درختان بهترین اند ثمر دارند پاره پاره خشک شده شان هم بکار است شاخ و برگ شان اگر دوای درد نباشد سایه بان است مسکن پرندگان بی پناه است ،طراوت وشادابی طبیعت اند درخت برای همیشه به هرس ،نگهداری و از همه مهم تر تکیه گاه نیاز دارد. نهال ، چوب نگهدار می خواهد چوب نگهدار کنار نهال می‌ایستد تا نهال ریشه بدواند و رشد کند و بزرگ شود و جای خود را بگیرد چراکه نهال احساس ضعف دارد و به طبیعت اعتماد ندارد. چوب نگهدار گاهی از انحراف و کج رشدی نهال پیشگیری می کند و ریشه نهال را از بیراهه نهی می کند تا آرامش شاخ و برگ های درخت بهم نخورد چوب نگهدار مربی است،می‌خواهد به نهال چگونه زیستن و ایستن را بیاموزد نهال که بزرگ شد چوب نگهدار تکیه گاه نیست بلکه مزاحم است ، باید از درخت فاصله بگیرد و سراغ نهال دیگری برود ما در تحلیل ها ،چوب نگهدار شما هستیم،قرار نیست بجای کسی ثمر بدهیم یا ریشه بدوانیم همان طور که در این نوشته ،چوب نگهدار داستان بودیم ابوقاسم

🌾زاهـد به کـرم، تو را چو ما نـشـناسـد بیـگـانه تـــو را چـو آشــنا نـشـناســد گـفتی کـه گـنه کـنی به دوزخ برمـت این را به کسی گو که تو را نشناسد ابوسعید ابوالخیر

نه نغمه ی نی خواهم و نه طرف چمن نه یار جوان ، نه باده ی صاف کهن خواهم که به خلوتکده ای از همه دور من باشم و من باشم و من باشم و من... ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌

نصیحت شهید مطهری درباره ماه رمضان

ماه رمضان، لحظه های دل کندنِ پیوسته از دلبستگی هاست تا محبت و معنا بر تک تک سلول ها بنشیند

همه ما به وحشیانه ترین شکل ممکن فراموش می شویم

این مداحی رو خیلی خیلی دوست دارم

😭😭😭😭😭

😭

😭

😭

🍂جذبه حسین کسی که بعد از هزار و اندی سال همچنان مجذوب احساسات میلیون ها انسان هست شایسته احترام است. اگر عاشورا تخیل تاریخ نویسان است بین اینهمه داستان سرایی های تاریخی و افسانه ها،چرا افسانه حسین ماندگار شد?چرا خون همیشه تازه حسین را نمی بینید؟زنگار قلب نمی گذارد؟ کربلا برای من داستان متفاوتی روایت می کند،متفاوت از همه چیز بین صدها پادشاه و امیر و سلطان و امپراتوری ها، حسین قهرمان زندگی من شد. حسین انتخاب من نیست ،او خودِ من است،من خودِ او هستم من بودم که در کربلا سر از تنم جدا شد من بودم که اربا اربا شدم ،من بودم که زیر سم اسبان خرد شدم. من بودم که به اسارت رفتم... من در کربلا بودم.آنجا که شمر میخواست سر از تن حسین جدا کند حسینِ من برای شمر طلب مغفرت می کرد،همه چیز را بیاد می آورم من شاهد کربلا هستم و برای تکه ای از وجود خود می سوزم،روضه خوانی ها برای من مرور خاطره تلخی است که گوشت و پوست و استخوانم را می‌سوزاند و آواره ام می کند ابوقاسم

کلیم کاشانی:قانون گردباد بود روزگار را جز خار و خس زمانه به بالا نمی برد

تنهایی علی رو مسلمانان شناسنامه ای مدینه رقم زدند آنجایی که نیاز بود نبودند و نقش جدیدی رو برای حضرت زهرا سلام الله علیها تعریف کردند روضه دل جای خود داره اما اگه روضه فکر نباشه نهایتا شیعه شناسنامه ای قرن ۲۱ هستیم و دیگر هیچ. ابوقاسم

نامه نوشتم برا تو ملالی نیست جز دوریتون باور کن این حرف گدا گفتیم بیا اما نیا