این آهنگیه که علیرضا قربانی برای سالگرد فوتِ همسرش خونده! جدای از متن و آهنگِ قشنگش ، عاشق اسمش شدم: [ یازده ماه و بیست‌ونه‌ روز و چند‌هزار ساعت]

شیمی آلی رو که می‌خوندیم ، سر مبحثِ تجزیهٔ استرها ، دبیرمون گفت استرها از نقطه ضعف‌اشون تجزیه میشن.( از همون‌جایی که اسید و الکل پیوند دادن و استر رو بوجود آوردن!) همون موقع به این فکر کردم که چقدر این موقعیت شبیه به زندگی واقعیِ ماست و این جمله رو نوشتم:[ نقاطِ ضعف ما ، همان نقاطِ اتصال ما هستند. همان نقاطی که ما را پیوند می‌دهند به دوست‌داشتنی‌هایمان!]

سر کلاس خوندمش و دبیرمون گفت:[ خانواده‌ات چقدر با آگاهی اسمت رو انتخاب کردن ، شهرزاد خیلی بهت میاد.] هنوزم به احساسِ اون لحظه‌ام فکر میکنم ، انگار قلبم جای خون ، عسل پمپاژ میکنه.

[از آخرین روزهای فروردین‌ماه]

🍓

[اردیبهشتِ زیبا🌳]

انصاف نباشد که منِ خستهٔ رنجور پروانهٔ او باشم و او شمعِ جماعت:)

نیم‌ساعت فیلم گرفتم تا اینو درست کنم ، با کلی ذوق اومدم غروب رو ببینم فهمیدم گوشیم اذان داده فیلم قطع شده![🌚]