eitaa logo
تسبیح۲ (کانال دکتر غفرانی)
1.1هزار دنبال‌کننده
17 عکس
102 ویدیو
177 فایل
دکتر محمد جعفر غفرانی
مشاهده در ایتا
دانلود
۸۵۲ « فرق محبت با دلسوزی » چیست؟ « محبت »،« هر رفتاری » است که « عاقلانه و صادقانه و مخلصانه و مناسب » و « بدون کمترین منّت و توقّع و ریاکاری و نفسانیت »، از انسان به نمایندگی از « خالق » نسبت به « مخلوق » ابراز می شود و « برکت آفرین » است و از « دیوار سخت قلبها » نفوذ و آنها را « تسخیر » و به « عنایت الهی » متصل می کند و از « بن بست » غفلت و ظاهربینی و دنیاطلبی و انحراف و گناه « می رهاند » و به او « اقتدار عاقلانه و مؤمنانه » می بخشد. « محبت » می تواند « یک نگاه همراه با لبخند، یک نوازش مناسب، یک انفاق مناسب، یک عفو زیبا، إغماض بجا، یک تذکر به موقع ...... » باشد، و می تواند به صورت « کشیدن دندان پوسیده، قطع پای سیاه شده، داروی تلخ و شفابخش ..... » و « قهر کوتاه مدت و یا هر نوع تنبیه متنبه کننده و هشدار دهنده ای » باشد. اما « دلسوزی »،« هر عکس العملِ احساساتی و منفعلانه و زودگذر و کوری » است که « ریشه و دوام و صداقت و اخلاص » و « مجوز عقلانی و وحیانی » و « تناسب منطقی با نیاز مخاطب » ندارد و مثل « دانه ای » است که « مغز » ندارد و آلوده به « خودخواهی و جهالت و مکر و تزویر و ریا » است که از آن به « محبت خاله خرسه » تعبیر می شود و بر مشکلات دیگران می افزاید و مخاطب را به « بند اسارت » می کشاند. اما اینکه : « محبت »،« محصول » چیست؟ حضرت سیدالساجدین و زین العابدین امام سجاد صلوات الله علیه در مناجات « المحبین » می فرمایند: خدایا ؛ من « حُب و عشق » تو را می خواهم و « حُب و عشق » هر که « حُب و عشق تو را دارد » را می خواهم و « حُب و عشق هر عملی که مرا به تو می رساند » را می خواهم: .... اَسْئَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنی‏ اِلی‏ قُرْبِکَ، و آن حضرت در جای دیگر می فرمایند: نافرمانى خدا كنى و ادعاى محبت او را دارى‌؟ بجان تو، اين (تناقض) كارى عجيب است که اگر محبتى راستين داشتى اطاعتش مى‌كردى زیرا عاشق در برابر محبوب و معشوق خود « مطيع » است. انسانی که برای رسیدن به این « حُب و عشق به خالق » تلاش می کند «، سرشار از محبت عاقلانه و مخلصانه به مخلوق » می شود و به « مقام وساطت » می رسد و « رحمت الهی » را به خلق می رساند. و « چنین مُحب با محبتی، محبت را در خودش به فوران » در می آورد و جلوه ای از « رحمه للعالمین » می شود. با چنین محبتی، انسان به اصل و منشأ و خالق خود، متصل و سرشار از کرامت و برکت می شود و با « محبت مناسب خود »، «،« بصیرت » ایجاد می کند و افراد را به « شهود » و « بالاترین درجه بروز و ظهور » می رساند و با او « خارها، گُل » و « دشمنی ها به دوستی » و « سرنوشت » افراد متحول و او « شکارچی قلبها » می شود. اللهم ارزقنا حبک و حب من یحبک و حب کل عمل یوصلنا إلی قربک. آمین یا رب العالمین. 🍃واژه:‌ @dr_ghofrani2
۸۵۳ ۸۵۲ با سلام و عرض ادب من فرق بین محبت و دلسوزی رو متوجه نشدم ممکنه با مثال و کلام ساده تر و ملموس تر توضیح بفرمایید؟ در « محبت مؤمنانه »،« انسان فقط واسطه رحمت الهی است و اولا: « هیچ دخالت نفسانی و خیالی و شیطانی » در آن و « توقعی » از آن ندارد، ثانیا: محبت را به صورت « عمل صالح » و « متناسب با نیاز مخاطب » ابراز می کند. « گاهی با لبخند و نوازش و لطف و انفاق و احسان و تذکر و تشویق و أمر به معروف ..... » و گاهی با « إنذار و أخم و قهر و تنبیه و مجازات و .... » از آنجا که هر فردی، « شرائط و إقتضاء خاص » و « تکلیف خاص خودش » را دارد لذا نسبت به دیگران ، « غیر معصوم » هرگز نمی تواند قضاوت درستی داشته باشد. پس لطفا نسبت به رفتار دیگران حساس نشوید و فقط « مأموم » امام منصوب الهی » باشید. « محبت » مثل نور خورشید، به همه می تابد و فرد یا افرادی را « جدا » نمی کند و نسبت به برخی « بخل » نمی ورزد اما « دلسوزی » نسبت به افرادی صورت می گیرد که « من » خوش می آید و یا نفعی برای من دارند و باعث شهرت و یا لذتی یا ... برای من می شوند. در دلسوزی ، « صالح و متناسب و شایسته بودن محبت »،« رعایت » نمی شود. معمولا کودکان نسبت به همه محبت دارند و فرد یا افرادی را « دستچین » نمی کنند. در « موکبهای اربعین » پذیرایی از همه یکسان است. اما در برخی مهمانیها با دلسوزیهای احمقانه فقط « أغنیا » دعوت می شوند و پذیرایی از افراد خاص، به صورت خاص برگزار می شود. دامنه این کلمه تقریبا تمام زندگی ما را در بر می گیرد اینکه تمام بروز و ظهور ما در جهت خدا و مطابق با تعالیم الهی باشد و یا در جهت خودخواهی و منافع شخصی یا خانوادگی یا حزبی و جناحی خودمان باشد. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۸۵۴ ۸۵۳ چرا اسمش دلسوزیه؟ دلسوزی برای دیگران نیست مگر؟ پس چطور با توجه به منافع شخصی هست؟ « دلسوزی » ما نسبت به افراد خاص ، معمولا هم « دل » بعضی ها را می سوزاند و هم « قلب » خود ما را از « دریافت فیض و رزق » محروم می کند و می سوزاند: ختم الله علی قلوبهم ، طبع الله علی قلوبهم برای افرادی است که « دل » می سوزانند، کوفیان در عاشوراء ، منافقین در سالهای اول انقلاب ، صربهای ملعون در بوسنی و داعشیهای ملعون در عراق و سوریه و طالبان در افغانستان و پاکستان، خائنین در نیجریه و میانمار و ... هزاران هزار « دل پاک » را سوزاندند. الآن دولت خائن و دروغگوی ما برای کدام کدخدا در انگلیس و آمریکا « خوش رقصی » و برای کدام کارگران کارخانجات فرانسوی و اروپایی « دلسوزی » می کند؟ « جام زهری که با پذیرش قطعنامه » به خورد امام رحمه الله داده شد، دلسوزی آن مرده استخر فرح بود به مردم ایران. دخالتهایی که برخی از « مادرشوهرها » برای پسرشان و برخی « مادر زن ها » برای دخترشان دارند مصداق « دلسوزیهای نفسانی و شیطانی » است. اینکه پیامبر أکرم صلی الله علیه و آله به آن شخص سالم و توانایی که از ایشان « کمک مالی » می خواست، یک تبر یا بیل دادند و گفتند برو کار کن، یک مصداق محبت است. ماهی گرفتن برای دیگران، دلسوزی است، آموزش ماهی گرفتن، مصداق محبت است. به جای دیگران اندیشیدن و راهکار پیدا کردن و با « مشاورهای غیر مجاز » برای دیگران « تکلیف » تعیین کردن ، مصداق « دلسوزیهای کباب کننده » است. دعوت به « تفکر و تعقل »، مصداق محبت است. آن آیه ی سوره إسراء به « مقدار » إنفاق توجه داده است اما اینکه همان مبلغ اندکی را که می خواهم إنفاق کنم ، با محبت بدهم یا با دلسوزی ، خداخواهانه بدهم یا خودخواهانه ، به نیت و نگاه من بستگی دارد. از یکی تشکر نمی خواهم و توقعی ندارم ، از یکی اگر تشکر نکند دفعه ی بعدی در کار نیست. ببخشید مثالهای من شاید برایتان سنگین باشد. بگردید مثالهای روشن تر از قرآن و یا نهج البلاغه پیدا کنید اما در « گفتار و رفتار اشخاص مشهور اما غیر معصوم » ، « متوقف » نشوید. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۷ آیا می توان محبت را به دو دسته عاقلانه و جاهلانه تقسیم نمود ؟ *محبت* یعنی *عاقلانه ترین بروز و ظهور* و هیچ معنی دیگری نمی دهد.و تقسیم بندی دیگری هم ندارد. قبلا گفته ایم که *دلسوزی های خودخواهانه و ابلهانه و خاله خرسه* اصلا *محبت* نیستند. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
تسبیح۲ (کانال دکتر غفرانی)
#قطرات_بارانی_۳۲۰۷ #پرسش از آنجایی که مقایسه یک جاده بی‌انتهاست، هرچقدر هم که تلاش کنیم و نواقصی ک
۳۲۲۴ مگر *هدایت نامحسوس* نوعی *اصلاح* محسوب نمی‌شود؟ شما برای *هدايت نامحسوس* ديگران بايد *تغيير و تحولی* را در *خودتان* پديد آوريد، اما در *اصلاح* ديگران، هيچ توجهی به *خودتان* نداريد. اصولا هر گاه *دلسوزی* ما برای ديگران *بيشتر* و *مقدم* از دلسوزی ما برای *خودمان* باشد، حتما *فسادأنگيز* است. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2
تسبیح۲ (کانال دکتر غفرانی)
#قطرات_بارانی_۳۲۲۴ #پرسش مگر *هدایت نامحسوس* نوعی *اصلاح* محسوب نمی‌شود؟ #پاسخ شما برای *هدايت
۳۲۲۷ اگر این دلسوزی بیش از حد و مقدم بر خود در حق والدین باشد چه طور؛ باز هم فساد انگیز خواهد بود؟ چنين دلسوزی، حتما *عاقلانه* و *مؤمنانه* و *صادقانه* و *مخلصانه* و *مفيد* نـــــــخواهد بود. البته *مفاسد* اين دلسوزيها، بعدا معلوم می شود. البته ممكن است *تصور* افراد از *دلسوزی* يكسان و درست نباشد. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2
تسبیح۲ (کانال دکتر غفرانی)
#قطرات_بارانی_۳۲۲۷ #پرسش اگر این دلسوزی بیش از حد و مقدم بر خود در حق والدین باشد چه طور؛ باز هم ف
۳۲۳۵ بنابراین آن سخن جناب مولانا "که جان را فرش مادر می توان کرد" را نفی می فرمائید؟ شاعر درست فرموده اما بايد توجه داشت كه آن *فرش* وقتی برای *والدين* ارزشمند است كه *سالم* و *تمييز* باشد. *فرش پلاسيده* زيبنده نيست. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2