🍂❤ ⚫️‍ جعبه سیاه زندگی زناشویی را نزد پدر و مادرمان نبریم! ✍هرگز نباید مسایل و اختلاف‌های خود را بدون اطلاع و #توافق همسرمان با خانواده‌های خود در میان بگذاریم، زیرا: 🔻بعد از مدتی با همسرمان #آشتی می‌کنیم اما خانواده‌ها همچنان تصور می‌کنند زندگی ما پر از بدبختی و مشکلات است و ممکن است دچار #ناراحتی و #دلتنگی شوند. ⭕️وقتی که والدین و خواهر و برادر ما فکر می‌کنند زندگی #زناشویی ما با مشکل روبرو است، مضطرب می شوند و براساس اطلاعات معمولا ناقصی که از #جعبه_سیاه زندگی ما دارند، شروع به دادن راه کارها و راه‌حل‌های #اشتباه می‌کنند. ☝️مساله دیگر این است که وقتی والدین از مسائل زندگی ما باخبر می‌شوند، ممکن است به طور #ناخودآگاه رفتارشان با #همسرمان تغییر ‌کند و حتی زمانی که اختلاف ما با همسرمان پایان یافته است، نتوانند نگرش خود را نسبت به او بهبود ببخشید. 🍃 🌺🍃

کودک تحت هيچ شرايط نبايد از دهان شما يا كسی بشنود كه مظلومه یا دست پاچلفتی هست وگرنه واقعا مظلوم و حتی مظلومتر خواهد شد. شما بايد شديدا روی ارتقا و بالا رفتن اعتماد به نفس فرزندتان كار كنيد. نزد مهمان و يا ديگران نگوید بچه‌مون كمروه، عادی باشید و عادی با او برخورد کنید. پول مغازه يا تاكسی را بدهید فرزندتان بدهد. رويش زوم نكنید و با نگاه او را شرمنده نکنید. 🍃 🌺🍃

🌱علامه جعفری: خیلی از معارفی که خدا به من داد به خاطر اون بوسیدن دست همسرم موقع جر و بحثمون بود. #کنترل_خشم #استاد_مسعود_عـــالے 🍃 🌺🍃💌

💜🦋💜 وقتی خانمی گفت: دیگه چیزی نگو، یا بی خیال مهم نیست! باهوش باش. نه بحث رو تموم کن، نه اونجا رو ترک کن بشین ادامه بده ولی با یه موضوع قشنگ ببین چقدر حالش خوب میشه. 🍃 🌺🍃

🌷 امام علی علیه‌السلام: 👌 بدانید آن که قرآن را دارد چیزی کم ندارد، آن که قرآن را ندارد چیزی ندارد. پس دوای درد خویش را از قرآن بجویید، و برای غلبه بر مشکلات خود از آن یاری بخواهید💐📖💐 📚 نهج‌البلاغه،قسمتی از خطبه۱۷۶ 📚 ◼️

☀️ #حــدیث_روز ✅ پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌: هر که در حال خوردن غذا باشد و جانداری به او بنگرد و او را شریک غذای خود نکند به دردی بی درمان گرفتار می شود. ◼️

توی دعوا این طوری حالش رو بگیر! 🎙حجت‌الاسلام شجاعی https://eitaa.com/ezdavajvakhanavada

100ویژگی پیامبر اسلام ۱-هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت   ۲-در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید.   ۳-نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.   ۴-هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.   ۵-وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید.   ۶-با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.   ۷-هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد.   ۸-هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد.   ۹-چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو.   ۱۰-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود.   ۱۱-هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد.   ۱۲-چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی گشت و رو به او می‌نشست.   ۱۳-با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی خاست.   ۱۴-در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا.   ۱۵-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می‌نشست نه در صدر آن.   ۱۶-در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد.   ۱۷-هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد.   ۱۸-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.   ۱۹-اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت.   ۲۰-اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد.   ۲۱-کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد.   ۲۲-هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد.   ۲۳-هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.   ۲۴-پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.   ۲۵-چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟»   ۲۶-با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد.   ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت.   ۲۸-هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.   ۲۹-بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد.   ۳۰-به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.   ۳۱-کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد.   ۳۲-آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند.   ۳۳-هرکه عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد.   ۳۴-هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد.   ۳۵-هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب‌های بد نخواند.   ۳۶-هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.   ۳۷-هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد.   ۳۸-از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود.   ۳۹-هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت.   ۴۰-بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد.   ۴۱-از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده‌ترین نقطه مدینه بود.   ۴۲-سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد.   ۴۳-اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می‌زد.   ۴۴-با اصحابش در کار‌ها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود.   ۴۵-در جمع یارانش دایره وار می‌نشست و اگر غریبه‌ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است.   ۴۶-میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد.   ۴۷-وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.   ۴۸-هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد.   ۴۹-اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد.   ۵۰-اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد.         ۵۱-عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید.   ۵۲-احدی از محضر او نا امید نبود و می‌فرمود «برسانید به من حاجت کسی را که نمی‌تواند حاجتش را به من برساند.»   ۵۳-هرگاه کسی از او حاجتی می‌خواست اگر مقدور بود روا می‌فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده‌ای نیکو او را راضی می‌کرد.   ۵۴-هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.   ۵۵-پیران را بسیار اکرام می‌کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.   ۵۶-غریبان را خیلی مراعات می‌کرد.   ۵۷-با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می‌آورد و مجذوب خود می‌کرد.   ۵۸-همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت.   ۵۹-چون شاد می‌شد چشم‌ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی‌کرد.   ۶۰-اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی‌شد.

  ۶۱-مزاح می‌کرد، اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی‌زد.   ۶۲-نام بد را تغییر می‌داد و به جای آن نام نیک می‌گذاشت.   ۶۳-بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می‌گرفت.   ۶۴-از برای فوت دنیا ناراحت نمی‌شد و یا به خشم نمی‌آمد.   ۶۵-از برای خدا آنچنان به خشم می‌آمد که دیگر کسی او را نمی‌شناخت   ۶۶-هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.   ۶۷-هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.   ۶۸-در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.   ۶۹-هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد.   ۷۰-در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.   ۷۱-روی خاک می‌نشست و روی خاک غذا می‌خورد.   ۷۲- روی زمین می‌خوابید.   ۷۳-کفش و لباس را خودش وصله می‌کرد.   ۷۴-با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شتر ش را خودش می‌بست.   ۷۵-هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد.   ۷۶-هرجا می‌رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می‌کرد.   ۷۷-اکثر جامه‌های آن حضرت سفید بود.   ۷۸-چون جامه نو می‌پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می‌بخشید.   ۷۹-جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.   ۸۰-در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می‌کرد.   ۸۱-ژولیده مو بودن را کراهت می‌دانست.   ۸۲-همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.   ۸۳-همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می‌زد.   ۸۴-نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت.   ۸۵-ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می‌داشت.   ۸۶-هرگز نعمتی را مذمت نکرد.   ۸۷-اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد.   ۸۸-هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت.   ۸۹-موقع غذا هرچه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود.   ۹۰-در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می‌فرمود.   ۹۱-بر سر غذا از همه زودتر حاضر می‌شد و از همه دیرتر دست می‌کشید.   ۹۲-تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن منصرف می‌شد.   ۹۳-معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.   ۹۴-در غذا هرگز آروغ نزد.   ۹۵-تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد.   ۹۶-بعد از غذا دست‌ها را می‌شست و روی خود می‌کشید.   ۹۷-وقت آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید؛ اول آن‌ها بسم الله و آخر آن‌ها الحمدلله.   ۹۸-از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.   ۹۹-چون می‌خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می‌خواست.   ۱۰۰-اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می‌کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد.     منابع: کتاب «منتهی الآمال» محدث قمی و کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسی

تقدیم به همه پدرها❤️❤️🌺🌺❤️❤️

‏دعوا نکنین عزیزانم؛ صندلی قدرت به هیچ کس وفا نخواهد کرد! :)) https://eitaa.com/ezdavajvakhanavada

خیلی عالیه حتما تماشا کنید