eitaa logo
اصرار
399 دنبال‌کننده
830 عکس
918 ویدیو
4 فایل
به چه زنده ایم؟ آدم ها، جا و زمان ها دگرگون می شوند. خبر آنکه چیزی شروع و چیزی تمام شد. چه باید کرد؟ تن دهیم یا اصرار کنیم؟ چاره چیست؟ مگر آنکه اصرار 📍اصرار در ایتا و تلگرام Esrar3@ 📍اینستاگرام Esrar3.insta@ ✅ برای ارتباط با ما @Esrar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سخت‌ترین پیامی که خبرنگار غزه‌‌ای در این مدت شنیده است، چه بود؟ اسماعیل الغول خبرنگار غزه پاسخ می‌گوید: هنگام نزوح (آوارگی) این زن از او پرسیده پیامت برای کشورهای عربی چیست؟ به گفته‌ی اسماعیل پاسخ این زن می‌شود سخت‌ترین پیامی که در پوشش خبری اش شنیده: زن می‌گوید پیام من این است: ای رسول الله شفاعت‌شان نکن @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
گفته می‌شود در توسعه نیافتگی شهر آشفته و تکه تکه است. یکدست نیست و پیوستگی ندارد‌. اهتمام به امور کوتاه مدت است و چرخ شهر در «گذراندن‌های کوتاه مدت» می‌چرخد و به تدریج در همین امور کوتاه مدت هم به چالش می‌خورد. اما کسی می‌داند غزه چرا اینقدر به هم پیوسته است؟ این شهر به کدام نظم برقرار است؟ شما از همین حیث این تصاویر را تماشا کنید. در این گزارش گفته می‌شود بعد از شروع جنگ در اثر ترس کودکان بسیاری دچار اختلالات تکلمی و لکنت شده اند و زنی داوطلبانه که کارشناس و متخصص مربوطه است به طور خودجوش درمان کودکان را شروع کرده. در شهر توسعه نیافته و درگیر جنگ لابد که آن مسأله‌ی مهم و کوتاه مدت فقط «زنده ماندن» است و همین که آدم‌های شهر زنده مانده اند و شهر را ترک نمی‌کنند هنر است اما در حاشیه‌ی این حمام خون، لکنت کودکان فراموش نمی‌شود. کسی می‌داند این کدام نظم و پیوستگی‌ست که مردمی را که شب و روز در حصار موشک و بمب و تیر و تفنگ هستند را از لکنت کودکانش غافل نکرده است؟ نام این نظم و پیوستگی را چه می‌گذارید؟ @Esrar3
اصرار
1⃣ یا مبدّل الزمان! این زینب است که می گوید هنوز هم می گوید... سه شنبه- هجرت حسین بن علی از مکه به
2⃣ چاقو نیز دسته ی خود را می بُرد اگر وقت، آخرین وقتِ بریدن باشد؛ «خیز ِزمان نزدیک شد و ماه از هم شکافت». ابراهیم و اسماعیل و خنجر، رؤیا و قربانی و سکو همه در یک پیکر جمع شدند. تو از این و آنِ فرق و تفرّق منزهی. تو تفتیده ی راستی و واعظان در گوشِ یکدگر وعظِ «ولَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَه» می دهند. این تویی که می روی و مرگ به سوی تو می آید اما «آیا تو از کشته شدنت به من خبر می دهی؟ ای کاش مرگ می آمد و جانم می ستاند». سعد و اقبال من است که تو رویاروی منی، تو مخاطب و جان و آنِ من. بی سوگند، بی کش و قوس های دردآور و غریبانه میان گوش های نامفهوم، می شناسمت و می شناسی ام. هر جا تکّه تکّه شوم، رنج کِشَم، زخم خورم و روزگار دشنه ی تسلیمِ مناسباتش را بر گلو بگذارد، تو را می بینم که پیش از من، همانجا گلویت پاره شد. می شنوی؟ می شنوی نجوای روزگارم را؟ به زندگی ام دعوت می کنند و روزگار به خرافتش دچار گشته که فراموش کرده خداوند بعد از تو را، زندگیِ بعد از تو را زشت و لا یطاق کرده است . و من در رنجِ مضاعف، در نکبتی مشمول، در غمی فرید در همین تقسیمِ شومِ «بعد از تو» پای در این گردونه نهاده ام. شرح مرا با «ولَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَه» مُهر می زنند اما مگر تیغِ هلاکت به نبود تو زندگی ام نبریده است؟ مگر این تو نبودی که رفتن و نبودن و ندیدنت، خود هلاک و خویشتن کُشی بود؟ با «ولَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَه» برای کدامین مهلت، قرآن به سر نیزه گرفته اند؟ آب از سرِ کدام نفس باید می گذشت و نگذشته که می خواهند با ننگِ خویشتن کُشی مرا با هراس به تسلیم افکنند؟ این ها کیستند که گوش نصیحتم پر می کنند به عبث که بی تو هم می توان نفس کشید، می توان یادت را تا آسمان ها پرچم کرد و به سر و صورت و سینه کوفت و از کوی و برزنِ زندگی گذر کرد. نه! به خدای زینب که هرگز. هرگز نتوان این داغ را در خانه و کاشانه داشت و لَختی به زندگی نشست. @Esrar3
اصرار
2⃣ چاقو نیز دسته ی خود را می بُرد اگر وقت، آخرین وقتِ بریدن باشد؛ «خیز ِزمان نزدیک شد و ماه از هم شک
3⃣ بی تو نخِ تسبیحِ روز و شبی که از پی هم می آیند شکافته است. آفتاب به بغض می تابد و شب به غم پرده می کِشَد. دیگر این ناله هراسِ ولاتلقوا ندارد. دست هایش به خون خویش آلوده گشته و تنها تو را که پالوده ی هر رنج و زخم و هجرانی، می خواند. روزگار به گواهِ آن دیگری اش رو به تماشاچیانش می گوید: «من خواهان زندگی او هستم ولی او اراده ی کشتن مرا دارد». اما نه! نیرنگ مکن ای روزگار. این تویی که کمر به قتل من بستی و حالا دوباره با وعظِ «ولَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَه» بالای سرم ایستاده ای و مرا جدا و پاره پاره می خواهی. همه، من است و تو می خواهی با خودم مرا بُکشی. «در دادنِ جان به تو بخشش نمی کنم و در كشتن خودم تو را يارى نمى کنم». من «لاابالیِ مرگم» اما دریغ این تویی که مرا، داغم را، رنجم را نمی خواهی و خوش داری با مرگ، تسلیمِ تو باشم. «دوست ندارم دستخوش نیرنگ و فریب گردم یا آب خنک را با آب تلخ بیامیزم. هرکسی روزی گرفتاری تلخیِ مرگ می شود. هرکس کشته نشود، سرانجام خواهد مرد، و هرکس فرار کند، از چنگِ مرگ رهایی نیابد». «مثلی لا یبایع مثلک» مثلِ منی دیگر دست در زمانه ای مثلِ تو نمی گذارد. @Esrar3
💢افزایش فروش تلفن‌های تاشو سبک قدیمی در آمریکا 🔹این اتفاق به این دلیل است که بسیاری از مردم می‌خواهند از فشار روانی اپلیکیشن‌های شبکه‌های اجتماعی رها شوند. @Esrar3
58311.mp3
14.49M
• مرتضی حرب_ حسين خليني على بابك اني اعرف ما يردني لما يسمع قصتي می‌دانم او دست رد به سینه‌‌ام نمی‌زند چون بشنود سرگذشتم را @Esrar3
اصرار
3⃣ بی تو نخِ تسبیحِ روز و شبی که از پی هم می آیند شکافته است. آفتاب به بغض می تابد و شب به غم پرده
4⃣ چرا تاب بیاورم؟ بارشِ مرگ بر من باد که دنیا بی تو دیدن ندارد. زندگانی بی تو نفرین است بر زندگان. تو را به خدا برخیز. برخیز و نظاره کن این منم، عریان. خسته. خسته تر از هر بنی آدمی که قدمتِ زمین به خود دیده است. دیگر بی تو نمی توان. نه! نه! هیچ نپندار که تو را در نشان می جویم. پیراهنِ یوسف کوری ام مضاعف کرد به مادرزاد. نمی بینم و دیگر ندیدن را هم از خاطر بُرده ام. برخیز! مگر نه اینکه حالا باید کنارِ هم باشیم؟ مگر نه آنکه تو مرا فرا خواندی؟ مرا به صبر می خوانی؟ عالَمِ من رفته است و من مرگ را به خویش چنان سزاوار می دانم که لبت را به جرعه ای آب. این چه تقسیمی ست که از بهر من ستانده ای؟ میان ِ العطش، چرا الموت را برای من فریاد نزدی؟ صبر برایم خواندی و هیچ دانستی بی تو بودن چگونه است؟ این خط سرخ، تقسیم کیست که تو را این گونه آن طرف نشانده است و مرا این گونه این طرف؟ در سیلِ اندوهِ فراقِ تو، مرا نیز چون تو موعظه ی منعِ مرگ می دهند که نزدیک است خودم را چون تو به هلاکت اندازم. نفرین و ننگ بر دنیایِ بعد از تو. بعد از تو نکبت جان گرفت. آب از خروش افتاد. چگونه چرخِ گردونه ای می گردد که دیگر تو نیستی و تو نیستی و تو نیستی. آسمان از چه رو روشن است که حالا که دیگر چیزی برای دیدن نیست. تو رفته ای و بی تو چراغ ها همه خاموش است. @Esrar3
خبرنگارهای غزه در سکوت‌ و از سکوت می‌گویند: پرودگارمان آسان کند بر مرد شجاعی که غمی فوق توانش را به دوش می‌کشد در حالیکه ساکت است. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
هانی خبرنگار غزه است.‌ خبرنگار کارش لابد که باید گفتن باشد اما هانی بعد از ماه‌ها گفتن به روش دیگری روی آورده.‌ هانی می‌گوید در این دنیای شلوغ پر صدا که صدا به صدا نمی‌رسد، باید در سکوت صدایمان را به گوش دیگران برسانیم. این شد که هانی مبتکر روش تازه ای در خبرنگاری شد. او بدون اینکه سخنی بگوید یک جمله را می‌نویسد و بعد گوشه‌ای در میان جمع گم می‌شود. بد نیست بدانید اتفاقا این سکوت، صدایش بیشتر رسید و گزارش‌های هانی را رسا کرد. اینکه خبرنگاران غزه هم به سکوت نگاه می‌کنند و گفتن‌شان را تولید محتوا نمی‌بینند قابل توجه است. این را بهانه می‌کنیم برای اینکه یادآوری کنیم ما اینجا و در اصرار هیچ وقت بنای تولید محتوا نداشتیم. خبر گرفتن و جوریدن برایمان چیزی شبیه به کنکاش محتوا یا اطلاعات نبوده و هر جا احساس کردیم باید ایستاد و مکث کرد و در انتظار اتفاقی بود که در ما به سکوت رفته است، سکوتش را صبر کردیم و از نگفتن و نشنیدن ابایی نداشتیم. خوب می‌دانیم دنبال چه هستیم و هرجا دربی به رویمان بسته شد، پشت آن ایستاده‌ایم به اصرار، مگر اینکه باز شود آن دربی که قرار است خدا از آن بوزد. ما می‌دانیم چه می‌خواهیم و دنبال چه هستیم. و در سکوت، به اصرار منتظریم. @Esrar3
روز عاشورا را به همدیگر تبریک می‌گفتند.‌ دلیلش را نمی‌دانستم تا اینکه فهمیدم روز عاشورا را روز «ان معي ربي سيهدين» می‌دانند. روزی که دریا در معیت الهی شکافته شد و موسی با تمامی همراهانش نجات یافتند. مناسبت عاشورا در غزه این است، روز شکافتن دریا بر موسی. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
«غزه کربلای امام حسین است. ما کربلای جدید هستیم. کربلا دوباره برگشته». این‌ها سخنان یکی از اهالی غزه است. قسمت قابل توجهش را می‌دانید کجاست ؟ اینکه می‌گوید در زندان امام حسین را خوانده و با او در زندان اشک ریخته. حسین هم‌بند این مردمِ در زندانست. همین مردمی که کربلا امروز به وجود آنهاست که بازگشته. درد ماجرا کجاست ؟ اینکه فهمیدیم می‌شد کربلا بازگشته باشد اما آب از آب زندگی‌مان تکان نخورد. اینکه بعد از غزه دیگر جرات نکنیم حتی با خودمان بگوییم چرا فقط آن ۷۲ نفر و باقی مردم کجا بودند؟ آن روز باقی مردم شاید همان‌جایی بودند که ما امروز هستیم. همین جایی که کربلا بازگردد اما همه چیز در سکوت اینگونه پیش رود که انگار هیچ گاه کسی به نام حسین نه آمده و نه رفته. در این سکوتی که همه خبرها را و بزرگی حوادث را در شگفت انگیزها دنبال می‌کنند زینب از خدایِ سکوت می‌گوید: « آیا برای شما شگفت آور است که آسمان بر این ماجرا خون ببارد؟ همانا شکنجه و عذاب جهان آخرت ننگین تر خواهد بود، و کسی شما را یاری نکند». آسمان خون نمی‌بارد، آب از آب زندگی‌مان تکان نمی‌خورد، ما بی‌امام می‌شویم، به امام و وعده‌گاه نمی‌رسیم درحالیکه خداوند هرگز سکوتش را در این شگفت انگیزها نمی‌شکند. @Esrar3
اصرار
4⃣ چرا تاب بیاورم؟ بارشِ مرگ بر من باد که دنیا بی تو دیدن ندارد. زندگانی بی تو نفرین است بر زندگان.
5⃣ های مردم! از چه رو می گریید؟ این شما هستید که در نبودش به معاش تان خوی گرفته اید. جانِ من رفت، عالَمم رفت، آب رفت، حیات رفت، مادرم رفت و پدرم رفت، خانه ام رفت، یادگارم رفت، شهر و نام و نان و کنیه ام رفت. همه ام رفت. همه ام رفت. همه ام رفت. چه باید باشد چون جبران؟ من یک زخمم. سایه ها بر من شلاق اند. چگونه نگریم؟ عنانِ این اشک ها از آنِ دستانم نیست. «ای پناه بازماندگان و یادگار گذشتگان»! باز هم می خواهی از مرگت به من خبر دهی؟ کاش مرگ می آمد و جانم می ستاند. دست روی دست می سایم و زمان به هاون می کوبم تا شاید اجلم عجول شود برای آمدن. مردِ پیکار با آغوش گشوده ی مرگ چه خبر دارد از حسرت های داغ و سوزان ای کاشِ مرگ؟ «بعد از تو خاک بر سر دنیا». کاش لااقل عمرم کوتاه باشد. کاش لااقل چشم هایم بی تو نبنید که دیگر دنیا بی تو جای دیدن نیست. ای یادگار گذشتگان و پناه بازماندگان. رفتن و ماندن را هم از من گرفته ای و دیگر نمی دانم به خود آمدم یا تو آوردی ام؟ «چه دارد آنکه تو را ندارد و چه ندارد آنکه تو را دارد». «در دنیای بعد از تو خیری نیست» و حالا در ماندن لقمه ی بی خیری ام گرفته ای؟ کاش مرگ می آمد... کجاست؟ کجاست؟ کجایند بازماندگان؟ کجایند یادگاران؟ کجاست بازمانده و یادگاری که خدا به او می آید؟ @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
تصاویر یکی از مداحی های قدیمی که رنگ لباس عزاداران در آن مورد توجه قرار گرفته است. در این کلیپ تقریبا نیمی از جمعیت مشکی نپوشیده‌اند. اخیرا مرور تصاویر عزاداری‌های قدیمی باعث شده مشکی پوشیدن این روزهای غالب مردم در ایام عزاداری اباعبدالله بیشتر از گذشته مورد توجه قرار بگیرد. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سلام بر خون🩸 سلام بر خون‌های شما که هر قاتل جنایتکار و فروگذارنده و ترسو و مدعی انسانیتی را نفرین می‌کند. سلام بر شما ملت بزرگ مان که این جهانِ دو رو را با قوانین معیوبش رسوا می‌کنید. @Esrar3
کاهش جهانی نرخ تولد: 1950-2024 🇮🇷ایران در رتبه پنجم @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
«چیزی برای زندگی باقی نمانده است» این بخشی از متن رامی ابو جاموس ست که برلین یکی از بازیگران مجموعه‌ی Money Heist در پیوند به کمپین صدای غزه خواند. @Esrar3
شکست می‌خوریم آن هنگام که به این صحنه عادت کنیم. با تمام زبان‌های زمین از غزه بنویسید. از گفتن درباره‌اش خسته نشوید. نسل کشی‌ها و حمام‌های خون مداوم است. شما صدای غزه در جهان هستید. اشغالگر وقتی پیروز می‌شود که با این صحنه مانوس‌تان کند. @Esrar3
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
این تصاویر چند روز قبل مربوط به دسته عظیم عزاداران حسینی در سماوه عراق است که پرچم فلسطین در آن به اهتزاز در آمده. این اتفاق وقتی دیدنی تر به نظر می رسد که این نکته را هم اضافه کنیم اخیرا از زبان برخی عراقی ها شنیده شده که بعد از طوفان الاقصی کدورت قدیمی‌شان با فلسطینیان از دلشان پاک شده. دلیل این کدورت طولانی به قدیم‌ترها برمی‌گردد. وقتی که مردم عراق شاهد برخورد دوگانه‌ای از صدام بودند، صدامی که به فلسطین خدمت کرد و به عراق خیانت. این را به فهرست برکات بی شمار طوفان الاقصی اضافه کنید. گروه اسکرین شات مدتی قبل کلیپ خوبی در این مورد کار کرده بود که در ادامه آن را می‌بینید. @Esrar3
میزان انتشار محتوا حول تحولات فلسطین در تویتر @Esrar3 @Thirdintifada
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
چقدر قهوه خوردن سخته! 🧷طناز جوری می‌گوید و چیزی می‌گوید که در هیچ زبان دیگری قابل گفتن نیست مثل حکایت قهوه در این روزهای کافه‌ها. طناز؛ لطافتی‌ست که هزار نکته و درس و عبرت و تاریخ در آن نهفته است و می‌شود به هزار چشم آن را تماشا کرد. @Esrar3
آیت الله خامنه ای: ان‌شاء‌الله همه‌ی ما بتوانیم لااقل پیش خدای متعال برای کارهایی که انجام میدهیم یک عذری داشته باشیم، بتوانیم یک حرفی بزنیم و کارهایمان در پیشگاه الهی قابل دفاع باشد. (آخرین روز تیر ۱۴۰۳) 🧷این شاید یکی از متفاوت ترین دعاهایی‌ست که اخیرا شنیده شده. حالا که جهان بر مدار جنگ با خویشتن است دنیا به بزرگانی این چنین محتاج‌تر. بزرگانی که سوای خطا و صواب کردارها، ما را به خودمان با عذر راه دهند. اینکه لااقل عذر داشته باشیم، هر چه که هستیم... این کلام بوی آشتی می‌دهد، آشتی با خودمان، وقتی زمین و زمان ما را به جان خودمان می‌اندازد، مردی از عذر می‌گوید، که کاش معذور باشیم ..‌. آمین @Esrar3
سید ضیا هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان: ۳۴ فیلم بدون حجاب و بدون مجوز ساخته شده که به جشنواره‌های برلین و کن رفته‌اند. یعنی الان دیگر فیلمسازی قابل کنترل نیست، می‌شود فیلم ساخت و کسی متوجه‌اش نباشد. @Esrar3