🌹👈در این دنیا چنان‌ زندگی و عمل کن که انگار تا ابد زنده ای و برای آخرتت چنان عمل کن که گویا همین فردا میمیری آیا منظور از حدیث «‌اِعْمَلْ لِدُنْيَاكَ كَأَنَّكَ تَعِيشُ أَبَداً – در دنیایت چنان عمل کن که انگار تا ابد زنده‌ای» همین دنیایی است که در آن زندگی می‌کنیم و چه باید کرد؟ قبل از هر چیز به خود عادت دهیم که یک سخن، یک فراز حکیمانه، یک نصیحت عالمانه و در رأس آنها یک آیه یا حدیث را همیشه کامل بخوانیم. چرا که لابد بخش‌های آن علت و معلول یا لازم و ملزوم و کامل کننده یکدیگرند یک دیگرند و با هم کامل می‌شوند. پیام را باید درست و کامل دریافت نموده انتقال داد. کامل حدیث فوق که از لسان مبارک ائمه اطهار (ع) نقل شده و ریشه آن به بیان نورانی حضرت علی (ع) و امام حسن مجتبی بر می‌گردد به شرح ذیل است: «‌اِعْمَلْ لِدُنْيَاكَ كَأَنَّكَ تَعِيشُ أَبَداً وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأَنَّكَ تَمُوتُ غَداً» (مستدرك الوسائل ج1 ص146) ترجمه: برای دنيای خـودت چنان عمل كن که گویا در دنيا تا ابد زندگی می‌کنی؛ و برای آخـرت خـودت چنان عمل كن که گویا همین فردا می‌میری بدیهی است وقتی می‌فرماید «‌اِعْمَلْ لِدُنْيَاكَ»، منظور همین زندگی دنیوی است و وقتی می‌فرماید «‌اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ‌«، منظور زندگی اخروی می‌باشد. این جمله کوتاه معارف ژرفی را تعلیم می‌دهد و از جمله آنها جلوگیری از افراط و تفریط در میان مؤمنین و مسلمین می‌باشد. برخی چنان در دنیا و مظاهرش غرق می‌شوند که گویا مرگ و آخرت را به کلّی فراموش کرده‌اند و برخی دیگر به نام دین، ایمان، اسلام و به بهانه حیات اخروی، تارک الدنیا شده و به نام زهد و تقوا، در جهالت، عقب افتادگی و بیچارگی زندگی کرده و ضمن وهن اسلام و بیزار کردن دیگران از هر چه دین و دینداری است، موجبات فلاکت خود، خانواده، جامعه و نسل های آتی را فراهم می‌آورند. الف – حدیث فوق ضمن آن که بیانگر اهمیت هر دو مرحله حیات در دنیا و آخرت است، متذکر می‌گردد که انسان عاقل برای به هر دو توجه ویژه‌ای دارد؛ تا آنجا که برای دنیایش به گونه‌ای فکر، اندیشه و عمل می‌کند که گویا همیشه در این دنیا خواهد بود. لذا: سریع تسلیم خواسته‌های سطحی و زودگذری که او به را ورطه سقوط می‌کشاند نمی‌گردد – کوتاه بینی نمی‌کند – حرص نمی‌زند – برای یک لذت زودگذر به جسم و روان خود صدمه نمی‌زند – همه‌ی اندوخته خود را برای یک طمع خام به هدر نمی‌دهد – اسراف نمی‌کند – آینده‌نگر است – اهل قناعت است، به فکر روزهایسخت آتی و ضعف در قوا و کاهش احتمالی امکانات است - سعی می‌کند با رشد علمی در شناخت پدیده‌ها [در کشاورزی، صنایع متفاوت، پزشکی و بهداشت و ...] شرایط و ضروریات رفاه توأم با رشد خود را فراهم کند، در تعاملات و تعاون اجتماعی پیشرفته، قانون‌گرا و منضبط باشد ... و خلاصه می‌فهمد که «الدنیا مزرعة الاخرة» این دنیا مزرعه آخرت است و هر چه اینجا کشت، آنجا درو می‌کند و می‌فهمد که «لا معاشَ لَه، لا مَعادَ لَه»، کسی که در دنیا زندگی درست و سالمی نداشته باشد، معاد (بازگشت) درست و سالم و زندگی راحت و با سعادتی در آخرت نیز نخواهد داشت. ب – اما این نگاه به دنیا و زندگی دنیوی، او را دنیاگرا و سخیف نمی‌کند، چرا که نگاهش به آخرت نیز به گونه‌ایست که گویا همین فردا می‌میرد و از این عالم به عوالم دیگر منتقل می‌گردد. این نگاه و باور سبب می‌گردد که اولاً او موحد شود و مراقب باشد که به انواع شرک آشکار و خفی دچار نگردد و دنیا و مظاهر فانی‌اش برای او بت و إله نگردند و ثانیاً دنیا را با تمامی مظاهر و ضروریاتش، یک سفر ببیند. سفری که باید آن را به سلامت طی کند تا سالم و برخوردار از مایحتاج لازم، به عوالم دیگر [برزخ و قیامت] وارد شود. کسی که برای آخرت چنان زندگی می‌کند که گویا همین فردا می‌میرد، قبل از آن که مرگش فرا برسد، خود را از تعلقات دنیوی خلاص می‌کند. چنان چه فرمود: «موتوا قبل ان تموتوا»، یعنی: «بمیرانید خود را، قبل از آن که بمیرانند شما را». یعنی قبل از آن که کلیه تعلقات شما را قطع کنند، خودتان این تعلقات را قطع کنید و به جز الله متعلق و بنده‌ی دیگری نگردید. چنین مرمنی ممکن است همه چیز داشته باشد، اما به هیچ یک به عنوان «هدف» نگاه نمی‌کند و هر چیزی را وسیله‌ای می‌بیند که اگر درست استفاده کند، سبب کمالش می‌گردد و اگر درست و در راه رسیدن به هدف نهایی استفاده نکند، موجب سقوط و هبوطش خواهد شد. کسی که گمان کند شاید همین فردا بمیرد، خود را آماده‌ی ملاقات معشوق می‌کند، بار خود را در این دنیا متناسب با سفری طولانی در برزخ و حیاتی ابدی در آخرت می‌بندد. لذا به جای آن که «خسر الدنیا و الاخرة» گردد، از بهترین‌های دنیا و بهترین‌های آخرت بهره مند می‌شود. مؤمن کامل کسی است که هم برای دنیایش نیکویی و بهترین‌ها را بخواهد و هم برای آخرتش: «وِ مِنْهُم مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ@e

💠اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج💠 🌺☘🌺 روانشناسى مؤمن وَ قَالَ علی [عليه السلام] فِى صِفَةِ الْمُؤْمِنِ الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِى وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِى قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَيْ‏ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْ‏ءٍ نَفْساً يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ طَوِيلٌ غَمُّهُ بَعِيدٌ هَمُّهُ كَثِيرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ شَكُورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ ضَنِينٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِيقَةِ لَيِّنُ الْعَرِيكَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ . و درود خدا بر او ، فرمود: (در توصيف مؤمن فرمود) شادى مؤمن در چهرة او ، و اندوه وى در دلش پنهان است، سينه اش از هر چيزى فراخ تر ، و نفس او از هر چيزى خوارتر است. برترى جويى را زشت ، و رياكارى را دشمن مى شمارد، اندوه او طولانى ، و همت او بلند است، سكوتش فراوان ، و وقت او با كار گرفته است، شكر گزار و شكيبا و ژرف انديش است. از كسى در خواست ندارد و نرم خو و فروتن است، نفس او از سنگ خارا سخت تر اما در ديندارى از بنده خوارتر است. خلاصه ای از درس فرد با ایمان ژرف اندیش است کم توقع است 🌹🌷🌹🌷🌹🌷🌹 @eslam20

#سوره‌ی_قدر «سوره قدر» یا «انا انزلنا» نود و هفتمین سوره قرآن و از سوره‌های مکی است. این سوره در جزء ۳۰ است و ۵ آیه دارد. نام سوره قدر از اولین آیه آن گرفته شده، که به نزول قرآن در شب قدر اشاره دارد. سوره قدر، بیان می‌کند که قرآن در شب قدر نازل شده است و در سوره بقره (آیه ۱۸۲) ماه رمضان را ماه نزول قرآن تعیین می‌کند و سوره دخان (آیه ۱) نیز بیان می‌کند که قرآن در یک شب مبارک نازل شده است. بنابراین، قرآن در شب قدر (یکی از شب‌های فرد دهه آخر ماه رمضان) نازل شده است. همچنین سوره قدر از عظمت، فضیلت و برکات شب قدر که سرنوشت‌ساز است و شب نزول فرشتگان رحمت و رقم زدن سرنوشت انسان‌ها است، سخن می‌گوید.@eslam20

"لَیلَةُ القَدرِ" دقت کن! "لیل"، شب است. "لیله" هم شب است. اما در جهانِ سالکان، معنایِ وجودی این دو یکسان نیست. چه "لیل"، مذکر است و "لیله" مؤنث. و تمام داستان از همینجا آغاز می شود. در سوره ی قدر، "لیله" را بکار می بَرَد. مؤنث را. و این شبی است که آبستن حوادث شگرف است. چه تمام اتفاقات در وجود او می افتد. در "لیل"، که مذکر است، داستان، پوشندگی است. به تاریکی رفتن است، "وَ اللَّیلِ اِذا یَغشَی" ( قسم به شب آنگاه که می پوشاند). اما در "لیله"، داستان نزول نور است، حکایت حیات و بالندگی است. در "لیل"، سکون و به خواب رفتن است، در "لیله"، بیداری و احیاء است. و این "لیله" است که از هزار ماه بهتر است، چرا که "قدر"، مضاف الیه او شده است. از این منظر، "لیله" اشاره به نیروی مؤنث کل است. آن نفس پاکِ پذیرا. همانکه قدرت پرورش دهندگی را به وفور در خود دارد. همان وجودی که مهبط ملائکه و روح است. وجودی که "کل امر"، در جهان او به وقوع می پیوندد و انسان های کامل از وجود اوست که به منصه ظهور می رسند. "لیله" اشاره به وجه هستی ساز وجود است، هر شبی نیست. نمی تواند باشد، زیرا یکی است، فرد است. "لیله"، تسلیم محض است. جز این باشد، نزولی در کار نیست. خیر و برکت کجا فرود آیند؟! ای دوست، وجودت را با تسلیم محض، برای نزول بهترین ها آماده کن. در این چند روز باقیمانده، با مراقبه ای جانانه بیدار باش. اَحیاء را اِحیاء کن. شب زندگان را دریاب. و بدان آنچه در عالَم کبیر اتفاق افتد، در عالَم صغیر نیز که تو باشی، اتفاق خواهد افتاد. "لیله" خود را آماده کن و امسال از او خواستش را بخواه. دست از خواست خود بر دار، تا او هر آنچه که خود صلاح می داند بر تو فرود آرد. جز صلاحش چیزی مخواه. در دعاهایت دستور نده، چون گذشته آرزوهایت را لیست نکن. بلکه تمام وجودت را تسلیم وار در اختیارش بگذار. یکبار هم که شده حرف گوش کن و در برابرش یک پذیرش تام باش. چون "لیله" باش، آرام و پذیرا. و نترس، زیرا آن، "سلام" است تا طلوع سپیده دم. و هشیار باش وقتی قرآن می فرماید که؛ خداوند بین آدمی و قلبش است، وقتی می فرماید؛ "اِنَّ مَعِیَ رَبّی"، پس دریاب که این عظمت ها از کجا به کجا نازل می شود و مرکزش کجاست. قدر این لیله ات را بدان. @eslam20

🔹🔶🔹🔶🔹🔶 🔶 #قطره_از_دریا امیر المومنین علی علیه السلام قرآن مهجور 🔰 مرحوم #ثقة_الاسلام_کلینی قدس سره در " کتاب شریف #الکافی " روایت میکند که امیر المومنین علی علیه السلام در قسمتی از خطبه خود مشهور به #خطبه_وسیله که هفت روز پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله ایراد نمودند، فرموده اند: 🔺 فَأَنَا #الذِّكْرُ الَّذِي عَنْهُ ضَلَّ، وَ #السَّبِيلُ الَّذِي عَنْهُ مَالَ، وَ #الْإِيمَانُ الَّذِي بِهِ كَفَرَ، وَ #الْقُرْآنُ_الَّذِي_إِيَّاهُ_هَجَرَ، وَ #الدِّينُ الَّذِي بِهِ كَذَّبَ. 🔻من همان ذکرم که از آن گمراه شدند؛ و راهی هستم که از آن منحرف شدند؛ و ایمانی هستم که به آن کافر گردیدند؛ و قرآنی هستم که #مهجور و متروک ماند؛ و دینی هستم که مورد تکذیب واقع شد. 📚 الکافی، جلد ۸، صفحه ۲۸، چاپ دار کتب الاسلامیة ⚠️ #پی_نوشت: وَ قٰالَ الرَّسُولُ يٰا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هٰذَا الْقُرْآنَ #مَهْجُوراً. در روز قیامت، پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله به محضر خدای تعالی از امت اسلام شکایت می‌کنند که: پروردگارا! قوم من اين قرآن را رها كردند. سوره فرقان، آیه ۳۰ @eslam20 ╭─═ঊঈ علے ঊঈ═─╮

🔸 امام #حسن عليه السلام : إنَّ اللّه َ جَعَلَ شَهرَ رَمضانَ مِضمارا لِخَلقِهِ فَيستَبِقونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلى مَرضاتِهِ ؛ 🔸 خداوند #ماه_مضان را ميدان مسابقه اى براى مخلوقات خود قرار داده 🔸تا با طاعتش براى خشنودى او از يكديگر پيشى گيرند . 📗تحف العقول ، صفحه 236 ═══✼🍃🌹🍃✼═@eslam20

علامه جوادی آملی (حفظه الله تعالی): روز قدر،مثل شب قدر،باارزش است@eslam20

💢حضرت آیت‌الله بهجت : 🔸خدا می‌داند قرآن برای اهل ایمان مخصوصاً اگر اهل علم باشند چه معجزه‌ها و کراماتی دارد و چه چیزهایی از آن خواهند دید! برنامه‌ی قرآن آخرین برنامه‌ی انسان‌سازی است که در اختیار ما گذاشته شده است، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم. 📚 در محضر بهجت، ج١، ص۵۵ 🔺@eslam20

♻️ شهدا و قرآن : تقی آن چنان با قرآن مأنوس بود که انسان فکر می کرد به راستی قرآن با وجود او عجین شده است. همیشه با خود قرآن کوچکی به همراه داشت. در کوتاه ترین فرصتی که پیدا می کرد، قرآن را از جیب خود بیرون می آورد و غرق در تلاوت آن می شد و کاری هم به محیط و رخدادهای اطراف خود نداشت. 🌷شهید تقی نوری🌷@eslam20 منبع: کتاب سیرت شهیدان، صفحه:38