرضه نمى‌شود.
به نظر این‌جانب تمام یا عمده نقاط ضعف و عقب‌ماندگى‌هاى جامعه، از عدم توجه به این برنامه و مشخص نکردن تابعیت و ملتزم نبودن به لوازم عقیده به امامت و نشناختن آن، مایه گرفته است، و این‌که بسیارى امامت را در عصر حاضر یک امر اعتقادى خارج از عمل مى‌شمارند و آن‌را مربوط به دوران و#عصر_حضور امام مى‌دانند، و نمى‌دانند که هم‌اکنون نیز نظام امامت قائم و برپاست و فقط تبعیت از آن، راه نجات دنیا و عقبى است.
⭕️ عقیده به نظام امامت در تمام شؤون، قدرت سازندگى دارد
عقیده به نظام امامت و حکومت شرعى، در تمام شؤون، قدرت سازندگى دارد، و شعبه‌اى از عقیده توحید خالص است که از آن انفکاک ندارد، و حدیث شریف معروف: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیّة» (منتخب‌الاثر/۱۵) همین استمرار و همین لزوم اطاعت دائم و در تمام اعصار و ازمنه و مناطق را تأیید مى‌نماید و چون عقیده به نظام امامت رشته‌اى از عقیده به توحید و حکومت خدا و سلطنت حق است، هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است.و چون اطاعت داشتن از #نظامات دیگر، یک نوع#شرک_فکرى و عملى است، حضرت صادق علیه‌السلام در ضمن حدیثى مى‌فرماید: «لا دین لمن دان الله بولایة امام جائر لیس من الله» (کافى/۱/۳۷۵) «دینى نیست از براى کسى که خدا را به ولایت پیشواى ستمکارى که از جانب خدا نیست، عبادت کند.»
حضرت امام باقر علیه‌السلام مى‌فرماید: «قال‌الله تبارک و تعالى: لاعذبن کل رعیة فى الاسلام دانت بولایة کل امام جائر لیس من الله، و ان کانت الرعیة فى اعمالها برة تقیة، و لاعفون عن کل رعیة فى الاسلام دانت بولایة کل امام عادل من الله، و ان کانت الرعیة فى انفسها ظالمة مسیئة»؛ (کافى/۱/۳۷۶/ح۴) «خداوند متعال فرموده است: البته عذاب خواهم کرد هر رعیتى را که در اسلام متدین گردد به ولایت هر پیشواى ستمکارى که از جانب خدا نیست، اگرچه رعیت در کارهاى خود نیکوکار و پرهیزکار باشد و البته عفو مى‌کنم از هر رعیتى که در اسلام متدین گردد به ولایت امام عادلى که از جانب خدا باشد، اگر چه در ذات خود ستمگر بدکردار باشد.»
⭕️از امثال این احادیث (مخفى نماند که احادیث بسیار در موضوع ولایت اهل‌بیت(ع) و این‌که هیچ عملى بدون ولایت نفع نمىدهد وارد است، که قسمتى از آن‌ها را در کتاب «امان‌الامة» نقل کرده ام، و همه بر اهمیت #نظام_امامت و این‌که باید امت آن‌را تعظیم نموده و از آن اطاعت داشته باشند، دلالت دارند) اهمیت امامت و #رهبرى_سیاسى، و نقش آن در اجتماع معلوم مى‌گردد و این‌که اگر ملتى و فردى در این اصل مسامحه کند و به نظامى که بر اوضاع مسلط است و به شرعى بودن آن، اعتنا نداشته باشد و در این موضوع خود را مسؤول نشمارد (اگرچه در کارهاى دیگرش مواظب دستورات شرع باشد) مستحق بازخواست و عذاب خواهد شد. و نیز از این احادیث استفاده مى‌شود که #نظام_امامت، نظام محدودى نبوده و مستمر و جاودان مى‌باشد و #به_عصر_حضور_منحصر_نیست همیشه منعقد است و هیچ‌گاه تعطیل نشده و نخواهد شد.
در عصر ما نیز حکومت شرعى بر این اساس برقرار است و هیچ کس در ترک #اطاعت آن و قبول نظامات دیگر معذور نیست و عقیده به وجود امام عصر (عج) و حیات آن حضرت معنایش اعتقاد به وجود حکومت شرعى و لزوم اطاعت از اوامر و پیشنهادها و دستورات #فقهاى_جامع‌الشرایط است.
بنابراین، هیچ‌کس و هیچ گروه بر کسى نمى‌تواند حکومت کند، ولایت و سلطنت ندارد، مگر به اذن الله و به حکم خدا، و همه مردم باید در تحت حکومت خدا و داخل در سلطان‌الله، و مطیع احکام‌الله و ساکن مملکت‌الله باشند.
پس حکومت‌هایى که من جانب‌الله نیستند، طبق هر رژیم و برنامه‌اى که باشند، باطل، و اطاعت از آن‌ها بالذات #حرام است، و فقط حکومت خلفاى الهى و کسانى که از جانب آن‌ها نیابت دارند، شرعى و #واجب‌الاتباع است و این منصب براى احدى غیر از آن‌ها ثابت نیست