▪️ثواب خواندن و شنیدن مرثیه بر سیدالشهداء عَنْ أَبِي هَارُونَ اَلْمَكْفُوفِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : يَا أَبَا هَارُونَ أَنْشِدْنِي فِي اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ فَبَكَى فَقَالَ أَنْشِدْنِي كَمَا تُنْشِدُونَ يَعْنِي بِالرَّقَّةِ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ اُمْرُرْ عَلَى جَدَثِ اَلْحُسَيْنِ فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ اَلزَّكِيَّةِ - قَالَ فَبَكَى ثُمَّ قَالَ زِدْنِي قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ اَلْقَصِيدَةَ اَلْأُخْرَى قَالَ فَبَكَى وَ سَمِعْتُ اَلْبُكَاءَ مِنْ خَلْفِ اَلسِّتْرِ - قَالَ فَلَمَّا فَرَغْتُ قَالَ لِي يَا بَا هَارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِي اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى عَشْراً كُتِبَتْ لَهُ اَلْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِي اَلْحُسَيْنِ شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى خَمْسَةً كُتِبَتْ لَهُ اَلْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِي اَلْحُسَيْنِ شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى وَاحِداً كُتِبَتْ لَهُمَا اَلْجَنَّةُ وَ مَنْ ذُكِرَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ] مِنَ اَلدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اَللَّهِ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ اَلْجَنَّةِ . از ابى هارون مكفوف نقل كرده كه وى گفت: حضرت ابو عبد اللّٰه عليه السّلام فرمودند: اى ابا هارون آيا شعرى در مصيبت امام حسين عليه السّلام برايم مى‌خوانى‌؟ ابا هارون مى‌گويد: پس براى آن حضرت شعرى خواندم و آن جناب گريست. سپس فرمودند: همان طورى كه پيش خود شعر و مرثيه مى‌خوانيد برايم بخوان يعنى با رقّت و لطافت، ابا هارون مى‌گويد: پس اين بيت را براى آن جناب با رقّت و لطافت خواندم: "امرر على جدث الحسين # فقل لاعظمه الزّكية" يعنى: گذر كن بر قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام، پس به استخوانهاى پاك و مطهّرش بگو. ابا هارون مى‌گويد: امام عليه السّلام گريست، سپس فرمود: بيشتر برايم بخوان. پس قصيده ديگر براى حضرتش خواندم. ابا هارون مى‌گويد: امام عليه السّلام گريستند و صداى گريه اهل منزل را از پشت پرده شنيدم. سپس ابا هارون مى‌گويد: وقتى از خواندن فارغ شدم حضرت به من فرمودند: اى ابا هارون كسى كه در مرثيه حسين بن على عليهما السّلام شعرى خوانده و خود گريه كرده و ده نفر ديگر را بگرياند بهشت بر ايشان واجب مى‌گردد. و كسى كه در مرثيه حسين عليه السّلام شعرى خوانده و خود گريه كرده و يك نفر ديگر را بگرياند بهشت براى هر دو واجب مى‌شود. و كسى امام حسين را نزدش ياد كنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشك بيايد ثواب و اجر او بر خداست و خداوند براى وى به كمتر از بهشت اجر و ثواب نمى‌دهد. https://eitaa.com/eslam20

▪️حالت امام کاظم علیه السلام زمانی که محرم شروع میشد كانَ أبي عليه‏السلام إذا دَخَلَ شَهرُ الُمحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكا، وكانَتِ الكَآبَهُ تَغلِبُ علَيهِ حَتّى تَمضِيَ عَشرَةُ أيّامٍ، فإذا كانَ يَومُ العاشِرِ كانَ ذلكَ اليَومُ يَومَ مُصيبَتِهِ وحُزنِهِ وبُكائهِ، و يَقولُ: هُوَ اليَومُ الَّذي قُتِلَ فيهِ الحُسَينُ. امام رضا علیه السلام فرمودند: چون ماه محرّم مى‏‌رسيد كسى پدرم (امام کاظم) را خندان نمى‌‏ديد. غم و اندوه بر او چيره بود تا آن كه ده روز مى‏‌گذشت، روز دهم (عاشورا) روز سوگوارى و اندوه و گريه او بود و مى‏‌فرمود: عاشورا، روزى است كه حسين عليه‌‏السلام در آن كشته شد. 📚:الأمالي( للصدوق) ص ١٢٨ https://eitaa.com/eslam20

▪️ نفس های عزادار... عن عیسی بن أبی منصور: سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّهِ(ع) یقولُ: نَفَسُ المَهمومِ لَنا المُغتَمِّ لِظُلمِنا تَسبیحٌ، وهَمُّهُ لِأَمرِنا عِبادَةٌ، وکتمانُهُ لِسِرِّنا جِهادٌ فی سَبیلِ اللّهِ. عیسی بن ابی منصور گوید از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: «نفَس فرد غمگین، که به خاطر ستم بر ما، غصّه دار است، تسبیح است و اندوهش برای کار ما، عبادت به شمار می رود و نگه داشتن راز ما، جهاد در راه خداست». 📚الکافی ج۲ ص ۲۲۶ https://eitaa.com/eslam20

▪️جایگاه تهمت حضرت علی علیه السلام: مَن وَضعَ نَفسَهُ مَواضِعَ التُّهمَهِ فلا یَلومَنَّ مَن أساءَ بهِ الظَّنَّ هرکس خود را درجایگاه های تهمت قراردهد، نبایدکسی راکه به او گمانِ بد می برد سرزنش کند. 📚نهج‌البلاغه، حکمت ۱۵۹ ‌‌ https://eitaa.com/eslam20