✅ کلمات جدید درس هیجدهم (שיעור יח):👇 אַהֲבָה (אֲהָבוֹת): محبت בּוּל (בּוּלִים): تمبر בֵּן (בָּנִים): (فرزند) پسر דֹאַר= דואר: پست הַבָּא, הַבָּאָה: بعدی חָבַשׁ (לַחְבּוֹשׁ): بر سر گذاشت، دور سر پیچید מִכְתָב (מִכְתָּבִים): نامه מַעֲטָפָה (מַעֲטָפוֹת): پاکت‌نامه נָסַע (לִנְסוֹעַ): سفر کرد، رانندگی کرد، سواری کرد נְשִׁיקָה (נְשִׁיקוֹת): بوسه קָצָר, קְצָרָה: کوتاه קָרוֹב, קְרוֹבָה: نزدیک בְּקָרוֹב: به زودی רָחוֹק, רְחוֹקָה: دور מֵרָחוֹק: از دور שָׁלַח (לִשְׁלוֹחַ): ارسال کرد، فرستاد، اعزام کرد 🔅عبارات: בַּשָׁבוּעַ הַבָּא: در هفته آینده בַּשָׁנָה הַבָּאָה: در سال آینده שַׁ"ח= שֶׁקֶל חָדָשׁ: شِکِل خاداش (واحد پول در سرزمین‌های اشغالی) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هیجدهم (۱):👇 الف) صفات و ضمائر ملکی שֶׁל: שֶׁל ترکیب שֶׁ... و לְ... است و مانند לְ... صرف می‌شود. البته از آن جهت که طبق قاعده، حرف اول کلمه بعد از שֶׁ... (به دلیل مخفف אַשֶׁר بودن) داگش می‌گیرد، در اینجا نیز לְ... در שֶׁל، داگش می‌گیرد. ...ــَم=> שֶׁלִּי ...ــَت=> שֶׁלְּךָ (مذکر) ...ــَت=> שֶׁלָּךְ (مؤنث) ...ــَش=> שֶׁלּוֹ (مذکر) ...ــَش=> שֶׁלָּה (مؤنث) ...ـِـمان=> שֶׁלָּנוּ ...ـِـتان=> שֶׁלָּכֶם (مذکر) ...ـِـتان=> שֶׁלָּכֶן (مؤنث) ... ـِـشان=> שֶׁלָּהֶם (مذکر) ...ـِـشان=> שֶׁלָּהֶן (مؤنث) ✳️ در صورتیکه שֶׁל صفت ملکی باشد، بعد از اسم می‌آید: کتابَم=> הַסֵּפֶר שֶׁלִּי دفترَش=> הַמַּחְבֶּרֶת שֶׁלּוֹ ✳️ تمامی اسم‌ها قبل از صفت ملکی معرفه می‌شوند، بنابراین با حرف تعریف (הַ) همراه می‌شوند. خواهرَم=> הָאָחוֹת שֶׁלִּי https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هیجدهم (۲):👇 ب) ضمیر ملکی: صفات ملکی به جای ضمایر ملکی نیز به کار می‌روند. مال من => שֶׁלִּי مال تو => שֶׁלְּךָ (مذکر) مال تو => שֶׁלָּךְ (مؤنث) مال او => שֶׁלּוֹ (مذکر) مال او => שֶׁלָּה (مؤنث) مال ما => שֶׁלָּנוּ مال شما => שֶׁלָּכֶם (مذکر) مال شما => שֶׁלָּכֶן (مؤنث) مال آنها => שֶׁלָּהֶם (مذکر) مال آنها => שֶׁלָּהֶן (مؤنث) با محبت، ارادتمند شما=> שֶׁלְּךָ בְּאַהֲבָה این کتاب، مال من نیست.=> הַסֵּפֶר הַזֶּה לֹא שֶׁלִּי. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هیجدهم (۳):👇 ج) حرف تعریف به عنوان اسم موصول: اسم موصول אֲשֶׁר (שֶׁ...) را می‌توان برای تمامی زمان‌ها به کار برد. هرچند با زمان حال می‌توان به جای آن از حرف تعریف (הַ) استفاده کرد. آن صندلی که آنجاست، مال من است.=> הַכִּסֵא הָעוֹמֶד שָׁם, הוּא שֶׁלִּי. 🔅دلیل این قاعده آن است که در واقع، زمان حال، اسم فاعل است و نه صرفاً فعل مضارع. (رک. به: درس ۲.) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هیجدهم (۴):👇 د) تکرار صفت: تکرار صفت، معنای «خیلی» به آن می‌دهد: רָחוֹק=> دور רָחוֹק רָחוֹק=> خیلی دور https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר יח (18)👇 فعل‌های درس هیجدهم: 🔵 فعلی که حرف اولش حلقی است: 1⃣ ח - ב - ש بر سر گذاشت، دور سر پیچید 🔅زمان حال: חוֹבֵשׁ חוֹבְשִׁים חוֹבֶשֶׁת חוֹבְשׁוֹת 🔅زمان گذشته: חָבַשְׁתִּי חָבַשְׁנוּ חָבַשְׁתָּ חֲבַשְׁתֶּם חָבַשְׁתְּ חֲבַשְׁתֶּן חָבַשׁ חָבְשׁוּ חָבְשָׁה חָבְשׁוּ ✳️ این نوع فعل در زمان حال، سالم صرف می‌شود. اما در زمان گذشته، دو‌ صیغه جمع مخاطب که حرف اولشان باید شوا بگیرد، چون حرف حلقی است و شواپذیر نیست، خطف پتخ می‌گیرند. ⚪️ فعلی که حرف سومش حلقی (ח, ע) است: 2⃣ נ - ס - ע سفر کرد، رانندگی کرد، سواری کرد 🔅زمان حال: נוֹסֵעַ נוֹסְעִים נוֹסַעַת נוֹסְעוֹת 🔅زمان گذشته: נָסַעְתִּי נָסַעְנוּ נָסַעְתָּ נְסַעְתֶּם נָסַעְתְּ נְסַעְתֶּן נָסַע נָסְעוּ נָסְעָה נָסְעוּ 3⃣ ש - ל - ח ارسال کرد، فرستاد، اعزام کرد 🔅زمان حال: שׁוֹלֵחַ שׁוֹלְחִים שׁוֹלַחַת שׁוֹלְחוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁלַחְתִּי שָׁלַחְנוּ שָׁלַחְתָּ שְׁלַחְתֶּם שָׁלַחְתְּ שְׁלַחְתֶּן שָׁלַח שָׁלְחוּ שָׁלְחָה שָׁלְחוּ ✳️ این نوع فعل در زمان حال، دو صیغه مفردش دچار تغییر می‌شود. در زمان گذشته اما تغییری ندارد. هرچند ممکن است صیغه مفرد مؤنث مخاطب به دلیل داشتن حرف حلقی در جای شوا از שָׁלַחְתְּ به שָׁלַחֲתְּ تغییر یابد. یعنی حرف حلقی به جای شوا، خطف پتخ بگیرد. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس هیجدهم:👇 המכתב האב של אורי נסע לעיר רחוקה, רחוקה. ערב אחד האב ישב, ולבן שלו מכתב כתב. במעטפה את המכתב שם, מן הכיסא קם, מעיל לבש, כובע חבש, אל הדואר הלך, קנה בול בש"ח, ואת המכתב שלח. יום א' בבוקר: אורי שלי היקר! מרחוק אני שומע את השאלה שלך: "אבא! מתי אתה בא?" הנה, אני שולח לך מפה תשובה קצרה: "בשבוע הבא!" נשיקה לאמא, נשיקות לאח ולאחות. שלום ולהתראות בקרוב. שלך באהבה אבא https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس هیجدهم:👇 📝عنوان: הַמִּכְתָּב نامه הָאָב שֶׁל אוּרִי נָסַע پدر اوری سفر کرد לְעִיר רְחוֹקָה, רְחוֹקָה. به شهری خیلی دور. 🔺استفاده دو بار از صفت، معنای «خیلی» به آن می‌دهد. עֶרֶב אֶחָד הָאָב יָשַׁב, شبی پدر نشست، וְלַבֵּן שֶׁלּוֹ מִכְתָּב כָּתַב. و برای پسرش نامه‌ای نوشت. 🔺וְלַבֵּן => וְ + לְ + הַבֵּן 🔺מִכְתָּב در اینجا اولین بار است که آمده، پس به‌صورت نکره مطرح شده. בְּמַעֲטָפָה אֶת הַמִּכְתָּב שָׂם, در پاکتی نامه را گذاشت، 🔺اینجا دیگر מִכְתָּב را معرفه آورده. מִן הַכִּסֵא קָם, از صندلی برخاست. 🔺به چگونگی استفاده از فعل‌ها و حرف اضافه‌هایشان دقت کنید. ما می‌گوییم «از روی صندلی برخاست.» اما در عبری «روی» یا "עַל" نیاز نیست. מְעִיל לָבַשׁ, کتی پوشید، כֹּבַע חָבַשׁ, کلاهی بر سر گذاشت، אֶל הַדֹּאַר הָלַךְ, به پستخانه رفت، קָנָה בּוּל בְּשׁ"ח, خرید تمبری به [قیمت] یک شکل جدید، וְאֶת הַמִּכְתָּב שָׁלַח. و نامه را ارسال کرد. יוֹם א' בַּבֹּקֶר: یکشنبه، صبح: אוּרִי שֶׁלִּי הַיָּקָר! اوری عزیزم 🔺به ترتیب کلمات دقت کنید. ابتدا اسم آمده، بعد صفت ملکی، بعد صفت. 🔺اسم خاص خودش معرفه است، پس صفتش را معرفه آورده. מֵרָחוֹק אֲנִי שׁוֹמֵעַ אֶת הַשְּׁאֵלָה שֶׁלְּךָ: از دور من می‌شنوم سؤال تو را: 🔺מֵרָחוֹק => מִן + רָחוֹק 🔅מִן مخفف شده به‌صورت מִ. حرف اول کلمه بعد باید داگش بگیرد، اما چون حلقی (ר) است، داگش‌پذیر نیست. به جای آن، صدای مم (מ) تصره شده. "אַבָּא! מָתַי אַתָּה בָּא?" «بابا! کی تو می‌آیی؟» הִנֵּה, אֲנִי שׁוֹלֵחַ לְךָ מִפֹּה תְּשׁוּבָה קְצָרָה: هان! من فرستادم برایت از اینجا پاسخی کوتاه: 🔺מִפֹּה => מִן + פֹּה "בַּשָׁבוּעַ הַבָּא!" «در هفته آینده!» נְשִׁיקָה לְאִמָּא, נְשִׁיקוֹת לָאָח וְלָאָחוֹת. بوسه‌ای برای مادر، بوسه‌هایی برای برادر و برای خواهر. שָׁלוֹם וּלְהִתְרָאוֹת בְּקָרוֹב. خدانگهدار و به‌امید دیدار به‌زودی. 🔺וּלְהִתְרָאוֹת => וְ + לְהִתְרָאוֹת 🔅واو عطف به شوا رسیده. دو شوا ابتدای کلمه ممنوع است. صدای حرف عطف شروک شده. שֶׁלְּךָ בְּאַהֲבָה, ارادتمند شما، אַבָּא بابا https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرین‌های درس هیجدهم کتاب هیسود:👇 1. (אֲנִי) שַׂמְתִּי בּוּל עַל הַמַּעֲטָפָה וְהָלַכְתִּי לַדֹּאַר (אֶל הַדֹּאַר) (אל הדואר). 2. (אֲנַחְנוּ) שָׁלַחְנוּ מִכְתָּב אֶחָד לֶחָבֵר (אֶל הֶחָבֵר) שֶׁלָּנוּ בְּפֶלֶסְטִין וְאֶחָד לְחָבֵר (אֶל חָבֵר) בְּאַנְגְלִיָה. 🔺לֶחָבֵר => לְ + הֶחָבֵר 🔺در نیمه اول جمله، دوست به‌خاطر صفت ملکی، معرفه شده. اما در نیمه دوم جمله، دوست نکره است. به همین خاطر در نیمه اول از لفظ לֶחָבֵר که ترکیب حرف اضافی לְ و חָבֵר در حالت معرفه (הֶחָבֵר) استفاده شده، و לְ طبق قاعده، صدای حرف تعریف را به خود گرفته، اما در نیمه دوم جمله حرف اضافی לְ با חָבֵר در حالت نکره آمده است. 3. הִיא לֹא לָבְשָׁה מְעִיל כִּי הָיָּה חַם בַּחוּץ. 4. מַה הִיא כָּתְּבָה בַּמִּחְתָּב שֶׁלָּהּ? 🔺به نقطه حرف ה در שֶׁלָּהּ توجه کنید. این نقطه «مپیک» نامیده می‌شود و اگر در حرف ה بیاید به معنای آن است که این حرف ضمیر است. 🔅البته پنج فعل هم داریم که مپیک در حرف ה حروف اصلی‌شان می‌آید. 5. הָאָח וְהָאָחוֹת שֶׁלִּי נָסְעוּ לְעִיר (אֶל עִיר) רְחוֹקָה. 6. כַּאֲשֶׁר חַם בַּחוּץ, אֲנִי לֹא חוֹבֶשֶׁת כֹּבַע (כובע). 7. הַבֵּן נָתַּן נְשִׁיקָה לָאֵם שֶׁלּוֹ. 8. הַחַיִּים קְצָרִים. 🔺در این جمله קְצָרִים گزاره است، نه صفت. به همین خاطر، در شناس (معرفه یا نکره بودن) با הַחַיִּים مطابقت ندارد، اما در جنس و شمار مطابقت دارد. 9. הַנָּבִיא בָּא מֵרָחוֹק (מִן רָחוֹק). 10. (אֲנִי) יָשַׁבְתִּי עַל הַכִּסֵּא (הכיסא) שֶׁעָמַד (אֲשֶׁר עָמַד) תַּחַת עֵץ. 11. אֲנַחְנוּ שָׁמַעְנוּ שֶׁאַתָּה (אֲשֶׁר אַתָּה) קָנִיתָּ בֵּיִת עַל יַד (לְיַד) הַיָּם. یا 11. שָׁמַעְנוּ שֶׁקָּנִיתָּ (אֲשֶׁר קָנִיתָּ) בֵּיִת עַל יַד (לְיַד) הַיָּם. 🔺هم می‌توانیم ضمیر بیاوریم، هم نیاوریم. در هر دو حالت صحیح است. 🔺اگر بجای אֲשֶׁר از مخفف آن، یعنی שֶׁ استفاده کردیم، حرف اول کلمه‌ای که به آن متصل می‌شود، داگش می‌گیرد، مثل שֶׁקָּנִיתָּ، مگر اینکه آن حرف، حلقی باشد، مثل שֶׁאַתָּה. 12. מַדוּעַ (לָמָּה) (אַתְּ) לֹא עָנִיתְּ הַמִּחְתָּב שֶׁלִּי? 13. הָיתָּה לָהֶם אַהֲבָה גְּדוֹלָה לִסְפָרִים. 🔺לִסְפָרִים => לְ+ סְפָרִים 🔅دو شوا ابتدای کلمه ممنوع است. پس شوای حرف اضافه לְ تبدیل به خیریک شده. 14. אֶתְמוֹל בָּאוּ הַקְּרוֹבִים לַבַּיִת (אֶל הַבַּיִת) שֶׁלָּנוּ. 15. אֶת מִי (אַתֶּן) שְׁלַחְתֶּן לַחַנוּת (אֶל הַחַנוּת)? 🔺چون سؤال از مفعول است، از אֶת מִי استفاده شده است. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس نوزدهم (שיעור יט) אֲפִילוּ: حتی (היה) לִהיוֹת: بودن (ילך, הלך) לָלֶכֶת: رفتن זוֹ= זֹאת: این (مؤنث) חוֹר (חוֹרִים): سوراخ טִפָּה (טיפה) (טִפּוֹת): قطره יָכוֹל, יְכוֹלָה: توانا بودن، قادر بودن (ירד) לָרֶדֶת: پایین رفتن (כתב) לִכתֹב (לכתוב): نوشتن (למד) לִלמֹד (ללמוד): یاد گرفتن מְאֻחָר (מאוחר): دیر (قید) מְאֻחָר (מאוחר), מְאֻחֶרֶת (מאוחרת): دیر (صفت) מִלָּה (מילה) (מִלִּים): کلمه (עבד) לַעֲבֹד (לעבוד): کار کردن עָצוּב, עֲצוּבָה: غمگین (עשה) לַעֲשׂוֹת: ساختن، انجام دادن צֹאן (اسم، مؤنث، جمع): گله، گوسفند קָשֶׁה, קָשָׁה: سخت (קרא) לִקְרֹא (לקרוא): خواندن، صدا کردن (ידע) לָדַעַת: دانستن، شناختن רוֹעֶה (רוֹעִים): چوپان (רעה) לִרְעוֹת: متحد کردن، هدایت کردن (שׁמר) לִשְׁמֹר (לשמור): مراقبت کردن (שׁתה) לִשְׁתוֹת: نوشیدن תּוֹרָה: تورات 🔅عبارات: זֶה אַחֲרֵי זֶה: یکی پس از دیگری (مذکر) זוֹ אַחֲרֵי זוֹ: یکی پس از دیگری (مؤنث) הָיָה לְ...: شدن עוֹד לֹא: نه بیشتر https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#درس_نوزدهم_کتاب_هیسود #کلمات_و_عبارات_تازه #قواعد_درس_نوزدهم #مصدر #יָכוֹל_و_צָרִיךְ #صرف_فعل‌های_درس_نوزدهم #متن_ماله_درس_نوزدهم #بررسی_متن_درس_نوزدهم #پاسخ_تمرین‌های_درس_نوزدهم

✅ کلمات جدید درس نوزدهم (שיעור יט) אֲפִילוּ: حتی (היה) לִהיוֹת: بودن (ילך, הלך) לָלֶכֶת: رفتن זוֹ= זֹאת: این (مؤنث) 🔅זוֹ مخفف זֹאת است و قابل جابجایی با هم هستند. חוֹר (חוֹרִים): سوراخ טִפָּה (טיפה) (טִפּוֹת): قطره יָכוֹל, יְכוֹלָה: توانا بودن، قادر بودن (ירד) לָרֶדֶת: پایین رفتن (כתב) לִכתֹב (לכתוב): نوشتن (למד) לִלמֹד (ללמוד): یاد گرفتن מְאֻחָר (מאוחר): دیر (قید) מְאֻחָר (מאוחר), מְאֻחֶרֶת (מאוחרת): دیر (صفت) מִלָּה (מילה) (מִלִּים): کلمه (עבד) לַעֲבֹד (לעבוד): کار کردن עָצוּב, עֲצוּבָה: غمگین (עשה) לַעֲשׂוֹת: ساختن، انجام دادن צֹאן (اسم، مؤنث، جمع): گله، گوسفند קָשֶׁה, קָשָׁה: سخت (קרא) לִקְרֹא (לקרוא): خواندن، صدا کردن (ידע) לָדַעַת: دانستن، شناختن רוֹעֶה (רוֹעִים): چوپان (רעה) לִרְעוֹת: متحد کردن، هدایت کردن (שׁמר) לִשְׁמֹר (לשמור): مراقبت کردن (שׁתה) לִשְׁתוֹת: نوشیدن תּוֹרָה: تورات 🔅عبارات: זֶה אַחֲרֵי זֶה: یکی پس از دیگری (مذکر) זוֹ אַחֲרֵי זוֹ: یکی پس از دیگری (مؤنث) הָיָה לְ...: شدن עוֹד לֹא: نه بیشتر ✳️ کلمات داخل پرانتز که بدون نکودا هستند، حالت ماله کلماتند. کلمات منوکاد داخل پرانتز هم حالت جمع آن کلمه هستند. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim