استـقبـاݪپـرشــورمــردم‌ازملے‌پـوشانッ!😍❤️
#دمٺــون‌گـرم
#تـاپاے‌جـآن‌براے‌ایــران
⊰•💙🔗•⊱
.
هممون‌بہ‌یہ‌رفیق‌آسمونے‌نیازداریم
ڪہ‌وقتاے‌خستگے‌ودردوبُهت
بیادپیشمونواَزمون‌بپرسہ:
"هوس‌سفرندارے،زِغباراین‌بیابان؟"
.
⊰•💙•⊱¦⇢#داداش‌بابڪمـ
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄
⊰•🌸•⊱
.
🕊「کتاب بیست هفت روز یک لبخند」🕊
زندگینامہ شهید بابڪ نوࢪی
قسمت شصت و هفتم...シ︎
_اِ....خاله ، مثل اینکه یادت نیست من ورزشکارم ! میخوام برم با دشمن ، بجنگم ؛ راه سوریه باز شد ، با هم بریم زیارت .
خاله به طنز کلام بابک پی می برد . می داند برای عوض کردن حال و هواست . می گوید ( بابک ، تو چیزیت بشه ، رفیقه دق می کنه . به خاطر مادرت نرو .) سکوت می شود صدای های و هوی اون ور خط ، سکوت بین را خط را خش می اندازد .
_ خاله ، من به خاطر بی بی زینب س دارم می رم .
گوشی از صورتش فاصله می گیرد . دیگرمی داند نمی تواند برای منصرف کردن خواهر زاده اش کاری بکند . تکیه می دهد به دیوار ، و از لای پرده ، نگاهش را می دوزد به سیاهی اسمان .چه شب ها که بابک از در خانه اش امده بود داخل تا کنار شوهر خاله اش بنشیند به گونی دوزی ، و کمک دست مسعود باشد برای خالی کردن و بار زدن گونی ها به وانت ! هر بار کمکی میخواستند و کارهای گونی دوزی عقب مانده بود انگار کسی بابک را خبر می کرد . یک دفعه با یک پلاستیک میوه پیدایش می شد و خنده کنان می گفت ( امشب امده ام نیروی کمکی بشم . خوردنی هم اوردم !) و کیسه را توی هوا تکان می داد .
رقیه ، دل نگران رفیقه است . می داند جان خواهرش به جان بچه هایش بند است . می داند الان توی دل خواهرش غوغاست اما دم نمی زند ! رفیقه کی دم زده که حالا بزند ؟ و به یاد بچگی شان می افتد که همین مظلومیت خواهر باعث می شد همیشه حقش را بالا بکشد .
شماره خواهرش را با انگشتان لرزان می گیرد . رفیقه مثل همیشه آرامجواب می دهد . می پرسد ( چی کارکردی ؟) رقیه جواب می دهد :( توی ماشین ان . می رن لشکر قدس ؛ جایی که رزمنده ها اعزام می شن .) خواهر کوچک ، به خواهر همیشه صبورش دلداری می دهد که ان شاءالله بابک منصرف می شود و برمی گردد . مادر می گوید ( هرچی خدا بخواد .)
* * *
جلوی محوطه ی لشکر ، شلوغ است . پیر و جوان آمده اند . زن ها ، میان انبوهی از مردان عازم به سفر در رفت و آمدند . مسافران را می شود از لب های خندانشان شناخت و بدرقه کنندگان را از اشک و اضطرابی که در نگاهشان است .
الهام و مادر پیاده می شوند . الهام می گوید : تو این شلوغی چطور پیداش کنیم ؟
می روند بین جمعیت . هوا پر است از عبارت ( ان شاءالله قسمت شما ! ) (خوش به سعادتتون! ) (بخواه تا ما رو هم بطلبه ! ) .
مادر ، اسم پسرش را به یکی از دونفر از جوان های هم سن بابک می گوید و همراه دخترش ، در گوشه محوطه ، منتظر امدن بابک می ماند . مادرهایی مثل او که فرزند راهی سوریه می کنند کم نیستند . بعضی هاشان انگار یکی دوبار بیشتر بدرقه کننده بوده و طعم چشم انتظاری را کشیده اند که این طور با آرامش دست می کوبند روی شانه های مادر های بی قرار و دلواپس . میان نگرانی و دلواپسی . . .
.
⊰•🌸•⊱¦⇢#زندگینامھ‌ے‌داداش‌بابڪ
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄
⊰•🍁•⊱
.
🕊「کتاب بیست هفت روز یک لبخند」🕊
زندگینامہ شهید بابڪ نوࢪی
قسمت شصت وهشتم...シ︎
میان نگرانی و دلواپسی، هزار برابر شور و هیجان رفتن بود؛ آن قدر که نگرانی ها را می بلعید.
بابک، از دور که مادر و خواهرش را میبیند ، قدم تند می کند. روبه‌روی مادر می ایستد چرا اومدید اینجا ؟
اشک، روی گونه مادرمی غلتد . بابک ، نگاه از مادر می گیرد و دست می کشد به محاسنش . الهام ، حیران شور و ذوق آدم های دور و برش است :
_بابک ، این ها چرا این قدر خوشحال ان ؟ انگار دارن می رن عروسی !
بابک می خندد و می گوید : خوب ، نمی دونی منتظر این لحظه بودن که . . .
_ که برن جنگ ؟
_که برن پاسداری بی بی زینب س .
مادر از نگاه پسر می خواند که اصرار برای ماندن فایده ندارد . خواهر ، آویزان بازویش می شود :
_ بابک ، نرو ! ما خواهر و برادر ها جز هم کسی رو نداریم که ! چرا داری با ما این جور می کنی ؟
نگاه بابک همه جا می چرخد الا توی چشم خواهر و مادرش :
_ من تصمیمم رو گرفته ام . برنامه ریزی کرده ام . باید برم .
دست ، دور گردن خواهر می اندازد . و خواهر ، صورت در گودی گردن برادر فرو می کند .نفس ها عمیق می شود ، انگار هر دم ، بر دوش خود ، عطر برادر را حمل می کند که بازدم ها این قدر سنگین می شوند .
نوبت در آغوش کشیدن مادر می شود . اشک ها به لب رسیده اند تا جمله ی ( بابک نرو ...) را تر کنند تابچسبد به لبان لرزان مادر و به گوش بابک نرسند .
روی شانه پسر ، رد لبان خیس مادر جا می ماند . روی شقیقه و کنار موهای سفید مادر هم بوسه گرم پسر نقش می بندد .
برای هم دست تکان می دهند . الهام هنوز پر از خواهش نگاهش می کند . مادر اما دیگر مطمئن است بابکش منصرف نمی شود . الهام می گوید ( بریم ؟) اما نمی روند خیره به راهی که بابک رفته ، می مانند .دستمال ، روی چشم می کشند . بغض فرو می دهند . به جماعتی که دورشان را گرفته اند نگاه می کنند که اغلب خوشحال اند .
باز بابک از دور پیدایش می شود . الهام ، امیدش جان می گیرد ؛ خودش را به برادر می رساند:
_منصرف . . .
.
⊰•🍁•⊱¦⇢#زندگینامھ‌ے‌داداش‌بابڪ
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄
⊰•🌻•⊱
.
🕊「کتاب بیست هفت روز یک لبخند」🕊
زندگینامہ شهید بابڪ نوࢪی
قسمت شصت ونهم...シ︎
_منصرف شدی ، بابک ؟ با ما می آی خونه ؟
نگاه بابک روی چشمان خیس مادر است . مقابلش می ایستد :
_گربه نکن ، مامان ! نذار ، آخرین تصویر من از شما ، این جوری باشه .
جمله ی آخرش تیغ می شود و قلب مادر را می خراشد . اشک ها پشت سر هم سرزیر می شوند .
_ اقلاما ، مامان ، تَز گَلرم .¹
به خواهر نگاه می کند :
_ الهام ، باور کن این اشک هاتون زنجیر می شه و می افته به پام ! چرا می خواید مجبورم کنید بمونم وقتی من دلم می خواد برم ؟
مادر و دختر تسلیم می شوند و فقط نگاهش می کنند . بابک برای بار دوم می بوسد شان و به مت اتوبوس می رود .
صدای سلام و صلوت و دود اسپند ، تمام محوطه ی لشکر را گرفته است حالا چراغ های اتوبوس کم نور و کم سوتر می شوند . مادر ها و همسر ها و خواهر های بدرقه کننده چشم دوخته اند به همان اندک نوری که عزیزشان را می برد .
روی لبان مادر و دختر ، لبخندی کم جان نقش بسته است . نمی دانند بابک چند بار از اتوبوس پیاده شد و آمد کنارشان ایستاد و چند بار بوسیدشان و رفت ، اما ان قدر آمد تا به خنده اشان انداخت .
سوز پاییزی می پیچید به دست و پای آدم هایی که کنار سپاه قدس ایستاده اند .
* * *
اتوبوس پر شده از صدای خنده و شوخی . هرکس دنبال دوست و هم کلاسی دوران اموزشش می گردد تا یا کنارش بنشیند یا بنشاندش کنارش . بابک ، سر در قرآن دارد ؛ صوت آرامش می پیچد توی گوش بغل دستی اش .
داود مهرورز ، . . .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
°¹ گریه ،نکن مامان! زود می آم
.
⊰•🌻•⊱¦⇢#زندگینامھ‌ے‌داداش‌بابڪ
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄
🕊「کتاب بیست و هفت روز و یک لبخند」🕊
زندگینامہ شهید بابڪ نوࢪی
قسمت هفتادم...シ︎
میان نگرانی و دلواپسی، هزار برابر شور و هیجان رفتن بود؛ آن قدر که نگرانی ها را می بلعید.
بابک، از دور که مادر و خواهرش را میبیند ، قدم تند می کند. روبه‌روی مادر می ایستد چرا اومدید اینجا ؟
اشک، روی گونه مادرمی غلتد . بابک ، نگاه از مادر می گیرد و دست می کشد به محاسنش . الهام ، حیران شور و ذوق آدم های دور و برش است :
_بابک ، این ها چرا این قدر خوشحال ان ؟ انگار دارن می رن عروسی !
بابک می خندد و می گوید : خوب ، نمی دونی منتظر این لحظه بودن که . . .
_ که برن جنگ ؟
_که برن پاسداری بی بی زینب س .
مادر از نگاه پسر می خواند که اصرار برای ماندن فایده ندارد . خواهر ، آویزان بازویش می شود :
_ بابک ، نرو ! ما خواهر و برادر ها جز هم کسی رو نداریم که ! چرا داری با ما این جور می کنی ؟
نگاه بابک همه جا می چرخد الا توی چشم خواهر و مادرش :
_ من تصمیمم رو گرفته ام . برنامه ریزی کرده ام . باید برم .
دست ، دور گردن خواهر می اندازد . و خواهر ، صورت در گودی گردن برادر فرو می کند .نفس ها عمیق می شود ، انگار هر دم ، بر دوش خود ، عطر برادر را حمل می کند که بازدم ها این قدر سنگین می شوند .
نوبت در آغوش کشیدن مادر می شود . اشک ها به لب رسیده اند تا جمله ی ( بابک نرو ...) را تر کنند تابچسبد به لبان لرزان مادر و به گوش بابک نرسند .
روی شانه پسر ، رد لبان خیس مادر جا می ماند . روی شقیقه و کنار موهای سفید مادر هم بوسه گرم پسر نقش می بندد .
برای هم دست تکان می دهند . الهام هنوز پر از خواهش نگاهش می کند . مادر اما دیگر مطمئن است بابکش منصرف نمی شود . الهام می گوید ( بریم ؟) اما نمی روند خیره به راهی که بابک رفته ، می مانند .دستمال ، روی چشم می کشند . بغض فرو می دهند . به جماعتی که دورشان را گرفته اند نگاه می کنند که اغلب خوشحال اند .
باز بابک از دور پیدایش می شود . الهام ، امیدش جان می گیرد ؛ خودش را به برادر می رساند:
_منصرف . . .
#زندگینامھ‌ے‌داداش‌بابڪ
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄
روزچهارشنبہ‌مجروح‌شدنش‌آخرین
ڪلاس‌حوزه‌روباهم‌بودیم...
ڪلاس‌ڪہ‌تموم‌شد‌سریع‌وسایلشو
جمع‌ڪرد‌که‌بره؛
گفتیم‌آرمان‌ڪجا‌میری؟
گفت‌امشب‌آماده‌باش‌هستیم:)
گفتم‌آرمان‌نرو
گفت‌نہ!باید‌برم..
بہ‌شوخۍ‌گفتیم:آرمان‌میرۍ‌شهید
میشی‌ها!باخندھ‌گفت
این‌وصلہ‌ها‌بہ‌ما‌نمیچسبه:)
گفتیم‌بیاعڪس‌بگیریم‌‌‌شھیدشدی
میگذاریم‌پروفایلمون
نیومد؛هرکاری‌ڪردیم‌نیومد:)
شهیدانه🧡✨
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄
⊰•🖤🕊•⊱
.
اربابم
خستہ‌ام‌وازاین‌خستگی‌هراس‌دارم
خستہ‌ودل‌تنگ!
باسری‌پایین‌ازفرط‌شرمندگی‌آمده‌ام
درِخانہ‌ی‌همیشہ‌بازتو
کہ‌مھربانی‌وڪرم‌اش‌زبانزد‌عام‌است. . .
آمده‌ام‌کہ‌بگویم
مرابہ‌آغوش‌میڪشی:)💔🚶🏾♂!؟
#حضرت‌ِصد‌ُبیست‌ُهشت'!
.
⊰•🖤•⊱¦⇢#حضـرٺ‌یـار
{\__/}
( • - •)
/つ ༼Ｃ᭄@ea_mhdeiＣ᭄