یادمه نوجوون بودم من ... از کوچیکی نوحه خون بودم من...

تاولاے پام مینداخت هی منو یاد رقیه...

هرقدم موکبی بود بین مسیر آب و غذا بود.. ولی هرکی دادمیزد رقیه.. بیشتر میزدنشـ..... سرباباش کنار سر عمو رو نیزه ها بود... رفیقای هیئتیم همسفر بودن باهام اما دور زینبت شمروزجرو بستن اب..

آخ بمیرم برات رقیه جانم ...💔

دختر سه ساله ی ارباب برات کربلا میده.. شفا میده..

چرا ساکتین ؟

حرف بزنین دردودل کنین.. هی بگین رقیه جان... برات کربلامو بده عزیزکم... دق کردیم اخه...

گر دخترکی پیش پدر ناز کند

گره ی کرب و بلای همه را باز کند..

برای شفاے همه ے بیماران یک حمد بخویم هدیه به رقیه جان{♥}

خیلی حرف زدماا رفقا حلال کنین... این محفلا خودش یه پا هیئته هااا خدا نخواد ارباب نخواد محفلی نبود که

همین که اینجایی آقا دعوتت کرده هااا الکی نیستااا