عشق‌بازی خادم باصفا و ارزشمند، 

حاج عباس آقای نجفی

 با نخل و فضای ناب روز عاشورا، حکایتی است از ارادت خالصانه و عشقی بی‌ریا که حتی سختی بیماری و نشستن بر ویلچر هم نتوانست آن را کم‌رنگ کند.

نخل برای او فقط یک سازه‌ی چوبی نبود؛ بلکه نمادی بود از تابوت ارباب بی‌کفن، و او تمام عمرش را وقف زنده نگه داشتن آن فضا کرده بود. حتی در بستر بیماری، با ویلچر خود را به جمع می‌رساند، با نگاهی که هزاران جمله از عشق و دلدادگی است.

مردم می‌دانستند که این حضور، فقط یک شرکت ساده در مراسم نبود؛ بلکه پیمانی بود میان خادم و مخدوم. حاج عباس آقا نشان داد که حتی اگر پاها نای رفتن نداشته باشند، دل اگر حسینی باشد، راه را می‌یابد.

باشد که سایه‌سار وجود ایشان همچنان در این مسیر نورانی باقی بماند و نمونه‌ای از عشق و وفاداری واقعی به اهل بیت (ع) باشد.
سلامتی و بهبودی حاج عباس آقای نجفی را از صمیم قلب خواستاریم و برایشان دعای خیر می‌فرستیم.
اللهم اشفِ کل مریض و ارزقهم الصبر و العافية.