یا حَضرَتِ حَق...
میگفت من یڪ چیزی فهمیدهام!
خـدا، شــهادت را همیشه به آدمهایے
داده که در کار، سختڪوش بوده اند...
#شــهـــید
#شـــهـــیدانهــ
#شهیدمحمودرضابیضائے
#شہیدزاده
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق
💌 هر چه میخواهد دل تنگت بگو ...
✓•°|پِیٰامِمَعْنَوی|°•✓
✓•°|اُسْتٰادْپَنٰاهٓیٰانْ|°•✓
#ڪݪاماسٺاد
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
اِࢪیحا(:
یاحَضرَت ِحَق... 🌈✨😍🌱 چآݪۺ ڋڔ ږآهـ اڛټ... #چاݪۺ #ادمینــنویســ #شہیدزادہ @Shahidzadeh
یا حضرَت ِ حَق...
و امّا چاݪش 🌈:)
قضیہ از این قرارهـ ڪہ شݦا ݪطف مۍڪنیݩ دۅسٺاٺۅݩ رۅ دعۅٺ مۍڪنیݧ بہ ڪاناݪ ما ـۅ ازشۅݩ مۍخوایݩ ڪہ بہ ڪاناݪ بیاڹ ـۅ وقتـے ڪہ اومدݩ براے شما اسڪریݩشاٺ بگیرن و شما بہ آیدے زیر مۍفرسٺیݩ👇
@ghasemi_5 ^^ ✨🌱
بہ عزیزے ڪہ ۱۰ نفر رو عضو ڪنہ، یڪ بستہ ۱۰ تایی والپیپر
بہ دوسٺـے ڪہ ۱۵ نفر رو عضو ڪنہ، یڪ بستہ ۱۵ تایی والپیپر
و مہربونـے ڪہ ۲۰ نفر رو عضو ڪنہ، یڪ بستہ ۲۰ تایی والپیپر + عڪس هاے قشنگی ڪہ بخواد (دختر باشه یا پسر) تعلق مۍگیرهـ😍
منتظریم😌
#چاݪۺ
#ادمینــنویســ
#شہیدزادہ
@shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
هَر،روزسر ِنمازتکرارمیکنم :
_ خدایا مَن بِهِت اِعتِقاد دارَم!😇
#بهت_معتَقِدَم!
#خدای_من!
#گاهی_ادمین!
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
خدایا🤲🏻
ممنونم ازت !🙏🏻که نماز 📿 مختص ِ بنده های ِ خوبت نیست!💌
من ِ بد ِ بد 😣 رو هم راه دادی!🙃سر ِ سجاده!💚
#ممنونتم!
#مهربونم!
#گاهی_ادمین!
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یا حَضرَتِ حَق...
دلـم یہ رفیق میخواد 😍
از اون خــدایـے هـا...✨
ڪہ ڪنارش
نہ قیافہ و تیپت مهم باشہ
نہ پولـت و مدرکت...
فقط حواسش بہ دلـت باشہ
ڪہ یہ وقت بوی غیر خدا نگیره♥️
#رِفـــــیٓـق_هَـمـیشِــگـــیٓ
#شہیدزاده
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
#رنج_مقدس
#قسمت_شصت_و_ششم
- به جان خودم گوشی دست سعيده، من حرف می زنم.
- سعيد! يعنی سربه زير بودنِ تو دقيقاً عين های و هوی مسعوده.
صدای خنده
مسعود می آيد و سعيد که می گويد:
- يه خبر خوب برات دارم. دوتا از دوستام پارچه دادن براشون لباس بدوزی.
يک لحظه مکث می کنم تا دقيقاً حرف مسعود را بفهمم...
- دوستات؟
- آره ديگه. کار دست شما رو ديدن، پسنديدن و مشتری شدن.
ناله می کنم:
- مسعود من برای دوستای تو لباس بدوزم؟ ای خدا وقتی عقل رو قسمت می کردی اينا کجا بودن؟
حرصی می شوم و گوشی را قطع می کنم. پدر می پرسد:
- دسته گل به آب دادن؟
اين آرامش پدر ديوانه ام می کند. دستم را دو طرف صندلی می گذارم. سرم را جلو می برم...
- چه جور دسته گلی هم. من با اينا چه کار کنم؟
- خيلی حرص نخور. کمکشون بده درستش کنند. حرفيه که زدن.
گوشی ام زنگ می خورد، جواب نمی دهم... صدای گوشی مادر با خنده اش همراه می شود:
گوشی را از دست مادر می گيرم و وصل می کنم:
- اصلاً ببينم شما دو تا اونجا دارين چه کار می کنين؟
- ياد نگرفتی گوشی کسی رو برنداری؟ وقتی ادب رو تقسيم می کردن، تو کجا بودی؟
سعيد حرفی به مسعود می زند و گوشی را می گيرد:
- ببين ليلاجان! يه دقيقه صبر کن من توضيح بدم اين مسعود نمی تونه. اول اينکه عقل که تقسيم می شد به من هفتاد رسيد، اين مسعود هم سی تا رو زوری براش گرفتم. خيالت راحت باشه داره، حالا کم و زياد... آآآخخخخ... دوم اينکه ما لباسا رو با هم پوشيديم. يکی از بچه ها پرسيد چه خوشرنگه؟ از کجا خريدين؟ گفتيم پارچه شو از فلان مغازه شهر. گفت: اِاِ؟ پس خياط خوبی دارين؟ خيلی تميز درآورده.
با ناراحتی می نالم:
- بعد اونا رفتن پارچه خريدن چون شما گفتين خواهرمون می دوزه!
کلاً مسعود همين است. هر کار که می خواهد انجام می دهد؛ وقتی که کار از کار گذشت، چنان مثل بچه های کتک خورده نگاهت می کند و حرف می زند که مجبور می شوی يک چيزی هم دستی تقديمش کنی.
- حالا ليلا جونم! قربونت برم! خودم نوکرتم! آبروم، آبرومو رو چه کار کنم؟ اين قضيه حيثيتيه. باور کن لباسای ما رو که پوشيدند، دقيق اندازه شون بود؛ يعنی اندازه سعيد بود؛ يعنی سعيد...
گوشی را می دهم. مامان هم به مسعود غر می زند. اما پدر چيزی نمی گويد. تا خود خانه درهم و پکر می شوم. فضای خوابگاه و خواهر سعيد و مسعود لباس دوخته. اَه، يعنی اين زبان اگر افسار نداشته باشد، بايد قطعش کرد و الا هست و نيست آدم را بر باد می دهد.
#بہشیرینےڪتاب
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
#رنج_مقدس
#قسمت_شصت_و_هفتم
بحث می رود سر بند و بساط عروسی. قرار شده که خيلی طول نکشد. دارند طرح بنّايی برای طبقه دوم را می دهند. وقتی که می رسيم، می روم توی اتاق تا مبينا را پيدا کنم. پيامکی از بچه ها آمده که قرار پارک گذاشته اند و از من خواسته اند جواب رفتن و نرفتنم را بدهم. بايد فکر کنم که رفتنم فايده دارد يا نه؟ تماسم برقرار می شود و خوشحال می دوم سمت آشپزخانه. صدای «سلام ليلا جان» مبينا سرحالم می آورد. مادر تندتند دستش را خشک می کند و گوشی را می گيرد. عاطفه مادری چه وسعتی دارد. تجربه اش خيلی دلچسب است، حتماً. مادر همان طور که جواب سؤال های پی در پی مبينا را می دهد، می رود سمت پدر و علی. گوشی را به آن ها می دهد. مثل جوجه اردک دنبال آن ها راه می روم تا سر آخر، خودم هم صحبت کنم که تماس قطع می شود. علی چند بار تلاش می کند و فايده ندارد. قبل از اينکه به اتاقم برسم مادر می گويد:
- ليلا اين لباسی رو که برای ريحانه خريديم کادو کن.
لباس را می گذارم جلوی علی، با کادو و چسب.
- برای خانمت خريدن، سوغاتی مشهده. خودت کادو کن. اين قدر کاراتو رو دوش ديگران ننداز.
علی لبخندی می زند. اين روزها خيلی مظلوم تر از قبل است. دلم نمی آيد... می نشينم کنارشان و کادو می کنم. پدر می گويد:
- خواهر دلش به برادر خوشه. هميشه بند برادره. هر چند برعکسش خيلی درست نيست!
علی معترض می گويد:
- بابا اين چه حرفيه؟
و می رود. چشمم مات کادو است. چسب را باز و بسته می کنم. نمی خواهم علی را نگاه کنم. کادو را برمی دارد. خم می شود و آرام می گويد:
- ليلا! تو قُل ديگه مبينا نيستی. تو قُل منی. هيچ کس، هيچ وقت و هيچ جا نبايد بين ما فاصله بندازه. باورم کن. فقط يه مدت صبر کن تا اين زندگی تازه رو پيدا و جمع و جور کنم.
من حرفی نزدم. اما انگار پدر ريشه ای را محکم می کند تا هر بنايی ساخت، ويران نشود.
می روم سمت اتاق علی. می خواهد بخوابد. خُب حتماً توی راه همه اش گل گفتند و گل شنفتند حالا حضرت ملاصدرا خوابش می آيد.
خستگی علی به من ربطی ندارد. بايد جواب درگيری ذهنم را بدهد... می نشينم کنار رخت خوابش و متکا را از زير سرش می کشم. پتو را هم بر می دارم و پرت ميکنم عقب اتاق. نيم خيز می شود و می گويد:
- تو خوبی؟
- نه!
- معلومه.
- تا برام نگی صحرا کفيلی چی شد، نه از اتاقت می رم، نه می ذارم بخوابی.
دوباره صورتش جمع می شود. می نشيند و تکيه به ديوار می دهد.
- ديگه خبر ندارم. می دونم افشين درگير بود. فقط قرار ازدواج و عقدشون رو هم شنيدم. بعد هم من اومدم دانشگاه شريف. خبر ندارم.
- ايميلی، پيامکی.
- ايميلم رو که کلاً گذاشتم کنار. تا پنج شش ماهم گوشی نخريدم. از بچه ها شنيدم عقد کرده اند. توی دانشگاه هم نديدمش.
سؤال زياد دارم. اما صورت آرام علی را به هم ريخته ام. سختی ويران کننده ای را به سلامت گذرانده و آينده زيبايی هديه گرفته است. اين يک قرار است بين خالق و مخلوق.
#بہشیرینےڪتاب
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
[..🤗..]
ما ڪاخ ݩداریݦ ڪہ هـی فڂر فروشیـݦ
امۅاݪ ݩداریݦ ڪہ بر فقر بپـوشیݦ
داریݦ ڱراݩمایـہ ٺریݩ ثرۅٺ عاݪݦ
چݩد دۅسٺ ڪہ آݩ را بہ جہاݩـے نفروشیݦ
#بہوقٺشـعـر
#رِفـــــیٓـق_هَـمـیشِــگـــیٓ
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یا حَضرَتِ حَق...
آنقدر عاشقانه برای خدا زندگی کنیم
که خدا هم عاشقانه بگوید
#وَ_اصْطَنَعْتُكَ_لِنَفْسِی
تو را برای خودم ساختهام ...
#جرعہاےمناجاٺ
#شہیدزاده
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
..♥️✨❤️✨♥️..
قصتنا كانت قصة حب ملحمية
.
.
عاشقی ما قصه یک عشق رؤیایی بود...
#عربے
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
أیُّھاالنـّٰاسْ بِخٰوآهیٖدڪِہآقٰابِࢪسَد••• ﹙:🌱
#بیوےجذاب
#بیودزدی😉
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
•••
«إلَهۍبِعِلْمِڪَبِۍارْفَقْبِۍ»
بـا آگاهۍاتـــــ از حالِ من بـا من مدارا ڪن....
-----------------------------------------------
#منـاجاتامامسجادعݪیہاݪسلام🌱
#جرعہاےمناجاٺ
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
کاری که عينک افتابی با قيافه پسرا ميکنه ! 😎
يه کيلو مواد ارايشی با صورت دخترا نمی کنه 😐
لامصب عينک افتابي رو ک بر ميدارن کاخ ارزوهات تبديل ميشه به يه همکف چهل متری !!! 😆😁😂
#طنز_حلال
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یا حَضرَتِ حَق...
|ـــــ🦋🌈💦ـــــ|
آدم هر ڪارے از دستش بر میاد باید درحد توانش براے بندگاݩ خدا انجام بدهد،ڪه بنا به فرموده امام ڪاظم(ع) اگر چنیݩ نڪنیم هیچ عملے ازماپذیرفته نمیشود...
|ــــــ🦋🌈💦ـــــ|
#شــهـــید
#شـــهـــیدانهــ
#شهیدابراهیمهادی
#شہیدزاده
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
💌 خدایا! در همین دنیا به حسابم برس!
✓•°|پِیٰامِمَعْنَوی|°•✓
✓•°|اُسْتٰادْپَنٰاهٓیٰانْ|°•✓
#ڪݪاماسٺاد
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
خدا
از یکی👤خوشِش بیاد 🙃
...|می کَشَتِش!|...❣️
#میکشی_منو؟!🤲🏻
#گاهی_ادمین!
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
من |غَلَط| میکُنَم😞 نماز 📿نخونم!
حَق ندارم 😶نماز📿نخونم!
بگو ... بازم بگو!
بِزار عُجب ات بریزه!🤭
این جوری در برابر ِ جمال ِ مطلق
بی اراده ِ تر می شی!
...|اینجوری اوج می گیری |...
#خفیف_کن_خودتو!
#لِه_باش!
#درِخونهِ_یِ_خدا!
#پایِ_مکتبِ_استادپناهیان!
#گاهی_ادمین
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
کارای لذت بخش💫
جمعیش بیشتر حال میده!!😍
مثل
کتاب📖 خوندن!!
داریم یه کتاب📚 خوشمزه🍧 رو با همدیگه میخونیم،
تو و رفقات هم دعوتی...😋
نگی نگفتیم...😜
#رنج_مقدس
#نرجس_شکوریان_فرد
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
#رنج_مقدس
#قسمت_شصت_و_هشتم
با بچه ها قرار داشتيم و علی من و ريحانه را رساند به پارک. مادر هم شيرينی پخته بود و همراهمان کرده بود. توی گوشی، عکس هايی را که مبينا برايم فرستاده بود، نشان بچه ها می دادم. يکی از بچه ها گفت:
- واقعاً دستشويی شون شير آب نداره؟
صورت های بچه ها دو حالت داشت: يا از تعجب باز شده بود، يا از تصور آلودگی شان جمع شده بود.
- اين طور که مبينا می گفت فقط دستمال مرطوب استفاده می کنن.
جيغ هم زمان چند نفرشان می رود بالا که:
- ای چندش! کثيف! اه اه حالم بد شد.
ريحانه می پرسد:
- بو نمی دن؟ يعنی منظورم اينه که خب...
از تصويرسازی که ذهنم می کند خنده ام می گيرد.
تصويرسازی ها به بچه ها هم سرايت می کند. «صدسال تنهايی» گابريل گارسيا مارکز را برای بچه ها تعريف می کنم، جيغشان در می آيد. دو سه نفری خوانده اند. باهم صحنه های دستشويی کردن توی باغچه و گل و گوشه خانه، مارمولک خوردن شان، بچه دار شدن شان. آدم کشتن شان، تنهايی هايشان را تعريف می کنيم. حانيه می گويد:
- يعنی هرچی که ما هزار و چهارصد سال پيش ترک کرديم، اينا تا همين دويست سال پيش هنوز داشتن.
پلاستيک ميوه را می کشم طرف خودم. بچه ها دارند نظر می دهند:
کنارم گلبهار و عطيه نشسته اند. بچه ها دارند دوتايی صحبت می کنند.
- داره بی شعور بازی در می آره. نه به اون ظاهرسازيش، نه به اين افکار و اخلاق بدش.
- تو هم داری شلوغش ميکنی.
- اه ببين چه جوری پيام داده.
مشغول خواندن پيام ها که می شوند، دوباره می توانم حرف های بچه ها را بشنوم که هنوز دارند درباره داشته نداشته آن ها بحث می کنند. ياد کتاب های ارنست همينگوی می افتم. آخر داستان ها همه اش به هيچ می رسند؛ يعنی مبارزه ای که منفعتی ندارد.
عطيه می گويد:
- بچه ها رمان «دزيره» معشوقة ناپلئون رو می خوندم، تاريخ همين يکی دو قرن اخيره. سالی يکی دو بار بيشتر حموم نمی رفتن.
ريحانه گوشی ام را خاموش می کند و می گذارد توی کيفم و می گويد:
- ولی خيلی عجيبه ها اينکه اين قدر توی داشته ها و دانسته های درست از ما عقب بودن.
گلبهار می گويد:
- خودش هم خيلی مغروره. همه چيز رو برای خودش می خواد. مگه من ماشينم که مالکم باشه؟
سعی می کنم حواسم را از گلبهار دور کنم. می گويم:
- ما هم اگر جنگ خارجی، تفرقه، تحريم، ترور، تهاجم فرهنگی سرمون هوار نمی شد از طرف همين کشورهای بی دستشويی حالا جلوتر بوديم. تازه خودشون می گن اگه تو کشوری انقلاب بشه، پنجاه سال زمان می بره تا اون کشور سرپا شه. اگه جنگی بشه، بايد بيست و پنج سال تلاش کنه تا برگرده به وضعيت درست. ما هر دو تاشو داشتيم، بازم خودشون توی آمارشون ما رو از نظر علمی جزو ده کشور اول نام می برن. برين تو اينترنت بزنيد دستاوردهای ايران.
سارا که هميشه معترض است ميگويد:
- ليلا اينا راسته؟ يعنی دروغ نيس؟ شبکه های ماهواره ای که می گن ايران که از پيشرفت هاش تعريف می کنه دروغ می گه. همش تو سر ما می زنن. مسخره مون می کنن.
گلبهار به عطيه می گويد:
- اونم همين طوره. مدام تو سرم می زنه. مسخره ام می کنه. هر کاری که من می کنم اما و اگر و چرا می آره. کارای خودشو بزرگ و درست می دونه. جديداً دروغ هم می گه.
- يکي عين خودت. چرا ناراحت می شی؟
- الآن تو طرفدار منی يا اون؟
#بہشیرینےڪتاب
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
#رنج_مقدس
#قسمت_شصت_و_نهم
عطيه سکوت می کند، چون دارد تکه پرتقالی را که دستش داده ام، می خورد.
سارا رو می کند به من و می گويد:
- آره راست می گه. آدم حس می کنه چه قدر عقب هستيم. اونا چه قدر توی آسايش و رفاه هستن و احساس خوشبختی می کنن. همش آرزومه با يکی ازدواج کنم بزنم از ايران برم.
- می گم سارا جون وقت داری؟ يه برنامه دوست داشتنی برات دارم.
- وای جذاب باشه، رمانتيک باشد. صد ساعت هم وقت دارم.
- می گم پس برو يه رمان جذاب آمريکايی هست بخون.
- واقعاً؟ من عاشق ادبيات آمريکام.
سميه می پرسد:
- اسمشو بگو شايد خونده باشيم.
- آخرين پدرخوانده.
- حالا خلاصشو بگو تا بخريم.
- مال يه نويسنده آمريکاييه و خيلی ريز و جزئی نوشته.
سارا می پرد وسط حرفم:
- من عاشق جزئياتم هميشه.
صدای خنده بچه ها بلند می شود و عطيه يک خفه شو بی شعور حواله اش می کند.
- بعدش هم داستان تو قالب يک خانواده که چند تا پسر همه چيز تموم داره شروع می شه، اينا ثروت و قدرت براشون حرف اول رو می زنه. برای نگهداری خودشون از خريدن سناتور، کارمند اداره پليس و رشوه دادن، تا مثل آب خوردن آدم کشتن ابايی ندارند. کل قمار امريکا دستشونه و يک بساط عجيبی راه انداختند. هاليوود رو هم با سياستشون نشون می ده.
- اين فقط به درد استعداد خاص سارا می خوره.
همه می خندند. عطيه می گويد:
- بابا هيچ جای دنيا خبر جديدی نيست. فقط بس که از خودشون تعريف می کنند و ما خودمون مدام تو سر خودمون می زنيم فکر می کنيم اون جاها چه خبره؟ يه وسيله می خوای بخری می گن ايرانی نخر، خارجيش بهتره. الآن که ديگه می خوای بری بميری هم می گن مثل کابوی شجاع بمير.
ريحانه می گويد:
- شما تا به حال جنس خارجی نداشتين که خراب بشه؟
بچه ها می گويند:
- چرا داشتيم.
مثال ها سرازير می شود... نااميدی کلمه نيست. يک درد وحشتناک است. يک حالت روانی که اگر شديد بشود روح را به تنگنا و نابودی می کشاند. تا کنون شايد بارها شده بود که ناراحت شده بودم. اين قدر که ساعت ها نتوانم کار مفيدی انجام بدهم. حوصله ام پر کشيده بود و رفته بود روی شاخه درخت بی ثمر نشسته بود. اينجا با اين بحث و افکار بچه ها، دوباره اين حس به سراغم می آيد.
گلبهار می گويد:
- اولش خيلی عشق و عاشقی بود، حالا پشت و رو شده...
عطيه می گويد:
- خودت خرابش کردی، حداقل خرابترش نکن.
- خب چه کار کنيم؟
ريحانه می گويد:
- مردم ژاپن اگه جنسی توليد خودشون نباشه، اين قدر سراغ خارجی اون جنس نمی رن تا توليد کنن.
- مشکلمون همين بی عقلی مونه ديگه...
علی زنگ می زند. با بچه ها خداحافظی می کنم. احساس بدی پيدا کرده ام. بروم با فردوسی مذاکره کنم، يک توليد شاهنامه جديد داشته باشد برای خودباوری ايرانی ها. بد، خود را باخته اند. بايد تمام رستم و اسفنديار و ايل و تبار سپاه را بياورد وسط تا بتواند افکار مردم را بازسازی کند.
#بہشیرینےڪتاب
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
🌈✨🌱
عارفی به شاگردانش گفت:
بر سر دنیاکلاه بگذارید..!
پرسیدند : چگونه؟
فرمود: نان دنیا را بخورید
ولی برای آخرت کار کنید....!
#سردنیاکلاهـگذاشتنچهکیفیمیده😍
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
:)
خاطراتِ تو چون خون ،
در رگهاے من جاری است !
✨🌱
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh
یاحَضرَت ِحَق...
••🍭قَسݦ ݕہ شُڪۅفِہ خَـندٵڹِ آݪݕٵݪۅ زِڹدِڱے زێبٵسٺـ🍒🌿••
#بیوےجذاب
#بیودزدی😉
#شہیدزادہ
@Shahidzadeh