میفرمایند : دلت را خانهٔ امیرالمومنین کن ، خانه‌ی علی را زهرا جارو می‌زند ‌. .

-

ضربه ای زد عدو ، فرق سرش ریخت به هم . . رستگار شد علی ، هستی ما ریخت به هم :)

تو سجده کشته شد اونکه ، گفتن نماز نمیخونه . ‌.

' علی آرام شد؛ اما جهان از گریه بی‌تاب است ؛ زمین از غصه لبریز و زمان از گریه بی‌تاب است . . !

الحمدالله ‌. .

حال ِ مارا ك به هجرانِ تو عادت کردیم باورِ وعده ی دیدار به این روز انداخت . .

از حالِ دل مپرس که بیچاره درگذشت .

به تو از دور سلام . .

من خطاب به روحم : تا محرم تحمل کن . تا محرم تحمل کن . تا محرم تحمل کن . تا محرم تحمل کن . تا محرم تحمل کن .

_

شب جمعه‌ست هوایت نکنم میمیرم . .

چنان ز فراقِ تو خسته جان شده‌ايم ك فقط در آغوشِ تو مردن دَواست . .

روی جنازم بکشید پرچم کربلا . .

روی جنازم بریزید تربت کربلا . .

دلگیرم از خودم ، دلسردم از همه ، قلبم فقط محتاج ِ به گرمای ِ کربلا .

[ با گریه میوفتم به دست و پای ِ کربلا :) ]

از کربلا برگشته بود ، هر روز آواره تر میشد ، هر روز شکسته تر می‌شد ، کارش شده بود وسط روضه هق هق کردن و تکرار دوتا جمله : من اگه میدونستم آواره میشم برنمی‌گشتم حسین ! من اگه میدونستم انقدر طول می‌کشه برنمی‌گشتم حسین . .

عزاء‌القلب ؛

حرم‌ت را می‌گیرم وصل می‌شوم به روضه‌ی منوره‌ات. می‌گذارم روی اسپیکر ، هیاهو می‌پیچد روی سجاده‌ام ، صدای زن‌ها و مردهایی کیلومترها دورتر از من در کنار تو ، به بُعد مسافت. سجاده‌ام پُر می‌شود از گله‌هاشان ، بغض‌هاشان ، دردهاشان ، پُر می‌شود از زلال استجابتِ چشم‌هایی ك عاشقت هستند و اما من . . بگذار امشب نفسِ سلامِ من هم پیچیده باشد میان حرمت ، تاب خورده باشد میان چلچراغ‌هایت و رسیده باشد به مهربانی‌ات . . رخصت بده زانو بزنند نفس‌هایم در مقابلِ رأفتت ك دلتنگی امان بریده از تك تك‌شان . . یك چیزی می‌نشیند ته گلویم ، قطع می‌کنم قطع نمی‌شود بی‌تابیِ از حد گذشته‌ی این تا همیشه گدایِ محضرت :  - مِن‌َالغریب ؛

چشماش کم سو شده بود ، کمرش خمیده بود اما همیشه پای علم اربابش بود ، یه بار بهش گفتم : حاجی شما چندبار کربلا رفتی ؟ بهم نگاهی انداخت و لبخندی زد و گفت : گر میسر نیست مارا کام او ، عشق بازی میکنیم با نام ِ او . .

[ نذار که دنیای ِ من بی کربلا بگذره ]

یه شهر مسلم رو میزدن . .

سلام آقا ؛ دلم تنگه نیا کوفه ك حرفاشون سر جنگه . .

از این بالا پیداست ، تنهایی نزدیکه (:

حنین : دلتنگی ؛ اشتیاق ؛ حس غربت .