eitaa logo
اصرار
399 دنبال‌کننده
822 عکس
908 ویدیو
4 فایل
به چه زنده ایم؟ آدم ها، جا و زمان ها دگرگون می شوند. خبر آنکه چیزی شروع و چیزی تمام شد. چه باید کرد؟ تن دهیم یا اصرار کنیم؟ چاره چیست؟ مگر آنکه اصرار 📍اصرار در ایتا و تلگرام Esrar3@ 📍اینستاگرام Esrar3.insta@ ✅ برای ارتباط با ما @Esrar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
دبیر کل سازمان ملل متحد: جهان در حال ورود به عصر هرج و مرج است. شورای امنیت عمیقاً دچار اختلاف شده و قادر به رسیدگی به مسائل مهمی مانند جنگ اسرائیل و حماس نیست. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
توی مدرسه‌ای در اردن گفتن لباس قهرمانها رو بپوشید فرداش همه با لباس خبرنگارهای غزه ، مردم غزه و دکتر و گزارشگرهای غزه اومدن و فقط یک نفر لباس اسپایدر من پوشیده بود. توی دنیا امروزی قهرمانها در حال عوض شدن هستند «Elyas» @Esrar3
⚠️ مردی در جستجوی غذا برای کودکانش بعد از اصابت گلوله‌ی تک تیرانداز صهیونیست در خیابان های غزه خودش غذای گربه‌ها شد.‌ [غزه مصیبت بشریت است] @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
غزه فدای مسجد الاقصی محمد (خبرنگار): از اولین شرط‌ها در مذاکره، مسجد الاقصی و توقف تجاوزها به مسجد الاقصی از ناحیه‌ی شهرک نشینان بود. خوشا به حال شما ای اهل غزه. آتش بس بشود یا نشود همین شرافت برای شما بس است که از مسجد الاقصای مبارک دفاع می کنید. برای شما این شرافت بس است که یک جهان مسجد الاقصای مبارک را رها کرد و شما فرزندان‌تان را، خون‌تان را فدای مسجد الاقصی کردید. @Esrar3
اصرار
ثبت کننده‌ی این تصاویر در شرح آن نوشته بود: خان‌یونس در آتش می سوزد و تانک‌ها خیمه ها را محاصره کرده
اینطور نوشتند: جنا قدیح کودک فلسطینی که از گرسنگی مرد. در هر وعده‌ی غذایی که می خورید، اسمش را خیلی خوب به یاد بیاورید. 🧷شیعتی ما أن شربتم عذب ماء فاذکرونی أو سمعتم بغریب أو شهید فاندبونی. شیعیانم! آب گوارا که نوشیدید یا نقل غریب یا شهیدی را شنیدید مرا ندبه کنید. [غزه مصیبت بشریت است] @Esrar3
فاض الحنين - حمزة أبو قينص 2022.mp3
10.97M
انزف دموعاً كالسيول (اشک‌ها مثل سیل از من جاری می شوند) • فاض الحنين_ حمزه ابو قينص @Esrar3
اصرار
غزه فدای مسجد الاقصی محمد (خبرنگار): از اولین شرط‌ها در مذاکره، مسجد الاقصی و توقف تجاوزها به مسج
° 🔻یکی از شروط حماس در مذاکرات توقف تجاوزات و یورش شهرک‌نشینان صهیونیست به مسجد الاقصی و بازگرداندن شرایط مسجدالاقصی به وضعیت قبل از سال ۲۰۰۲ بود. اما چرا قبل از سال ۲۰۰۲ ؟ یورش واقعی و رسمی شهرک نشینان به مسجد الاقصی در سال ۲۰۰۳، سه سال پس از یورش آریل شارون به مسجد و وقوع انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰ آغاز شد، زیرا مسجد قبلاً فقط به روی گردشگران خارجی باز بود و شاهد هجوم گروه‌های سازمان یافته‌ی شهرک نشینان با حمایت نیروهای اشغالگر نبوده است. @Esrar3
اصرار
غزه فدای مسجد الاقصی محمد (خبرنگار): از اولین شرط‌ها در مذاکره، مسجد الاقصی و توقف تجاوزها به مسج
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
محمد الضیف در بخشی از بیانیه‌اش در توضیح چرایی طوفان الاقصی از هتک حرمت به زنانی گفت که در مسجد الاقصی معتکف می شوند. «بارها بانوان نمازگزار فلسطینی را که برای دفاع از مسجدالاقصی در آن اعتکاف کرده بودند، مورد ضرب و شتم قرار دادند و همین رفتار را نیز در قبال سالخوردگان، کودکان و جوانان فلسطینی داشتند و مانع از ورود مردم ما به این مکان مقدس شدند». در قدس زنانی هستند که به آن ها می گویند «مرابطات». «مرابطات» به زنانی گفته می شود که خودشان را وقف مسجد الاقصی می کنند. این تصاویر اهانت به «مرابطات» یکی دو هفته قبل از طوفان الاقصی ست. یکی از اهالی غزه این تصاویر را بازنشر کرد و نوشت: بر غزه واجب بود به ندای خواهران لبیک بگوید. خبر هفت اکتبر که جهانی را مات و مبهوت کرد از همین کوچه‌ پس کوچه‌ها شروع شده. گاهی رد خبرهای عظیم و به ظاهر کوچک و جزئی و ناچیز، بی صدا از کنارمان عبور می کند. گاهی هم در پس همهمه‌ها خبری نیست، که نیست. @Esrar3
اصرار
محمد الضیف در بخشی از بیانیه‌اش در توضیح چرایی طوفان الاقصی از هتک حرمت به زنانی گفت که در مسجد الاق
یکی از مخاطبان درباره‌ی بازنشر خبر اهانت به زنان معتکف مسجد الاقصی پرسیده بود «این اتفاق چه زمانی افتاد؟ چطور است که ما خبردار نشدیم؟» و او پاسخ داد: متاسفانه این مشکل شماست و مشکل کسانی که از طریق آنها پیگیر هستید. موضوع مسجد الاقصی و عقیده، ترند نیست که خبرهایش را فقط در حوادث نشر دهید. جنگ‌ها فقط موشک نیستند. جنگی هم هست به نام بیداری که سربازانش انگشت شمار هستند. @Esrar3
اصرار
محمد الضیف در بخشی از بیانیه‌اش در توضیح چرایی طوفان الاقصی از هتک حرمت به زنانی گفت که در مسجد الاق
° 🔻از زنانی بخوانید که در وصف آن‌ها می گویند «ستون‌های مسجد الاقصی» در سال ۲۰۱۰ مردم قدس تصمیم گرفتند مرحله‌ی جدید و سازماندهی شده ای را برای مقابله با نقشه‌های رژیم اشغالگر در مسجد الاقصی شروع کنند و آن سلاح «رباط» بود. «رباط» یعنی ماندن در مسجد الاقصی و پیوسته حضور داشتن و ترک نکردن آن تا مسجدالاقصی همیشه پر باشد و هیچوقت خالی و تنها نماند. آن‌ها این کار را با هماهنگی و انجام کارهای عادی و روزانه‌ی خود در مسجد انجام می دهند. زنانِ مرابط یا به اصطلاح «مرابطات» قبل از ساعت ۸ صبح در مسجد الاقصی حضور پیدا می کنند.‌ فعالیت های «مرابطات» در مسجد الاقصی گسترده است. بخشی از این کارها عبارت است از مستندسازی مسجد الاقصی و رساندن خبرهای آن به جوامع مسلمان. در وصف «مرابطات» می گویند این زنان ستون‌های مسجد الاقصی هستند. آن‌ها چپ و راست، در کوچه و خیابان، در شبکه های اجتماعی همه جا در مورد مسجد الاقصی صحبت می کنند آنچنان که انگار خودتان یک بیت المقدسی شده‌اید. کار تا آنجا پیش رفت که افراد غیر مطلع از مسجد الاقصی به تدریج از ریزترین جزئیات و حوادث مسجد الاقصی باخبر شدند. آنها حتی با غذا و نوشیدنی‌هایی که در صحن مسجد الاقصی می‌آورند صهیونیست‌ها را به خشم می‌آوردند. احتمالا از «مقلوبه» های معروف فلسطینی شنیده اید(غذایی که با برگرداندن قابلمه در یک سینی خورده می شود. این غذا به حرکت نمادین به معنای واژگونی قریب الوقوع صهیونیست‌ها بدل شد). این مسأله چنان شد که رژیم اشغالگر این غذا را در مسجد الاقصی ممنوع کرد. « رباط» علیرغم اینکه ممکن است ساده و پیش پا افتاده به نظر برسد اما بسیار پرهزینه بوده و به قیمت جان، تلاش، وقت، مال و عمرِ «مرابطات» تمام می شود. رژیم اشغالگر برای مقابله با «مرابطات» قوانین ظالمانه و ناعادلانه‌ای از جمله دستگیری و بازداشت مکرر، اخراج آنها از مسجد الاقصی، احضار و آزار و اذیت، قطع بیمه درمانی، تهدید به مرگ و دستگیری اعضای خانواده از جمله همسر و ... را وضع کرده است. @Esrar3
بچه که بودیم دنیایمان کوچک بود. دنیای آن روزها واقعا کوچک بود. در زندگیِ هم جایی داشتیم. نقش داشتیم. زیاد هم نقش داشتیم. نقش اول خودمان هم بودیم. همه چیز در مشت مان بود. در مشت بودن را حالا به اراده تعبیر می کنند. اما آن روزها در مشت بودن نزدیک بودن بود. در مشتِ هم بودیم. به هم نزدیک بودیم. برای پیشِ هم بودن تکلفات و تنگنا نداشتیم. اصلا با دیگری جور بودیم و بدون آن ها ناجور. همه چیزمان شبیه به هم بود. اگر با آدم بدهای فیلم و سریال هم روبرو می شدیم احساس فاصله کردن مان هم با صفا بود. خانه ها آشنا بود. شبیه به هم بود از وسایلش بگیر تا آدم هایش. هزار لایه و تو و رنگ و فکر و ایده نبود. خیلی ساده تر از این حرف ها بود. دیروز که داشتم این دنیای کوچک مان را در سکوت و خلوت از خاطر می گذراندم و طبق معمول آه دریغ می کشیدم یاد یک خبر افتادم. خبری که امروز برای دیگران هم خواندم؛ «صحبت های یک زن سالمند ساکن کربلا: قدیم ها وقتی زن بارداری می خواست فارغ بشه و درد می کشید می سپردن از مناره ی حرم براش یا قریب الفرج می خوندن». این را بی بی نقل کرده بود. وقتی آمد به خانه ام. همین را در جلسه ی امروز خواندم و کنارش این را هم گفتم: «سختی و دشواری در یک «صورت»ی راه خودش را پیدا می کرد. گنبد و گلدسته و مناره ها در خانه و زندگی مردم بود. صدای یا قریب الفرج را در خانه ات می شنیدی. امام این شکلی در خانه ات بود. حالا امام کجاست؟ بودنش در چه شکلی هست؟ اگر قرار بود به همین صورت که البته به همین صورت هم نمی شود ولی اگر قرار بود رنجِ حالا را بر مناره ها فریاد کنند ذکر یا قریب الفرج لحظه ای از مناره ها قطع نمی شد». حالا در این دنیای برهوت که حتی در حرمش هم برای رفتن به سرویس بهداشتی باید یک ربع پیاده روی کنی یا از این سرش تا آن سرش را با ماشین های حرم بگذرانی، امامش کجاست؟ توروخدا کسی به من نگوید که این مشکل ِساخت و سازهای حالاست و باید حرم را کوچک کرد. همین ها دو روز بعد اگر در ازدحامِ حرمِ کوچک کسی از دنیا برود خونش را گردن نمی گیرند. حرم حالا باید همین باشد وقتی همه‌ی دنیا به همین روال دارد می گردد. اگر امام حی و حاضر است نمی آید که بخاطر صحن بزرگش خودش را از ما دریغ کند! بالاخره این ماجرا دو سر دارد. تازه اگر یک سر هم باشد همه‌اش اوست. چرا آستین بالا نمی زنند؟ چرا در زندگی ام نیست؟ خواب و خیال و عنایت و کرامت نمی خواهم. من همه چیز را عین همان کودکی پر تلاطم شیرینم در زندگی ام می خواهم. بی فاصله. نزدیک تر از دم و بازدم. @Esrar3
اصرار
قبل و بعد از هفت اکتبر [غزه مصیبت بشریت است] @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔞⚠️🔞⚠️🔞⚠️ ویدیویی تکان دهنده از تجزیه‌ی اجساد نوزادان زودرس در داخل بیمارستان النصر در غزه @Esrar3
خبرنگار غزه نوشت: ۱۳۱ روز اشک ما خشک نشد و دردهایمان آرام نگرفت اراده‌هایمان به سستی نرفت و عزم‌هایمان ضعیف نشد 🧷مقاومتی که شانه به شانه‌ی عزم و اراده، از اشک و دردش می گوید؛ صادق است و واقع. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سلام. سوال دارم. خیلی سخته. کاش یکی بهم جواب بده. چرا این اتفاق برای ما میفته؟ چرا؟ چرا همه چیز رو از دست دادیم؟ چرا؟ همه چیز رو رها کردیم. احوال‌مون رو، اموال مون رو، خونه‌هامون رو، ماشینهامون رو، شغلهامون رو در شمال (نوار غزه) رها کردیم.‌ رفتیم جنوب چون امن‌تره. از یه آوارگی به آوارگی دیگه. از یه منطقه‌ی امن به منطقه‌ی امن دیگه. آخرین امید ما رفح بود. حالا بهمون میگن رفح رو خالی کنید و برید؟ کجا بریم؟ چرا این اتفاق‌ها واسمون میفته؟ @Esrar3