🔹یَـا عَـظِیـمُ تُـرجَـي لِـکُـلِّ عَـظِیـمٍ🌿 ای بزرگی که برای هر کار بزرگی به او امید است. فرازی از سجده پیامبر اعظم در شب نیمه شعبان🔅 📚 مفاتیح‌الجنان #ماه_شعبان #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 🆔@Tajvid_quran_karim

🌸 شرح فراز یازدهم از مناجات شعبانیه🌸 اِلهى اِعْتِذارى اِلَیْكَ اعْتذارَ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِه فَاقْبَلْ عُذْرى یا اَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَیْهِ الْمُسیئُونَ، اِلْهى لا تَرُدَّ حاجَتى وَ لا تُخَیِّبْ طَمَعى وَ لا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجائى وَ اَمَلى. معبود من! عذر آوردنم به درگاهت، عذر آوردنِ كسى است كه نیاز به قبول دارد. پس عذرم را بپذیر، اى بزرگوارترین كسى كه تبهكاران به درگاهش عذر مى ‏آورند. معبود من! حاجتم را رد مكن و دستِ طمعم را تهى برمگردان و امید و آرزویم را از خود قطع مساز! 🍃🍃نكاتى از این فراز 1. عذرخواهى نزد معبود و تمناى پذیرش آن؛ 2. مسئلت از خداوند براى ناامید نكردن امید بنده. «اِلهى اِعتذارى اِلَیكَ؛ اعتذار به پیشگاه خداوند» بعد از ارتكاب گناه، چه چیزى بهتر از عذرخواهى در پیشگاه خداوند بزرگ، به عنوان برداشتن قدمِ اول در پذیرش توبه. به خصوص آنكه، بنده دلایل كافى در عذرخواهى و قبول عذر از طرف خداوند در اختیار دارد. توضیح اینكه گرچه آدمى موظف به‏ترك معاصى مى‏باشد ولى ازیك طرف،دشمنى به نام «ابلیس» دارد كه قسم یاد كرد كه آدمیان را گمراه نماید: «قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَاُغْوِیَنَّهُمْاَجْمَعینَ؛ شیطان گفت: به عزّتت اى خدا، سوگند كه همه را گمراه خواهم كرد». (ص: 82) و از سوى دیگر، انسان گرفتار نفس امّاره است كه همواره و با قدرت او را به بدى امر مى‏كند، چنانچه در قرآن مجید از زبان آدمى فرمود: وَ ما اُبَرِّى‏ءُ نَفْسى اِنَّ النَّفْسَ لَاَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ رَبّى اِنَّ رَبّى غَفُورٌ رَحیمٌ.(یوسف: 53) و من خود را از عیب و لغزش مُبرا نمى‏دانم، زیرا نفس امّاره، فراوان، مرا به بدى دستور مى‏دهد، مگر آنكه پروردگارم، رحم نماید، همانا كه پروردگارم آمرزنده و مهربان است. به گفته خواجه شیراز، آنجا كه جد ما، آدم، را با وسوسه «دانه» از بهشت اخراج كردند ما «به صد خِرمن پندار» چگونه از راه بِدر نرویم: ما به صد خِرمن پندار ز ره چون نرویم چون ره آدم خاكى به یكى دانه زدند حافظ خلاصه آنكه اوج این بیچارگى آدمى و گرفتاریش در چنگال عوامل گمراه كننده، به این صورت در یكى از دعاها به تصویر درآمده است: فَیاغَوْثاهُ ثُمَّ واغَوْثاهُ بِكَ یا اَللّهُ مِنْ هُوىً قَدْ غَلَبَنى وَ مِنْ عُدُوٍ قَدِ اسْتَكْلَبَ عَلَىَّ وَمِنْ دنْیا قَدْ تَزَیَّنَتْ لى و مِنْ نَفْسٍ اَمّارَةٍ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ رَبّى. وا غوثاه، واغوثاه به تو اى خدا از هواى نفسى كه بر من غلبه نمود و ازشیطانى كه چون سگ به من حمله‏ور شده است و از زرق و برق گمراه كنندهدنیا و از نفسى كه فراوان، به بدى دعوت مى‏كند، مگر پروردگارم رحم كند. صد هزاران دام و دانه است اى خدا ما چو مرغانى حریص و بى‏نوا مولانا در كنار همه عوامل فریب دهنده كه گرداگرد آدمى را فرا گرفته است ـ به ویژه اگر در آغاز شباب و جوانى نیز باشد ـ كار بر او سخت‏تر خواهد شد، زیرا فصل جوانى به سببِ اقتضائاتى كه در آن نهفته است، بیش از هر زمان دیگرى، زمینه رابراى ارتكاب لغزش‏ها مهیا مى‏سازد. از اینجاست كه آن شاعر بزرگ، سنایى غزنوى، در مقام اعتذار به پیشگاه خداوند چنين گفته است: به حرص ار شربتى خوردم مگیر از من كه بَد كردم بیابان بود و تابستان و آبِ سرد و اِستسقا یعنى اگر كسى در بیابانى در گرماى تابستان باشد و در كنارش آب سرد وگوارایى هم قرار داده شود، علاوه بر اینها دچار بیمارى استسقا نیز باشد، فشارمضاعف درون، او را وادار به نوشیدن آب مى‏كند، گرچه به هلاكت وى منجر گردد. زیرا استسقا نوعى بيمارى است كه حاصل آن عطش شديد و نياز به نوشيدن‏آب است، حال آنكه براى درمان آن باید براى مدتى از نوشیدن آب اجتناب نماید، زیرا نوشيدن آب موجب مرگ وى خواهد شد و جان خویش را ازدست خواهد داد. حاصل سخن آنكه چنانچه پیش از این هم اشاره شد، گرچه هیچ كدام از عوامل فوق نمى‏تواند خیالِ آدمى را در ارتكاب گناهان آسوده نماید، چون در سایه همین فشارها، و سپس كنترل نفس است كه آدمى به مقامى برتر ازمقام فرشتگان دست مى‏یابد، ولى دست كم اینكه عذرخواهى او را به درگاه پروردگارش، موجه مى‏سازد و چون خداوند، پذیراى عذر عذرخواهان مى‏باشدهمانگونه كه در دعاى جوشن كبیر آمده است كه: «یا مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التّائِبینَ؛ اى آنكه عذرخواهى توبه‏كنندگان را قبول مى‏كنى» به همین سبب، عذرِ او را خواهد پذیرفت. و اساسا عذرخواهى از خداوند از صفات نیكو براى بنده محسوب مى‏شود وبراى او، گامى مى‏باشد به طرف تكامل و پیشرفت. 🍃🍃«اِلهى لاَ تَرُدَّ حاجَتى؛ پروردگارا نا امیدم مفرما» تمناى استجابت دعا و تقاضاى حفظ امید و طمع به خداوند، محتوا و مضمون عبارات فوق مى‏باشد. امیدم به تو هست از اندازه بیش مكن ناامیدم ز درگاه خویش نظامی #جهاد_عالمانه #خدمت_کریمانه #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 💚🍃 @emameraouf

▫️سلام بر مولایی که امیدِ شب‌زدگان، اختر یگانه‌ی اوست. سلام ستاره هدایت! ✨ وَ مُجَلِّي الظُّلْمَةِ .... ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ❤️ روز ۳۷ چلّه زیارت آل یس به نیّت فرج (یکشنبه) ⏳ ۳ روز مانده به نیمه‌ شعبان #تا_همیشه_سلام 🆔 @Jamkaran_ir 🌐 www.jamkaran.ir #جهاد_عالمانه #خدمت_کریمانه #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 💚🍃 @emameraouf

اطلاعیه 🌸 شماهم به جشن میلاد با سر سعادت آقا صاحب الامر و الزمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) دعوتید🌸 همراه با: سخنرانی و مولودی خوانی و... زمان: سه شنبه 16 اسفندماه ماه ساعت 16:30 بعد از ظهر مکان: خیابان آیت الله کاشانی، چهارسوق، ابتدای کوچه روضاتیان، کانون خدمت رضوی روضات الجنات 📌جشن ویژه خانم ها و آقایان می باشد📌 🔹یادآوری: فرزندان خود را همراه با خود به جشن بیاورید تا بیشتر با امام زمان (عج) آشنا شوند. ✅منتظر قدوم سبز شما هستیم✅ https://eitaa.com/joinchat/1816723690C4e281687ce

#هر_روز_با_قرآن_کریم 💠 جزء بیست و هفتم، صفحه ۵۳۷ 📖 سوره مبارکه واقعه، آیات ۷۷ تا ۹۶ و سوره مبارکه حدید آیات ۱ تا ۳ 🆔 @quran_aqr

☀ تفسیر صفحه ۵۳۷ قرآن کریم 📖 از تفسیر یک جلدی مبین 🆔 @quran_aqr

#حدیث_روز ✳️امام حسین علیه السلام می فرمایند: شکرگزاری تو بر نعمت پیشین، زمینه ساز نعمت آینده است 🔆نزهه الناظر ج ۸۰🔆 #جهاد_عالمانه #خدمت_کریمانه #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 💚🍃 @emameraouf

دوش ما در حرم یار چه هوشیار شدیم جرعه عشق به نوشیده و بیمار شدیم این کرم از سر رحمت بدهد شاه رضا پرده عقل دریدیم و پدیدار شدیم 🔆✨🔆✨ #جهاد_عالمانه #خدمت_کریمانه #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 💚🍃 @emameraouf

#جهاد_عالمانه #خدمت_کریمانه #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 💚🍃 @emameraouf

🌸 شرح فراز دوازدهم از مناجات شعبانیه 🌸 اِلهى لَوْ اَرَدتَ هُوانّى لَمْ تَهْدِنى وَ لَوْ اَرَدْتَ فَضیحَتى لَمْ تُعافِنى، اِلهى ما اَظُنُّكَ تَرُدُّنى فى حاجَةٍ قَد اَفْنِیَتُ عُمْرى فى طَلَبِها مِنْك. معبود من! اگر خواریم را مى‏ خواستى هدایتم نمى ‏فرمودى، و اگر مى ‏خواستى كه رسوا شوم، این همه آثار و اسباب رسوایى برانگیز را از من نمى‏ زدودى. معبود من! هرگز به تو این گمان را ندارم كه در حاجتى كه عمرم را در طلبش به پایان رساندم، ردم فرمایى. نكاتى از این فراز 1. آثار عنایت خداوند به آدمى؛ 2. گمان نیكو به خداوند و ثمرات آن. 1.«اِلهى لَوْ اَرَدْتَ هَوانى؛ توجه الهى؛ هدایت و حرمت بنده» پى بردن به محبت ربوبى نسبت به بنده، كارى صعب و مشكل نیست. به وسیله نشانه‏ ها به آسانى مى‏ توان مهرورزى خداوند را در حق بنده‏اش دریافت. به عنوان مثال، «مولانا»، درخشش برق مهر دوست در دل بنده را علامت آن دانست كه از آن طرف در نهاد معبود نیز دوستى و مهر وجود دارد، و نیز عنوان نموده است كه اگر عاشقى، جویاى وصل معشوق باشد و در سرش سوداى وصال او را بپروراند،بداند كه معشوق نیز جویاى او است: حاصل سخن آنكه، امام علیه‏السلام براى بیان دلگرمى به عنایت و توجه معبودش درحق او، دو علامت عنوان مى‏نماید: یكى آنكه هدایت نمودنش، نشانه آن است كه خداوند خوارى بنده را بر نمى‏تابد و در نتیجه، بنده‏اش را دوست مى‏دارد. دیگر آنكه، بنده خویش را رسوا نكرده است و رسوا نكردنش، علامت آن است كه او را از اين جهت عافيت بخشيده است و عافيت بخشى او نیز ريشه در عنايت او و مهر و محبت او دارد. 2.«اِلهى ما اَظُنُّكَ تَرُدُّنى؛ گمان نیك به خداوند» خداوند در برابر «گمان نیك» بنده‏اش در حق او حساب ویژه‏اى باز نموده است، وابواب بى‏شمارى را تنها، به سبب خوش گمانى بنده‏اش در حق او، گشوده است. حسن ظن است و امید حق تو را كه تو را گوید به هر دم برتر آ مولانا براى بيان اهتمام به گمان شايسته داشتن به پروردگار و بركات و خيراتفراوان حاصل از آن به نقل يك روايت و نیز يك حكایت اكتفا مى‏كنيم؛ «تو خود مفصل بخوان از این مُجمَل». از امام رضا علیه‏السلام چنین نقل است: اَحْسِنِ الظَّنَ بَاللّه‏ِ فَاِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ یَقوُلُ: أنَا عِندَ ظَنِّ عَبدِى الْمُؤمِن بى، اِنْ خَیْراًفَخَیراً وَ اِنْ شَرّاً فَشَرّاً. خوش گمان باش، زیرا خداى عزوجل مى‏فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خویش مى‏باشم. اگر گمان خوب بود، رفتار من نیز خوب خواهد بود و اگرگمان او بد بود، رفتار من نیز با او بد خواهد بود.(۱) صاحبدلى را به خواب دیدند. او را گفتند: خداى عزوجل با تو چه كرد؟ گفت: مرا در موقف سؤال نگه داشت و گفت: دیدى در دنیا چه كردى؟ من ترسیدم: آنگه گفتم: بار خدایا! از تو نه این خبر دادند ترسیدم: آنگه گفتم: بار خدایا! از تو نه این خبر دادند! خداى تعالى گفت:چگونه؟ گفتم: از تو خبر دادند كه فرمودى: «من با بنده آن كنم كه از من چشم دارد و بهمن گمان برد.» و من گمان بردم كه بر من رحمت كنى! خداى تعالى مرا گفت: رو كه تو را آمرزیدم و بر تو رحمت نمودم.(۲) و این‌گونه است كه امام عليه‏السلام از سرمايه خوش گمانى خویش به خداوند سودجسته و عرض مى‏كند: «معبود من، آن گمان به تو ندارم كه حاجتى را كه عمرخویش بر آن گذاشتم روا نسازى». پی نوشت ها: ۱. اصول كافى، ج ۳، ص ۱۱۶. ۲. رشيد الدين میبدى؛ كشف الاسرار، ج ۱، ص ۳۷۲. منبع: شرح مناجات شعبانیه، سید محمود طاهری #جهاد_عالمانه #خدمت_کریمانه #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی 💚🍃 @emameraouf