🌷🌷 حکمت یازدهم 🌷🌷 🔸 «عدم اعتبار ایمان بدون عمل» 🔹 قال تعالی: «الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُون‏» (انعام/82)؛ ایمان، بر طبق فرهنگ غیر قابل تردیدِ قرآن، صرفاً یک امر قلبی نیست. درست است که ایمان یعنی باور، و باور مربوط است به دل، اما قرآن هر باوری را، هر ایمان و قبول و پذیرشی را به رسمیّت نمی شناسد. ایمان مجرّد، ایمان قلبیِ خشک و خالی، ایمانی که در جوارح و اعضای مؤمن، شعاعش مشهود نیست؛ این ایمان از نظر اسلام ارزشمند نیست.... . 🔸 ایمانی که فقط در دل بماند، می پوسد و می خشکد؛ ایمانی که در دل می ماند و به دست و پا و چشم و گوش و مغز و اعضا و جوارح و زندگی و نیروها و انرژی های ما نمی رسد، آن ایمان از نظر فرهنگ قرآن ارزشمند نیست. ایمانی ارزشمند است که زاینده باشد، ایمانی که مثل سرچشمه ی فیّاض، عمل می زاید، ایمانی همراه با تعهد، ایمانی که باری بر دوش مؤمن می گذارد. ایمانی که همراهش عمل است... . 🔺 ایمان بی تعهد، ایمانی که همراه آن، احساس مسئولیتی نباشد، نه به درد دنیا میخورد، نه به درد عقبی می خورد، این منطق قرآن است... . 🔻 آن ایمانی از نظر اسلام ارزش دارد که با عمل، با مسئولیت، با تکلیف، با تعهد همراه است. (مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 77-78). 🌷🌷🌷

🌷🌷 تتمه حکمت یازدهم 🌷🌷 🔸با آنکه از نظر اسلام، ایمانِ زاینده و تعهّدآفرین معتبر است، پندارهای بیهوده ناشی از راحت طلبی، ضدّ این را به ما تلقین می کند. این ویژگی به ما می گوید همواره راه آسان تر را بپذیر، راه کم خرج تر را، بی تلاش تر را. از طرفی ایمان مذهبی می گوید بهشتت از دست رفت. برای اینکه هم سهل گرایی به جای مانده باشد، هم بهشت از دست نرفته باشد، مجبوریم بنشینیم فرمول درست کنیم، فرمول هایی که نتیجه می دهد رفتنِ آدم بیکاره تنبل را به بهشت. پای فرمول ها می ایستیم، گیر هم می دهیم، تا آخر هم نمی فهمیم؛ فقط وقتی به بهشت نرفتیم، می فهمیم که فرمول ها غلط بود. 🔹 من می گویم حالا یک تجدید نظری بکنیم، ببینیم آیا واقعاً این فرمول ها درست است؟ ... 🔻 امام سجاد علیه السلام می فرماید: «الجنّة للمطیعین»؛ بهشت از آنِ فرمان بَران است. این تز ِاسلامی و تز ِشیعی است در زمینه ایمان و عمل... . سالیان درازی است که روی مغزها دارند کار می کنند تا بگویند اسلام منهای عمل، ایمان بدون عمل... و قرآن همچنان ندایش بلند و زنده و شاداب است که: «وما اولئک بالمؤمنین» (نور/47). 🔺مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 80-82. 🌷🌷🌷

🌷🌷 حکمت دوازدهم 🌷🌷 ⭕️ «جهاد در راه خدا چگونه باید باشد؟» 🔸 قال تعالی: «وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ» (حج/78)؛ مجاهدت کنید در راه خدا، آن چنان که شایسته مجاهدت است. شما برای یک درآمد چه کار می کنید؟ چقدر تلاش می کنید؟ چقدر مجاهدت می کنید؟ به همین نسبت ببین برای خدا چقدر باید تلاش کنی. همه کار در متن است، کارِ خدا در حاشیه. ... 🔺 اما اگر درست نگاه کنید، آن تلاشی که برای خدا و در راه خدا باید انجام بگیرد، حجمش، کیفیتش، عمقش، نستوهی و پایداری اش، بایستی به نسبت بزرگی و عظمت خودِ خدا، از همه تلاش ها بزرگ تر، پایدارتر، نستوه تر و خستگی ناپذیرتر باشد. 🔸مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 83. 🌷🌷🌷

🌷🌷 حکمت سیزدهم 🌷🌷 🔹«معنای درست برگزیده بودن بنی اسرائیل و امت اسلام» 🔻 قال تعالی: «هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج‏» (حج/78)؛ ما شما را برگزیدیم، درست است، بنی اسرائیل را هم قبلاً برگزیده بودیم. خدا امت اسلام را انتخاب کرد، اما قبل از اسلام، بنی اسرائیل را هم انتخاب کرده بود. هر دو انتخاب از یک نوع است؛ به معنای انتخاب آماده ترین فرد است برای بزرگ ترین کار. 🔺 بین ده نفر شما نگاه می کنید، می بینید که این یکی قیافه اش مصمّم تر، بدنش آماده تر، رنگ رخساره اش شاداب تر، پنجه اش قوی تر، بازوان و سینه اش ستبرتر و استوارتر؛ می گویید آقا، این بار سنگین را تو باید برداری، من تو را برای این کار انتخاب کردم؛ این هم پیش قدم می شود. 🔸 اگر برداشت، اگر توانست این کار را بکند؛ یعنی اراده کرد – توان که در او بود مسلّماً – تصمیم گرفت و این بار را برداشت، آن وقت از سطح اقران بالاتر می رود، می شود یک فرد زبده برجسته. 🔸 اگر برنداشت چه؟ اگر برنداشت، از دیگران توسری خورتر و بدبخت تر می شود. به او می گویند بیچاره! دیگران نمی توانستند، به آنها هم نگفتیم، اما به تو گفتیم و تو نکردی. گزینش امت اسلام مثل گزینش امت بنی اسرائیل، از این قبیل است. 🔹مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 84. 🌷🌷🌷

🌷🌷 حکمت چهاردهم 🌷🌷 🔸 «معنای درست هجرت» 🔹 قال تعالی: «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا... أُولئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ » (انفال/72)؛ هجرت کردند یعنی چه؟ یعنی از مشهد رفتند تهران مثلا ماندند؟ از شهری به شهری مهاجرت کردند و بس؟ نه. اولا هجرت کردن به معنای یک باره از همه چیز دست شستن به خاطر هدف، به خاطر پیوستن به جامعه اسلامی، به خاطر قبول تعهد در مجموعه تشکیلات جامعه اسلامی محسوب می شود. 🔺 از مکه که بلند می شدی شما بیرون می آمدی، مغازه پُرمتاع و پُرکالای به قول امروزی ها سرقفلی دارِ حساسِ مشتری جمع کنِ آبرو آفرینت، دیگر در مکه برای تو وجود نداشت، به سود چپاول گرانِ خون خواره متجاوزِ مکه، ضبط می شد و اموالتان به تاراج می رفت. 🔻 اگر از مکه تنها آمده بودی، و خانمت مسلمان نشده بود، دیگر خاطرات زناشویی گذشته را باید همه را بر باد حساب می کردی، تمام شد، باید دل می کندی. 🔺 اگر از مکه می آمدید مدینه، پدرتان یا پسرتان در آنجا مانده بود, عزیزترین عزیزانتان به صورت دشمنِ خونینِ شما درآمده بود؛ هجرت یعنی این. 🔹 آن کسانی که هجرت می کردند، همه این محرومیت ها و ناکامی ها را به جان می پذیرفتند. ⭕️ از سوی دیگر، هجرت یعنی برای بنای کاخ عظیم جامعه اسلامی، یک خشت بردن. ... «أُولئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْض‏» اینها همه یک عنصرند، اینها خشت و آجرِ یک دیوار و یک سقفند: «مَثَلُ المُؤمِنینَ کَمَثَلِ البُنیانِ یَشُدُّ بَعضُهُ بَعضاً» این آجرها را دیدید چطور در همدیگر فرورفته، در این ضربی های سقف؛ هر آجری یک مؤمن است، هر مؤمنی یک آجر است، درهم فرورفته و ده ها آجر دیگر را نگه داشته است. 🔹مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 85-87. 🌷🌷🌷

🌷🌷 حکمت پانزدهم 🌷🌷 🔹 «نویدهای خداوند به مؤمنان در قرآن» 🔻نویدهایی که خداوند برای مومنان در قرآن ذکر کرده است، برای انسانی که عادت کرده است به معامله گری، می تواند امید بخش، شیرین، خواستنی و دوست داشتنی باشد. انسان می خواهد بداند در برابر ایمان و تعهدات عملی نسبت به آن، خداوند چه چیزی به مؤمنان عنایت می کند. با بررسی حدود هفتصد آیه ای که در باره ایمان در قرآن آمده است، این نکته به دست آمد که حدود چهل نوید، خداوند برای مؤمنان ذکر کرده است. بررسی این نویدها نشان می دهد که تمام چیزهایی که برای سعادت یک انسان لازم است، خداوند در سایه ایمان، به مؤمنان عنایت می کند. برخی از این نویدها عبارتند از: 🔺 1. شناخت هدف و مقصد و راه رسیدن به آن (هدایت): 🔻 انسانی می تواند به سعادت برسد که هدف و مقصد خود و راه رسیدن به آن را بداند. این مهم نصیب مؤمنان می شود: «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ يَهْديهِمْ رَبُّهُمْ بِإيمانِهِم‏» (یونس/9). در جای دیگری می فرماید: «فَأَمَّا الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ اعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ في‏ رَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ وَ يَهْديهِمْ إِلَيْهِ صِراطاً مُسْتَقيماً» (نساء/175). آنها را به سوی خود راهنمون می شود، هدایت می کند؛ از راه راست و نزدیکی هم هدایت می کند. این هدایت مخصوص مؤمنین است. ✴️ همچنین می خوانیم: «والذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا»؛ آن کسانی که مجاهدت می کنند، در راه هدف ها و خواسته های ما، خواسته های خدایی، «لنهدینّهم سبلنا» بی گمان و بی تردید، راه هایمان را به آنها نشان می دهیم. گیجشان نمی گذاریم، گمراهشان نمی گذاریم، به قول شاعر: تو پای به راه در نِه و هیچ مپرس خود، راه بگویدت که چون باید رفت 🔵 در همه رشته ها همین جور است. در رشته فهم دین، در رشته درک دین، در رشته تحقیق مسائل دین، در مسائل اجتماعی، در مسائل جهانی، در همه رشته ها، هر کسی وارد هدف های الهی شد، قدم گذاشت، هر قدمی که پیش رفت، قدم بعد برایش روشن است. آن کسانی که در راه ما و به خاطر هدف های الهی مجاهدت کنند، به راه های خود که راه های سعادت و تکامل انسان است، رهبری شان می کنیم، «وانّ الله لمع المحسنین» (عنکبوت/69) و بی گمان خدا با نیکوکاران است. 🔸مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 116. 🌷🌷🌷

🌷🌷 حکمت شانزدهم 🌷🌷 🔻دومین نوید خداوند به مؤمنان: رهایی از ظلمت ها و تاریکی ها (نور) 🔺 انسان برای رسیدن به سعادت نیازمند آن است که پرده های جهل و غرور و پندارها و هر آن چیزی که گوهر بینش و خِرَد او را در حجابی ظلمانی می پیچد و نیروی دیدن و فهمیدن را از او می گیرد، زایل کرده و شعاعی از نور حقیقت بر دل او بتابد. مؤمن حقیقی، از این موهبت الهی برخوردار است: «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور» (بقره/257). 🌷🌷🌷

🌷🌷 حکمت هفدهم 🌷🌷 🔻 سومین نوید خداوند به مؤمنان: اطمینان و امن 🔺 انسان برای سعادت لازم دارد که در راه طولانی اش به سوی سعادت، از دغدغه ها و وسوسه های درونی که توانفرساتر از عامل های بازدارنده ی برونی است برهد و ایمان، چنین ارمغانی برای مؤمن به همراه دارد: «الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْم‏ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْن‏» (انعام/82). 🔹قال تعالی: «الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (رعد/28)؛ اطمینان یعنی چه؟ اطمینان یعنی طمأنینه روح انسان، آرامش دل انسان، دل آرام باشد. یعنی چه آرام باشد؟ نه اینکه بی تحرک باشد، نه اینکه پیش نرود و پیشرفت نداشته باشد؛ یعنی جاذبه های گوناگون او را به این سو و آن سو نکشاند، اسباب زحمت او نشود. عشق ها و مهرها و هواها و هوس ها، هر کدامی براو حکومت نکند، بلکه بر اثر سنگینیِ بارِ ایمان، آرام و مطمئن، اما با سرعت هرچه تمامتر به سوی مقصود انسانیت، مقصود خلقت حرکت کند، این است معنای اطمینان. 🔸مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 127. 🌷🌷🌷

🌷🌷 تتمه حکمت هفدهم 🌷🌷 🔻 اهمیت نماز و ارتباط آن با اطمینان چرا به نماز اینقدر اهتمام کردند؟ چرا گفتند اگر نماز قبول نشد، کارهای دیگر قبول نمی شود؟ چرا مکه را گفته اند عمری یک بار، روزه را گفته اند سالی یک بار، زکات را گفته اند برای موردی خاص، خمس را همین طور، بقیه عبادات را همین طو، اما نماز را گفته اند هر روز، آن هم روزی پنج بار و اگر زیادتر کردی بهتر؛ چرا گفته اند؟ 🔻برای خاطر اینکه نماز کپسول ذکر خداست. سرتاپای نماز ذکرالله است. لذاست که خود قرآن هم بعد از آنی که می فرماید: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر» (عنکبوت/45)، دنبالش می گوید: «وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَر» یاد خدا بالاتر است. این جنبه و این بُعد از نماز مهم تر است که یاد خداست، این بالاتر است، بزرگ ترین خاصیت نماز این است. و ذکر الله خاصیتش این است؛ 🔸 یاد خدا، توجه به خدا، همواره خدا را دیدن، شناختن، با خود دانستن، یکی از خواص مهمش این است که دل را از اضطراب ها، از وسوسه ها، از دغدغه ها، از جاذبه های گوناگون، در همه کاری، در همه راهی، باز می دارد. این دل آرامش پیدا می کند. مثل وزنه ای که بر روی یک قایق آن چنانی قرار داده بشود و این آن را یک قدری سنگین می کند، یک قدری از تحرّک و اضراب آن کم می کند. ذکر الله این است. 🔻مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 130. 🌷🌷🌷

سلام علیکم برادر ارجمند، جناب آقای آشکاران انتصاب شما را در مسولیت مدیر اجرایی مسجد امام حسن عسکری علیه السلام، تبریک عرض نموده، و از خداوند استدعا دارم شما را در انجام وظایف محوله یاری نماید. ان شاءالله حسین بورانی 🌷🌷🌷