اما جواب من:
من ادبیاتی ام و با لغت سر و کار دارم.
تقوی از ریشۀ «و ق ی» است؛ یعنی نگه داشتن. مثل «نون وقایه» که حرکت حرف آخر را نگه می دارد.
تقوی یعنی نگه داشتن و همراه داشتن. ترجمۀ دقیق «تقوی الله» می شود «خداداری»
مفهومش چنین حالتی است: وقتی خدا را در درون خود حس می کنی و خود را در محضر او می یابی، خود به خود دست و پایت را جمع می کنی، هر کاری نمی کنی، حیا می کنی. این حالت ترس نیست؛ شرم حضور است. مثل وقتی که در برابر یک مقام خیلی برتر از خود قرار می گیریم و خیلی حواسمان جمع است که بی ادبی نکنیم. از او نمی ترسیم؛ چه بسا دوستش هم داریم؛ اما شرم حضور داریم.
وگر نه خدای رحمن که ترسناک نیست. خیلی ها به اشتباه تقوی را ترس از خدا معنا می کنند.
عطار بیت قشنگی دارد:
خلق ترسند از تو، من ترسم ز خود
کز تو نیکو دیده ام از خویش بد
اما اتفاق قشنگ بعدی:
معنای لغوی «کریم» یعنی بخشنده. خیلی ها کریم را بزرگوار معنا می کنند اما دقیق نیست.
بزرگواری یکی از نتایج بخشندگی است. کسی که بخشنده است، پس معلوم می شود که بزرگوار هم هست.
حالا این جا را ببینید:
اِنَّ اَکرَمَکُم عِندَ اللهِ اَتقاکُم
معمولا ترجمه می کنند: گرامی ترین شما نزد خدا خداترس ترین شماست.
این ترجمه دقیق نیست.
دقیقش این می شود:
بخشنده ترین شما، نزد خداوند، خدادار ترین شماست.
توضیح: هرچه خودت را به خدا ببخشی، بیشتر خدا را در وجود خود حس می کنی و «خدادار» تر می شوی.
ملا صدرا در شرح اصول کافی این عبارت را به عنون حدیث نقل می کند:
مَن کانَ للهِ کانَ اللهُ لَهُ
هر که برای خدا باشد، خدا برای اوست.
✅روز شانزدهم، جزء شانزدهم✅
هُنالِكَ الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَواباً وَ خَيْرٌ عُقْبا (کهف/ 44)
آنجا ولايت خاص خداست كه به حق فرمان دهد و بهترين اجر و ثواب و عاقبت نيكو را هم او عطا كند.
امام صادق(ع) دربارۀ این آیه فرمود:
این همان ولایت علی بن ابیطالب است.
📌کافی، ج1، ص 418
#علی_و_قرآن
#آیات_الولایه
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
با لمس این لینک به فهام بپیوند:
https://eitaa.com/fahhaam