🍃 بی تو شب ، شب است 🍃اما بخیر نیست .....😔 #شبتون_مهدوی 🌺اللهمَّ عجِّل لولیِّک الفَرَج 🌺 🆔 @emamzaman

#ﻗﺴﻤت_۷۲ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻮﺭ ﺗﻨﺪﻱ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺳﺮﻳﻊ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﻠﻚ ﻫﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻫﻢ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ . ﺻﺪﺍﻱ ﻧﺠﻮﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺭﻭ ﺑﺎﻻﻱ ﺳﺮﻡ ﻣﻴﺸﻨﻮﻡ . “ ﺻﺪﺍﻱ ﻗﺮﺁﻧﻪ؟ ﺁﺭﻩ . ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ . ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ؟ ﻧﻜﻨﻪ ﻣﺮﺩﻡ ؟ ” ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﻮﺯﺵ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﻨﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﻮﺯﺵ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺟﻮﻳﺎ ﺑﺸﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺭﻭﻧﻲ ﺍﻣﻴﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﻣﻴﺸﻢ ، ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻱ ﺍﺷﻚ ﺑﺎﺭﺵ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﺸﻢ ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺪﻭﺯﻡ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﺵ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺧﺎﺻﻲ ﺁﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩﻥ . ﭼﻪ ﺻﻮﺕ ﺩﻟﻨﺸﯿﻨﯽ ، ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﻭﯾﺎ ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﺮﺁﻥ ﺧﻮﻧﺪﻧﺶ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﻪ . ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺻَﺪَﻕَ ﺍﻟﻠﻪُ ﺍﻟﻌﻠﻲُ ﺍﻟﻌَﻈﻴﻢ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻱ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ، ﻛﺘﺎﺏ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﻭﻱ ﺟﻠﺪﺵ ﻣﻴﺸﻴﻨﻪ . ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺪﻭﺯﻡ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺎﺕ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﻛﻪ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﭼﺸﻤﺎﺵ ﻛﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ ، ﻟﺒﺨﻨﺪﻱ ﻣﻴﺰﻧﻪ ﻭ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺍﻱ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻴﻜﻨﻪ _ ﺧﻮﺑﻲ . ﺻﺪﺍﺵ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻱ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻮﻧﻲ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ، ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﻜﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﻮﺯﺵ، ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﻴﻜﺸﻮﻧﻪ ، ﺑﻠﻪ . ﺩﻗﻴﻘﺎ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺍﺯﺵ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭﺣﺸﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ؛ ﺳﺮﻡ . ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺳﺮﻡ ﺯﺩﻡ ، ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻱ ﻛﻨﻜﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻛﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻛﺸﻴﺪ، ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺭﮒ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻴﻜﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺳﺮﺍﺥ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻛﺮﺩﻥ ، ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳِﺮُﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺣﺴﺎﺑﻢ ﺑﺎ ﻛﺮﺍﻡ ﺍﻟﻜﺎﺗﺒﻴﻦ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺻﺪﺍﻱ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺳﻮﺯﺵ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﻫﻢ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﺸﯿﻢ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﻩ؟ _ ﯾﮑﻢ ﻭﻟﯽ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﺮﯼ ﻗﺒﻞ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺭﺍﺳﺘﺶ، ﭼﯿﺰﻩ .… ﻫﯿﭽﯽ ﻓﻘﻂ ﺣﻼﻝ ﮐﻨﯿﺪ ..… ﻓﮑﺮﺍﯼ ﻣﺰﺍﺣﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻪ ﻣﻐﺰﻡ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻭﺭﺩﻥ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ _ ﭼﻄﻮﺭ؟ ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ؟ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﻧﻪ ﻧﻪ . ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺸﯿﻦ . ﺁﺧﻪ ﺁﺧﻪ ﺳِﺮُﻣِﺘﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﻦ ﻭﺻﻞ ﻛﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﻼﻝ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﮔﻪ ..… ﺣﺮﻓﺶ ﺭﻭ ﻗﻄﻊ ﻣﻴﻜﻨﻢ _ ﻧﻪ ﻧﻪ . ﻣﻤﻨﻮﻥ . ﻣﻦ ﻛﻼ ﺗﻮ ﺳﺮﻡ ﻭﺻﻞ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻜﺎﻓﺎﺗﮕﮓ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺯﻧﮓ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﻢ . ﺑﻲ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻲ ﻣﻴﺮﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻱ ﻧﻤﻴﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﻳﻔﻮﻥ ﻣﻴﺮﻡ . ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪﻱ ﻣﻬﻤﻮﻥ ﻟﺐ ﻫﺎﻡ ﻣﻴﺸﻪ . ﺩﺭ ﺭﻭ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﻲ ﺍﻑ ﺍﻑ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ . _ ﺳﻼﻡ . ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ . ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺳﻼﻡ . ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﻤﻴﺸﻢ . ﻣﻴﺸﻪ ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﺣﻴﺎﻁ ﻓﻘﻂ ﻟﻄﻔﺎ . _ ﺧﺐ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺩﺍﺧﻞ . ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﻛﺎﺭﻡ ﻛﻮﺗﺎﻫﻪ ﻃﻮﻝ ﻧﻤﻴﻜﺸﻪ . ﮔﻮﺷﻲ ﺁﻳﻔﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ ، ﭼﺎﺩﺭ ﺭﻧﮕﻲ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﻴﺮﻡ ﺗﻮ ﺣﻴﺎﻁ . ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺭﺯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮﻱ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺫﻭﻕ ﻣﻴﻜﻨﻢ ، ﻛﻤﻲ ﻣﻴﭙﺮﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻴﺰﻧﻢ _ ﻭﺍﻱ ﻣﺮﺭﺭﺭﺭﺳﻲ . ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﺨﻨﺪﻩ ﻭ ﮔﻞ ﻫﺎﺭﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻴﮕﻪ _ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ، ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺿﺎﻳﻊ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺸﻢ . ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻴﺪﻡ ﻭ ﻣﻴﮕﻢ _ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ . ﻣﻦ ﮔﻞ ﺭﺯ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻡ . ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ . ﮔﻞ ﻫﺎﺭﻭ ﺍﺯﺵ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﭼﻬﺮﺵ ﺟﺪﻱ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻴﮕﻪ _ ﺭﺍﺳﺘﺶ ، ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻫﺘﻮﻥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩ ، ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻣﻨﺰﻝ ﻫﻢ ﺑﺸﻢ ، ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻴﺰﻱ ﺷﺪﻩ؟ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﻓﻘﻂ ﻗﻮﺭﺑﻮﻥ ﺻﺪﻗﻪ ﻟﻔﻆ ﻗﻠﻢ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﺤﺶ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻴﺶ ﺷﺪﻡ . _ ﻧﻪ . ﭼﻴﺰﻱ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺍﮔﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮﺍﻧﻴﺘﻮﻥ ﺷﺪﻡ . “ ﺍﻱ ﻭﺍﻱ . ﺍﺭﻩ ﺟﻮﻥ ﺧﻮﺩﺕ . ﭼﻴﺰﻱ ﻧﺸﺪﻩ . ﻫﻤﺶ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮ ﻓﻘﻂ ” ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺧﺐ ﺧﺪﺍﺭﻭﺷﻜﺮ . ﭘﺲ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﺭﻓﻊ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ . _ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ . ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺍﻭﻣﺪﻳﺪ . ﺭﺍﺳﺘﺶ ..… ﺭﺍﺳﺘﺶ ..… ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺭﺍﺳﺘﺶ؟ _ ﻫﻴﭽﻲ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﻫﻴﭽﻲ؟ _ ﺍﺭﻩ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺭﺍﺳﺘﺶ؟ _ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻴﮕﻢ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﻭ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻴﺮﻡ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ . ﺩﺭ ﺭﻭ ﻣﻴﺒﻨﺪﻡ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ . ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﻛﻪ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺭ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻭﺭ ﻣﻴﻜﻮﺑﻴﺪ . “ ﻭﺍﺍﺍﺍﺍﻱ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮔﻨﺪ ﻣﻴﺰﺩﻣﺎ . ” ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﮔﻮﺷﯿﻢ ﺭﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻫﺮﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩ . ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯿﺮﻡ ، ﮔﻮﺷﯿﻢ ﺭﻭ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﯼ ﺩﺭﺍﻭﺭ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ۲۵ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻭ ۵ ﺗﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ . ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻗﻔﻞ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﻣﯿﺬﺍﺭﻡ ، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﻣﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ . ﻫﻤﻮﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ “ ﻧﮑﻨﻪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺑﺎﺷﻪ ” ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺳﺒﺰ ﺭﻧﮓ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻗﺮﻣﺰ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ . _ ﺑﻠﻪ؟ ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ ، ﺳﺮﯾﻊ ﺗﻤﺎﺱ ﺭﻭ ﻗﻄﻊ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﻢ ... #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman

💞اللهمَّ عجِّل لولیِّک الفَرَج 💞 🆔 @emamzaman

#هر_روز_یک_صفحه_از_قرآن ⭐️ صفحه۴۳۲_سوره ی سبا⭐️ 🌸 الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج 🌸 🍀🌷 @EmamZaman 🌷

#دعای_عهد #هرروز ✨💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖✨ 🆔 @emamzaman

روزگار بی تو در یک اغمای طولانی است یک کمای مستمر تا آخرین رگه های حیات... سلام! ما بی تو لاعلاجیم ✨💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖✨ 🆔 @emamzaman

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﺍﺩﺍﻣﻪ_ﻗﺴﻤﺘـــ_ﻫﻔﺘﺎﺩ_ﻭ_ﺩﻭﻡ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺗﺎ ﺑﻮﻕ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﺎﺩﺵ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ ﻣﯿﭙﯿﭽﻪ _ ﺟﺎﻥ ﺩﻟﻢ؟ ﺩﻟﻢ ﻗﻨﺞ ﻣﯿﺮﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻥ ﺩﻝ ﮔﻔﺘﻨﺶ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﮕﻢ _ ﺳﻼﻡ . ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺍﯾﻨﺠﺎ؟ ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﯿﭙﺮﺳﻪ _ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺎﻡ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺣﺎﻧﯿﻪ ﻣﯿﮕﻢ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﭼﺮﺍ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﮕﯽ؟ _ ﺍﻣﯿﺮ . ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺎ . ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺎ . ﺁﺩﺭﺱ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻢ . ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﻗﻄﻊ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ . ﭘﺎﻫﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ، ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮﻣﯿﻮﻣﺪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺁﺩﺭﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺑﻮﺩ ، ﺁﺩﺭﺱ ﺭﻭ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﯿﻢ ﺭﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮﻡ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻣﯿﺪﻡ . ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻩ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺎﻡ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯿﺸﻢ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ خانم ﻣﻦ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﻩ؟ “ ﻫﻮﺍﯾﯿﻢ ﻧﮑﻦ ﻣﺮﺩ . ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭﯼ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﻡ . ” _ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺒﺮﯼ ﺧﻮﻧﻪ؟ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺍﺭﻩ . ﺍﺭﻩ . ﺣﺘﻤﺎ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ، ﭼﺎﺭﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ . ﮔﺮﻣﺎﺵ ﺗﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺳﻮﺥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﻭ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻪ ، ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ . ﺗﻮﺭﺍ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ . #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷۳ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ زینب ……… ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﺩ . ﮐﻼﻓﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺗﻮ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﻣﯿﮑﺸﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﻭﺭﮐﯽ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﯿﺴﺘﻦ ، ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ . ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺗﻮ ﮐﯿﻔﻢ ﻣﯿﺒﺮﻡ ﺗﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﺭﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ . ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﺟﺴﻢ ﻓﻠﺰﯼ ﺳﺮﺩ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﯿﻮﻓﺘﻢ ، ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﯾﺦ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﯾﺪﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺩﺭ ﯾﮏ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺁﻧﯽ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻟﺮﺯﺷﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻣﯿﺸﻪ ..… ﻣﯿﺸﻪ .… ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻢ ؟ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺍﻻﻥ ﺣﺎﻟﺘﻮﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﯾﮑﻢ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﯾﺪ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ ، ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻨﻢ ﮐﺎﺭﺗﻮﻥ ﺩﺍﺭﻡ . ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﯿﺸﻪ . _ ﺑﺮﯾﺪ ﯾﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻟﻄﻔﺎ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﭼﺸﻢ . ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﻣﺴﯿﺮ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ . ﺑﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﭘﺎﺭﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﯿﻢ ، ﭘﺎﺭﮎ ﻣﯿﮑﻨﻪ، ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ . ﻫﻨﻮﺯﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ، ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺸﻢ ، ﺑﻪ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺮ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﻭ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ . ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﻣﯿﺎﺩ ، ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺯﯾﻨﺖ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﭼﻬﺮﺵ ﺑﻮﺩ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ . ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻣﯿﺸﯿﻨﻪ، ﻓﺎﺻﻠﻤﻮﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻓﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﺮﺯﯾﺪ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺭﯾﻢ . ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺳﺮﻡ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺻﺪﺍ ﻫﺎ ﮔﻨﮓ ﻣﯿﺸﻦ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎﺭ . ﺍﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻌﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﻡ ، ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺭﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﺰﻧﻪ . ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ، ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ، ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺗﻮ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﮕﻪ _ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺧﯿﺎ ﻧﮑﻨﯿﺪ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺟﻨﺒﻢ ﺑﺎﻻ ﻧﯿﺴﺖ . _ ﻣﻦ ، ﻣﻦ ، ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﻣﯿﺸﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﺪ ؟ ﯾﺎﺩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ ﺗﻮ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﻣﯿﻮﻓﺘﻢ ، ﺑﻐﻀﻢ ﺑﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺸﮑﻨﻪ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯿﺸﻦ ، ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﻭ . ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﻣﯿﮕﻢ _ ﯾﻌﻨﯽ ..… ﻩ .. ﻡ … ﻩ ﭼﯽ ﺗﻢ … ﻭ … ﻣﻪ ..… ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﯿﺰﻧﻪ ، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦ . ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺯﯾﺮ ﭼﻮﻧﻢ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻩ . ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ، ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﯿﺎﺭﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﮕﻪ _ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ . زینب ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯿﺪﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﯿﮕﻪ _ ﻣﻨﻮ .… ﻧﻨﮕﺎﻩ ﮐﻦ . ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﻟﺐ ﻫﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯿﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻐﻀﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﺸﮑﻨﻪ . ﭼﺸﻤﺎﺵ ﭘﺮ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﻣﯿﮕﻪ _ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪﻭﻗﺘﻪ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺷﺪﯼ؟ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ زینب؟ ﭼﯿﺮﻭ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮﻡ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ . ﻣﺮﺩ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮﯾﺶ ﺷﺪﻡ؟ ﻫﺮﮐﺲ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺩﻣﺶ ، ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ . _ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ . ﻣﯿﺸﻪ .… ﻣﯿﺸﻪ .… ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮﯼ ﺧﻮﻧﻪ؟ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﻮﻓﺘﯿﻢ . ﻣﺴﯿﺮ ﭘﻨﺞ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﭙﺮﯼ ﻣﯿﺸﻪ . ﻣﯿﺮﺳﯿﻢ ، ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ . _ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺑﻌﺪﺍ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻢ . ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ، ﮐﻠﯿﺪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﯿﻔﻢ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺭﻡ ، ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺩﺭ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﺎ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﻐﺾ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﮑﻮﻧﻢ . ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ، ﺩﺍﺷﺘﻢ ﭼﻮﺏ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﯽ ﺟﺎﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺁﯾﻔﻮﻥ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ زینب.… ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ؟ ……………_ ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻕ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺧﺐ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟؟؟؟ _ ﻫﯿﭽﯽ .… ﺩﻟﻢ .… ﮔﺮﻓﺘﻪ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﻭﺍﯼ زینب . ﻣﺮﺩﻡ . ﺍﺯ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯿﺎﻡ ﮐﻨﺎﺭ ، ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﯽ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﻭ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻣﻨﻢ ﺍﻻﻥ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻮﻥ . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ، ﮐﻼﺱ ﺩﺍﺭﻡ . ﺍﻭﻣﺪﻡ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﺭﻭ ﺑﺪﻡ . _ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ . ﻗﺎﺑﻠﯿﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ . ﻋﺼﺮ ﻣﯿﺎﯼ ﺑﺮﯾﻢ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺻﺎﻟﺢ؟ _ ﻭﺍﯼ ﺍﺭﻩ . ﺍﺥ ﺟﻮﻥ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﺁﻗﺎﺗﻮﻥ ﻧﻤﯿﺎﻥ؟ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻐﺾ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﻟﺒﻢ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﻣﯿﮕﻢ _ ﺑﺮﻭ ﺑﭽﻪ ﭘﺮﻭ . ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎﺩﯼ ﻣﯿﺰﻧﻪ ، ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﯿﺮﻩ . #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷۴ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺑﺪﻱ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻴﺸﻢ ، ﻫﻮﺍ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﮔﻮﺷﻴﻢ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﺴﻠﻲ ﻛﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺩﻭ ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻡ . ﺁﺭﻣﺎﻥ _ ﺳﻼﻡ ﺟﻴﮕﺮ . ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﭼﻪ ﻛﺮﺩﻱ؟ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﺑﺸﻢ ﻳﺎ ﺣﻞ ﺷﺪ؟ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺳﻼﻡ . ﺧﻮﺑﻲ؟ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺬﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻱ ﻛﺮﺩﻡ . ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻱ؟ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻲ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻴﻢ . ﺩﻳﮕﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ، ﻟﺐ ﻫﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻴﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻐﻀﻢ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻜﻨﻪ . ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻜﺚ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺗﺎﻳﭗ ﻣﻴﻜﻨﻢ _ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﻜﻨﻢ ، ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺁﻗﺎﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻳﻢ ، ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ . ﻫﻤﻴﻦ . ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺗﻤﻮﻣﻪ . ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺸﻴﺪ . ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ ﻓﻀﺎﻱ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﭘﺮ ﻣﻴﻜﻨﻪ ، ﺳﺮﻳﻊ ﻭﺍﺭﺩ ﺻﻔﺤﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻣﻴﺸﻢ ، ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻔﺮﺗﻢ ﺭﻭ ﺳﺮﺵ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻢ . _ ﺍﺭﻩ ﻋﻮﺿﻲ ﺍﺭﻩ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺕ . ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ، ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺘﻲ ، ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﺑﺮﻭ ﮔﻤﺸﻮ . ﺑﺮﻭ ﺑﻤﻴﺮ . ﮔﻮﺷﻲ ﺭﻭ ﭘﺮﺕ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﺻﺪﺍﻱ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺍﺗﺎﻕ ﻃﻨﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺻﺪﺍﻱ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻦ . ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ . ﻭﻟﻲ ﻛﺶ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺫﻳﺖ ﺷﺪﻥ ﻫﺮﺩﻭﻣﻮﻥ ﻣﻴﺸﺪ . ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ ﻣﻴﺮﻡ ، ﺩﺭ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻢ . ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﺳﻼﻡ . _ ﻋﻠﻴﻚ . ﺍﻣﻴﺮ . ﻳﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺕ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺑﻲ ﺍﻋﺼﺎﺏ . _ ﻣﻦ ..… ﻣﻦ .… ﻣﻦ به ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺁﻗﺎﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻳﻢ . ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ..… ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﮕﻲ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻳﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﻴﺨﻨﺪﻩ . _ ﻋﻪ . ﭼﺘﻪ؟ ﺳﺮﻳﻊ ﺟﺪﻱ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻴﮕﻪ _ ﺷﻮﺧﻲ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻧﺒﻮﺩ . _ ﺍﻣﻴﺮ . ﻣﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﺟﺪﻳﻢ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﺴﺖ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ؟ _ ﺍﺭﻩ ﺍﺭﻩ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ . ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻡ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻢ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﺯﻭﺭ؟ ﻛﻲ ﺯﻭﺭﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﺍﺻﻼ ﺍﺻﻼ ﻳﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺑﺎﻫﻢ . _ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻴﺨﻴﺎﻝ ﺷﻲ؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﮔﻔﺘﻢ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﻄﻌﻲ ﺭﻭ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻑ ﯾﺎ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﺷﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻡ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﺩ . . . . ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﯿﮕﻪ ، ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ، ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮﺩ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺳﻮﻫﺎﻥ ﺭﻭﺣﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ ، ﻣﻦ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺫﻭﺏ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺸﻪ . . . . . ﺑﻨﺪ ﻫﺎﯼ ﮐﺘﻮﻧﯿﻢ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻢ ، ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﯽ ﺍﻡ ﻭﻩ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻴﺎﺑﻮﻥ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﻮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻮﻕ ﻣﻴﺰﻧﻪ . ﺍﻋﺼﺎﺑﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻭ ﺑﺎﺻﺪﺍﻱ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﺰﻧﻢ ، ﻫﺎ؟ ﻫﺎ؟ ﭼﻴﻪ ؟ ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮ ﺧﺮﺍﺏ ﻛﺮﺩﻱ ﺑﺲ ﻧﺒﻮﺩ ؟ ﺁﺭﻣﺎﻥ _ ﻋﻪ . ﭼﺘﻪ ؟ ﺭﻡ ﻛﺮﺩﻱ؟ _ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ . ﮔﻤﺸﻮﻭﻭ ﺁﺭﻣﺎﻥ _ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﮕﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻴﺮﻡ ﺗﺮﻛﻴﻪ ، ﻳﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ . ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﻴﺎﻡ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﺭﻱ . ﺑﺎﻱ . ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﻩ . ﺻﺪﺍﻱ ﺟﻴﻎ ﻻﺳﺘﻴﻚ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺳﻮﻫﺎﻥ ﺭﻭﺣﻢ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﺟﺎﻡ ﻣﻲ ﺍﻳﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﺸﻢ . ﻣﻦ ﺍﮔﻪ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻢ . ﺑﻴﺨﻴﺎﻝ ﻛﻼﺱ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ ، ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻴﺒﺮﻡ . ﻳﺎﺩ ﺻﻮﺕ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺗﻮ ﺷﻠﻤﭽﻪ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ ، ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﺁﺭﺍﻣﺸﺶ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻫﺴﺖ ، ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﺍﮔﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﺴﺖ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻨﻢ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﻛﻨﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﻴﺘﻮﻧﺴﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻪ . ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺭﻡ . ﺍﺯ ﻓﻬﺮﺳﺖ ، ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺭﻭ ﭘﻴﺬﺍ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﻲ _ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻴﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ …… . . . ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ، ﺍﺷﻚ ﻫﺎﻡ ﻣﻬﺮ ﺭﻭ ﺧﻴﺲ ﻛﺮﺩﻥ ، ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺀ ﺍﺭﺑﺎﺑﻢ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﺤﺾ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﻴﻢ ﻣﻴﺮﻡ ، ﺭﻣﺰﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ _ ﺳﻼﻡ زینب ﺟﻮﻥ . ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺷﺪﻡ . ﭼﺮﺍ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻜﺎﺭﻭ ﻛﺮﺩﻱ؟ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩﺍﺷﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻣﻴﺸﻪ، ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﻳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ خورﺍﻙ ﺩﺍﺭﻩ ﻧﻪ ﺑﺎﻛﺴﻲ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﻪ . ﻓﻘﻂ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺩﻟﻴﻠﺖ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﺒﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﻫﺴﺖ ، ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺨﻮﺍﺩ ﺩﻟﻴﻠﺖ ﺭﻭ ﺑﺪﻭﻧﻪ . ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ، ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ، ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ . ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺸﻴﻨﻢ ﻭ ﻛﺎﺭﻱ ﻧﻜﻨﻢ ، ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻲ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﻢ . ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﻢ ، ﺳﺎﻋﺖ ۳ ﺑﻌﺪﺍﺯﻇﻬﺮ ﺑﻮﺩ . ﭘﺎﻭﺭﭼﻴﻦ ﭘﺎﻭﺭﭼﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺎﻡ . ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻥ . ﺳﻮﻳﻴﭻ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻡ ، ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﻨﺰﻝ ﻋﺸﻖ . ﺗﻮﺭﺍﻩ ﻫﺮﭼﻲ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ، ﺻﺪﺍﻱ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺭﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻴﻜﻨﻪ ، ﺭﻭ ﻣﻐﺰﻡ ﺭﮊﻩ ﻣﻴﺮﻩ . ﺑﻼﺧﺮﻩ ﻣﻴﺮﺳﻢ ..…… #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷۵ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﺸﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻢ ، ﭼﺎﺩﺭﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﺳﺮﻡ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺳﺴﺖ ﻣﻴﺸﻦ ” ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﻓﻘﻂ ﺟﺪﺍﻳﻲ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺍﺻﻼ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺵ ﺭﺍﻫﻢ ﺑﺪﻥ ﻳﺎ ﻧﻪ . ﻭﺍﻱ ﺧﺪﺍ . ﭼﺮﺍ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ ، ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻢ ﻭ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻱ ﻧﺎﺏ ﺧﺪﺍﻳﻲ ﺭﻭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻡ . . ﮔﻞ ﻫﺎﻱ ﻧﺮﮔﺲ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﻗﺪﻡ ﻣﻴﺰﻧﻢ ، ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻭﻗﺖ ﭘﺎﻡ ﺭﻭﻱ ﻗﺒﺮﻱ ﻧﺮﻩ . ﻗﻄﻌﻪ ۴۰ . ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﺑﻲ ﭘﻼﻙ . ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩﻱ ﻛﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻢ ﮔﻞ ﻫﺎﻱ ﻧﺮﮔﺲ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻗﺒﻮﺭ ﺷﻬﺪﺍﻱ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﻓﺎﻧﻮﺳﻲ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ . ﺑﺎ ﻭﻟﻊ ﺑﻮ ﻣﻴﻜﺸﻢ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭ ، ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭ ، ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﻭ . ﭼﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺑﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺑﺎ ﺷﻬﺪﺍ . ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﻱ ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﻴﻔﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﺭﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺪﻥ . _ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻴﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻴﻚ ﻳﺎﺑﻦ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ . ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺳﻢ ، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻴﺮﻡ ، ﻳﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﻃﻮﻻﻧﻲ ، ﺑﺎ ﺍﺷﻚ ، ﺁﻩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ . ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪﻥ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ . ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺑﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﺸﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﭽﮕﻲ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ . ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ . ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﺷﺪﻡ . ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ . ﺧﺪﺍﺍﺍﺍﺍﯾﺎﺍﺍﺍﺍ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻭﻟﯽ ﺧﺴﺘﻢ . ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﮑﺸﻢ …… ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺯﺟﻪ ﻣﯿﺰﻧﻢ _ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﺮﺍ ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻨﻢ ﺭﻭ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺘﯽ ؟ ﭼﺮﺍ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ؟………… . . . . ﻫﻮﺍ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺪﻩ ، ﻗﺎﻧﻮﺳﺎﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﺷﻬﺪﺍ ﻓﻀﺎ ﺭﻭ ﺧﺎﺹ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ ﻣﯿﺒﺨﺸﻦ . ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﺤﯿﻂ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺗﺎﺭﯾﮑﻪ . ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﯾﻨﺎ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺳﯿﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ، ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺁﺭﻭﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻣﯿﺨﮑﻮﺑﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ _ زینب ﺳﺎﺩﺍﺗﻢ؟ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﻮﻫﻤﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺑﺸﻪ ، ﮐﺎﺵ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺪﺍﺵ ﺭﻭ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﻝ . ﺑﮕﻮ ﺑﮕﻮ . ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﻭ ﭘﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﻢ . ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﯿﺰﻧﻪ ، ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﮕﻪ _ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﻣﻨﻮ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﺣﺎﻧﯿﻪ ﭼﺮﺍ؟ ﻓﻘﻂ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺭﻭ ﺑﮕﻮ ؟ ﭼﺮﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍ؟ “ ﭼﺮﺍ ﺻﺪﺍﺵ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ؟ ﭼﺮﺍ ﺻﺪﺍﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ؟ ﭼﺮﺍ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺳﺮﺧﻪ؟ ﭼﺮﺍ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ؟ ﭼﺮﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﻪ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭﺍﯼ ﻣﻨﻪ؟ ” ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﯿﺰﻧﻢ ، ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻩ ﻭ ﺯﻝ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻟﺮﺯﻭﻥ ﻭ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻢ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ، ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺶ ، ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺸﺘﺶ ، ﺍﺯ ﺗﻬﺪﯾﺪﺵ . ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺪﺍﺩ . ﺣﺮﻓﺎﻡ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻡ ﺗﺎ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﺶ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺮﺥ ، ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯿﺸﻢ ، ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﻏﯿﺮﺗﻪ . ﻏﯿﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﺪ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﮕﻪ _ ﺧﺐ؟ ﻫﻤﯿﻦ؟ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﻩ _ ﺭﻭﺯ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ، ﻣﻦ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﯾﻨﺪﺕ ﺭﻭ ﺑﺴﺎﺯﻡ . ﻣﻬﻢ ﺣﺎﻟﻪ ﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ . ﺩﺭﺳﺘﻪ ؟ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻢ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ . _ ﯾﻊ .… ﯾﻌﻨﯽ ..… ﺗﻮ .… ﺗﻮ .… ﻫﻨﻮﺯﻡ .… ﺣﺎﺿﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ ؟ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ : ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻭﻟﯽ ﻣﺼﻠﺤﺘﯿﺶ ﻧﻪ . ﺩﺭﻭﻏﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﻪ ﻣﺼﻠﺤﺘﻪ . ﮐﻼﻓﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺗﻮ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﻣﯿﺒﺮﻩ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ ﻧﺸﻨﻮﻡ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻼﻩ ﺷﺮﻋﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﻩ ، ﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻟﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺭﻭ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﮕﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺸﯿﻢ . بعد به سمت من برمیگرده و با لبخند میگه:شما نمیایید؟ با تعجب بهش خیره میشم با بهت و بدون هیچ حرفی بلند میشم و به طرفش میرم. امیرحسین:ماشین آوردی؟ سرم رو تکون میدم . امیرحسین:خانوم افتخار میدن منم برسونن؟ دوباره سرم رو تکون میدم.تازه فرصت میکنم براندازش کنم چقدر لاغر شده بود دوباره بغض و بغض. نمیتونستم آنقدر مهربونی گذشت و بزرگی رو درک کنم .حقا که بنده خدا بود ..حقا که پیامبرش حضرت محمد مولاش امام علی و اربابش امام حسین بود. #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت_هفتاد_و_شش توی آینه نگاهی به خودم و امیرحسین میندازم چه محبوبانه سرس رو انداخته پایین و آیه های عشق رو زمزمه میکنه.چشم از آینه میگیرم و به آیه های قرآن نگاه میکنم وقتی قرآن رو باز کردیم سوره یس اومد شروع میکنم به قرائت آیه های عشق...... به خودم میام میبینم برای بار سوم دارن میپرسن _آیا بنده وکیلم؟ _با اجازه آقا امام زمان ، شهدا،و بزرگترای مجلس بله. بلاخره تموم شد یا بهتر بگم شروع شد شیرینی های زندگیم تازه شروع شد زندگیم با یکی از بهترین بنده های خدا ،زندگیم با دوست داشتنی ترین مرد. نگاهی به فاطمه و امیرعلی که کنار هم نشستن میکنم بلاخره اینا هم بهم رسیدن. سمت راست یاسمین و نجمه و شقایق با اخم بمن خیره شدن خندم میگیره، خب البته حق دارن توقع داشتن عقد و عروسی من تو بهترین تالار با موزیک زنده و یا شاید هم مختلط برگزار بشه،ولی چی شد. کنارشون هم زهرا سادات و ملیکا سادات با لبخند ایستادن . مامان ،بابا،خانوم حسینی یا بهتره دیگه بگم عاطفه خانوم،پرنیان و.... بابای امیرحسین . همه خوشحال بودن بجز بابای امیرحسین؛شاید از من خوشش نمیاد البته نه روز اول خواستگاری که خوشحال بود شایدم از این که عقدمون اینجاست ناراحته ...خودم رو کمی به امیرحسین نزدیک میکنم و زیر گوشش میگم _امیرحسین امیرحسین_جان دلم؟ قلبم لبریز میشه از عشق،از این لحن دلگرم کننده. _میگم بابات چرا ناراحته؟از دست من ناراحته؟ اخماش تو هم میره ،مرد من حتی با اخم هم جذاب بود. امیرحسین _بعدا حرف میزنیم در موردش بهش فکر نکن. سرم رو به معنای تایید تکون میدم امیر حسین_خانومی حاضری؟ _آره آره اومدم . چادرم رو روی سرم مرتب میکنم کیفم رو از روی تخت برمیدارم و از اتاق خارج میشم. امیرحسین_بریم بانو؟ _بریم حاج آقا. امیر حسین _هعی خواهر هنوز حاجی نشدم که _ان شاء الله میشی برادر حرکت کن. امیرحسین:اطاعت سرورم. مشتی به بازوش میزنم و میخندم. . امیرحسین_زینب چرا آنقدر نگرانی؟ _نمیدونم استرس دارم امیرحسین_استرس برای چی؟ _نمیدونم. وارد خیابون عشق میشیم حالم توصیف ناپذیره چه عظمتی داشت آقام عظمتی که درکش نمیکردم .درک نمیکردم چون مدت کمی بود با این آقا آشنا شده بودم حتی نمیدونستم در برابر این زیبایی ،این عظمت ،یا شاید بهتر باشه بگم این عشق الهی چه عکس العملی نشون بدم .به سمت امیرحسین برمیگردم .اصلا رو زمین نبود مرد من آسمونی شده بود .اشکاش روی صورتش جاری و صورتش کامل خیس اشک بود .نگاهی به اطرافم میندازم کار همه شده بود اشک ریختن خانومی روی زمین زانو زده بود و اشک میریخت آقایی مداحی میکرد و بچه های کوچیک و نوجوون دورش جمع شده بودن با دستای کوچیکشون سینه میزدن .حالا دیگه منم تو حال خودم نبودم بیشتر به حال خودم تاسف میخوردم چرا آنقدر دیر با این آقا آشنا شدم.چقدر اشک امام زمان رو در آوردم ناخداگاه پاهام سست میشن و روی زمین میشینم صورتم رو با دستام میگیرم و اشک میریزم امیرحسین هم کنارم میشینه و شروع به گریه میکنه.شنیده بودم شب جمعه همه ائمه کربلا هستن شب جمعه بود و من جایی نفس میکشیدم که الان مولام اونجا نفس میکشید. #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت۷۷ . با صدای زنگ موبایل از خواب بیدار میشم ، با دیدن اسم عمو دوباره همه خاطرات تلخم برام یادآوری میشه از همون روزی که آرمان از ترکیه برگشت و اومد خاستگاری….. #خاطره_نوشت با صدای ماشین سریع چادر رنگیم رو روی سرم میندازم و میرم دم در. در رو که باز میکنم. با بی ام وه ارمان روبه رو میشم . همون لحظه با دسته گل و شیرینی از ماشین پیاده میشه _ سلام عشقم. تمام بدنم میلرزه و احساس حالت تهوع میکنم. میام لب باز کنم که امیرحسین میرسه. امیرحسین _ جنابعالی ؟ آرمان_ به شما ربطی داره امیرحسین _ با اجازتون. آرمان _ بفرما تو چیزی که بهت مربوط نیست فضولی نکن. امیرحسین _ گفتم جنابعالی؟ آرمان_ دوست داری بدونی؟ امیرحسین نگاه پرسشگرانه ای به من میندازه و منم سرم رو تکون میدم به معنای تایید. امیرحسین _ ببینید آقای محترم پیشنهاد میکنم خیلی زود خداحافظی کنید. آرمان_ بزار خودم رو معرفی کنم دیگه امیرحسین _ به اندازه کافی میشناسمتون. آرمان_ مثلا میدونی این نامزد جونت چه غلطایی کرده؟ امیرحسین _ دهنت رو ببند و رفع زحمت کن و بعد……… . . . یاد آوری اون روزها زجراور ترین کار ممکن بود ، روزهایی که بلاخره با پشتیبانی امیرحسین به پایان رسید و آخرش با خبر خوش زندانی شدن آرمان به خاطر کلاهبرداری هاش مزین شد. تماس قطع میشه. مونده بودم با چه رویی زنگ زده . حتی نمیخواستم صدای عمو رو بشنوم عمویی که من عاشقانه مثل پدرم دوستش داشتم و اون……. چشمم به بلیط های روی عسلی میوفته. سریع از جام بلند میشم و بلیط هارو برمیدارم. دو تا بلیط به مقصد مشهد مقدس. جیغ میکشم و سریع از اتاق میرم بیرون. روز جمعه بود و امیرحسین خونه. با صدای جیغ من اونم سریع به سمت اتاق میاد. که یه دفعه به هم میخوریم و هردومون میوفتیم روی زمین. امیرحسین _ چی شد؟ _ واااای امیرحسین عاشقتم. میخوایم بریم مشهد؟ امیرحسین _ با اجازتون…… #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت۷۸ دست امیرحسین رو فشار میدم و میگم _ دلم برای یاسمین و نجمه تنگ شده. تو هفته بود که نجمه با مامان باباش برای فوت عمش که آمریکا زندگی میکرده رفته بودن آمریکا. یاسمین و امیر هم که بعد از ازدواجشون رفته بودن سفر. امیرحسین _ هی خدا دلش برای ما که تنگ نمیشه فقط برای دوستاش تنگ میشه. _ عه. نخیرم. امیرحسین _ چرا خیرم. از کوچه بیرون میایم و وارد خیابون اصلی میشیم . چشمم به گند طلایی که میوفته اشکام جاری میشن. من همه زندگیم رو مدیون این اقا بودم و هستم. به رسم ادب دستم رو بالا میارم ، کمی خم میشم و سلام میدم . . . . بعد از یه زیارت دلچسب و شیرین دوباره پیش امیرحسین برمیگردم . امیرحسین _ زیارت قبول ماه سادات. _ زیارت شماهم قبول آقا سید. دستم رو که میگیره تمام وجودم از گرمای عشقش گرم میشه. وارد صحن آزادی میشیم. آفتاب دقیقا تو چشم بود و اعصاب خورد کن . امیرحسین چفیش که روی شونش بود رو روی سرش میندازه چفیه رو میکشم و میگم _ عه. زشته امیرحسین _ خب افتابه. اونور چفیه رو میگیره و میکشه و منم این سمتش رو محکم میگیرم. امیرحسین _ عه بده دیگه _ نوچ امیرحسین _ شوهرتو میدزدنا محکم تو بازوش میزنم و میگم _ عه کوفته. امیرحسین _ اوووووخ. ماشالا یه دفعه چفیه رو میکشه و میندازه رو سر خودم و خودش و دوتامون میزنیم زیر خنده. با صدای گوشیش جدی میشه و تلفن رو جواب میده #به_روایت_امیرحسین _جانم داداش؟ سلام محمدجواد _ سلام امیرحسین. بگو چی شده ؟ _ چی شده؟ محمدجواد _ کارا درست شد. _ کارا؟ محمدجواد _ در حال حاضر ما شهید زنده ایم. از سپاه زنگ زدن گفتن چند روز دیگه اعزامه. فردا ساعت ۱۲ باید اونجا باشیم برای هماهنگی. زود خودتو برسون به سمت زینب برمیگردم سرش پایین بود و به سنگای صحن زل زده بود که سایمون توش مشخص بود. _ باشه. خداحافظ باورم نمیشد بلاخره کارام درست شد. با اینکه میدونستم لیاقت شهادت ندارم ولی….. دل کندن از زینب سخت بود . تو این چندماه هردو حسابی به هم وابسته شده بودیم. _ خانومم؟ زینب_ جون دلم ؟ _ محمد….جواد بود . گفت کارای….. #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

#ادامه_قسمت_۷۸ زینب به نفس نفس افتاده بود و بریده بریده گفت _ میخوای بری ؟ سرم رو پایین میندازم . روبه ر‌و‌‌م وایمیسته ، دیدن اشکاش داغونم میکنه. سرم رو بالا میاره و میگه _ برو خدا به همرات. میدونستم اگه پای عهد و پیمانش وسط نبود عمرا اجازه نمیداد. . . . بلاخره با دعوا از جانب خانواده و کلی قوربون صدقه از جانب من خانواده ها رضایت میدن به رفتن. #به_روایت_زینب ساکی رو که براش آماده کرده بودم رو برمیدارم و دوباره بهش خیره میشم ، چقدر لباس سپاهی بهش میومد. ساک رو از دستم میگیره ، سرم رو پایین میندازم دستش رو زیر چونم میزاره تا سرم رو بالا بیاره که اولین قطره اشک روی دستش میریزه . سریع پشتش رو بهم میکنه و با صدای بم و گرفته میگه _ بیش از این پابندم نکن. تو که میدونی من لیاقت شهادت ندارم ، بادمجون بم هم آفت نداره. دستم رو روی شونش میزارم. به سمتم برمیگرده. حرفی نمیزنیم فقط به چشمای همدیگه خیره میشیم .یک دقیقه. پنج دقیقه. ده دقیقه . و بعد صدای در و پشت بندش صدای گرفته پرنیان _ داداش. نمیاید ؟ امیرحسین _ اومدم. ساکش رو از روی زمین بر میداره ، دستام رو میگیره و از اتاق خارج میشیم….. قدم به قدم هم ، اون داشت ميرفت به رسم عاشقي منم داشتم زندگيم رو بدرقه ميكردم به رسم عاشقي. همه تو حياط بودن ، مامان و بابا ، اميرعلي و فاطمه ، پرنيان و مامان عاطفه و پدر اميرعلي . مامان و بابا ناراحت و عصبي بودن ؛ پرنيان و مامان عاطفه هم كه حالشون زار بود و پدر اميرعلي كه تركيبي از حالات بود ، عصبي، نگران ، ناراحت . ميدونستم كه با دين و مذهب كمي مشكل داره. و من…. توصيفي براي حالم وجود نداشت. در خونه كه نيمه باز بود كامل باز ميشه و امير و ياسمين ميان داخل. ياسمين هم شده بود يه خانوم چادري ، تنها من و اميرحسين تعجب نكرده بوديم. چون ميدونستيم و مطمئن بوديم امير ميتونه شيريني دين و مذهب واقعي رو تو دلش بندازه. هردو ناراحتي و نگراني از چهره هاشون داد ميزد. و حالا وقت رفتن بود . #من_به_چشم_خود_ديدم_كه_جانم_ميرود. به طرفم برميگرده ، حاله اشك جلوي چشمام رو ميگيره . با لبخند رو به من ميگه _ هواييم نكن ديگه خانوم. با بغض بهش ميگم _ به قول اون شعره #آمدے_گفتے_بہ_مڹ_ای_حوریـ?ـه! #دلبــری_هایت_بماند_بعد_فتح_سوریه #پس_همیڹ_جا_از_شما_دارم_سوال #مڹ_نــدارم_درفراقتـ_صبر_آقا_زوریہ؟! اميرحسين _ خودت اجازه دادي. زینب_ اره. دستم رو بالا ميارم وبي توجه به جمعيت روي صورتش ميكشم. اميرحسين _ نكن زینب. نكن.  #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت۷۹ دستم رو عقب ميكشم ، ساكش رو از روي زمين برميدارم و دستش ميدم. _ برو و به سلامت برگرد . ساك رو از دستم ميگيره و به سمت در راه ميوفته. مامان عاطفه از زير قرآن ردمون ميكنه. پرنيان كاسه آب رو به من ميده. و…… يه آغوش مادرانه كه خدا ميدونه شايد مامان عاطفه اون لحظه آرزوش اين بود كه زمان كامل بايسته. آغوش خواهرانه ، كاش خودم حالم خوب بود و به پرنيان دلداري ميدادم. و آغوش پدرانه كه آخرين جملش رو به قدري آروم گفت كه فقط من و اميرحسين شنيديم _ بهت افتخار ميكنم پسرم. برق خوشحالي تو چشماي اميرحسين موج ميزد. از پدر جدا و به سمت من مياد. بوسه اي روي پيشونيم ميشينه كه عشق رو به وجودم تزريق ميكنه. بعد از خداحافظي با همه افرادي كه اونجا بودن ، همه حالمون رو درك ميكنن و ميرن داخل خونه. تسبيح فيروزه اي رو از جيبش در مياره و دور دستم ميبنده ؛ ماشيني كه بايد باهاش ميرفت ، كمي جلو تر از خونه بود ، اين بار بوسه روي دستم ميزنه و عقب عقب همونطور كه به چشماي هم زل زده بودیم به سمت ماشین میره ، سوار میشه و ماشین حرکت میکنه. کاسه آبی رو که توش رزای پر پر بود رو پشت ماشین میریزم و……. رو روبه روي من ميگيره ، يه آغوش مادرانه كه خدا ميدونه شايد مامان عاطفه اون لحظه آرزوش اين بود كه زمان كامل بايسته. آغوش خواهرانه ، كاش خودم حالم خوب بود و به پرنيان دلداري ميدادم. و آغوش پدرانه كه آخرين جملش رو به قدري آروم گفت كه فقط من و اميرحسين شنيديم _ بهت افتخار ميكنم پسرم. برق خوشحالي تو چشماي اميرحسين موج ميزد. از پدر جدا و به سمت من مياد. بوسه اي روي پيشونيم ميشينه كه عشق رو به وجودم تزريق ميكنه. بعد از خداحافظي با همه افرادي كه اونجا بودن ، همه حالمون رو درك ميكنن و ميرن داخل خونه. تسبيح فيروزه اي رو از جيبش در مياره و دور دستم ميبنده ؛ ماشيني كه بايد باهاش ميرفت ، كمي جلو تر از خونه بود ، اين بار بوسه روي دستم ميزنه و عقب عقب همونطور كه به چشماي هم زل زده بودیم به سمت ماشین میره ، سوار میشه و ماشین حرکت میکنه. کاسه آبی رو که توش رزای پر پر بود رو پشت ماشین میریزم و……. #وقت_رفتن_کاش_در_چشمم_نمی_غلطید_اشک… #آخرین_تصویر_او_در_چشم_ها_یم_تار_بود… #به_روایت_راوی آب رو که پشت ماشین میریزه ، بی هوش میشه و روی زمین میوفته….. یک ماه بعد….. فاطمه خانوم ، همسایشون دختر ۲ سالش مریم رو پیش زینب میزاره و میره به دنبال خبری از همسرش. تو این دو هفته ای که همسایه شده بودن حسابی دوستای خوبی بودن ، شاید به خاطر اینکه همدرد بودن. بابای مریم هم به سوریه اعزام شده بود. با این تفاوت که امیرحسین فقط یک ماه پیش رفته بود و پدر اون پنج ماه پیش و تو دوماه گذشته هیچ خبری ازش نداشتن و حسابی هم نگران بودن. که عاشق بچه ها بود ، حسابی با مریم صمیمی شده بود. شاید اینجوری دلتنگی کمتر اذیتش میکرد. هرچند بازهم شب تا صبح برای سلامتی همسرش دعا میکرد و دیگه غذا خوردن و تفریح و خندیدن براش معنی نداشت…. با صدای زنگ تلفن مریم رو بغل میکنه و کنار میز تلفن میشینه. _ بله ؟ + سلام. عذر میخوام خانوم موسوی. _ بله بفرمایید. صدا مدام خش خش میکرد و قطع و وصل میشد. مطمئن بود از سوریس. گوشش رو تیز میکنه که خبری از امیرحسینش بگیره. مریم سیم تلفن رو میکشه و صدا قطع میشه. سریع سیم رو وصل میکنه و تنها جمله ای که میشنوه _ شهید شدن……. من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم ميرود… #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت_آخر تلفن از دستش روي زمين ميوفته و صداي گريه مریم بلند ميشه. زینب روي زمين ميوفته. گريه نميكنه. حرفي نميزنه ً فقط به گوشه اي خيره ميشه. تمام خاطرات براش مرور ميشه. ازاولين روز تو دربند. از برخوردشون به هم تو مسجد. از اون شب و اون كوچه. جداييشون . عقدشون. سفر كربلا. مشهد و عهدي كه بسته بود. نه اشك ميريزه نه بغض ميكنه نه جيغ و داد. همون لحظه اميرعلي و فاطمه ميان تا سري بهش بزنن. در ورودي اصلي ساختمون باز بوده و وارد ميشن پشت در واحد زینب كه ميرسن فقط و فقط صداي گريه مریم به گوش ميرسه. اين سمت در اميرعلي و فاطمه هرچقدر در ميزنن جوابي نميگيرن و طرف ديگه زینب نه چيزي ميشنوه نه چيزي ميبينه. تنها خاطرات اميرحسينش جلوش جولون ميدن. اميرعلي كه نگران خواهرش ميشه با هر بدبختي كه هست در رو باز ميكنه و وقتي با زینبی كه وسط پذيرايي روي زمين نشسته و به گوشه اي خيره شده ، تلفني كه روي زمين افتاده و مریمی كه فقط گريه ميكنه نگرانيشون بيشتر ميشه. فاطمه سريع مریم رو بغل ميكنه و سعي در آروم كردنش داره و اميرعلي هم سراغ خواهرش ميره. اولين فكري كه به ذهن هردو رسيده شهادت اميرحسينه . با اينكه از دوستي اميرعلي و اميرحسين چند ماه بيشتر نميگذشت و هنوز حتي به سال نرسيده بود ، حسابي رفقاي خوبي براي هم بودن و دل كندن سخت بود. از طرفي شوهر خواهرش بود. همه از عشق اميرحسين و زینب به هم خبر داشتن عشقي كه نمونش كم پيدا ميشد ، عشقي كه چندماه شكل گرفته بود ولي فوق العاده تو قلبشون ريشه كرده بود. اميرعلي ميدونست الان بهترين چيز براي خواهرش گريس. پس تند تند سيلي به صورتش ميزنه تا گريه كنه . اما جواب نميده. فاطمه گوشي رو سر جاش ميزاره تا شايد دوباره خبري بشه. به محض گذاشتن تلفن صداي زنگش بلند ميشه. فاطمه سريع جواب ميده _ بله؟ + سلام مجدد خانوم موسوي. عذر ميخوام ظاهرا قطع شد متوجه حرفم شديد؟ فاطمه با بهت بريده بريده زمزمه ميكنه_ شهيد شدن ؟ +بله. تلفن ازدست فاطمه هم ميوفته و اشكي رو ي صورتش جاري ميشه. اميرعلي سرش رو تكون ميده و نفس نفس ميزنه. با صداي باز شدن در هردو به سمت در برميگردن و با ديدن اميرحسين هردو تعجب ميكنن. فاطمه زينب و اميرعلي بدون هيچ حرفي از خونه بيرون ميرن و بيشترباعث تعجب اميرحسين ميشن ، اميرحسين وارد ميشه و با ديدن زینب تو اون اوضاع فوق العاده متعجب و نگران ميشه. اميرحسين _ زینب زینب با شنيدن صداي اميرحسين به اين دنيا برميگرده و تازه متوجه حضور اميرحسين ميشه ، فكر ميكنه رويا و خوابه. دستش رو ميز تلفن ميگيره و به زور از جاش بلند ميشه ، اما اميرحسين به قدري متعجب شده كه فرصت نميكنه به كمك زینب بره. زینب بلند ميشه و دستش رو به طرف اميرحسين دراز ميكنه ، دو قدم برميداره و دوباره روي زمين ميوفته. اميرحسين بلاخره مغزش كار ميكنه و سريع به طرف زینب مياد. دستش تير خورده و حسابي درد ميكنه اما توجهي بهش نميكنه. فقط به زینبش نگاه ميكنه تا دليل بي قراري هاش رو پيدا كنه. هردو به هم خيره ميشن و در سكوت محض به چشماي همديگه زل ميزنن. . . . بلاخره حال زینب كمي رو به راه ميشه و جريان رو تعريف ميكنه ، اميرحسين سرش رو پايين ميندازه و ميگه_علي آقا ، باباي مریم شهيد شده. اين حرف اميرحسين آوار ميشه رو سر زینب . مریم تازه يك سال و نیمشه و فاطمه خانوم هم بچه دومش رو باردار بود. اشكاش جاري ميشن و خودش رو تو بغل اميرحسين ميندازه. فاطمه همون لحظه از راه ميرسه. زنگ واحد زینب اينا رو ميزنه تا مریم رو بگيره. باز هم مثل بقيه روزها خبري از همسرش بهش نميرسه. زینب با ديدن فاطمه خانوم هق هق گريش بلند ميشه و فاطمه خانوم بويي از قضيه ميبره و نگران ميشه. بريده بريده زمزمه ميكنه _ ع..ل..ي؟ . . . بلاخره بعد از دو هفته كه در گير مراسم تشييع و …..بودن ،فرصت ميكنن كمي باهم خلوت كنن. روي نيمكت فلزي سرد پارك ميشينن، اواخر پاييز بود و هوا سرد. نم نم بارون هوارو خواستني تر و دونفره ميكنه. اميرحسين كمي خم ميشه آرنجش رو روي زانوش ميزاره سرش رو با دستاش ميگيره. _ ديدي لياقت شهادت نداشتم؟ زینب_ نه. لياقتت شهادت در ركاب امام زمان بوده ، ماموريتت ياري امام زمانته. اميرحسين سرش رو بالا مياره و با عشق به چشماي زینب خيره ميشه و بوسه اي روي پيشونيش ميزنه #پایان. نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

سلام دوستان عزیز🌸 ان شاءالله از امروز داستان جذاب و واقعی #زندگینامه_شهید_سید_علی_حسینی_و_دخترشان_زینب_السلادات تقدیم حضورتون میشه خیلیییی قشنگه از دستش ندید😐😊 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_زندگینامه_شهید_سید_علی_حسینی_و_دخترشان_زینب_السادات #قسمت_اول_داستان_دنباله_دار_بدون_تو_هرگز: *مردهای عوضی* همیشه از پدرم متنفر بودم ... مادر و خواهرهام رو خیلی دوست داشتم اما پدرم رو نه ،آدم عصبی و بی حوصله ای بود اما بد اخلاقیش به کنار می گفت: دختر درس می خواد بخونه چکار؟ ... نگذاشت خواهر بزرگ ترم تا ۱۴ سالگی بیشتر درس بخونه ،دو سال بعد هم عروسش کرد ...اما من، فرق داشتم ،من عاشق درس خوندن بودم ،بوی کتاب و دفتر، مستم می کرد، می تونم ساعت ها پای کتاب بشینم و تکان نخورم ، مهمتر از همه، می خواستم درس بخونم، برم سر کار و از اون زندگی و اخالق گند پدرم خودم رو نجات بدم ،چند سال که از ازدواج خواهرم گذشت ، یه نتیجه دیگه هم به زندگیم اضافه شد ، به هر قیمتی شده نباید ازدواج کنی ،شوهر خواهرم بدتر از پدرم، همسر ناجوری بود ... یه ارتشی بداخلاق و بی قید و بند ... دائم توی مهمونی های باشگاه افسران، با اون همه فساد شرکت می کرد ، اما خواهرم اجازه نداشت، تنهایی پاش رو از توی خونه بیرون بزاره ، مست هم که می کرد، به شدت خواهرم رو کتک می زد،این بزرگ ترین نتیجه زندگی من بود، مردها همه شون عوضی هستن ،هرگز ازدواج نکن... هر چند بالاخره، اون روز برای منم رسید، روزی که پدرم گفت، هر چی درس خوندی، کافیه... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_زندگینامه_شهید_سید_علی_حسینی_و_دخترشان_زینب_السادات #قسمت_دوم_داستان_دنباله_دار_بدون_تو_هرگز: *ترک تحصیل* بالاخره اون روز از راه رسید ، موقع خوردن صبحانه، همون طور که سرش پایین بود با همون اخم و لحن تند همیشگی گفت : هانیه دیگه لازم نکرده از امروز بری مدرسه ...تا این جمله رو گفت، لقمه پرید توی گلوم ... وحشتناک ترین حرفی بود که می تونستم اون موقع روز بشنوم ،بعد از کلی سرفه، در حالی که هنوز نفسم جا نیومده بود به زحمت خودم رو کنترل کردم و گفتم : ولی من هنوز دبیرستان ...خوابوند توی گوشم ... برق از سرم پرید ... هنوز توی شوک بودم که اینم بهش اضافه شد : همین که من میگم ... دهنت رو می بندی میگی چشم... درسم درسم ... تا همین جاشم زیادی درس خوندی.😡 از جاش بلند شد ، با داد و بیداد اینها رو می گفت و می رفت ، اشک توی چشم هام حلقه زده بود ، اما اشتباه می کرد، من آدم ضعیفی نبودم که به این راحتی عقب نشینی کنم ؛از خونه که رفت بیرون، منم وسایلم رو جمع کردم و راه افتادم برم مدرسه مادرم دنبالم دوید توی خیابون :هانیه جان، مادر، تو رو قرآن نرو ... پدرت بفهمه بدجور عصبانی میشه ، برای هر دومون شر میشه مادر ، بیا بریم خونه ...اما من گوشم بدهکار نبود ... من اهل تسلیم شدن و زور شنیدن نبودم ،به هیچ قیمتی... . #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_زندگینامه_شهید_سید_علی_حسینی_و_دخترشان_زینب_السادات #قسمت_سوم_داستان_دنباله_دار_بدون_تو_هرگز *آتش* چند روز به همین منوال می رفتم مدرسه ، پدرم هر روز زنگ می زد خونه تا مطمئن بشه من خونه ام ... می رفتم و سریع برمی گشتم ، مادرم هم هر دفعه برای پای تلفن نیومدن من، یه بهانه میاورد ، تا اینکه اون روز، پدرم زودتر برگشت .با چشم های سرخش که از شدت عصبانیت داشت از حدقه بیرون می زد ... بهم زل زده بود ... همون وسط خیابون حمله کرد سمتم ...موهام رو چنگ زد و با خودش من رو کشید تو ...اون روز چنان کتکی خوردم که تا چند روز نمی تونستم درست راه برم ... حالم که بهتر شد دوباره رفتم مدرسه ... به زحمت می تونستم روی صندلی های چوبی مدرسه بشینم... هر دفعه که پدرم می فهمید بدتر از دفعه قبل کتک می خوردم ... چند بار هم طولانی مدت زندانی شدم ... اما عقب نشینی هرگز جزء صفات من نبود بالاخره پدرم رفت و پرونده ام رو گرفت ... وسط حیاط آتیشش زد ... هر چقدر التماس کردم فایده ای نداشت ... نمرات و تلاش های تمام اون سال هام جلوی چشم هام می سوخت ... هرگز توی عمرم عقب نشینی نکرده بودم اما این دفعه فرق داشت ... اون آتش داشت جگرم رو می سوزوند ... تا چند روز بعدش حتی قدرت خوردن یه لیوان آب رو هم نداشتم ... خیلی داغون بودم ...بعد از این سناریوی مفصل، داستان عروس کردن من شروع شد ... اما هر خواستگاری میومد جواب من، نه بود ... و بعدش باز یه کتک مفصل ... علی الخصوص اونهایی که پدرم ازشون بیشتر خوشش می اومد ... ولی من به شدت از ازدواج و دچار شدن به سرنوشت مادر و خواهرم وحشت داشتم ... ترجیح می دادم بمیرم اما ازدواج کنم ...تا اینکه مادر علی زنگ زد... . #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

❤️❤️❤️ ❤️❤️ ❤️ #رمان_زندگینامه_شهید_سید_علی_حسینی_و_دخترشان_زینب_السادات_حسینی #قسمت_چهارم_داستان_دنباله_دار_بدون_تو_هرگز: *نقشه بزرگ* . به خدا توسل کردم و چهل روز روزه نذر کردم ،التماس می کردم ، خدایا! تو رو به عزیزترین هات قسم ،من رو از این شرایط و بدبختی نجات بده ؛هر خواستگاری که زنگ می زد، مادرم قبول می کرد. زن صاف و ساده ای بود ... علی الخصوص که پدرم قصد داشت هر چه زودتر از دست دختر لجباز و سرسختش خلاص بشه.تا اینکه مادر علی زنگ زد و قرار خواستگاری رو گذاشت... شب که به پدرم گفت، رنگ صورتش عوض شد . طلبه است؟ چرا باهاشون قرار گذاشتی؟ ... ترجیح میدم آتیشش بزنم اما به این جماعت ندمش... عین همیشه داد می زد و اینها رو می گفت .مادرم هم بهانه های مختلف می آورد . آخر سر قرار شد بیان که آبرومون نره ... اما همون جلسه اول، جواب نه بشنون. ولی به همین راحتی ها نبود ، من یه ایده فوق العاده داشتم ،نقشه ای که تا شب خواستگاری روش کار کردم.به خودم گفتم .خودشه هانیه ... این همون فرصتیه که از خدا خواسته بودی ، از دستش نده . علی، جوان گندم گون و بلندقامتی بود ... نجابت چهره اش همون روز اول چشمم رو گرفت ... کمی دلم براش می سوخت اما قرار بود قربانی نقشه من بشه ...یک ساعت و نیم با هم صحبت کردیم . وقتی از اتاق اومدیم بیرون مادرش با اشتیاق خاصی گفت : به به ،چه عجب ،هر چند انتظار شیرینی بود اما دهن مون رو هم می تونیم شیرین کنی یا ... مادرم پرید وسط حرفش :حاج خانم، چه عجله ایه. اینها جلسه اوله همدیگه رو دیدن، شما اجازه بدید ما با هم یه صحبت کنن بعد ... ولی من تصمیمم رو توی همین یه جلسه گرفتم ،اگر نظر علی آقا هم مثبت باشه، جواب من مثبته ،این رو که گفتم برق همه رو گرفت ... برق شادی خانواه داماد رو . برق تعجب پدر و مادر من رو ...پدرم با چشم های گرد، متعجب و عصبانی زل زده بودتوی چشم های من و من در حالی که خنده ی پیروزمندانه ای روی لب هام بود بهش نگاه می کردم ... می دونستم حاضره هر کاری بکنه ولی دخترش رو به یه طلبه نده... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman ❤️ ❤️❤️ ❤️❤️❤️

🌼🍃🌼 🍃🌼 🌼 #احکام_شرعی #حکم_چت_با_نامحرم ❓سوال: چت کردن با جنس مخالف و رد و بدل کردن صحبت های معمولی، چه حکمی دارد؟ ✅ #همه_مراجع: در صورتی که خوف فتنه و کشیده شدن به گناه وجود داشته باشد. جایز نیست. ✨💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖✨ 🆔 @emamzaman 🌼 🍃🌼 🌼🍃🌼

◀حدیث شماره ۲۳ 💌امام صادق (علیه السلام): " هرچه ایمان مومن بالاتر برود، کفه ی بلایش نیز بالاتر می رود" 📙مصباح الهدی_ص۴۷ ✨💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖✨ 🆔 @emamzaman

#مسائل خانواده ✅ چهار قانون بهبود زندگی مشترک ۱- قانون حمایت ( عامل ناخشنودی همسرتان نباشید ) ۲- قانون توجه ( مهم ترین نیازهای عاطفی همسرتان را برطرف کنید.) ۳- قانون زمان ( زمان ویژه ای برای خلوت کردن با همسرتان و توجه کامل به او اختصاص دهید) ۴- قانون صداقت ( باهمسرتان به طور کامل صادق و روراست باشید) ✨💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖✨ 🆔 @emamzaman