eitaa logo
عقال
242 دنبال‌کننده
13 عکس
9 ویدیو
0 فایل
پیامبر اکرم(ص): "إِنَّ الْعَقْلَ عِقَالٌ مِنَ الْجَهْلِ" ترجمه: "عقل، زانوبند و بازدارنده از نادانی است." لینک صفحه ویراستی: https://virasty.com/admin_eghaal نظرات و پیشنهادات👇👇 @admin_eghaal
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰علم ناقص و نیمچه‌ها ‼️ 1⃣مدتی بود که مسجد محله، مجهز به میکروفون یقه ای شده بود و مورد استفاده امام جماعت قرار می‌گرفت و نمازگزاران نیز می‌توانستند اذکار نماز را که توسط امام جماعت ادا می‌شد بشنوند؛ در یکی از روزها پیرمردی که اتفاقا از اهالی ثابت مسجد هم نبود، پس از نماز ظهر و با صدای بلند و به شیوه ای که گویی با خود صحبت می‌کند گفت: «حتما پیامبر جدیدی آمده و دین تازه‌ای آورده است! مگر نماز ظهر هم با صدای بلند خوانده می شود؟!» روحانی مسجد که انسان خوش مشرب و با سعه صدر بالایی بود توضیح داد که منظور از صدای آهسته در نماز ظهر، آشکار نکردن صدا است و اگر به واسطه میکروفون صدای امام جماعت آشکار شود اشکالی ندارد؛ البته بعید بود آن پیرمرد به صحبت‌های روحانی اعتنایی بکند!! بخوانید؛ 2⃣معروف است که می‌گویند هر چیزی به جز علم، وجود ناقصش بهتر از عدم آن است؛ به عنوان مثال اگر انسان سلامتی ناقص داشته باشد بهتر از عدم سلامتی است ولی در علم اینگونه نیست؛ دلیل آن نیز روشن است؛ چرا که علم ناقص بی آن که را به انسان عرضه کند، را از انسان سلب می نماید و این گونه انسان را تبدیل به موجود بی منطق محض می کند. انسانی که علم ندارد حداقل در مقابل عالم تسلیم است لکن کسی که علم ناقص داشته باشد همین پذیرش را نیز نخواهد داشت. 3⃣ای کاش آسیب‌های علم ناقص به همان مواردی نظیر اعتراضات پیرمرد داستان محدود می‌شد ولی متأسفانه این بیماری مرزی نمی‌شناسد و همانند غده سرطانی، پیکره جامعه را در بر می‌گیرد؛ به عنوان مثال شخصی که اطلاعات دینی او از عکسنوشته های موجود در اینستاگرام فراتر نمی رود به راحتی به خود اجازه می دهد که درباره علوی بودن یا نبودن جمهوری اسلامی ریش بجنباند و قلم بزند. 4⃣در ادامه به برخی از خصوصیات نیمچه‌ها اشاره می‌کنیم: 🔻نیمچه‌ها قابلیت بالایی دارند که بازیچه دست این و آن شوند؛ 🔻 به راحتی فریب صحبت های ظاهرالصلاح را می‌خورند و به استخدام گویندگان آن درمی‌آیند؛ 🔻علی رغم آنکه در ظاهر ادعا می‌کنند چیزی نمی‌دانند ولی کنشگری های آنان حاکی از آن است که خود را علامه دهر می‌پندارند؛ 🔻نسبت به پرده برداری و محاسبه عیوب خود سست و تنبل اند لکن در میدان پرده دری از عیوب دیگران سر از پا نمی شناسند. 🔻به تدریج و برای توجیه اقدامات خود، اعتقادات پیشین خود را زیر سوال می‌برند تا تناقضات آشکار خود را پوشیده نگه‌دارند و ناگزیر تن به تناقضات پنهانی میدهند. 🔻هیچ گاه احتمال نمی‌دهند که شاید خطا از جانب آنان باشد و همیشه طرف مقابل را مجرم و گناهکار می‌دانند. 🔻به راحتی قضاوت می‌کنند و شهوت موضع‌گیری دارند؛ پس از آنکه سستی و بی مایگی سخنانشان آشکار می‌شود، آسمان ریسمان به هم می‌بافند که نکند به غرورشان بربخورد. 🔻 وقتی در مباحثه با آنان به صحبت بزرگان و علما استناد می‌شود، پای عقل را به میان کشیده و منظورشان همان عقل متأثر از علم ناقص خود می‌باشد. ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰معجزه‌ای دیگر از رئیسی 🔶ابتدای انتخاب دولت مردمی و در ایامی که هنوز فرآیند انتقال دولت صورت نگرفته بود صحبت‌هایی علیه دولت در برخی از رسانه‌ها مطرح می‌شد که مسبوق به سابقه نبوده و این سوال را برای ناظر منصف ایجاد می‌کرد که چرا این رسانه‌ها در 8سال گذشته و با مشاهده انواع ناکارآمدی ها و بی تدبیری ها، سکوت اختیار کرده و از اقدامات دولت وقت حمایت می‌کردند؟! این رسانه‌ها در اقدامی هماهنگ، رفع مشکلاتی نظیر تلفات 700 نفری کرونا، تورم حدود ۵۰ درصدی، رشد اقتصادی نزدیک صفر و....را از دولتی که هنوز روی کار نیامده بود مطالبه می‌کردند! 🔷در همان ایام ستون نویس یکی از روزنامه‌های کشور در یادداشتی با عنوان «رئیسی لال ها را شفا میدهد! » به انتقاد از این رویکرد رسانه ها پرداخته و نتیجه گرفته بود: «و بالاخره اگرچه جناب رئیسی سوابق درخشانی از خدمت به مردم و تلاش پیگیر برای رفع مشکلات آنان را در کارنامه خود دارد ولی «شفای لال‌ها» را باید یکی از معجزه‌ها و دستاوردهای بزرگ ایشان دانست. آقای رئیسی در همین فاصله ۴ روزه ریاست خود بر جمهوری اسلامی ایران، بسیاری از اصلاحاتچی‌ها را که تا‌کنون زبانشان از انتقاد و اعتراض به پلشتی‌های ۲ ساله کرونا و ۸ ساله دولت آقای روحانی بسته بود، شفا داده و قفل زبانشان را باز کرده است !» ♦️به نظر می‌رسد گذر زمان، معجزه دیگری از دولت مردمی را آشکار کرده است که عنوان «متخصص سازی» گویای این دستاورد خواهد بود. سعه‌صدر و انتقاد پذیری بالای دولت موجب شده است که هر کس با اندک اطلاعاتی در قامت یک متخصص ظاهر شده و به انتقاد -بخوانید تخریب- اقدامات دولت بپردازد. 1⃣شخصی با استماع چند صوت طبی، متخصص طب(!) شده و به انتقاد از سیاستهای بهداشتی-درمانی دولت می‌پردازد و همچنین دستاوردهای دولت در این زمینه را به منزله نقطه ضعف به مردم معرفی می‌کند. 2⃣شخصی با تماشای چند برنامه اقتصادی تلویزیون، متخصص اقتصاد شده و سیاست‌های پولی و مالی، حذف یا باقی بودن ارز دولتی و... را مورد بررسی کارشناسانه(!) خود قرار می‌دهد. 3⃣شخصی با پیگیری چند کانال تلگرامی و ایتایی، متخصص روابط بین الملل شده و راهبرد ایران در مذاکرات هسته ای را نادرست معرفی می‌کند! و... از این گونه متخصص هایی که در این مدت به ابراز نظرات خود پرداختند کم نیستند و به نظر راقم این سطور این پدیده را پس از «شفای لال ها» باید معجزه ای دیگر از دولت مردمی دانست. ✅و بالاخره در پایان گفتنی است که اختلاف نظر در هر حوزه ای و بین کارشناسان آن حوزه امری طبیعی بوده و موجب رشد و پیشرفت کار می‌گردد؛ لکن روی صحبت این یادداشت با کسانی است که به صرف پیگیری چند برنامه و کانال، تصور تخصص پیدا کرده و به زعم خود ارزیابی تخصصی از تحولات کشور دارند! ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰معارضه به هر قیمتی!! 🔶آن طور که پیداست با فروکش کردن جار و جنجال‌های رسانه‌ای در قضیه حذف ارز دولتی، هم اکنون کمتر کسی است که مخالفت کارشناسی با این مقوله داشته باشد و قریب به اتفاق متخصصان اقتصادی بر لزوم اجرای این طرح اذعان دارند؛ لکن روی صحبت این یادداشت با رسانه هایی است که پس از ناکامی در مبارزه با اصل طرح، به بهانه‌های دیگری برای تخریب دولت متوسل شدند. بخوانید؛ 🔷به محض مشخص شدن صحت و درستی تصمیم دولت در حذف ارز دولتی، به ناگاه انتقادات از تصمیم به تصمیم تغییر چهره داد؛ رسانه هایی که تا دیروز این تصمیم دولت را ناشی از بی‌تدبیری می دانستند به یکباره تغییر موضع داده و انتقاد اصلی خود را عدم تبیین درست از سوی دولت عنوان کردند! ♦️فارغ از توضیحات معاون اول رئیس جمهور، وزیر جهاد کشاورزی، سخنگوی دولت، سخنگوی اقتصادی دولت، معاون وزیر صنعت و... به اعتقاد ما این انتقاد نیز وارد نمی‌باشد. رسانه‌های خارجی و برخی دنبال های داخلی آن، با طراحی یک بازی دوسر باخت درصد بودند -و هستند- که هر اقدامی از طرف دولت را بهانه‌ای برای دمیدن بر شیپور ناکارآمدی دولت قرار دهند؛ به دو نمونه زیر توجه کرده و کلاه خود را قاضی کنید؛ آیا رویکرد این رسانه‌ها غیر از این است؟! 1⃣وقتی دولت از برنامه‌های در دست اجرای خود توضیح می دهد برخی از رسانه ها با طعنه به دولت میگویند:«اجازه دهید پس از اتمام برنامه ها به مردم گزارش دهید!» زمانی هم که به توضیح برنامه ها پرداخته نشود، دولت را متهم به بی برنامگی می‌کنند!! 2⃣وقتی دولت از دستاوردهای خود گزارش می دهد همین رسانه های خارجی -که کینه عمیق آن ها نسبت به رهبری بر کسی پوشیده نیست- قسمتی از بیانات رهبری را بر نیزه کرده و دولت را متهم به کار نمایشی میکنند!! در طرف مقابل اگر گزارش داده نشود خط خبری این رسانه ها این خواهد بود که «چرا مردم را نامحرم میدانید و گزارش اقدامات خود را نمیدهید؟!» این رویکرد دوگانه دولت را در جایگاه نشانده و حتی دستاوردهای دولت را نیز به منزله نقطه ضعف معرفی می‌کند؛ گاهی این شگرد به قدری هنرمندانه دنبال می‌شود که حتی برخی از دوستداران انقلاب را نیز دچار شک و تردید کرده و آتش توپخانه آنان را به سمت جبهه های خودی هدایت می‌کند! ✅چنین برخوردی -البته نه در این سطح و حجم- اوایل انقلاب نیز وجود داشت؛ تا جایی که حضرت امام (ره) در واکنش به اشکال تراشیهای نابجا فرمودند: «ما گرفتار بعضی اشخاص هستیم که و به اشخاصی که در میدان هستند، چه میدانهای جنگ، چه میدانهای و چه میدانهای کشور، در خارج آنها نشسته‌اند و قلمها را در دست گرفته‌اند و اشکال می‌کنند و کارشکنی می‌کنند.60/02/21» همچنین در جای دیگری ایشان می‌فرمایند : «یک دسته هم هر کار صحیحی هم بشود آنها می‌گویند خراب است. هر خدمتی هم که دولت می‌کند آنها می‌گویند خراب است. آنها از اول دلشان می‌خواهد که وضع، این وضع نباشد. 62/05/25» بدیهی است که در مقابل این حجم از تبلیغات سوء دشمن، صِرف تبیین نمی‌تواند پاسخگوی شبهات باشد و شایسته و بایسته است که ویژگی جهادی بودن نیز به آن ضمیمه شود. ✍ادمین عقال پ.ن: پیش از این و در یادداشتی با عنوان «دستور کار:سیاه‌نمایی حداکثری» به طور مفصل به این شگرد رسانه‌ها پرداخته‌ایم؛ 🆔@eghaal
🔰متخصصان تلویزیونی ‼️ 🔶به هر ترتیبی که بود جمع بندی کارشناسان اقتصادی -چه در داخل دولت و چه خارج از دولت- بر حذف ارز ترجیحی و پرداخت مستقیم یارانه به مردم منتهی شد؛ در این مدتی هم که این طرح آغاز شده است تدبیر های لازم از طرف دستگاه‌های ذیربط اتخاذ شده و توزیع کالاهای اساسی با کمترین مشکل در جریان است؛ در این میان با پدیده نامطلوبی مواجه بودیم که تلاش می‌کنیم آن پدیده را در بوته نقد و ارزیابی قرار داده و به سهم خود از تکرار آن در آینده جلوگیری کرده باشیم. بخوانید؛ 🔷قرائن موجود حکایت از آن دارد که برای نحوه مدیریت ارز ترجیحی، ماه ها جلسات تخصصی بین کارشناسان اقتصادیِ وابسته به جریان‌های مختلف کشور برگزار شده است؛ علی رغم استفاده از کارشناسانی که در حوزه اقتصاد، صاحب نظر هستند، متاسفانه پس از مدتی مشاهده شد که برخی از محصّلین رشته اقتصاد با کشاندن مباحث تخصصی به فضای رسانه‌ای و عمومی، به التهابات فکری جامعه دامن زده و مردم را نگران تصمیمات دولت می نمودند؛ این نوع برخورد از طرف این افراد، سوالاتی جدی به دنبال داشت: 🔻آیا این افراد توانایی اقناع کارشناسان را در جلسات و ندارند که برای به کرسی نشاندن نظرات خود متوسل به دوپینگ رسانه‌ای می‌شوند؟ 🔻آیا کارشناسی(!) که با یک توئیت چندخطی، برنامه‌ای را که ماه‌ها توسط متخصصان کشور آماده شده است، زیر سوال می‌برد، بر اعتبار علمی خود خدشه وارد نمی‌سازد؟! 🔻آیا انتظار به‌کارگیری این افراد در پست‌های مدیریتی کشور، انتظار منطقی و به‌جایی است؟!! پاسخ به این سوالات و ده‌ها سوال مشابه دیگر را بر عهده خوانندگان محترم می‌گذاریم لکن یادآوری این نکته را ضروری می‌دانیم که این نحوه برخورد منحصر در این حادثه نبوده و پیش از این در مسائل دیگری نظیر مسائل پزشکی هم مشاهده شده است! ✅در پایان اشاره به این قسمت از بیانات رهبری که چارچوب آزاداندیشی مطلوب و واقعی را ترسیم می‌کنند، خالی از لطف نیست: «ما طرفدار آزاداندیشی هستیم. البته من به شماها بگویم، آزاداندیشی جایش توی تلویزیون نیست؛ آزاداندیشی جایش توی جلسات تخصصی است. مثلاً فرض کنید در زمینه‌ی فلان مسئله‌ی سیاسی، یک جلسه‌ی تخصصىِ دانشجوئی بگذارید؛ دو نفر، پنج نفر، ده نفر بیایند آنجا با همدیگر بحث کنند؛ این میشود آزاداندیشی. همین جور، بحث سر معارف اسلامی است؛ همین جور، بحث سر تفکرات مکاتب گوناگون جهانی است؛ همین جور، بحث سر یک مسئله‌ی علمی است. بنابراین جلسه باید جلسه‌ی تخصصی باشد؛ والّا توی جلسات عمومی و در صدا و سیما دو نفر بیایند بحث کنند، آن کسی که حق است، لزوماً غلبه نخواهد کرد؛ آن کسی غلبه خواهد کرد که بیشتر عیّارىِ کار دستش است و میتواند بازیگری کند؛ مثل قضیه‌ی عکس مار و اسم مار. گفت: کدام یکی مار است؟ مردم با اشاره به عکس مار گفتند: معلوم است، مار این است. بنابراین آزاداندیشی در جلسات تخصصىِ متناسب با هر بحثی باید باشد؛ در محیطهای عمومی جای آن بحثها و مناظره‌ها نیست.۱۳۸۹/۰۹/۱۶» ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰حنجره‌های اجاره‌ای 1⃣افکار عمومی همچنان بازگشت دست اندرکاران دولت سابق به فضای رسانه‌ای کشور را برنمی‌تابند و آنچنان که پیداست برای فراموشیِ خاطرات 8سال گذشته، زمان بیشتری نیاز است؛ چند باری هم که رئیس دولت سابق قصد اظهار نظر پیرامون تحولات کشور را داشته است با واکنش منفیِ توده مردم مواجه شده و لذا فعلاً ترجیح داده است که در سکوت خبری به سر ببرد؛ ناگفته پیداست که حامیان دولت سابق هم از شرایط بهتری برخوردار نیستند و عملاً با بحران کمبود توجه دست و پنجه نرم می کنند؛ با فهم این واقعیت است که بانیان وضع موجود به شیوه دیگری برای رسیدن به اهداف خود متوسل شده‌اند. بخوانید؛ 2⃣در مکاتب غربی یک اصل مسلم و قطعی است که وقتی کالایی، خریدار ندارد و از طرفی توان ارتقای کیفیت کالا هم نیست، با ، همان کالای قبلی را روانه بازار مصرف کنند؛ آنچنان که پیداست این دسته از رسانه ها نیز چنین راهبردی را در پیش گرفته اند؛ به این بیان که طبق یک قرارداد نانوشته -و شاید نوشته شده- تحلیل‌ها و مواضع خود را از حنجره های ظاهر الصلاح و به اصطلاح «انقلابی»، به فضای عمومی کشور پمپاژ می کنند. 3⃣از مأموریت‌های قطعی این رسانه‌ها، القای ناامیدی و دلسرد کردن مردم به حل مشکلات کشور و همچنین در توانایی های دولت مستقر است؛ بدیهی است که مطرح شدن این اظهارات از طرف خود آنان بیشتر به طنز شبیه است ولی اگر همین اظهارات توسط افرادی مطرح شود که اولا عنوان «انقلابی» را یدک بکشند و ثانیا سخنان خود را با لایه‌ای از دلسوزی بپوشانند، شرایط متفاوتی را رقم خواهد زد؛ 4⃣لازم به ذکر است که شناخت اجیر شدگان نیز به این آسانی نیست اما می‌توان با تأمل بر مواضع آنان در بازه‌های زمانی مختلف، به این مهم نائل شد؛ شاه بیت سخنان آنها شامل این جمله است که «ما ابتدا از دولت حمایت کردیم اما...»؛ قسمت دوم این جمله نیز به فراخور مأموریت محوله تغییر می کند و هر دفعه حوزه‌ای -مانند بهداشت، مسکن، سیاست خارجی، اقتصاد و... - زیر آتش حملات قرار می‌گیرد. 5⃣در پایان و تنها به این جهت که نشان داده باشیم پیش از این نیز چنین راهبردی اتخاذ شده بود به مصاحبه یکی از عناصر افراطی این جریان استناد میکنیم؛ عباس- ع» (عضو مرکزیت حزب منحله مشارکت)، 5 مهر 91 به عصر ایران گفته بود: «آقای ناطق اگر از جایگاه فعلی‌‌اش در جناح راست خارج شود و به اصلاح‌طلبان بپیوندد، چیزی به آنها اضافه نمی‌‌کند. اهمیت او در این است که در آن سو قرار دارد نه در این‌سو! ناطق اگر به این سو بیاید، جایگاهش را در آن سو از دست می‌ دهد. ناطق باید در آن‌سو خوب بازی کند»! ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰توپ بازی نکنید ‼️ ✳️علیرغم نکات و توصیه های مختلفی که در دیدار اخیر رهبری با نمایندگان مجلس مطرح شد، می‌توان ادعا کرد مهمترین توصیه‌ای که مورد تاکید ایشان بوده و در بخش‌های مختلف سخنرانی به آن پرداختند مقوله بود. در ادامه قسمت هایی از بیانات ایشان را که به برداشت ما مرتبط با بحث «مسئولیت پذیری» میباشد می آوریم و در پایان تلاش می‌کنیم علت این تأکید را بیان نماییم. بخوانید؛ 1⃣رهبر انقلاب با تبیین معنای «از خودگذشتگی» به «اسیر نشدن در پنجه خواسته‌های حقیر» به ذکر مصادیقی از این مفهوم پرداخته و در قسمتی فرمودند: «برای اینکه یک وجهه‌ای در مردم پیدا کنیم، یک نام نیکی پیدا کنیم، بعضی از کارها را ممکن است انجام بدهیم» آنچه که راقم این سطور از این بیانات میفهمد این است که اگر مسئولی برای کسب وجهه عمومی اقدام به کاری کند یا از انجام کاری امتناع ورزد و یا و یک مسئول، تحت تأثیر «کسب وجهه عمومی» باشد، شخص مسئولیت پذیری نیست. 2⃣رهبر انقلاب در بخش دیگری از سخنرانی صراحتاً بحث مسئولیت پذیری را مطرح کرده و فرمودند: «یک مسئله، مسئله‌ی مسئولیّت‌پذیری است؛ قانونی را تصویب میکنید، اگر به نظرتان این قانون، قانون خوبی است و باید تصویب میشده، محکم بِایستید، بگویید بله، من این را تصویب کردم؛ بله، ما تصویب کردیم. این ‌جور نباشد که ما بگوییم ما این قانون را تصویب میکنیم، میدانیم هم که شورای نگهبان رد میکند، خب بگذار مسئولیّتش بیفتد به گردن شورای نگهبان. گاهی آدم میداند که این قانون را دولت با این امکاناتی که دارد، با این شرایطی که دارد، نمیتواند عمل کند؛ میگوید خیلی خب، من تصویب میکنم، بگذار او عمل نکند، مردم او را متّهم کنند، او را مسئول به حساب بیاورند که چرا عمل نشد. نه، این درست نیست؛ باید مسئولیّت‌پذیری داشته باشید.» 3⃣فراز دیگری که می‌توان از آن بحث مسئولیت پذیری را نتیجه گرفت، توصیه رهبر انقلاب به مردمی بودن است: «یکی دیگر از شاخصها مردمی بودن است؛ مردمی بودن یعنی چه؟ مردمی بودن یعنی با مردم عادی معمولی مخلوط شدن، نشست و برخاست کردن، هم گوش شنوا برای شنیدن حرف مردم داشتن، هم برای روشن کردن ذهن مردم داشتن. اینکه ما برویم در یک جمعی از مردم، یک داعیه‌ای دارند، یک خواسته‌ای دارند، حرفشان را بشنویم و بعد هم بگوییم «بله، صد درصد حق با شما است و این کسانی که گوش نمیکنند، عمل نمیکنند، چنین و چنان هستند»، نه، [درست نیست]؛ یک وقتهایی هست یک گرهی در ذهن مردم هست، شماها باید این گره را باز کنید؛ این «جهاد تبیین» که ما عرض کردیم، شامل این موارد میشود.مشکلاتی وجود دارد؛ فرض کنید فلان قشر یک مطالبه‌ای دارد، خب شما نماینده‌ی مجلسید، از مصرف کشور و درآمد کشور مطّلعید، میدانید که این عملی نیست؛ وقتی میدانید عملی نیست، منتظر نمانید که مثلاً فلان نماینده‌ی اجرائی یا قضائی بیاید بگوید نمیتوانیم؛ نه، شما بگویید نمی‌شود.» 4⃣رهبر انقلاب با تفکیک «مردمی بودن» و «عوام زده بودن» ، به ذکر یکی از ویژگی‌های نماینده انقلابی پرداخته و فرمودند: «نماینده‌ی انقلابی آن کسی است که جَوزده نمیشود. شما یک قانون را تصویب کردید، به نظر شما قانون درستی هم بوده، یک عدّه‌ای مخالفت کردند، البتّه طبیعت کار این است که نگاه کنید ببینید آیا این مخالفین منطق درستی دارند یا ندارند؛ اگر منطق درستی داشتند البتّه میپذیرید، اگر منطق درستی نداشتند بِایستید؛ بگویید بله، من تصویب کردم این قانون را، پایش هم می‌ایستم.» 5⃣یک بخش دیگری از توصیه ها که ناظر به بحث مسئولیت پذیری بود، توصیه به تصویب قانون با نگاه جامع بود؛ رهبر انقلاب در این توصیه فرمودند: «یک توصیه این است که قانون را با نگاه جامع و بلندمدّت وضع کنید. اینکه ما هر مطلبی پیش می‌آید، مطلب کوچک یا متوسّط، فوراً بپردازیم به اینکه یک قانون برای این درست کنیم.این منتهی خواهد شد به انباشت قانون، تراکم قانون که چیز مطلوبی نیست» اما چگونه این توصیه اشاره به مسئولیت پذیری دارد؟! تصور کنید مشکل یا بحرانی در کشور به وقوع پیوسته و کشور برای عبور از آن نیازمند اتحاد و همدلی همه نهادها و سازمان ها می باشد؛ در این میان مجلس شورای اسلامی برای اینکه توپ را در زمین دیگر نهادها بیندازد و به نوعی از خود سلب مسئولیت کند، فوراً و بدون آنکه مراحل کارشناسی تصویب قانون طی شود، قانونی را به تصویب رسانده و سپس در افکار عمومی اینگونه وانمود می‌کند که مجلس وظیفه خود را انجام داده و این بقیه نهادها هستند که از انجام مسئولیت خود سرپیچی کرده اند! این مورد هم مصداقی از «مسئولیت گریزی» است. 🖌ادامه دارد... ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
📌ادامه یادداشت «توپ بازی نکنید» 6️⃣ مطلب دیگر که از صراحت بالایی برای تبیین بحث مسئولیت پذیری برخوردار است، توصیه به زیاد نشدن طرح ها می باشد؛ رهبر انقلاب در این توصیه فرمودند: «این طرحها را نگذارید افزایش پیدا کند؛ یعنی زیاد طرح تهیّه بشود، داده بشود؛ این اشکال دارد که البتّه من شنیدم، گزارش به من دادند ــ حالا این را نشده من از آقای قالیباف بپرسم ــ که در این مجلس خیلی زیاد، بیش از مجالس قبلی طرح تهیّه شده و تنظیم شده؛ این کار تعریفی ندارد.» در توضیح این قسمت از بیانات رهبری باید گفت: تصور کنید یک نماینده با اعتراض برخی از مردم به فلان مسأله مواجه می‌شود؛ حال این نماینده به جای آن که گره ذهنی مردم را باز کرده و به توضیح شرایط کشور بپردازد، بلافاصله و به پشتوانه طرح‌های خیلی زیادی که در مجلس تهیه شده است، از خود سلب مسئولیت کرده و مدعی می‌شود وظیفه خود را انجام داده است و این بقیه نهادها هستند که به وظیفه خود عمل نکرده اند! این توصیه نیز به برداشت ما، تشویق به مسئولیت پذیری است. 7️⃣ توصیه بعدی، توصیه مربوط به عدم دخالت در انتصابات بود؛ رهبر انقلاب حتی در این توصیه نیز گریزی به بحث مسئولیت‌پذیری زده و فرمودند: «[من‌] مصلحت شما را میخواهم؛ واقعاً نباید دخالت کنید در انتصابات! ...شما فرض کنید وقتی که راجع به فلان مدیرکل، راجع به فلان فرماندار و حتّی راجع به استاندار، و مانند اینها مثلاً به آن وزیر مربوطه پیشنهاد میکنید یا احیاناً مثلاً خدای‌نکرده فشار وارد میکنید، این موجب میشود که اگر چنانچه آن مأمور بد عمل کرد، آدم نداند یقه‌ی چه کسی را باید گرفت» به عبارت دیگر نماینده ای که مسئولیت بدعملی مأموران دولت را نمی‌پذیرد و شاید در رسانه‌ها نیز به انتقاد از همان مسئول می‌پردازد(!) حق ندارد در انتصابات دخالتی داشته باشد. 8️⃣ دیگر توصیه‌ای که به نظر می‌رسد حکایت از بحث مسئولیت‌پذیری داشت، توصیه به پرهیز از نطق های اعتراضی پرشور بود؛ ایشان در این توصیه فرمودند: «یکی از چیزهایی که نشانه‌ی نماینده‌ی انقلابی نیست، عبارت است از نطقهای اعتراضی پُرشورِ میان‌برنامه؛ این نطقهایی که آقایان [میکنید]. اینکه یک نفر بِایستد آنجا بنا کند اعتراض کردن، این اصلاً علامت انقلابی بودن نیست» 9️⃣اما دلیل این همه تأکید بر بحث مسئولیت پذیری چه می‌تواند باشد؟ آن طور که پیداست اگرچه مخاطب اولی این توصیه ها نمایندگان مجلس می‌باشند لکن حقیقتاً نمی‌توان این توصیه ها را منحصر در نمایندگان مجلس کرد؛ متاسفانه روحیه «مسئولیت گریزیِ» برخی از مسئولان، به خواص جامعه نیز سرایت کرده و کسانی که باید مروج و مدافع گفتمان انقلاب اسلامی باشند، عملا به عنصری علیه این گفتمان تبدیل شده اند؛ این افراد با بروز هر حادثه و مشکلی در کشور، با ترسیم غلط دو جبهه مردم و مسئولین، به زعم خود در کنار مردم ایستاده و هرچه فریاد دارند بر سر مسئولینِ در کف میدان -که آبروی خود را برای پیشرفت کشور با خدا معامله کرده اند- می‌کشند!! ما چنین افرادی را -چه در مجلس، چه در دولت و... - باشند و چه در فضای مجازی به عنوان مردم و جوانان شناخته شده باشند، مسئولیت پذیر نمی‌دانیم و معتقدیم این اشخاص اسیر در پنجه خواسته‌های حقیر -همانند کسب آبروی خیالی- هستند؛ ای کاش برخورد مسئولانه با مسائل انقلاب را جایگزین برخورد منتقدانه کنیم! تفاوت این دو برخورد در آن است که یکی دنبال حل مشکل و دیگری دنبال فرار از مشکل می‌باشد. 🔟یادداشت خود را با این دعای رهبر انقلاب که در دیدار نمایندگان مجلس ایراد فرمودند، خاتمه میدهیم: پروردگارا! به حقّ محمّد و آل محمّد، ما را با آشنا کن؛ ما را به وظایف خودمان کن. ✍️ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰کی توان اندود خورشیدی به گِل؟!! 🔷 شاید از نشانه‌های دستپاچگی دشمن است که این بار نقاب از چهره برداشته و به صورتی عریان به مقدسات یک ملت توهین می‌کنند ولی بالاخره وقاحت و حماقت هم حدی دارد؛ 🔶حداقل برای جذب مخاطب ایرانی هم که شده، ابتدایی ترین کار این است که نزدیک خطوط قرمز آنها نشد ولی گویا برخی ها همین نکته ساده را هم نمی‌فهمند؛ شاید تصورشان این است که می‌توان با یک فیلم،اعتقاد ملت به امامی را که با محبت او بزرگ شده اند، متزلزل کرد!! ✅ به نظر می‌رسد درباره فیلمی که برای دیده شدن، به کنجکاوی مخاطبان دل بسته است، نباید بیش از حد به بحث نشست؛ ما نیز به همین مقدار بسنده کرده و این شعر ملای رومی را محضر مبارک ثامن الحجج، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام عرضه می‌داریم: اى ضياء الحق، حسام دين و دل//كِى توان اندود خورشيدى به گِل‏؟ قصد كردستند اين گِل پاره ‏ها//كه بپوشانند خورشيد ترا هر كه بر شمع خدا آرد پفو//شمع كى ميرد؟ بسوزد پوز او ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰مخالفان جمهوری اسلامی 🔶در شرایطی که مخالفان جمهوری اسلامی با پشتکاری ستودنی و تلاشی خستگی‌ناپذیر به فعالیت علیه نظام و کشور می‌پردازند و علیرغم ناکامی‌های 44سال اخیر، همچنان بر اهداف خود اصرار می‌ورزند، به نظرم ارائه یک دسته‌بندی از مخالفان جمهوری اسلامی ضروری است؛ سعی می‌کنم در این یادداشت به معرفی 3 دسته از این افراد پرداخته و توضیح مختصری پیرامون هرکدام از آنها ارائه دهم؛ البته ناگفته نماند که شاید بتوان دسته‌های دیگری نیز به این تقسیم‌بندی اضافه کرد، بخوانید؛ 1️⃣سلطنت طلبان مخالفت این دسته با جمهوری اسلامی بر خلاف دو دسته‌ای که در ادامه می‌آید برخاسته از ناآگاهی است؛ این اشخاص در اغلب اوقات نه علم محور بلکه اطلاعات محور می‌باشند و بیشترین تاثیر را از رسانه‌ها می‌پذیرند؛ تصویر گذشته -نه واقعیت گذشته- را با واقعیت حال حاضر مقایسه کرده و نتیجه می‌گیرند که وضعیت کشور در گذشته بهتر از زمان کنونی بوده‌است! این افراد به حکم «آنچه رفت از عمر یاد آن به نیکی می‌کنند» همواره حسرت گذشته را می‌خورند درحالی که اغلب آنان خود از مخالفان سرسخت شرایط گذشته محسوب می‌شدند؛ وارد نمودن این گروه از افراد در زمره مخالفان جمهوری اسلامی، خالی از تسامح نیست؛ چرا که این افراد با یادآوریِ تنها گوشه‌ای از شرایط کشور در زمان پهلوی از نظر خود برگشته و حداقل این است که دیگر حسرت دوران پهلوی را نخواهند خورد. 2️⃣غرب طلبان این گروه در حوزه اندیشه، لیبرال‌دموکراسی غرب را به رخ جمهوری اسلامی کشیده و معتقدند مسیر پیشرفت و تعالی کشور از غربستان می‌گذرد؛ این گروه که در مقایسه با دسته اول از اطلاعات بالاتری برخوردارند ترجیح می‌دهند نسبت‌به دوره پهلوی موضع مبهمی اتخاذ کرده و تمایل ندارند وجاهت و اعتبار علمی خود را با دفاع از دوران قبل انقلاب مخدوش کنند؛ لکن تلاش می‌کنند با تحریک گروه اول در جهت تمجید از دوران پهلوی و تخریب انقلاب اسلامی، ماموریت خود را در ضربه به جمهوری اسلامی انجام دهند؛ ناگفته نماند که در دفاع از لیبرال‌دموکراسی غرب نیز آن‌چنان موفق نیستند؛ به‌طوری‌که وقتی در مباحثه با آنان اشکالات و نواقص کشورهای غربی و وضعیت مرارت بار حقوق انسانی گفته می‌شود به‌راحتی از موضع خود بازگشته و می‌گویند: «ما با آن‌ها کاری نداریم و می‌گوییم کشور خودمان باید اصلاح شود!!» اگر در گفتگو با این افراد به این نقطه رسیدید بدانید که باید گفت‌وگو را به اتمام برسانید. 3️⃣پوچ طلبان دسته سوم از مخالفان جمهوری اسلامی که به‌نظر زیرک‌تر از دو دسته‌ پیشین هستند، راهبرد هوشمندانه‌تری را برای معارضه برگزیده‌اند؛ این گروه با اطلاع از واقعیت دوران پهلوی و وضعیت لیبرال‌دموکراسی غرب، هیچ کدام از این دو را در مقابل جمهوری اسلامی مطرح نمی‌کنند بلکه با ترسیم یک که در هیچ کجای دنیا وجود ندارد، فاصله کنونی جمهوری اسلامی با آن وضعیت را پر ناشدنی معرفی کرده و معتقدند جمهوری اسلامی نمی‌تواند به آن شرایط برسد؛ در تفاوت دسته سوم با دو دسته اخیر باید گفت که دو دسته اخیر با حرکت جمهوری اسلامی مخالفت کرده و این دسته مخالفت خود با جهت حرکت را مسکوت گذاشته و تنها مخالفت خود با حرکت را ابراز می‌کنند! ذکر این نکته نیز ضروری است که صرف انتقاد از سرعت حرکت به سمت آرمان ها امر نامطلوبی نیست و شاید کسی که بیشترین انتقاد را به این‌موضوع دارد خود رهبر انقلاب باشند لکن تفاوت در نتیجه‌ای است که از این انتقاد گرفته می‌شود؛این گروه معتقدند جمهوری اسلامی علیرغم برخورداری از آرمان‌های صحیح و انسانی، قابلیت و استعداد رسیدن به آن اهداف را ندارد و لذا باید با یک نظام دیگر جایگزین شود! ✅و در پایان به نظر می‌رسد هر زمانی که انسان نسبت به تداوم و پیشروی انقلاب اسلامی دچار تردید شود، مروری گذرا بر مختصات و خصوصیات مخالفان جمهوری اسلامی، شک و تردید را از وی خواهد زدود؛ شاید وجود چنین مخالفانی از الطاف خفیه الهی نسبت به جمهوری اسلامی باشد. ✍️ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰این خطر جدی است ‼️ ... جهاد تبیین یا جهاد تخریب؟! 1⃣انتقاد علنی رهبر انقلاب از یک سازمان یا نهاد، جزو اتفاقاتی است که به‌ندرت رخ می‌دهد و شایسته و بایسته است که در صورت وقوع چنین پدیده‌ای، ابعاد آن مورد بررسی قرار گیرد؛ رهبر انقلاب در بیاناتی که در دیدار دست‌اندرکاران کنگره شهدای جامعه عشایری داشتند با انتقاد از رویکرد صداوسیما در پوشش تحولات کشور فرمودند: «حالا فرض بفرمایید، مِن باب مثال نیروی انتظامی کشور مثلاً یک تعدادی دزد را ظرف ۴۸ ساعت بعد از دزدی دستگیر میکنند؛ خب باید تشویق بشوند، [امّا] در جوری حرف زده میشود که به جای تشویق، کأنّه سرزنش میشوند! عمدی که نیست ــ مسلّم است که عمدی نیست ــ امّا غفلت است؛ این غفلتها به سود دشمن تمام میشود1401/03/22» 2⃣به عقیده ما تنها بروز چنین اتفاقی در یک موضوع خاص نمی‌تواند دلیل واکنش رهبر انقلاب باشد و به‌نظر می‌رسد تکرر و تعدد این گونه اتفاقات و بلکه تبدیل شدن این رویکرد به رویه‌ای معمول و جاری، رهبری را بر آن داشته‌است که موضع‌گیری کرده و این روند غلط را متوقف کنند؛ درباره این روند توضیحاتی لازم است: 3⃣متأسفانه مشاهده می‌شود که مدتی است برخی از افراد -چه مسئولان کشور و چه فعالان مجازی- اساس و پایه جذب مخاطب را انتقاد از فلان دستگاه یا مسئول می‌دانند و خیال می‌کنند می‌توانند با انتقاد از این و آن، از خود سلب مسئولیت کرده و آبرویی برای خود فراهم سازند؛ رهبر انقلاب در دیدار نمایندگان مجلس نیز تلویحاً به این حقیقت تلخ اشاره کرده و به انتقاد از این رویکرد پرداخته بودند؛ [پیش‌از این در یادداشت "توپ‌بازی نکنید" آن موضوع را بررسی کرده بودیم.] تاسف‌آورتر از مشاهده چنین حرکاتی از برخی مسئولین و فعالان مجازی، این‌ است که گاهی اوقات رسانه ملی نیز در دام این تلقّی جاهلانه گرفتار شده و بیم آن می‌رود که به اسم تحول، سر از مسیر استحاله دربیاورد؛ به گونه‌ای که که باید مروج گفتمان انقلاب اسلامی و تقویت کننده آن باشد گاهی اوقات و براثر غفلت‌هایی که صورت می‌گیرد درست در نقطه مقابل وظیفه خود نقش‌آفرینی کند. 4⃣ می‌توان ادعا کرد -و شواهدی نیز بر آن هست- که افراد و رسانه هایی که پایه و اساس فعالیت خود را انتقاد و تخریب زحمتکشان کشور و انقلاب قرار داده‌اند ، همانند کسانی هستند که بر لبه پرتگاه سکنی گزیده و هر آن باید منتظر فرو ریختن آبروی خیالی و شهرت حبابی خود باشند؛ در نقطه مقابل نیز اگر افرادی بر حسب وظیفه و بی توجه به برخی زخم زبان‌ها، زبان گویای خود را برای دفاع از انقلاب اسلامی به کار گیرند و حاضر به پرداخت هزینه در این راه باشند، یقیناً ثمرات و نتایج آن را خواهند دید؛ 5⃣در پایان توجه به این توصیه رهبر انقلاب -که 31سال قبل مطرح شده است- خالی از لطف نیست: «ما نباید دچار عوام‌زدگی بشویم. ببینید، عشق به عوام - یعنی این توده‌ی مردم - چیزی است؛ و تأثر غلط از عوام، چیز دیگری است. مبادا چون امروز مثلاً مد شده که از چیزی انتقاد بکنند، ما هم برای این‌که برنامه‌مان مورد علاقه‌ی مردم قرار بگیرد، دنباله‌رو آن چیزی بشویم که حالا مدش کرده‌اند، یا وانمود کرده‌اند که مد شده است؛ این نباید باشد. شما باید آن فکری را که ولو غلط است، هدایت کنید و مردم را به این سمت بکشانید.70/11/29» ✍ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰روحانیت و سیاست ارتباط «قداست روحانیت» با «ورود در سیاست» چگونه قابل تعریف است؟ ✳️از مطالبی که هرازگاهی در رسانه‌ها مطرح شده و جامعه نخبگانی -و به تبع توده‌های مردم- را درگیر خود می‌کند این مطلب است که آیا ورود روحانیت در سیاست، مطلوب و پسندیده می‌باشد یا این‌که امری ناپسند بوده و عواقب سوئی -چه برای خود روحانیت و چه برای دین- در پی خواهد داشت؟! در این یادداشت می‌کوشیم دو دیدگاه پیرامون این مسئله را بیان کنیم و قضاوت درباره آن را به مخاطبان محترم واگذار می‌کنیم. بخوانید؛ 1️⃣برخی با تعریفی که برای دین ارائه می‌دهند معتقدند با ورود روحانیون در سیاست نه‌تنها «دین» رونق گذشته را نخواهد داشت بلکه خود روحانیون نیز از احترام و قداست پیشین محروم خواهند شد؛ راهکاری که این دسته برای جلوگیری از بروز چنین وضعیتی ارائه می‌دهند این است که عالمان دین در گوشه‌ای مشغول فعالیت‌های عبادی خود بوده، به پند و اندرز مردم پرداخته و برای حفظ قداست و احترام خود، در مسائل سیاسی و اجتماعی دخالتی نداشته باشند؛ البته دلایلی نیز برای این راهکار ارائه می‌دهند که در چارچوب خوانشی که از مقوله دین دارند قابل پذیرش است؛ 🔶به‌عنوان مثال اگر منابع کشور توسط قدرت‌های بیگانه غارت می‌شود این روحانیون می‌توانند با استناد به این که «مال دنیاست و ارزشی ندارد» همچنان خود را تابع و مقید به دین نشان دهند؛ یا مثلا در مقابل ظلم و ستمی که در دوران حاکمیت غیر دینی بر توده های مردم -و حتی به دین- اعمال می‌شود سکوت کرده و آن را در تسریع ظهور امام زمان عج مفید بدانند؛ [ناگفته نماند این گروه در دوران حاکمیت دینی چنین رویکردی نداشته و اندک نقص و کمبودی را بهانه طعنه و اعتراض قرار می‌دهند.] لازم به ذکر است عمده گروه‌هایی که این عقیده را دارند دو دسته می‌باشند: 🔻افرادی که تعصب و پافشاری خاصی بر فهم ظاهری از دین داشته و دو عنصر زمان و مکان در اجتهاد را فاقد اعتبار می‌دانند. 🔻افرادی که اساساً اعتقادی به دین نداشته و در این‌مورد خاص با دسته اول هم‌عقیده هستند. به طور کلی تز این دسته را میتوان در عنوان «اسلام برای روحانیت» خلاصه کرد. 2️⃣برخی دیگر معتقدند که اگرچه دیدگاه پیشین در مسیحیتی که هم‌اکنون وجود دارد صادق است اما تطبیق آن بر دین اسلام و خصوصاً مذهب شیعه جز از راه تحریف دین اسلام امکان‌پذیر نخواهد بود؛ به عقیده این دسته طبق دیدگاه اول ناگزیر باید معتقد بود که مشی و سیره خود ائمه علیهم السلام اشتباه بوده است! چرا که به عنوان مثال پس از حضور علنی تر امیرالمومنین(ع) در قدرت سیاسی جهان اسلام، سه گروه مختلف ناکثین و قاسطین و مارقین به مخالفت با ایشان برخاسته و حتی علیه ایشان جنگ به راه انداختند؛ اگر دیدگاه اول صحیح باشد پس باید نتیجه گرفت که حضور امیرالمومنین در قدرت سیاسی نیز اشتباه بوده است‌ و -نعوذ بالله- ایشان قداست خود را زیر سوال برده اند! مثال روشن تر، امام حسین علیه السلام است؛ اعتراض ایشان به یزید بن معاویه و معرفی خود به عنوان شخص شایسته حکومت دستگاه قدرت را حساس کرده و آنها را در مقابل امام حسین قرار داد؛ ایشان نیز نه‌تنها احترام و قداست بلکه تمام هستی خود را در این را فدا کردند ولی طبق دیدگاه اول باید گفت که ایشان نیز دست به اقدامی زدند که احترام و قداست خود را تحت‌الشعاع قرار دادند! دیگر ائمه معصومی علیهم السلام نیز چنین نقشی را داشتند و به همین دلیل همه این بزرگواران توسط دستگاه قدرت به شهادت رسیدند وگرنه اگر این بزرگواران مشغول همان کارهای شخصی و عبادت ظاهری بودند معنایی نداشت که دستگاه قدرت ریسک به شهادت رساندن آنان را به جان بخرد. 🔶اساساً این گروه معتقدند که هر کسی که خطی و فکری دارد لاجرم دوست و دشمن دارد و هرکس که چنین نباشد است که بود و نبود آنان چندان تفاوتی به حال جامعه انسانی ندارد؛ شهید مظلوم شهید بهشتی می‌فرمودند: «هرکس خط دارد، هم دوست دارد هم دشمن دارد؛ دوستان اون خط دوستان صمیمی او هستند و دشمنان اون خط دشمنان کینه تو او هستند؛ من میپذیرم که دشمنان کینه توز فراوانی را در این رابطه خط داشتن دارم ولی امیدوارم خداوند به من این توفیق را بدهد که مصداق «یجاهدون فی سبیل الله ولا یخافون لومه لائم» باشم» 🔷طرفداران این نظریه استدلال های دیگری نیز دارند که مجال پرداختن به همه آنها نیست؛ از جمله مدعی‌اند اگر ورود روحانیون در سیاست از احترام و اعتبار آنها می‌کاهد چرا نماد و سمبل فقیه سیاسی -امام خمینی ره- تا این اندازه مورد احترام توده های مختلف مردم بوده و همچنان مراسم تشییع ایشان از بزرگترین اجتماعات انسانی در کل جهان محسوب می‌شود؟! لازم به ذکر است این دیدگاه ذیل تز «روحانیت برای اسلام» تعریف میشود. ✍️ادمین عقال 🆔@eghaal
🔰رسانه‌ها در مذاکرات لغو تحریم‌ها 🔶این روزها که اداره کشور معطوف و محدود به مذاکرات با چند کشور غربی نیست و از طرفی حساسیت جامعه نیز به این موضوع کاهش پیدا کرده است، می‌توان امیدوار بود که ارائه یک دسته‌بندی از رسانه‌های داخلی، خارج از تعصبات جناحی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد؛ لذا این فرصت را غنیمت شمرده و سه دسته از رسانه های فعال در این موضوع را معرفی می کنیم، بخوانید؛ 1⃣این گروه طبق اظهارات صریح خود توافق را بر توافق ترجیح داده و با قطع نظر از آنچه که توافق شده است، از امضاکنندگان توافق به عنوان قهرمان ملی یاد می‌کنند؛ جمله معروف «هر توافقی بهتر از توافق نکردن است» از جملات پرتکرار این رسانه‌ها می باشد؛ این گروه عدم امضای توافق یا تأخیر در آن را نشانه ضعف تیم مذاکره‌کننده پنداشته و پیشنهاد تغییر چنین تیمی را ارائه می‌دهند! از دیگر ویژگی های این گروه این است که مقصر هر گونه تأخیری در توافق را ایران معرفی کرده و مدعی می‌شوند زیاده‌خواهی‌های ایران مانع از رسیدن به توافق است؛ به زعم این رسانه ها حتی مقصر خروج آمریکا از برجام نیز ایران است! چرا که مانع استفاده آمریکا از آثار اقتصادی برجام شده است! البته ناگفته نماند این گروه پیش از توافق تنها ایران را نیازمند مذاکره و توافق می دانستند و مدعی بودند آمریکا هیچ نیازی به این توافق ندارد! این گروه در موضوعات خارج از مذاکرات نیز دیدگاه‌های خاصی دارند؛ به عنوان مثال شعارنویسی روی موشک در رزمایش نظامی را سنگ اندازیِ ایران در مسیر مذاکرات معرفی کرده و به آن اعتراض می‌کنند و یا به عنوان مثال دیگر به شهادت رساندن دانشمند هسته‌ای را تله ترور نامیده و نسخه خویشتنداری می پیچند؛ این گروه حتی تعبیر مذاکرات به «مذاکرات لغو تحریم‌ها» را نیز نمی‌پسندند و عنوان «مذاکرات هسته ای» را مناسب تر می دانند و با این رویکرد این تلقی را به وجود می‌آورند که حتی با عدم لغو تحریم‌ها نیز باید به توافق گردن نهاد! موضوعی که البته صراحتاً توسط مسئولین کشور رد شده است. 2⃣ این گروه ابتدا متن توافق را محور ارزیابی خود قرار می‌دادند و صرف توافق یا عدم توافق را به معنی شکست یا پیروزی نمی‌دانستند لکن پس از تجربه برجام به راهبرد «عدم مذاکره بهتر از توافق بد است» متمایل شدند؛ این رسانه‌ها به حکم «مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می ترسد» حتی با تغییر تیم مذاکره کننده و جایگزینی تیم متخصص و کاربلد به جای تیم قبلی، همچنان از تکرار تجربه برجام واهمه دارند؛ اگر چه موضع‌گیری این رسانه ها در فضای بین‌المللی قدرت چانه‌زنی تیم مذاکره کننده را بالا میبرد لکن در فضای داخلی موجب سلب اعتماد مردم نسبت به مسئولینی می‌شود که بیشترین حساسیت را نسبت به منافع ملی دارند؛ به عبارتی این رسانه‌ها عمده انتقادات خود را نه متوجه طرف مقابل که متوجه تیم مذاکره کننده داخلی می کنند. 3⃣ اگر بخواهیم در یک جمله راهبرد این دسته از رسانه ها را تشریح کنیم می توانیم بگوییم: «توافق خوب بهتر از توافق نکردن است و توافق نکردن بهتر از توافق بد است»؛ به اعتقاد این دسته از رسانه ها، اگرچه پس از تجربه برجام، رسیدن به توافق خوب دشوار است ولی با این حال اصل مذاکره نفی نمی‌شود؛ این رسانه‌ها در دورانی که مذاکرات توسط افراد متمایل به دیدگاه اول اداره می‌شد تلاش می‌کرد مواجهه مستقیم با مذاکره کنندگان در حین مذاکره را به حداقل برساند لکن مواردی نیز بود که این رسانه‌ها سکوت را جایز نمی‌دانستند؛ به عنوان مثال زمانی که قدرت دفاعی کشور زیر سوال برده می‌شد یا قبل از مذاکره از خزانه خالی صحبت به میان می آمد، علیه این اظهارات، موضع‌گیری می‌کردند؛ با استقرار دیدگاه متفاوت در تیم مذاکره کننده، طبیعتا واکنش این رسانه‌ها نیز دچار تغییر می‌شد؛ وجه تمایز این دسته با دسته دوم نیز همین جا بروز پیدا میکرد؛ این رسانه‌ها توانسته بودند میان «افزایش قدرت چانه‌زنی در صحنه بین‌الملل» و «اعتمادآفرینی نسبت به تیم مذاکره کننده در داخل کشور» جمع کنند؛ به عبارتی عمده انتقادات خود را نه به تیم مذاکره کننده که متوجه طرف مقابل می‌کردند. ✍ادمین عقال 🆔@eghaal