گزیده: -علامه طباطبایی و آیت الله جوادی دو فساد بنی اسرائیل را محقق شده می دانند. ولی بر اساس روایات و تشابه تاریخ بنی اسرائیل با امت اسلام و بر اساس شواهدی در همین آیات، باز هم فساد بزرگ‌در راه است. -اثر هر عمل به صاحبش برمى‌گردد. اين همان معنايى است كه از على‌(ع) روايت شده كه: تو هيچ احسانى به غير نمى‌كنى و هيچ بدى نيز به غير نمى‌كنى -شكر حقيقى ملازم است با اخلاص در عبوديت. برگشت تمامى گناهان به شرك است. به دلیل این اهمیت در حکمتها امر به توحید و اخلاص تکرار شده و آخر دستورات به اول آن وصل مى‌شود. -تمامى موجودات عالم با حاجتى كه در وجود و نقصى كه در ذات خود دارند تسبیح می کنند و چون مراتبی از علم‌ در همه موجودات همراه است تسبیح‌هم حقیقی و قالی است نه مجازی و‌حالی. -منظور از شجره ملعونه بر اساس شواهد قرآنی فقط منافقين اند که در روایات عامه و‌خاصه بنی امیه هستند. -آیه‌کرّمنا بيان حال جنس بشر است و مشركين و كفار و فاسقين را زير نظر دارد. -اگر شفای قرآن را شامل مرضهای بدنی هم بدانیم شامل دفع دشمنی ظالمين هم مى‌گردد. -شاکله یعنی حالت روحی و خلق و‌خوی‌که عمل از آن ناشی می شود؛ ولی این شاکله از حد اقتضاء تجاوز نمى‌كند یعنی کسی را مجبور نمى‌كند. -حقیقت روح با تمام طول و تفصيل مصادیقش در آیه "قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي" بیان شده و آن اینکه روح از جنس و سنخ امر و ملکوت است. -خدا به جای نزول واحد، قرآن را تفریق و تفصیل داد تا مطابق استعدادها پیش رفته تا تعليم با تربيت و علم با عمل همسان يكديگر پيش رفته باشند. گروه مطالعاتی المیزان http://eitaa.com/joinchat/2802319371C1ec9ed0c5a

نقدی بر تفسیر روشنفکران از جدال با خدا/ مجادله با خدا چگونه ممکن است؟ ** عبدالکریم سروش گفته «می توان با خدا احتجاج کرد و در کتاب و روزنامه به او اعتراض کرد، چه برسد به اعتراض به حکومت دینی». پیش از این ابوالقاسم فنایی گفته بود:«خداوند نیز پس از نقل داستان مجادله ابراهیم با او، اصلا به خاطر این کار ابراهیم(ع) را مذمت و توبیخ نمی کند، و نمی‌گوید که ایمان تو ضعیف است یا او به من اهانت و بی‌احترامی کردی، بلکه کار او و خود او را تحسین می‌کند». منظور از محاکمه‌خدا پاسخگو دانستن او در مسئله عدالت و اخلاق است. اکنون سؤال این است که‌‌ چگونه شه سوار توحید و تسلیم(به قول کیرکگارد) با خدا مجادله می کند؟ منظور از مجادله با خدا چیست؟ چرا خدا این مجادله را مذموم نمی داند؟! مجادله در خدا کفر است ولی مجادله با خدا لزوماً محاکمه نیست. مجادله ابراهیم توسل به رحمت در برابر غضب الهی است و گفتن «ماهکذاالظن بک» است نه «ماذا اراد الله بهذا...». بین این معنای عارفانه ‌و نتیجه گیری روشنفکرانه فاصله بسیار است! متن کامل در روزنامه فرهیختگان: http://farhikhtegandaily.com/newspaper/3984/15/

رهبر انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس آیه ظهور فساد را وسیع تر از معنای مشهورش معنا کردند. ظَهَرَ الفَسادُ فِی البَرِّ وَ البَحرِ بِما کَسَبَت اَیدِی النّاس؛(روم41) بر اساس قرآن علت ظهور فساد در خشکی و دریا اعمال خود مردم است. اما معمولاً تصور این است که کسبت ایدی الناس گناهان آنهاست و با فسادجنسی و تقلب و مال حرام فساد گسترده می شود. ولی کار نکردن و بی توجهی کردن هم خود عامل فساد در زمین است. بلکه کارنکردن و بی توجهی را باید گناهی خطرناک دانست: مشکلات ما هم حقیقتاً ناشی از این است که خودمان کم‌توجّهی کردیم: ظَهَرَ الفَسادُ فِی البَرِّ وَ البَحرِ بِما کَسَبَت اَیدِی النّاس؛خود ما یک جاهایی بی‌توجّهی کردیم، کم‌توجّهی کردیم. مثلاً فرض کنید به تولید اهمّیّت ندادیم، به سرمایه‌گذاری اهمّیّت ندادیم، ناگهان مواجه شدیم با شکست کارخانه‌جات مِن باب مثال، یا فرض کنید که مشکلات تولید در کشور. خب وقتی انسان کار نکند، نتیجه‌ی کار نکردن مشهود است. آنجاهایی که خود ما مسئولین بی‌توجّهی کردیم، کم‌توجّهی کردیم -در طول سالهای مختلف البتّه- نتایجش این خواهد بود.

اگر #سیزده_رجب روز میلاد مولود کعبه را #روز_پدر نامیده اند روز غدیر قطعا #روز_برادر است. نبی و ولی نسبتهای مختلفی داشتند: استاد و شاگرد، پیامبر و‌پیرو، مولا و بنده... اما روز غدیر نبی گفت علی برادر من و جان من است؛ و چه زیباست که در این روز  عقد اخوت بسته می شود. و شاید تأکید بر اطعام مؤمنین تأکید بر همین برادری باشد. #تاریخ_برادری از آغاز خلقت بسیار پرفراز و نشیب است و سرشار از عاشقانه ها و #برادرکشی ها است و برادری همیشه طعم شیرینی نداشته است. تاریخ انبیاء به یک معنا تاریخ برادری است. #برادری_در_قرآن موضوعی بسیار مهم و کاربردی برای زندگی ماست.  در این باره گفتنی بسیار است... بیایید همگی در #سوره_حجرات تدبر کنیم. #عید_غدیر بر همه برادران و خواهران مبارک

در تاریخ اسلام ریزش ها و رویش ها فراوان بوده اند و ما باید از آنها عبرت بگیریم. اما   داستان زبیر بسیار غم انگیزتر است. چرا؟ چون او با بقیه فرق داشت او مثل سلمان از اهل بیت بود! او خودش خوب بود اما وقتی زندگی اش به تفصیل رسید به گذشته اش پشت کرد. برای فهم حقیقی ماجرای زبیر اول زندگی اش را مرور کنیم: می گویند  در راه اسلام اولین شمشیر را زبیر کشید، در هیچ یک از غزوات غایب نبود و به او گفتندسیف الاسلام. می گویندپیامبر فرمود هر نبی حواری ای دارد و حواری من زبیر است. به عنوان چهارمین و پنجمین مسلمان از اونام برده اند. در شواری شش نفره تنها کسی بود که به علی علیه السلام رأی داد و در سقیفه و در غربت کوچه های بنی هاشم (که همه مردم مرتد شدند جز سه چهارنفر)، او برای اهل بیت شمشیر کشید. اما تحلیل های مورخین بر این است که او در زمان خلیفه سوم دچار روحیه اشرافی شد طوری که ثروتی که از او باقی ماند را بسیار زیادتر از  سقف مال حلالی که امیرالمؤمنین علیه اسلام اعلام فرمودند (4هزار درهم) گزارش کرده اند: 35میلیون تا 52 میلون درهم و هزار کنیز و اسب و خانه های در مصر و کوفه و اسکندریه! آیا این تمام ماجرای داستان غم انگیز زبیر بود؟ نه، سخن اصلی باقی است. علت اصلی ارتداد او اشرافیت نبود بلکه «زبیر دائماً از ما اهل بیت بود تا اینکه فرزند شومش، عبدالله، رشد کرد» (حکمت453نهج البلاغه). از خانواده فاسد و رفیق بد شنیده بودیم اما پسر آدمی چگونه پدر را منحرف می کند؟! او را می توان مصداق آیه ای در قصه موسی و خضر علیهماالسلام دانست. خضر در تأویل کشتن یک جوان گفت به خاطر پدرومادرش ترسیدم!   وَ أَمَّا اَلْغُلاٰمُ فَكٰانَ أَبَوٰاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينٰا أَنْ يُرْهِقَهُمٰا طُغْيٰاناً وَ كُفْراً (کهف٨٠). ولی خضر به خواست و حکمت خدا عبدالله را نکشت! ایمان باید تفصیل پیدا کند، خطاب قرآن که می گوید یا ایهاالذین امَنوا امِنوا (نساء/136). یعنی ای کسانی که ایمان دارید ایمانتان را تفصیل بدهید و به همه چیزهایی که باید ایمان بیاورید ایمان بیاورید، همانطور که در ادامه می گوید به خدا و رسول و ملائکه و کتب ایمان بیاورید. زبیر اول مؤمن بود  اما این ایمان وقتی بود که پاره تن زبیر از او جدا نشده و رشد نکرده بود. وقتی فرزند آدمی بزرگ می شود ایمان محک می خورد تا ببینیم آیا ظرفیت سیر از ایمان (اجمالی) به ایمان (تفصیلی) وجود دارد یا نه؟ و دیدیم که زبیر طاقت تفصیل نداشت ... و ای کاش زبیر وارث نداشت... یا خضر فرزندش را در طفولیت کشته بود! @estentagh @rezakarimi

با این تحلیل (تفکیک رحمت از رأفت) می توان قرائت امثال #آقامیری از #اسلام_رحمانی را نقد کرد.

کتاب ملاقات موسی و خضر نکاتی در رابطه با باطن این قصه ارائه می‌کند و بیش از همه سعی می کند از قصه برای رابطه با امام نتیجه گیری کند و حتی حدود یک سوم مطالب کتاب به موضوع نبوت و امامت ربط دارند نه قصه اصلی. او نهایتا خضر را یک صفت می داند نه یک اسم و آن را بر امیرالمؤمنین ع منطبق می کند. در این کتاب با یک ذهن خلاق و نکته بین روبرو هستیم که تأویل ولایی خوبی از قرآن ارائه می دهد هر چند کمتر ارجاع مفید می بینیم و مؤلف بر ذهن و پرسشگری خود تکیه دارد و چند بار جملاتی با مضمون «اکثر مفسرین اشتباه گفته اند» بیان می شود. در جایی هم می گوید «به بنده اعتراض نکنید چرا گفته ام، به آنها (مفسرین) بگوییدچرا نگفته اند». در اینکه قران دریایی عمیق است شکی نیست اما به نظر می رسد برای نوشتن تفسیر صحیح بر قرآن نباید نظرات بزرگان را در حاشیه قرار داد. احساس جدایی با جریان تفسیر در این کتاب موجب بی دقتی وبی بهره شدن از دانش گذشتگان می شود. در این کتاب تلاش شده تا با بیان نواقص انبیاء ضمن اذعان به ستایش انبیاء در قرآن تفاوت آنان با امام روشن شود. در حالی که تحلیل چگونگی سهو و ترک اولی نزد انبیاء نیازمند دقت بیشتری است و نباید لحن کلام مقام انبیاء را تخفیف دهد. به طور کلی قصه موسی و خضر علیهماالسلام قصه ای چند لایه است که در همیشه تاریخ برای ما درس داشته است و این کتاب هم ما را با گوشه ای دیگر از ظرائف این قصه شگفت آشنا می کند ولی همچنان گفتگو‌ در این‌مورد لازم‌است. متن کامل: mehrnews.com/xSHdv @estentagh @rezakarimi

جلسه #گروه_مطالعاتی_المیزان با موضوع: قصه اصحاب کهف تفاوت دعای اصحاب کهف با دعاهای معمولی چیست؟ مردم زمان آنها کافر بودند یا مشرک؟ آیا تعداد اصحاب کهف دقیقاً معلوم است؟ علت تأکید چندباره بر سگ کهف چیست؟ #سوره_کهف دوشنبه 24شهریور1399 @estentagh

آیا ترجمه و تفسیر مهدی نصیری از نهج البلاغه درست است؟ لَنْ تُقَدَّسَ أُمَّةٌ لاَ يُؤْخَذُ لِلضَّعِيفِ فِيهَا حَقُّهُ مِنَ الْقَوِيِّ غَيْرَ مُتَتَعْتِع ترجمه تحت اللفظی این است که: هرگز ملتی به قداست و پاکی نخواهد رسید مگر آنکه در میان آنها حق ضعفا از اقویا و نیرومندان‌ بدون لکنت و پروا گرفته شود . ( نهج البلاغة ، نامه 53 ) اما مهدی نصیری گفته معیار تقدس گرفتن حق ضعیف است در حالی که از این کلام این حکم کلی و معیار انحصاری استنباط نمی شود. گرفتن حق ضعیف شرط لازم قداست امت است نه شرط کافی. یعنی اگر حق ضعیف اخذ نشود امت تقدس نمی یابد ولی اگر ضعفا به حق خود رسیدند، دیگر کار تمام است؟ از این کلام بیش از این نمی توان نتیجه گیری کرد.

سوره مریم از زبان رؤیا نونهالی در فیلم یک تکه نان در این سکانس، فراز و فرود تلاوت آیات با معنا هماهنگی دارد و تعلم غیررسمی قرآن (خوانده شدن قرآن در سینه) با بازی بازیگر بیشتر آشکار می شود.

جلسه #گروه_مطالعاتی_المیزان با موضوع:ملاقات موسی و خضر علیهماالسلام مجمع البحرین کجاست؟ آیا خضر از موسی داناتر بود؟ قصه تأویلات خضر چه فایده ای برای انسان معاصر دارد؟ #سوره_کهف شنبه 5مهر1399 لینک گروه مطالعاتی المیزان http://eitaa.com/joinchat/2802319371C1ec9ed0c5a @estentagh

موضوع شهادت پیامبر بر امت ها بر اساس آیاتی مانند آیه وَ يَوْمَ نَبْعَث فى كلِّ أُمَّةٍ شهِيداً عَلَيْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ وَ جِئْنَا بِك شهِيداً عَلى هَؤُلاءِ (نحل89)بحثی ظریف و مفید است که می تواند رازهایی را بر ما بگشاید. بحث از چگونگی و کیفیت شهادت پیامبر هم چالش برانگیز است. پیامبر که میان همه مردم تاریخ نبوده چگونه بر انبیاء بلکه امم تاریخ شهادت می دهد؟! نتیجه این است که پیامبر از نظر گستره هستی به مرحله ای رسیده که بر همه موجودات پرتو افکنده و آنها را می بیند. #آیت_الله_جوادی بحث های مفیدی درباره چگونگی گواهی پیامبران بر غایبان به ما یاد می دهد. از آثار مهم بحث شهادت تبیین تبیان همه چیز بودن قرآن و نیز دلالت بر خاتمیت پیامبر است. به عبارت دیگر شخصیت پیامبر در زمان خودش محدود نیست همانطور که شاهد بودن او متعلق به همه شهدا و امم است و لازمه این شهادت اشراف و حضور نبی در آنهاست. کسانی که قرآن را خلق نبی می دانند درست می گویند اما خُلق نبی تاریخی و منحصر به حجاز صدر اسلام نیست او وجودی به وسعت تاریخ دارد. پس قرآن هم تبیان کل شیء فی الامم است. تفصیل بحث: http://estentagh.blog.ir/post/118 #گروه_مطالعاتی_المیزان