🔴 سردار شهید محمدرضا زاهدی دیشب حرم امام رضا سلام الله علیه بودند و آقای مروی لحظه خداحافظی انگشتر تبرک حرم رو بهشون هدیه میده و با همان انگشتر به شهادت رسیدند... انفجاری که با انگشتر اینچنین کرده، با پیکر مطهر شهدا چه کرده... لا یوم کیومک یا اباعبدالله 😭

📸 تصاویر کمتر دیده شده از سردار زاهدی در دوران دفاع مقدس ث

📸 تصویری از سردار زاهدی در کنار پدر بزرگوارشان مرحوم آیت‌الله زاهدی در خوزستان 🔹 عکس در روستای کفیشه کنار کارون مقر توپخانه لشکر امام حسین علیه السلام و بعد از عملیات کربلای پنج ثبت شده است.

🎥 نصف‌جهان دیار ماست شهادت افتخار ماست 🔹تجمع مردم اصفهان در گلستان شهدای اصفهان در محکومیت جنایت جدید رژیم صهیونیستی

🎥اجتماع شبانه مردم اصفهان در محکومیت جنایت رژیم صهیونیستی در حمله به بخش کنسولی سفارت ایران در سوریه

شهید زاهدی شب قدر بیست و یکم ماه رمضان در مشهد بوده دیروز تهران و بعدش میرسه سوریه و شهید میشه عجب تقدیری برایش رقم زدند...

⭕نورنیوز رسانه شورای عالی امنیت ملی در توییتر/X: همه چیز برای تأدیب سخت حاکمان شرور اسرائیل آماده است؛ نور نیوز: رژیم صهیونیستی با حمله به کنسولگری ایران در دمشق و به شهادت رساندن مستشاران نظامی کشورمان دست به قمار خطرناکی زد. وجود انگیزه بالای انتقام در ایران و موج محکومیت این اقدام از سوی کشورهای مختلف نشان میدهد که همه چیز برای تادیب سخت حاکمان شرور اسرائیل آماده است.

🎥 حاج محمود کریمی: شهید زاهدی دیشب مشهد بود و شهادتش را از امام رضا علیه‌السلام گرفت و رفت....

🔷 به مناسبت حمله رژیم جنایتکار اسرائیل به ساختمان کنسولگری کشورمان در سوریه ♦️واکاوی یک واقعه پس از گذشت ۴۲ سال! ماجرای جمله معروف «راه قدس از کربلا می گذرد» و همچنین حضور ایرانی ها در سوریه چه بود؟ 🔸در تاریخ ۱۳۶۱/۳/۱۶ اسرائیل به بهانه بیرون راندن سران سازمان آزادی بخش فلسطین از خاک لبنان و دور کردن آنها از مرزهای فلسطین اشغالی، از زمین، دریا و هوا به لبنان حمله کرد. در آن زمان در بین اغلب مسئولان ایرانی روحیه ضدصهیونیستی حاکم بود و آرزوی بسیاری از آنها برای نبرد با این رژیم محقق شده بود و در همان روز اول حمله، سران قوا درباره کمک به فلسطین و لبنان به تبادل نظر پرداختند و نتیجه این شد که وزیر دفاع به منظور ارزیابی اولیه به سوریه اعزام شود (فاطمه هاشمی، کارنامه و خاطرات هاشمی رفسنجانی، ص ۹۷) 🔸با این تصمیم، نهایتاً فردای روز حمله (۱۳۶۱/۳/۱۷) هیاتی مرکب از وزیر دفاع (محمد سلیمی)، فرمانده کل سپاه (محسن رضایی)، فرمانده تدارکات سپاه (محسن رفیق دوست)، فرمانده نیروی زمینی ارتش (شهید صیاد شیرازی) و فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله (احمد متوسلیان) به منظور بررسی چگونگی کمک به مردم لبنان عازم سوریه شدند (محسن رفیق دوست، برای تاریخ می گویم، جلد اول، ص ۲۱۷). 🔸آنها در بدو ورود با رئیس جمهور سوریه جناب حافظ اسد جلسه ای برپا نمودند و پس از آن پادگانی زبدانی دمشق به منظور استقرار نیروهای ایرانی در اختیار آنها قرار گرفت. در آنجا فرماندهان تصمیم گرفتند تا واحدهایی از رزمندگان اسلام را به کمک مردم لبنان اعزام نماید و به این منظور یک گردان از لشکر ۵۸ ذوالفقار ارتش و دو گردان از لشکر ۲۷ محمد رسول الله تهران به آنها پیوست (احمد دهقان، ناگفته های جنگ، خاطرات سپهبد علی صیاد شیرازی، ص ۳۱۷). 🔸اقدامات فرماندهان سپاه مبنی بر اعزام نیروی چریکی از تهران به لبنان با هماهنگی شورای عالی دفاع و بدون اطلاع دقیق امام از جزئیات امر صورت گرفت. محسن رضایی و شهید صیاد شیرازی پس از بازگشت برای ارائه گزارش فعالیت‌های خود خدمت ایشان رفتند که وی خطاب به آنها فرمود: «نیروهایی که بردید آنجا اگر خون از دماغشان بیاید من مسئولیتش را قبول نمی کنم! بگویید سریع برگردند.» (حسین علایی، تاریخ تحلیلی جنگ ایران و عراق، جلد اول، ص ۵۵۱). 🔸این دستور قاطع امام موجب شد تا نیروهای اعزامی ظرف ۴۸ ساعت از کشور سوریه به جبهه های نبرد با دشمن بعثی بازگردند (احمد دهقان، خاطرات شهید صیاد شیرازی، ص ۳۱۷). در این اثنا و بعد از آن بود که سردار احمد متوسلیان و دیگر دیپلمات‌های کشورمان به اسارت نیروهای نیابتی اسرائیل (فالانژها) درآمدند. نکته ای مهم اینکه ظاهراً یک ناهماهنگی‌ جزئی پیش آمده بود و قرار نبود که نیروهای ایرانی با آن شدت در سوریه حضور یابند. یعنی نه اینکه اساساً حضور آنها بدون هماهنگی با امام خمینی (ره) باشد نه، حتی حکم مأموریت حاج احمد متوسلیان که به امضای امام خمینی رسیده بود توسط آیت الله خامنه ای به ایشان تحویل داده شد اما در میزان نیروها و وسعت عمل آنها توجیه دقیقی صورت نگرفته بود که در آن بحبوحه کشتار وحشیانه مردم مظلوم لبنان امری طبیعی بود و سه ماه بعد از این واقعه یکی از بزرگترین جنایات تاریخ بشر رقم خورد و رژیم کودک کش در حدود ۴۰۰۰ نفر از مردم شهرهای صبرا و شتیلا را وحشیانه به شهادت رساند! 🔸با مشخص شدن نظر حضرت امام خمینی، محمد ابراهیم همت در تاریخ ۱۳۶۱/۳/۲۶ به ایران بازگشت و گزارشی از وضعیت سفر خود به لبنان را به رئیس مجلس ارائه کرد و از این تاریخ به بعد مسئولان کشور قویاً بر اولویت مساله جنگ با عراق تأکید نمودند (فاطمه هاشمی، همان، صص ۱۹۳ و ۱۰۵) 🔸پنج روز پس از بازگشت نیروهای ایرانی از سوریه، امام خمینی در دیدار با روحانیون بر ضرورت تمرکز قوای نظامی در مبارزه با دشمن بعثی در آن برهه حساس تأکید نمود و در نهایتاً در تاریخ ۱۳۶۱/۶/۹ در سخنرانی خود فرمودند: «ما را مبتلا کردند به جنگ عراق، توطئه تدارک دیدند که ما برویم سراغ اسرائیل تا عراق تقویت شود، آن وقت عراق و اسرائیل بیایند سراغ ما اما ما این توطئه را فهمیدیم و آقایانی که متصدیان امورند توجه کردند و گفتند راه ما این است که از این راه (عراق) برویم. اگر ما از آن راه رفته بودیم، امروز عراق وضعش با ما غیر از این بود و اسرائیل هم به دنبال او، با ما طور دیگری بود (صحیفه امام، جلد ۱۶، ص ۴۶۱). 🔸البته همان موقع استارت تشکیل حزب الله لبنان از طریق امام خمینی زده شد و سپاهیان بدون مرز اسلام نیز از این طریق به نبرد با رژیم موقت پرداختند. 🔸حال آن روزها گذشته و اتفاقاً راه قدس از کربلا باز شده است. آن روزها اولویت اسلام و کشور مبارزه با رژیم بعث عراق بود و امروز ملت عراق خود در کنار ما با اسرائیل می‌جنگد. منتظر انتقام و تحقق وعده امام خمینی (ع) هستیم. ✍علی جهانبخش، قاضی دادگستری

جنگ صفین است‌، مالک غمزده است‌، علی را در اوج اقتدار، مظلوم می‌بیند. قطره اشکی را که از چشمانش به گونه دویده پاک می‌کند‌. آرام به سوی عمار می‌رود. «‌کاش می‌توانستیم علی‌(ع) را به عصری ببریم که مردم قدرش را بدانند و راه و رسمش را بر صدر بنشانند». عمار به مالک دلداری می‌دهد؛ «‌‌آن روز‌ها که آرزو می‌کنی در راه است. از رسول خدا‌(ص) وصف مردمی را شنیده‌ام که در صلب پدران و رحِم مادران خویشند و چون آن عصر که تو آرزو کرده‌ای فرا رسد، لبیک‌گویان از راه می‌رسند، مردمانی که از «‌من‌» و «‌ما‌» گذشته‌اند. نه در سر سودای سود دارند و نه در دل، غم بود و نبود، دل در گرو اسلام ناب محمدی‌(ص) دارند. علی‌(ع) را امام و مولا و مقتدای خود می‌دانند. آنان سقف تاریک نظام سلطه را می‌شکافند و طرحی نو در می‌اندازند. در آن هنگام که پیش‌روی است و رسول خدا‌(ص) وعده داده است، حرامیان که پایان عمر این دنیایی علی را پایان اسلام می‌دانستند، وحشت‌زده به مقابله با یاران آخرالزمانی علی برمی‌خیزند و به مصداق «الکفر ملهًًْواحده‌» همه یاران خود را فرا می‌خوانند و از هر سو به آنها می‌تازند. بار دیگر جمل و صفین و نهروان به تکرار می‌نشیند اما، این بار نه مانند جمل، ناکثین را توان ایستادن است‌ و نه مانند صفین از نیزه فریب زخم بر‌می‌دارند و نه با فتنه نهروانیان از راه باز می‌مانند. شیطان سراسیمه نعره می‌زند و بر سر لشکریان انس و جن خود فریاد می‌کشد که: چه نشسته‌اید؟! اسلام بار دیگر و بعد از هزار و چهارصد سال حصار تاریخ را شکافته و به میدان آمده است». ... « عصر خمینی» این‌گونه آغاز شده بود. همان عصر که مالک آرزو کرده و عمار مژده داده بود و حضرت روح‌الله در وصف مردم آن عصر فرموده بود؛ «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله(ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمؤمنین(ع) هستند»...  و اما ... آن شب، شبِ قـدر را سحر کرد علـی با شوق وصال‌، ترک سر کرد علـی با زمزمه «‌فُزْتُ وَ رَبِّ الْکعبه‌» از خاک به افلاک سفر کرد علـی