#تکلیف_ما✔️ 🥀 عمرمان دارد می‌گذرد می‌رود. هر روزمان مثل برق می‌آید و می‌رود در دوری از امام زمان ارواحنافداه، در این تاریکی، غفلت، دوری از معنویت و انس با خدا. خودِ خدا می‌داند وقتی حقایق آشکار شود و پرده‌های حجاب کنار رود، انسان چقدر تأسف می‌خورد و می‌گوید من عمرم را در چه حالی گذراندم و در چه افکاری بودم. در فکر این بودم که این دنیای بی‌مقدار و بی‌ارزش را به‌دست بیاورم؛ ولی یک لحظه انس با خدا را درک نکردم. ان‌شاءالله وقتی #امام_زمان (عج) بیاید همه‌ی این حجاب‌ها و ظلمت‌ها کنار می‌رود. آن‌وقت انسان معنای حقیقی انس و شیرینی لذت انس با خدا را می‌چشد و دیگر با هیچ چیز معاوضه نمی‌کند. #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج

« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ » سلام امام زمانیها با یکی از رذائل اخلاقی به نام تملق و چاپلوسی با شما هستیم.

ستایش بیش از حد، تملق است و کوتاهی در ستایش، درماندگی است یا حسد.

چاپلوسی از دیگران، کاری ناشایست و سبب تشویق دیگران به ادامه کارهای ناروایشان و نیز برانگیزنده غرور زیان آفرین انسان هاست.

روش بزرگان دین در برخورد چاپلوسان پیشوایان اسلام نه تنها از چاپلوسی و ستایش نابجا بیزار بودند، بلکه مدح آمیخته به تملق را نیز عیب اخلاقی می شمردند. آنان در برابر رفتار و گفتار ذلت باری که با غرور و شرف انسانی مغایر بود، سکوت نمی کردند و اگر کسی مرتکب چنین عمل خلافی می شد، از او انتقاد می کردند. 

جماعتی از قبیله «بنی عامر» به محضر پیامبر وارد شدند و شروع به مداحی و ستایش آن حضرت کردند. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به آنان فرمود: «سخن خود را بگویید، ولی مواظب باشید که شیطان شما را به زیاده روی در کلام وادار نسازد». حضرت با این سخن حکیمانه، گوشزد می کند که هرگاه زبان را به حال خود واگذارید، بیم آن می رود که از حد خود تجاوز کند و زیاده بر آنچه شایسته است، بگوید. در عین حال، به پیروان خود هشدار می دهد که حتی درباره شخصیتی چون پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نیز از ستایش و چاپلوسی بپرهیزند.

ریشه اصلی و چاپلوسی و ستایش نابجا، حقیر بودن شخصیت فرد است. بدین ترتیب، کسی که احساس کمبود در خود نمی کند، هرگز لب به چاپلوسی تأیید نادرست دیگران نمی گشاید.

امام على عليه السلام :  اِحمَد ، مَن يَغلُظ عَلَيكَ وَ يَعِظُكَ ، لا مَن يُزَكّيكَ و يَتَمَلَّقُكَ . كسى را كه بر تو سخت مى گيرد و تو را موعظه مى كند ستايش كن ، نه كسى كه تو را بى عيب مى شمرد و چاپلوسىِ تو را مى كند  .

🌸امام تجلّی رحمت واسع خداست. در وسعت سینه او که دریاها هم به چشم نمی آید، عشق به همه انسان ها موج می زند✨ #امام_زمان♥️  الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌بحق‌ حضࢪٺ‌زینب‌ڪبرۍ‌سلام‌الله‌علیها‌ 🤲🏻 ✾ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ♥️ صاحب الزمان دوستت دارم ♥️

🔆 #پندانه عاقبت تملّق کریم‌خان زند پس از آنکه به پادشاهی رسید، شیراز را به پایتختی انتخاب کرد و از چنان محبوبیتی برخوردار شد که نامش به‌عنوان سرسلسله زندیه در سراسر ایران پیچید. روزی عموی او برای دیدنش به پایتخت آمد. کریم‌خان دستور داد از وی پذیرای کنند و لباس‌های فاخر به او بپوشانند. چند روزی از اقامتش نگذشته بود که در یکی از جلسات مهم مملکتی شرکت کرد. با دیدن قدرت و منزلت برادرزاده‌اش بادی به غبغب انداخت و گفت: کریم‌خان، دیشب خواب پدرت را دیدم که در بهشت کنار حوض کوثر ایستاده بود و حضرت علی (علیه‌السلام) جامی از آب کوثر به او می‌داد. کریم‌خان اخم‌هایش را درهم کشید و دستور داد وی را از مجلس اخراج و سپس از شهر بیرون کنند. رؤسای طوایف از او علت این رفتار خشونت‌آمیز را جویا شدند. کریم‌خان گفت: من پدر خود را می‌شناسم. او مردی نیست که لایق گرفتن جامی از آب کوثر از دست حضرت علی باشد. این مرد می‌خواهد با تملّق و چاپلوسی مورد توجه قرار گیرد و اگر تملّق و چاپلوسی به‌صورت عادت درآید، پادشاه دچار غرور و بدبینی می‌شود و کار رعیت هرگز به سامان نمی‌رسد #داستان اموزنده🎐