eitaa logo
امام رئوف (ع)
312 دنبال‌کننده
12.6هزار عکس
6.1هزار ویدیو
104 فایل
اطلاع رسانی ومعرفی برنامه های کانون تخصصی قرآن وعترت خدمت رضوی به این شرح می باشد.۱.قرآن وتفسیر۲.حدیث۳.صحیفه سجادیه۴.نهج البلاغه۵.تدبردر قرآن۶.چهارشنبه امام رضایی۷.و.. ارتباط با ادمین @Esf456..........................‌.‌‌‌..‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.................
مشاهده در ایتا
دانلود
🌸 شرح فراز ششم از مناجات شعبانیه 🌸 اِلهى اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلى مِنْكَ بِذلِكَ وَ اِنْ كانَ قَدْدَنا اَجَلى وَ لَمْ یُدْنِنى مِنْكَ عَمَلى فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَیْكَ وَسیلَتى. معبودِ من! اگر از من درگذرى چه كسى از تو شایسته‏ تر به گذشت مى‏باشد واگر عمرم به سر رسیده باشد و هنوز عملم موجبِ قُرب به تو نشده باشد اقرار به گناهانم را نزد تو وسیله و دستاویزِ قُربِ به سمت تو قرار مى‏دهم. تقاضاىِ عفو از خداوند و اعتراف به تقصیر، روح حاكم بر فرازهاى فوق است. «اِلهى اِنْ عَفَوْت؛ تقاضاى عفو» عفو كن زین بندگان تن پرست عفو از دریاى عفو اولى تر است عفو كن اى عفو در صندوق تو سابق لطف همه مسبوقِ تو مولانا تقاضاى عفو از خداوندِ «عَفُوّ» در جاى جاى ادعیه اهل‏بیت علیهم‏السلام مشهود است و از جمله درخواست‏هایى است كه به فراوانى تكرار شده است. تا آنجا كه ازآداب قنوت وِتر، در نماز شب، آن است كه ذكر «اَلْعَفْو» را سى‏صد بار تكرار كند. به هر حال، نكته قابل ذكر اینكه تا پهنه جان آدمى به آب حیات «عفو» شست‏وشو نگردد، صفاى قدم یار، در آن پهنه، پدیدار نخواهد شد، و تا آینه دل از غبار معاصى و كدورت‏ها، صیقلى نیابد، جمال یار، در آن تابان نخواهد گشت. آیینه شو جمالِ پرى طلعتان طلب جاروب كن خانه را و سپس میهمان طلب حاصل سخن آنكه، در واقع، تقاضاى عفو از خداوند، مقدمه است براى دریافت فیوضات سرشار الهى و راهى است به سوى بارگاه لایزال پروردگار جهان. دارم امید عاطفتى از جناب دوست كردم جنایتى و امیدم به عفو اوست دانم‏كه بگذرد ز سر جرم من كه او گرچه پَریوَش است ولیكن فرشته‏ خوست پروردگارا! چشمان خود را به عفوت دوختیم، و دل‏هاى خود را به رحمتت بشارت دادیم. در چشمان ما برق شادى دریافت عفوت را بنشان و در صحراىدل‏هامان، باران پر طراوت رحمتت را نازل فرما. «وَ اِنْ كانَ قَدْ دَنا اَجَلى...؛ اعتراف به تقصیر» دو نكته از این فراز الف) اقرار به گناهان از طرف بنده ـ البته نزد معبود خویش ـ از خصال پسندیده ونیكو مى‏باشد. زیرا هیچ بنده‏اى، هر چه هم اهتمام ورزد، نخواهد توانست حق پروردگارش را آن گونه كه سزاوار اوست ادا نماید. تا آنجا كه نبى‏اكرم صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله این‌گونه به پیشگاه خداى خویش عرضه مى‏دارد: «اَنَا لا اُحْصى ثَناءً عَلَیْكَ اَنْتَ كَما اَثْنَیْتَ عَلى نَفْسِكَ؛ من از عهده ثنا و ستایش تو برنخواهم آمد. تو همان گونه‏اى كه خود، ثنایت نمودى».(۱) به همین سبب و به حكم عقل و وجدان، اعتراف به تقصیر و اقرار به معاصى،در محضر حضرت پروردگار، امرى مطلوب مى‏باشد كه نفس این عمل، گامى مهم در تثبیت بندگى بنده، در پیشگاه معبودش مى‏باشد. در مناجات ابوحمزه ثمالى نیز مى‏خوانیم: اِلهى اِنْ كانَ قَدْ دَنا اَجلى وَ لَمْ یُقَرِّبْنى مِنْكَ عَمَلى فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِعْترافَ اِلَیْكَبِذَنْبى وَسائِلَ عِلَى خدایا! اگر اجلم نزدیك شده باشد ولى عمل من موجب قُرب تو نشده باشد، پس من اعتراف به تقصیر را وسيله قُربِ به تو قرار مى‏دهم. و در روایتى نیز از امام موسى بن جعفر علیه‏السلام وارد شده است كه به فرزندش فرمود: یا بُنَىَّ عَلَیْكَ بِالْجِدِّ لا تُخْرِجَنَّ نَفْسَكَ مِنْ حَدِّ التَّقْصیرِ فى عِبادَةِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَطاعَتَهُ، فَاِنَّ اللّهَ لا یُعْبَدُ حَقَّ عِبادَتِهِ. اى فرزندم، همواره كوشش كن، ولى خودت را در عادت و طاعت خداى عزّو جلّ بى‏ تقصیر مدان، زیرا خداوند، چنان كه شایسته است، پرستش نشود.(۲) در حكایتى آمده است: مردى در بنى اسرائیل چهل سال عبادت خدا كرد وسپس قربانى كرد، ولى از او پذیرفته نشد. با خود گفت: فلانى! اعمالِ ناشایستِ توسبب شد كه خداوند قربانى‏ات را نپذیرد. در این هنگام آوایى از سوى خداوند شنید كه اى مرد عابد، نكوهشى كه ازخود كردى و اعترافى كه به تقصیر خود كردى، از عبادتِ چهل سال بهتر بود.(۳) بنده همان به كه ز تقصیر خویش عذر بدرگاه خدا آورد ورنه سزاوار خداوندیش كس نتواند كه به جا آورد سعدى ۱.عوالى اللئالى، ج ۴، ص ۷. ۲. اصول كافى، ج ۳، ص ۱۱۶. ۳. همان، صص ۱۱۶ و ۱۱۷ 💚🍃 @emameraouf
چنان‌چه از این فراز از مناجات استفاده مى‏شود «اگر در پایان عمر عملم، موجب تقرب به تو را فراهم نساخت، من، به وسیله اقرار به تقصیر، به تو نزدیك خواهم شد». نفسِ اِقرار و اعتراف به تقصیر، نزد بارگاه كبریایى، مى‏تواند، قُرب به پروردگار را نیز به همراه داشته باشد. چنان‌چه امام علیه‏السلام این‏گونه اشاره فرمود كه: این بخش از سخن را با سخنانى از آگوستین قدیس و ویلیام جیمز به پایان مى‏بریم. آگوستین قدیس در كتاب اعترافاتِ خود چنین مى‏گوید: اى سرچشمه حیات! روزگار ما چنین سپرى مى‏شود آن‏گاه كه از تو، اى یگانه خالق راستین هر آنچه بوده و هست، روى بر مى‏تابیم و به جاى دل بستن به كُل، مغرورانه به پاره‏اى از آفرینش تو دل مى‏بندیم. طریق رجعت ما به سوى تو، همانا طریق خضوع و ایمان است. آن‏گاه كه نزد تو به گناهان خویش اعتراف مى‏كنیم. دامان ما را از عادات پلید، پیراسته مى‏گردانى و گناهانمان را مى‏بخشایى(۴) تو ناله درماندگان را مى‏شنوى و از غُل و زنجیرى كه خود بهدست و پاى خویش بسته‏ایم، رهایى‏مان مى‏بخشى.(۵) از ویلیام جیمز نیز چنین نقل است: اعتراف به گناه خویش، یك قسمت از تزكیه نفس است كه هر كس، پیش از توجه مستقیم به مقام الوهیت، احتیاج دارد كه در خود ایجاد كند. آن كس كه به گناه خود اعتراف مى‏كند، حداقل این است كه ریا و تزویر را كنار گذارده، دریچه قلب خود را باز كرده، با اقرار به گناه و تقصیر خویش، رو به درگاه خداوند مى‏آورد.(۶) ما بدین در نه پى حشمت و جاه آمده‏ایم  از بدِ حادثه اینجا به پناه آمده‏ایم لنگرِ حلمِ تو اى كشتى توفیق كجاست كه در این بحرِ كَرَم غرق گناه آمده‏ایم آبرو مى‏رود، اى ابر خطاپوش ببار كه به دیوان عمل نامه سیاه آمده‏ایم حافظ ۴. امام باقر علیه‏السلام : «وَ اللّهِ ما یَنْجُو مِنَ الذَّنْبِ اِلاّ مَنْ اَقرَّبِهِ؛ به خدا سوگند، تنها آن كس از گناه مى‏رهد كه به آن «نزد پروردگارش» اعتراف كند.» بحارالانوار، ج ۶, ص ۳۶. ۵. آگوستین قدیس، اعترافات، ص ۱۰۷. ۶. ویلیام جیمز، دین و روان، ص ۱۵۳. منبع: شرح مناجات شعبانیه، سید محمود طاهری 💚🍃 @emameraouf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
▫️سینه‌ام سرشار از ایمان به حضور توست. سلام تنها حقیقت عالم! ✨ وَ صَدْرِي نُورَ الْإِيمانِ... ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ❤️ روز ۳۲ چلّه زیارت آل یس به نیّت فرج (سه‌شنبه) ⏳ ۸ روز مانده به نیمه‌ شعبان 🆔 @Jamkaran_ir 🌐 www.jamkaran.ir 💚🍃 @emameraouf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اجتماع چهار هزار خادم‌یار رضوی از سراسر کشور در مسجد مقدس جمکران اجتماع بزرگ خادم‌یاران از ۲۵ استان کشور به منظور تجدید بیعت با امام عصر(عج) با عنوان ” رضای من، رضای تو”.. 💐💐💐 💚🍃 @emameraouf
‏ 🆔 @quran_aqr مرکز قرآن کریم سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی
‏ 🆔 @quran_aqr مرکز قرآن کریم سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی
✳️امام رضا علیه السلام می فرمایند : نیکی کردن به پدر و مادر واجب است ،اگر چه مشرک باشند . بحارالانوار، ج ۷۴ ،ص ۷۲ 💚🍃 @emameraouf
ما که از خاک کربلا  دوریم … خوب شد مشهد الرضا داریم 🔆🔆🔆 💚🍃 @emameraouf
خادمیاران ویاوران کانون تخصصی قرآن و عترت رضوی اصفهان در اجتماع بزرگ چهار هزار نفری خادمیاران از ۲۵ استان کشور به منظور تجدید بیعت با امام عصر(عج) با عنوان « رضای من ، رضای تو » در مسجد جمکران حضور یافتند . ♦️♦️♦️♦️♦️
🌸 شرح فراز هفتم از مناجات شعبانیه 🌸 اِلهى قَدْ جُرْتُ عَلى نَفْسى فِى النَّظَر لَها فَلَها الْوَیْلُ اِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها.الهى لَم یَزَلْ بِرُّكَ علىَّ ایّامَ حَیاتى فلا تَقْطَع برَّكَ عنّى فى مَماتى، الهى كیفَ آیِسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لى بعدَ مَماتى و اَنْتَ لم تُوَلِّنى الاّ الجمیلَ فى حیاتى. معبود من بر نفس خویش ستم كردم در اینكه براى تكاملش، امروز و فردا نمودم، پس واى به حالش اگر او را نیامرزى.معبود من، خیر گسترده ‌ات، همواره در ایام حیاتم بر من جریان دارد، این خیر گسترده‏‌ات را بعد از موتِ من، از من دریغ مدار! معبود من! چگونه از احسانت و پس از مرگم ناامید گردم و حال آنكه در زمانِ حیاتم جز به نیكى رفتار نكرده‏اى. نكاتى از این فراز ۱. ارتكاب معاصى، ظلم به خود؛ ۲. ـ براى تكامل نفس ـ امروز و فردا نگفتن؛ ۳. واى از آمرزیده نشدن ما از جانب خدا؛ ۴. تقاضاى استمرار نیكى خداوند، تا بعد از مرگ. «اِلهى قَدْ جُرْتُ عَلى نَفْسى؛ گناه، ظلم به خویش است» چنان‌چه از آیات و اخبار استفاده مى‏شود، گناه و خطا، قبل از آنكه، آسیبى به دیگران رساند، دامن‏گیر خود شخص خواهد شد. و در واقع، آدمى با انجام معاصى، به خود ستم كرده است و بنیان سعادت خود را متزلزل ساخته است. دراین رابطه، مناسب است به چند شاهد مثال اشاره شود.  قالا رَبَّنا ظَلَمْنا اَنْفُسَنا وِ اِنْ لَمْ تَغْفِرْلَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ.(اعراف: ۲۳) آن دو گفتند: پروردگارا! «به واسطه ارتكاب گناه، به خویشتن ستم كردیم، واگر ما را نیامرزى و به ما رحم نكنى، البته از زیان‏كاران خواهیم بود. وَ عَلَى الَّذینَ هادُوا حَرَّمْنا ما قَصَصْنا عَلَیْكَ مِنْ قَبْلُ وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ كانُواأَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ. (نحل: ۱۱۸) براى كسانى كه یهودى شده‏اند، آنچه را از پیش براى تو نقل كردیم، حرام كرده‏ایم. ما در حق آنها ستم روا نداشتیم، بلكه آنها خود به خویشتن ستم مى‏كردند. در فتاد اندر چهى كو كنده بود زانكه ظلمى بر سرش آینده بود اینكه تو از ظلم چاهى میكَنى از براى خویش دامى مى‏تنى مولانا 🍃🍃 در اخبار نیز از نافرمانى‏ها، به عنوان اخبار نیز از نافرمانى‏ها، به عنوان ظلم در حق خویش یاد شده است، همان‏گونه كه از حضرت على علیه‏السلام نقل است كه: «ظَلَمَ نَفْسَهُ مَنْ عَصَى اللّهَ وَ اَطاعَ الشَّیْطانَ؛ آنكه خدا را نافرمانى نماید و از شیطان اطاعت كند، در حق خویش، ستم نموده است.»(۱)و(۲) و باز از آن حضرت است كه: «مَنْ اَهْمَلَ الْعَمَلَ بِطاعَةِ اللّهِ ظَلَمَ نَفْسَهُ؛ هركه طاعت خدا را فروگذارد، به‏خود ستم كرده است.»(۳) و در حكایت است كه: «مردى به ابوذر نوشت: اى اباذر مرا بهره‏اى از تازه‏هاى دانش بخش، ابوذر به او نوشت: در حق كسى كه دوستش دارى، بدى مكن. مرد به او گفت: مگر كسى به كسى كه دوستش دارد، بدى مى‏كند؟ ابوذر گفت: آرى. تو خودت را بیش از همه دوست دارى و اگر خدا را نافرمانى كنى، به خودت بدى كرده‏اى».(۴) همچنين در حكایتى ديگر آمده است كه: درویشى در راه مى‏رفت و مى‏گفت: هر چه كنى به خود كنى گر همه نیك و بد كنى پیرزنى این گفته را شنید و گفت: من به این درویش ثابت مى‏كنم كه این حرف، درست نیست. پیرزن، نانى پخت و در آن زهر ریخت. هنگامى كه درویش به خانه آمد، نان را به او داد. درویش نان را گرفت و روانه شد. نزديك خانه پیرزن، پسرى به درویش رسید و گفت: من از راه دور آمده‏ام،گرسنه‏ام. درویش، نان را به پسر داد. پسر تا لقمه‏اى از نان را خورد، فریاد زد: سوختم. مردم از خانه‏ها بيرون ريختند و پیرزن هم بر اثر سر و صداى آنها، داخل جماعت شد و دید، كسى كه نان را خورده، پسر اوست كه پس از مدت‏ها از سفر آمده بود. پیرزن با مشاهده اين صحنه، بى‏اختیار با خویش گفت: هر چه كنى به خود كنى گر همه نیك و بد كنى(۵)🍃🍃 ۱. غرر الحكم و درر الكلم، ج ۴، ص ۲۷۶ ۲. آگوستین نیز در كتاب اعترافات خود، ص ۱۰۷ مى‏گوید: «اگرچه آدمیان، در انجام گناه، علیه خدامى‏شورند، ولى در واقع جان‏هاى خود را مى‏آزارند و در این بدخواهى علیه خود قیام مى‏كنند.» ۳. همان، ج ۵، ص ۳۱۶. ۴. میزان الحكمة، ج ۷، ص ۳۳۸۹. ۵. با معارف اسلامى آشنا شویم، ج ۴۱، ص ۱۴۸ 💚🍃 @emameraouf
‏ 🆔 @quran_aqr مرکز قرآن کریم سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی
‏ 🆔 @quran_aqr مرکز قرآن کریم سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی
  ✳️امام حسن عسگری (علیه السلام)می فرمایند: تا وقتی که می توانی تحمل کنی، دست نیاز مگشای، چرا که هر روز را روزی و رزق تازه ای است و بدان که اصرار در خواسته ها، شکوه و آبرو را می برد. [نزهه الناظر فی تنبیه الخواطر، ص 143](شرح حدیث) 💚🍃 @emameraouf
وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی‌ النَّار أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی‌ أُحِبُّکَ … ⚜و اگر در آتشم اندازی، به اهالی آنجا خواهم گفت: دوستت دارم ⚜ «» 💚🍃 @emameraouf
امام رضا علیه السلام هرگاه برای شما پیش آمد سختی روی داد بوسیله ما از خداوند یاری بجوئید 💚🍃 @emameraouf
🌸فراز نهم از مناجات شعبانیه 🌸 🍃🍃اِلهى قَد سَتَرْتَ عَلىَّ ذُنُوبا فِى الدُّنْیا وَ اَنَا اَحْوَجُ اِلى سَتْرِها عَلَىَّ مِنْكَ فِى الْاُخْرى اِذْلَمْ تُظْهِرْها لِاَحَدٍ مِنْ عِبادِكَ الصّالحینَ فَلا تَفْضَحْنى یَوْمَ القِیامَةِ عَلى رُئُوسِ الْاَشهادِ. معبودِ من! همانا گناهانم را در دنیا پوشانیدى و من به این پرده پوشى، درآخرت محتاج‏ترم. همانا در دنیا، حتى نزد بندگان شایسته‏ات نیز، گناهانم رافاش نكردى، پس در روز قیامت، نزد آنها كه شاهد مى‌باشند رسوایم مفرما!. 🍃🍃نكاتى از این فراز 1. خداوند، ستّار العیوب؛ 2. مهم‏تر بودن پرده‏پوشى از گناهان در آخرت. «اِلهى قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُنوبا؛ خداوندِ ستّارالعیوب» یكى از عنایت‏هاى خداوند مهربان در حق بندگان، موهبت پرده‏پوشى او از گناهان و زشتى‏هاى آنان مى‏باشد. در واقع هر انسانى، آبرو و عزت خویش درمیان جامعه را مدیون پوشانده ماندن لغزش‏هایش از جانب خداوند كریم مى‏باشد. مِهرورزى پروردگار در حق آدمیان سبب شده است كه تا آخرین حدممكن، با پرده‏پوشى از معاصى او، عزت و اعتبار آنها را در برابر دیگران محفوظ بدارد. از جمله نكاتى كه در دعاهاى اهل‏بیت علیهم‏السلام مورد توجه آنها بوده است، صفت«ستّاریّتِ» خداوند مى‏باشد كه به طور مكرر و بارها، پروردگار خود را به این صفت حمیده و زیبا ستوده‏اند. در اینجا به عنوان نمونه، به برخى از این فرازهاى دل‏نشین اشاره مى‏نماییم: اَىْ رَبِّ جَلِّلْنى بِسِتْرِكَ، فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلى ذَنْبى غَیْرُكَ ما فَعَلْتُهُ وَ لوْ خِفْتُتَعْجیلَ الْعقُوبَةِ لاَجْتَنَبْتُهُ لا لِاَنَّكَ اَهْوَنُ النّاظِرینَ وَ اَخَفُّ الْمُعطَّلِعینَ بَلْ لِاَنَّكَ یارَبِّ خَیْرُ السّاتِرینَ.(۱) پروردگارا! كردار زشتم را در پرده دار. اگر بر گناهم كسى غیر از تو آگاه مى‏شد، آنرا مرتكب نمى‏شدم و نیز اگر از تعجيل عقوبت مى‏ترسيدم باز هم ازخطا اجتناب مى‏كردم. و این حیا نمودن از مردم و عدم حیا از تو، نه بدان سبب است كه قدر واهمیت تو از دیگران كمتر است و آگاهى تو از گناهانم نسبت به سایرینپایین‏تر است، بلكه بدان خاطر است كه تو اى پروردگارم، بهترین پوشاننده گناهانى. در جاى دیگر از دعاى ابوحمزه ثمالى مى‏خوانيم: «اِلهى فَبِحِلْمِكَ اَمْهَلْتنى وَ بِسِتْرِكَ سَتَرْتَنى حَتّى كَاَنَّكَ اَغْفَلْتَنى؛ معبود من! به سببِ حلمى كهورزیدى مُهلتم دادى، و چون، ستّار بودى، پرده بر لغزش‏هایم كشیدى تا آنجا كه گویا ازكارهایم غافل بودى و نمى‏دیدى». همچنین سیّدالسّاجدین علیه‏السلام در دعاى شانزدهم صحیفه سجّادیه، این گونه، پروردگارش را به پرده‏پوشى مى‏ستاید: یا اِلهى فَلَكَ الْحَمْدُ، فَكَمْ مِنْ عائِبَةٍ سَتَرْتَها عَلَىَّ فَلَمْ تَفْضَحْنى، وَ كَمْ مِنْ ذَنْبٍغَطَّیْتَهُ عَلَىَّ فَلَمْ تَشْهَرْنى وَ كَمْ مِنْ شائِبَةٍ اَلْمَمْتُ بها فَلَمْ تَهْتِكْ عَنّى سِتْرَها، وَ لَمْتُقَلِّدْنى مَكْرُوهَ شَنارِها وَ لَمْ تُبْدِ سَوْءاتِها لِمَنْ یَلْتَمِسُ مَعایبى مِنْ جیرَتى وَ حَسَدَةِنِعْمَتِكَ عِنْدى. اى معبودِ من! شكر و سپاس تو را كه چه بسیار عیبم را پوشاندى و رسوایم نكردى و چه فراوان گناهم را پنهان كردى و در گناهان، مشهورم نساختى وچه بسیار، زشتى‏ها كه انجام دادم و پرده ـ آبرویم ـ را ندریدى و طوق زشت آن را بر گردنم نیفكندى و بدى‏هاى آن را بر همسایگان كه در جستجوىِ عیب‏هایم هستند و بر حسودانى كه تحمل دیدن نعمت‏هایت را ندارند،آشكار نساختى. ۱. مفاتیح الجنان، دعاى ابوحمزه ثمالى. 💚🍃 @emameraouf