سعدی هم آورده: «هر گاه یكی از بندگان گنهكار پریشان روزگار، دست اِنابت به امید اجابت به درگاه حق جلّ و علا بر دارد، ایزد تعالی در وی نظر نكند، بازش بخواند: باز اعراض كند، بازش به تضرع و زاری بخواند، حق سبحانه و تعالی می فرماید: «یا ملائكتی! قد اِستحییتُ مِن عبدی، و لیس له غیری، فقد غفرتُ لهُ» دعوتش را اجابت كردم و حاجتش را برآوردم، كه از بسیاریِ دعا و زاری بنده همی شرم دارم.
🔴 راه نجات در آخرالزمان
🔵 امام جواد علیه السلام فرمودند:
🌕 (مهدی) را غيبتي است طولاني كه در آن زمان مخلصين انتظار ظهور او را دارند، اهل شك و شبهه منكر وجود حضرت مى شوند، بى دينان نام و ياد او را به استهزاء و مسخره مى گيرند، گروهى به دروغ براي ظهور وقت تعيين مى كنند، كسانى كه عجله كنند هلاك مى شوند، و اهل تسليم نجات پيدا مى كنند.
📚 كمال الدين ، ج ۲ ،ص ۳۷۸
هدایت شده از کانال مهدویت 🇮🇷
وظیفه ۲۷ منتظران(1).mp3
3.53M
#کتاب_صوتی_وظایف
#وظایف_منتظران
🔴 قسمت ۲۷ وظایف منتظران
🔵 اندوهگین بودن در فراق امام
🎙️#ابراهیم_افشاری
🆔 eitaa.com/emame_zaman
سلام
موضوع این هفته مسخره کردن است که یکی از رذایل اخلاقی بشمار می رود.
May 11
آیتـــ الله #بهجت (ره):🌺
چرا به این معرفـــت نرسیده ایم که هر حرفی می زنیــــم قبل از این که ما بشنویـــم به گوش #امام_زمان می رسد، اگر این مطلب را درک کردیــم حضور و غیاب حضرت برای ما فرقی نمی کند.
یكی از محرّمات (كه از عوامل غیبت هم به شمار میرود) مسخره كردن و استهزاء است و شك نیست كه سخریّه و استهزاء یكی از عواملی است كه بسیاری از اوقات انسانهای ضعیف الایمان را وادار به غیبت میكند. آری، هستند كسانی كه به منظور بی اعتبار كردن دیگران از عامل تمسخر بهره میگیرند و برای مجلس آرایی و خنداندن حاضران از آبرو و حیثیت دیگران مایه میگذارند و با كارهایی از قبیل تقلید در راه رفتن، سخن گفتن، غذا خوردن و خلاصه به هر طریقی از اشاره و كنایه و... دیگران را به مسخره میگیرند و از این راه حس خودپسندی و انتقامجویی خویش را اشباع میكنند و حد اقلّ با خرج كردن آبروی دیگران مستمعان و دوستان خود را راضی میسازند.
بدین جهت است كه قرآن كریم از این عمل شدیدا نهی كرده و آن را به عنوان ظلم و ستم مورد توبیخ و تهدید قرار داده است و امر به توبه میكند و میفرماید:
یا ایُّهَا الَّذینَ امَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسی انْ یَكُونُوا خَیْرا مِنْهُم وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسی انْ یَكُنَّ خَیْرا مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا انْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالالْقابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الایمانِ وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَاولئِكَ هُمُ الظّالِمُونَ. ای كسانی كه ایمان آوردهاید نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را استهزاء كنند، شاید آنها كه مورد استهزاء واقع میشوند بهتر از مسخره كنندگان باشند. و همچنین زنان یكدیگر را مسخره نكنند، زیرا ممكن است زنان مسخره شده از آنها كه مسخره میكنند بهتر باشند. و مبادا از یكدیگر عیب جویی كنید و زنهار از اینكه یكدیگر را با القاب زشت و ناپسند یاد كنید كه پس از ایمان آوردن، نامی كه نشان از فسق و فجور دارد بسیار زشت است و هر كس كه از این رفتار توبه نكند ستمگر و ظالم است.
مقام مؤمن در پیشگاه خدا:
بنده مؤمن نزد خداوند متعال بسیار عزیز و محترم است. خداوند بندگان مؤمن را دوست میدارد و عزت و سربلندی را از آن مؤمنان میداند، چنانكه میفرماید:
... وَ لِلّهِ الْعِزَّه وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤمِنینَ... عزّت و سرفرازی تنها از آن خدا و پیامبر و مؤمنان است... و به همین جهت در سوره حجرات آیه «لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ...» فرمود هر كس مؤمنان را مسخره كند یا با القاب زشت از آنها یاد كند در زمره ستمكاران محسوب میشود.