بسم الله الرحمن الرحیم

📝 نتیجه مقاومت و وفاداری به آرمان ها #عبرتهای_تاریخ 🔻در زمان پیامبر (ص) عده ای یهودیان با عنوان «بنی نضیر» در عین اینکه با پیامبر معاهده صلح داشتند اما نقشه ترور ایشان را کشیدند و پس از افشای نقشه آنها پیامبر (ص) آنها را از مدینه طرد کرد. 🔹یهودیان طرد شده برای انتقام، با دوره گردی بین قبایل قریش موفق شدند قبایل متعددی را برای جنگ با پیامبر (ص) بسیج کنند و بدین ترتیب مشرکان با تحریک یهود تمام عِده و عُده خود را جمع کرده و به جنگ با پیامبر آمدند، لذا این جنگ به «جنگ احزاب» معروف شد. 🔻مشرکان با رسیدن به مدینه و روبرو شدن با خندقی که بین آنها و مدینه حفر شده بود، مدینه را محاصره کردند. یهودیان اطراف مدینه (بنی قریظه) نیز اگر چه معاهده صلح با پیامبر (ص) داشتند، اما به گمان اینکه کار مسلمانان تمام است به مشرکان ملحق شدند. قرآن کریم در مورد این حادثه میفرماید: «(به خاطر بياوريد) زمانى را كه آنها از طرف بالا و پايينِ (شهر) بر شما وارد شدند (و مدينه را محاصره كردند) و (یاد آورید) زمانى را كه چشمها از شدّت وحشت خيره شده و از شدت ترس جانها به لب رسيده بود» (سوره احزاب : 10). 🔹در این هنگام منافقین شروع به القای یأس و ترس در بین مسلمانان کردند. آنها آرمان های پیامبر (ص) و اسلام را زیر سوال بردند و گفتند: «حرفهای پیامبر (ص) و خدایش چیزی جز فریب و سخنان پوچ نبود» (احزاب : 12) و گفتند: «پیامبر (ص) وعده گذر اسلام از مرزهای شبه جزیره را میداد و اکنون از ترس نمی توانیم برای قضای حاجت برویم» . منافقان تلاش میکردند مسلمانان را از مقاومت در برابر مشرکان باز دارند، قرآن میفرماید: «خداوند می شناسد کسانی از شما را که دیگران را از شرکت در جهاد باز داشته و میگویند به ما ملحق شوید» (احزاب : 18) «گروهی از منافقان به مردم گفتند: ای مردم یثرب شما توان مقاومت در برابر مشرکان را ندارید پس (از جهاد) بازگردید (و تسلیم شوید)» (احزاب : 13). 🔻در نقطه مقابل اما مومنانی بودند که به آرمان ها وفادار مانده و مقاومت کردند. قرآن کریم میفرماید: «مومنان وقتی لشکرهای مشرکان را دیدند گفتند: «(خداوند پیش از این وعده داده بود که مسیر حق و اسلام بدون سختی نیست و اگر در برابر سختی ها مقاومت کنید یاری خدا فرا خواهد رسید و) این همان وعده خدا و رسولش است و خداوند و رسولش راست گفته اند (که اگر مقاومت کنیم یاری خدا فرا خواهد رسید) و این موضوع بر ایمان مومنان افزود. برخی از مومنان بر سر عهد خود با خدا صادقانه ایستادند، برخی از آنها شهید شده اند و برخی نیز منتظر هستند و عهد خود با خدا را تغییری نداده اند» (احزاب : 22 و 23) 🔹به برکت مقاومت خالصانه مومنان یاری خدا سر رسید و ورق به نفع مومنین برگشت. عمرو بن عبد ودّ نامی ترین پهلوان شبه جزیره بدست حضرت علی (ع) - که تنها 25 سال داشت - کشته شد و این امر موجب تضعیف روحیه مشرکان شد. بین یهودیان و مشرکان نیز اختلاف افتاد و یهودیان از یاری آنها دست کشیدند، و در نهایت سرمای هوا از یک سو و تند باد شدید از سوی دیگر باعث شد مشرکان توان ادامه محاصره را از دست دادند و در نهایت لشکر پر عِده و عُده مشرکان بدون هیچ دستآوردی بازگشتند. قرآن میفرماید: «ای مومنین متذکر نعمت خدا شوید که زمانیکه لشکرهای مشرکان به سراغ شما آمدند باد و لشکریانی که نمی دیدید را سراغ آنها فرستادیم»(احزاب : 9)، «خداوند كافران را با دلى پر از خشم بازگرداند بىآنكه نتيجهاى از كار خود گرفته باشند و خدا مومنین را از جنگ بی نیاز ساخت (بدون جنگ پیروزی نصیبشان کرد)» (احزاب : 25). 🔻بلافاصله پیامبر (ص) به سراغ یهودیان بنی نضیر (که عهد خود را شکسته و به مشرکان کمک کرده بودند) رفتند و آنها را در هم شکستند، و یک سال پس از آن نیز قلعه های یهودیان خیبر را یکی پس از دیگری فتح کردند و بدین ترتیب پرونده یهودیان اطراف مدینه بسته شد. 👈پیروزی های مسلمانان به همین جا ختم نشد. یک سال و نیم بعد از پاکسازی کامل یهودیان، پیامبر با مغتنم شمردن روحیه تضعیف شده مشرکان، به مکه لشکر کشی کردند و مشرکان که روحیه خود را باخته بودند بدون مقاومت تسلیم شدند و پرونده مشرکان نیز برای همیشه بسته شد. ✅ بدین ترتیب حرکتی که یهود و مشرکان برای نابودی مسلمانان آغاز کردند، با مقاومت مسلمانان و به برکت یاری خدا به نابودی خودشان منجر شد. 🔸فاعتبروا یا أولی الأبصار🔸 ✍ علیرضا اعلایی @ebrathaietarikh

📚 #عبرتهای_تاریخ 🔻یکی از افرادی که بعد از پیامبر (ص) به حکومت رسید «عثمان» میباشد. عثمان در طول مدت حکومت خود دچار مفاسد مالی و انحرافات زیادی شد (ر.ک: شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج۱/ص۱۹۸). این مفاسد باعث نارضایتی مردم گردید و عده ای از مردم کوفه و بصره و مصر به مدینه آمده و خانه عثمان را محاصره کردند. 🔻مردم خواستار رفع مظالم بودند، و حضرت علی (ع) نیز تلاش میکرد تا با پادرمیانی ضمن برآوردن خواسته مردم، از وقوع فتنه جلوگیری نماید. در این بین اما عده ای بدنبال این بودند که اعتراضات مردمی را به فتنه بکشانند. از یک طرف طلحه و زبیر مردم را تشویق میکردند که عثمان را بکشند و طلحه رسماً فرماندهی عده ای از معترضین را به عهده گرفته بود. از طرف دیگر معاویه که در شام بود علی رغم درخواست کمک عثمان، در کمک رسانی به او تعلل میکرد، در همین شرایط و در حالی که حضرت علی (ع) موفق شد مردم مصر را راضی به بازگشت به شهرشان نماید، «مروان» که به اصطلاح امروز رئیس دفتر عثمان بود و مهر مخصوص عثمان را در اختیار داشت نامه ای مبنی بر لزوم اعدام معترضین نوشت و مهر عثمان را پای آن زد و نامه را با شتر نشان دار دولتی و از همان راهی که معترضین عازم بازگشت به مصر بودند به طرف استاندار مصر فرستاد. طبیعتاً نامه توسط معترضین کشف شد و همه آنها دوباره به مدینه بازگشتند و تبلیغات طلحه و زبیر برای قتل عثمان کارگر افتاد. طلحه راه نفوذ به خانه عثمان را به معترضین نشان داد و در نهایت عثمان کشته شد و بلافاصله مروان به معاویه ملحق شد. 🔻بعد از قتل عثمان و به حکومت رسیدن علی (ع)، طلحه و زبیر از ایشان سهم خواهی کردند و بعد از شنیدن پاسخ منفی، علیه حضرت علی (ع) شورش کردند با ادعای خون خواهی عثمان و متهم کردن علی (ع) به قتل عثمان!!! حضرت علی (ع) در مورد آنها فرمود: «‌انهم یطلبون دماْ هم سفکوه» آنها خواهان خونی هستند که خود ریخته اند (خطبه ۲۲ و ۱۲۷ نهج البلاغه صبحی صالح) معاویه نیز علی (ع) را متهم به قتل عثمان کرد و علیه ایشان شورش نمود. حضرت علی (ع) خطاب به او فرمودند: «کدام یک از ما با عثمان دشمنی کرد؟ آن کس که او را یاری کرد یا آن کس که عثمان از او یاری طلبید و او را یاری ننمود و منتظر شد تا مرگ را دریابد؟» (نهج البلاغه، نامه 28). 🔻حوداث بعد از مرگ عثمان نشان داد اگر چه مردم در اعتراضات خویش نسبت به عثمان حق داشتند، اما از آنجا که هوشیاری به خرج ندادند افرادی چون طلحه و زبیر و معاویه و مروان با به فتنه کشاندن این اعتراضات، از آن نردبانی برای رسیدن به مطامع خود ساختند. اگر چه طلحه و زبیر از رسیدن به مطامع خود ناکام ماندند اما معاویه توانست از همین فتنه نردبانی برای رسیدن خود و فرزند منحوسش یزید به خلافت بسازد و بعد از یزید نیز مروان به خلافت رسید و بعد از او نیز پسرانش خلافت کردند و بدین ترتیب دوره حکومت نود و یک ساله بنی امیه بر مردم تحمیل شد و ظلمی که در این دوره بر مردم رفت به مراتب بیشتر از مظالم زمان عثمان بود. 🔴 امروز با تذکار این بخش از تاریخ باید بیاموزیم و به هوش باشیم اگر چه اعترضات مردمی نسبت به نابسامانی ها حق است اما مراقب باشیم که مبادا طلحه و زبیرها و معاویه و مروان های زمانه از این اعتراضات سوء استفاده کرده و از آن برای رسیدن به مطامع خود سوء استفاده کنند. ✍ علیرضا اعلایی https://eitaa.com/ebrathaietarikh

📚 #عبرتهای_تاریخ 🔶 یکی از عوامل رقم خوردن حادثه عاشورا ممانعت امام حسین (ع) و تحت الحفظ قرار دادن ایشان توسط حر بن یزید ریاحی است. 🔻 حر اگر چه از شیعیان نبود اما محبت اهل بیت را در دل داشت. نموداری این محبت در آنجاست که وقتی حضرت (ع) طی مشاجره‌ای به او می‌گوید «ثکلتک أمک» (مادرت به عزایت بنشیند) حر در پاسخ می‌گوید: «اگر غیر تو به من این سخن گفته بود پاسخش میدادم اما به خدا قسم مادر تو را باید به بهترین وجه ممکن یاد شود». 🔶 اما با وجود محبت حر به اهل بیت چه چیز باعث شد که راه امام (ع) را سدّ کند؟! 🔻 وقتی حر توبه کرد و برای عذر خواهی به محضر امام (ع) آمد مطلبی عرضه داشته که پاسخگوی این سوال است. او به امام (ع) عرضه داشته است: «به خدا قسم اگر می‌دانستم این قوم چنین با شما خواهند کرد هرگز با ایشان همکاری نمی‌کردم. من با خود پنداشتم اگر با آنها همکاری کنم بالآخره با شما کنار خواهند آمد و خواسته شما را برآورده می‌کنند». 🔻 از این کلام دانسته می‌شود که علت این رفتار حر حسن ظن او به دشمن و اعتماد بی‌جا به اوست. 🔴 عبرت این برگ‌ تاریخ برای ما این است که حسن ظن به دشمن موجب کرنش و همکاری با او میشود. 🔻 حسن ظن و همراهی با دشمن نیز چه بسا باعث رقم خوردن حوادث بزرگ و غیر قابل جبران خواهد شد. 🔻 بر همین اساس است که خداوند متعال فرموده است: «و لا ترکنوا ‌الی الذین ظلموا فتمسّکم النار» «به کسانی که ستم کرده‌اند متمایل نشوید که (این تمایل موجب همکاری با آنها گشته و) عذاب آتش الهی شما را در بر می‌گیرد» و با توجه به واقعه فوق باید گفت یکی از عوامل رکون به ظالمان حسن ظن به آنها است. https://eitaa.com/ebrathaietarikh