علامه طباطبایی در تفسیر المیزان: كلمه كنود به معناى كفرانگر است.

اين آیه مانند آيه شريفه‌:  إِنَّ الْإِنْسانَ لَكَفُورٌ  از آنچه در طبع بشر نهفته شده خبر مى‌دهد، و آن اين است كه پيرو هوای نفس و دلداده به لذائذ دنيا است و در نتيجه از شکر پروردگارش در مقابل نعمت‌هايى كه به او ارزانى داشته منقطع مى‌شود. (دیدگاه شیخ طوسی در مجمع‌البیان)

«ابوالفتوح رازی» حدود ۱۵ معنا برای «کنود» نقل کرده است، ولی غالباً شاخ و برگ همان معنای اصلی است که در بالا آورده‌ایم، از جمله این که: ۱- «کَنُود» کسی است که مصائبش را با آب و تاب می‌شمرد، ولی نعمت‌ها را فراموش می‌کند.

۲- «کَنُود» کسی است که نعمت‌های خدا را تنها می‌خورد، و از دیگران منع می‌کند، چنان که در حدیثی از پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌خوانیم: «اَ تَدْرُونَ مَنِ الْکَنُودِ»؟ : آیا می‌دانید کنود کیست»؟! عرض شد: خدا و رسولش آگاه‌تر است. فرمود: «الْکَنُودُ الَّذِی؛ یَاْکُلُ وَحْدَهُ وَ یَمْنَعُ رِفْدَهُ وَ یَضْرِبُ عَبْدَهُ» : کنود کسی است که تنها غذا می‌خورد و از عطا و بخشش به دیگران خودداری می‌کند و بنده زیردستش را می‌زند».

‍سخنرانی کوتاه حضرت آیت‌الله #بهجت (ره): شیطان با شش هزار سال عبادت عاقبتش آن‌طور شد، آیا ما می‌توانیم به خود مغرور شویم؟! به خدا پناه می‌بریم! 📚 در محضر بهجت، ج۱، ص۱۹۶ https://eitaa.com/eslam20

حجت الاسلام غفاري م فرزنداوري ازنگاه قران و روايات ج 1236 https://eitaa.com/eslam20