🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸تنفیذ یعنی اعطای مشروعیت🔸
قرآن دربارۀ «داوود، طالوت و جالوت» مطلبی گفته که می‌توانیم از آن بهره‌برداری کنیم.
امت بنی اسرائیل به پیامبرشان عرض کردند: «پادشاهی برای ما مبعوث کن که در خدمت او در راه خدا بجنگیم». خیلی مطلب در این آیه هست؛ یکی از آن‌ها این است که پادشاه را باید پیغمبر انتخاب کند و می‌آمدند از پیغمبر می‌خواستند که تو پادشاه را انتخاب کن.
وقتی خدا این مطلب را نقل می‌کند معنایش این است که در اسلام هم همین‌طور است. به همین دلیل، رئیس جمهور که مسئول قدرت اجرایی است، با اینکه مردم به او رأی می‌دهند اما رئیس جمهور نمی‌شود مگر بعد از تنفیذ مقام رهبری. یعنی رهبری، او را رئیس جمهور می‌کند. به همین خاطر، قبل از تنفیذ، به او می‌گویند «رئیس جمهور منتخب»، اما بعد از تنفیذ به او می‌گویند «رئیس جمهور».
همین رهبر بزرگوار هم وقتی رئیس‌جمهور شدند، امام راحل در حکم تنفیذشان نگفت من ریاست جمهوری شما را تنفیذ می‌کنم بلکه گفت: «رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران
#منصوب_نمودم».
آیه هم همین را می‌گوید: «إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّه».
وقتی مردم خودشان فردی را صالح دانستند و انتخاب کردند، او آراء مردم را دارد، اما حکم او نافذ نیست. وقتی «ولی فقیه» امضاء کرد، یعنی از این به بعد حکم رئیس جمهور نافذ می‌شود. تنفیذ به معنای دریافت مشروعیت است.
البته رهبری به رأی مردم احترام می‌گذارد و بر مبنای انتخابی که مردم کنند تصمیم می‌گیرد. مردم هستند که چشم دارند و انتخاب‌گر هستند.
@haerishirazi
