🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ #انتظار ريشه‌هاى انتظار 1⃣ 🔶استاد علی صفایی حائری: انتظار مى‌تواند در نابسامانى‌ها ، در ظلم و جنگ ، در جهل و خدعه و در فقر و مسكنت ، ريشه داشته باشد. آدمى مى‌تواند امن و صلح و عدل و قسط‌ و آگاهى و حكمت و بى‌نيازى و غنا و آرامش و قرار قلبى را توقع داشته باشد و اگر در واقعيت موفق نشد به رؤيا، به تخيّل، به هنر، دل ببندد و يا در راه تحقق اين‌ها قدم بردارد و كار كند و آماده شود كه انتظار درست، زمينه سازى مناسب است. چه موفقيت تحقق بيابد و يا شكست روى بنمايد و يا درگيرى ادامه يابد كه انتظارِ به معناى آمادگى و تهيّؤ، ملازم با پيروزى و موفقيت نيست. اين نابسامانى‌ها يكى از اساسى‌ترين ريشه‌هاى انتظار عمومى است و عموم مردم بيشتر با اين نابسامانى‌ها تحريك مى‌شوند و سر بر مى‌دارند. 📚 تو می آیی ص۱۴ 🌿 @einsad

✅یگانه پناهگاه انسان 🎤： استاد علی صفایی حائری (عین-صاد) 🌿 @einsad

✅ حجابِ بدون عشق استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ موتو قبل اَن تَموتو 🔶استاد علی صفایی حائری: يكى از مراحل مرگ اين است كه تو از دنيا بيرون بروى قبل از اين كه بيرون رفته باشى. تو از دنيا بزرگ‌تر شده‌اى. وقتى‌كه توسعه پيدا كردى، بسط‌ وجود تو باعث مى‌شود كه از اين دنيا بيرون بروى، قبل از اين كه از اين دنيا بيرون رفته باشى. كسى كه از اين دنيا به اين نحوه بيرون مى‌رود، ديگر نمى‌تواند براى اين دنيا كار كند، اين دنيا براى او محدود است. وقتى كه من، دل از دنيا بيرون فرستاده باشم، هر كارى كه در دنيا بكنم الهى است؛ چه بخورم، چه بخوابم، چه بنشينم و چه دعوا كنم و فحش بدهم و اگر دل از دنيا بيرون نفرستاده باشم، هر كارى بكنم دنيايى است، چه نماز بخوانم و روزه بگيرم و چه عرفان و كلام قديم و جديد بگويم، همه‌اش به اين دنيا برمى‌گردد . اين بسط‌ وجودى من است كه من را از اين دنيا بيرون مى‌برد. «وَ صَحِبُوا الدُّنْيَا» ؛ مصاحب دنيا هستند،با تن‌هايى كه دل‌ها و روح‌هايشان به اين جا وابسته نيست. 📚 خط انتقال معارف، صفحه 35 🌿 @einsad

✅ برخورد مناسب با مشکلات ازدواج 🔶استاد علی صفایی حائری: بيشتر آنچه كه بدى و مشكل ازدواج قلمداد مى‌شود، مثل سختى‌ها و برخوردها و توقع‌ها و انتظارها و درگيرى‌ها و گرفتارى‌ها، در واقع همين بدى‌ها، خوبى و ميوه‌ى خوب ازدواج هستند. اين آدمى است كه بايد از حادثه‌ها ، از برخوردها و از درگيرى‌ها بياموزد و از آنچه كه آموخت، راهش را مشخص نمايد و بر حماقت و اشتباه خود پافشارى نداشته باشد. آدمى مى‌تواند حتى از بن‌بست‌ها بياموزد كه راه كجاست و چگونه بايد بازگشت و حلقه‌ى زنجير را باز كرد و بدون سماجت ولج در آوردن،با تفاهم و محبت و مدارا در راه گام برداشت.بيشتر مشكلات ازدواج از همين كله شقى‌ها و لج در آوردن‌ها آغاز مى‌شود و سپس اين زخم‌هاى كهنه، عفونى و ملال‌آور مى‌گردد و به طلاق و جدايى مى‌انجامد. 📚 روابط متکامل زن و مرد، صفحه 14 🌿 @einsad

✅جایگاه واهمیت ذکر 🎤 : استادعلی صفائی حائری(عین.صاد) 🌿 @einsad

✅ خودشناسی 🔶استاد علی صفایی حائری: انسان با مقايسه‌ى محرّك‌ها با خودش، از بند آن‌ها آزاد مى‌شود و بت‌هايش را مى‌شكند. و خودشناسى ؛ يعنى اين‌كه تو با اين استعداد و امكان، چرا به خاطر دنياى بى‌جان و يا آدم‌ها و فرعون‌ها و طاغوت‌هايى كه مثل تو هستند، سوخته‌اى و ساخته‌اى. تو خودت را با تأثيرى كه از هر چيز احساس مى‌كنى، اندازه بگير و مقايسه كن، كه اين چيز، ارزش اين تأثير را داشته و يا جهل و غفلت تو، او را بزرگ كرده است. 📚 نامه های بلوغ، صفحه 22 🌿 @einsad

✅ تا نخواهی، نمی دهند... استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ ابعاد مختلف ما، رزق‌هايى دارند: 🔶استاد علی صفایی حائری: هر كدام از ابعاد مختلف ما، رزق‌هايى دارند: رزق مغز ، مطالعه‌ها و تدبرها و توجه‌هاست. رزق عقل، شناخت و يقين است. كار عقل سنجش است و براى سنجش، يقين مى‌خواهد. اين است كه يقين، عقل را رشد مى‌دهد. رزق قلب ، انتخابى است كه عقل مى‌كند و نتيجۀ اين انتخاب، عشق و محبت است كه رزق قلب ماست. و بعد از اين همه، قرب حق است كه رزق روح ماست و بُعد او، كه عذاب روح ما؛ چون قرب اوست كه به انسان وسعت و قدرت مى‌دهد و تكيه گاه اوست كه به انسان نيرو مى‌دهد. كسى كه به ذكر حق مشغول است و اوقاتش را با او پر كرده، به خلق او مشغول و به ياد خلق اوست. كسى هم كه به ذكر حق مشغول باشد، به ذكر وظيفه‌ها و به ذكر دستورها و «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا . . .» هايى است كه سر تا سر زندگى او را پر مى‌كند. 📚 بهار رويش ، صفحه 104 🌿 @einsad

✅گامهای سالک دربرابرگامهای بلا 🎤 : استادعلی صفائی حائری(عین.صاد) 🌿 @einsad

✅ سه وسيله، که در تمامى جريان‌هاى فكرى و سياسى و اجتماعى تو را کمک میکند: 🔶استاد علی صفایی حائری: پسرم محمّد! تو در اين زمانه و در اين سرزمين - اين زمانه‌ى تاريك و اين زمين شلوغ - اگر بخواهى كه كف حادثه‌ها نشوى و حادثه‌ساز باشى،بايد بيّنات ، كتاب و ميزان را داشته باشى و با اين سه وسيله، در تمامى جريان‌هاى فكرى و سياسى و اجتماعى، در برابر فريب‌ها و شيطان‌ها، قائم و بر پا باشى، آن‌هم قائم به قسط‌ و بر روى ساقه‌ها و ريشه‌هاى محكم؛ كه در آيه‌ى «مُحَمَّدٌ رَسُولُ‌ اللّه...» و آيه‌ى «وَلَقَد ارْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ‌»، به آن اشاره رفته است. بيّنات ؛ يعنى آنچه خودش روشن است و روشن كننده‌ى ديگرى هم هست.بيّنات، آن هدايتى است كه وضع تو و جهان را، رابطه‌ى تو و جهان را و مقصد تو و جهان را روشن مى‌نمايد. كتاب ؛ يعنى دستورها، نوشته‌ها، فريضه‌ها و آداب و احكام، در اين حركت و در اين رابطه‌ها. ميزان ؛ يعنى معيارى كه در انتخاب مقصد و انتخاب مكتب و در انتخاب عمل، تو را راهنما باشد و در هنگام تزاحم و درگيرى، تكاليف و فرايض و وضع تو را مشخص نمايد. كسى كه اين سه اصل را داشته باشد، گرفتار برخوردهاى سازمانى و حزبى و يا مرشد و مراد نمى‌شود؛ حتى با بصيرت ديگران، خودش را كور نمى‌سازد؛ كه انسان از كارش،به اندازه‌ى بصيرتش بهره مى‌برد. 📚 نامه های بلوغ، صفحه 19 🌿 @einsad