#رمان_پلاک_پنهان
#قسمت_چهل_و_هفتم
سمانه سکوت کرد ،نمی دانست چه بگوید،محکم بر پیشانی اش کوبید،
و در دل به خودش غر می زد که چرا به او زنگ زده بود.
ــ چیزی شده؟
ــ نه نه،چطور بگم آخه
ــ راحت باشید بگید چی شده.
ــ مثل اینکه دایی و محسن خیلی برای مامانم بد توضیح دادن دستگیر شدنِ منو،
ــ خب؟
ــ مامانم نمیزاره برم بیرون
ــ خوب کاری میکنه
سمانه که اصلا فکر نمی کرد کمیل همچین جوابی بدهد،حیرت زده پرسید:
ــ یعنی چی؟
ــ یعنی که نباید برید بیرون
ــیعنی چی؟
سمانه عصبی گفت:
ــ متوجه هستید دارید چی میگید؟من به خاطر چند نفر که هنوز دستگیر نشدن
باید تو خونه زندانی بشم
کمیل نفس عمیقی کشید تا حرفی نزد که سمانه ناراحت شود.
ــ هرجور راحتید،زنگ زدید اینو گفتید منم جوابمو گفتم
ــ اصلا تقصیر من بود که تماس گرفتم .خداحافظ
*
نیم ساعت از تماسش با کمیل می گذشت ولی هنوز عصبی به گوشی که در دستش
بود خیره بود،و با پایش بر زمین ضربه می زدو آرام زیر لب غر میزد:
ــ نرم بیرون از خونه،نتونسته چند نفرو بگیره من باید تو خونه زندونی بشم،من
احمق نباید زنگ میزدم
با صدای آیفون خودش را برای بحث مجددی اینبار با پدرش آماده کرد،اما در باز شد
و صغری با جیغ و داد وارد اتاق شد و سمانه را محکم در آغوش گرفت.
ــ سلام عشقم
ــ تو اینجا چیکار میکنی؟
ــ اومدم بدزدمت بریم دور دور
سمانه مشتی به بازویش زد و از او جدا شد.
ــ خاله هم اومده؟
ــ نه
ــ چرا؟
ــ دارم بهت میگم میخوایم بریم دور دور مامانم کجا بیاد
ــ چی میگی تو
ــ بابا کمیل زنگ زد گفت سریع آماده بشم بیایم دنبالت بریم دور دور
روی تخت نشست و ادامه داد:
ــ آخه میدونی داداشم فک کرده تو وزارت کلی آدم وحشتناک هست که کلی با
کمربند و شلاق شکنجت دادن
و بلند زد زیر خنده،سمانه هم با مقایسه واقعیت آنجا با چیزهایی مه کمیل برای
استتار گفته بود خنده اش گرفت.
ــ بی مزه
ــ تو که اماده ای،چادرتو فقط سرت کن
ــ وایسا ببینم شوخی نمی کردی تو؟؟
ــ نه بخدا،کمیل الان بیرون منتظره
سمانه در جایش خشک شده بود ،باورش نمی شد که کمیل به دنبال او آمده،او فکر
می کرد که کمیل بیخیال او شده و پیگیر کار و حالش نیست ولی اینطور نبود...
می خواست کمی ناز کند و بگوید که نمی آید اما می ترسید کمیل و صغری بیخیال
شوند و برودند،سریع به طرف چادرش رفت،اما یا یادآوری مادرش با حالت زاری
نگاهی صغری انداخت:
ــ وای صغری مامان نمیزاره برم بیرون
صغری شروع کرد به خندیدن:
ــ وای سمانه اینهو دخترا پونزده ساله گفتی،نگران نباش بسپارش به داداشم.
صغری بلند شد و به طرف در رفت:
ــ من به جا داداشم بودم و تو به درخواست خواستگاریم جواب منفی می دادی
دیگه بهت سلام هم نمی کردم،بدبخت داداشم،من بیرونم تا آماده بشی
صغری از اتاق خارج شد،سمانه احساس کرد دیگرنایی برای ایستادن ندارد سریع
روی صندلی نشست و چشمانش را روی هم گذاشت.
قضیه خواستگاری را فراموش کرده بود،حرف های آن شب کمیل در سرش می پیچید
وسمانه چشمانش غرق اشک شدند، قلبش با یادآوری درخواست کمیل فشرده
شد،احساس بدی نسبت به کمیل بر قلبش رخنه انداخت.
دوست داشت بیخیال این بیرون رفتن شود اما با صدای مادرش که به او می گفت
سریع اماده شود،متوجه شد برای پشیمانی دیر شده...
*
فضای گرم ماشین و هوای سرد بیرون بخار را بر روی شیشه ها نشانده.
سمانه با بغض سرکوب شده ای بر شیشه طرح های نامفهومی میکشید،از وقتی بیرون
آمدند حرفی نزد و در جواب صحبت های صغری که سعی می کرد با هیجان تعریف
کند تا حال و هوایش را عوض کند،فقط سری تکان می داد یا لبخندی می زد که هیچ
شباهتی یا لبخند ندارد.
با ایستادن ماشین نگاهش را به بیرون دوخت،نگاهی به پارک انداخت ،با پیاده شدن
کمیل و صغری او هم پیاده شد،زمین از باران صبح خیس بود،پالتویش را دورش
محکم کرد،و با قدم های آرام پشت سر کمیل شانه به شانه ی صغری رفت،با پیشنهاد
صغری نشستن در الاچیق آن هم در هوای سرد را به کافه با هوای گرم و دلپذیر
ترجیح دادن.
در یکی از الاچیق های چوبی نشستند،اما صغری داوطلب از جایش بلند شد و گفت:
ــ آقا تو این هوای سرد فقط یه شکلات داغ میچسبه،من رفتم بگیرم
به قَلَــــم فاطمه امیری زاده
+خبࢪنگآر🎙
آیاوارد‌قدس‌خواهیم‌شد!؟
- سیدحسن‌نصࢪاللھ..
من‌دࢪاین‌باره‌یقین‌داࢪم🖐🏻!"
یڪی تو هواپیما اخرین نماز شبِ قبل از شهادتشو میخونه
یڪی دیگہ تولد هفتاد و یڪسالگیشو تو هواپیما میگیره🙄!
#فرق‌مرد‌میدان‌و‌ریئس‌جمہور//:👊🏽
پشت هر اکانت مجازۍ،
یڪ قلب واقعۍ در حال تپیدن است
مواظب رفتار و حرف‌هامون باشیم...:)
#صـرفآجهـت‌اطلـاع
"بـہ‌وقت‌عـٰاشقے"
ظـهوردر جمجمه هاست نه درجمـعه ها...!
جملہ‌بسیار‌زیبایے‌بود..!🙂🚶
#مقام‌معظم‌رهبری :
فلسطین‌قطعا‌آزاد‌خواهد‌شد
وبه‌مردم‌برخواهد‌گشت ... :))✌️🏻
#مرگ‌براسرائیل🕶👊🏻