#باز_نشر ایستاده در خط مقدم مروری بر برخی فعالیت‌های جهادی مرحوم استاد محمدحسین فرج‌نژاد 🔻🔻🔻 بین دوستان به ساده‌زیستی و روحيهٔ جهادی شناخته می‌شد. اما می‌توان ویژگی شاخص‌ او را ایستادن در خط مقدم نبرد، دانست. هر نقطه‌ای که تشخیص می‌داد، جبهه آنجاست اما عرصه خالیست. از یک رو ریشه‌ها و ساز و کارهای صهیونیزم جهانی را مطالعه می‌کرد و در روی دیگر ترفندها و نفوذهای بهائیت را برملا می‌ساخت. راه که در این عرصه‌ها هموارتر می‌شد، با نگاه مولدش و هبهٔ داشته‌های خود، مجموعه‌هایی را به جریان می‌انداخت و روحیهٔ جهادی‌اش را در آن‌ها اشراب می‌کرد. اما خودش را محدود و راکد نمی‌دید. بار دیگر با نگاهی جریان‌شناسانه به معنویت‌های انحرافی و کاذب در سینما می‌پرداخت که دو کتاب «اسطوره‌های صهیونیستی در سینما» و « فرقه‌ها، عرفان واره‌ها و مکاتب صهیونیستی» نتیجه این بعد از زندگی جهادی‌اش بود. همیشه به رسانه و فهم دقیق از آن توجه داشت چرا که رسانه را سلاح به‌روز دشمن می‌دانست. از مطالعات دین و رسانه در مرکز پژوهش‌های صدا و سیما گرفته تا دبیری کارگروه فقه و رسانه در برخی از موسسات مطالعاتی فقهی در قم و از عضویت در هیأت مدیره انجمن‌ مطالعات فضای مجازی و تا مشارکت در تاسیس و عضویت در انجمن سواد رسانه حوزه همه از همین نگاه نشأت می‌گرفت. میراثش در این ساحت نیز ستودنی‌ست؛ برگزاری دوره‌های مستمر نخبگانی در موضوع سواد رسانه با مخاطب طلاب و دانشجویان، سال‌ها تدریس رسانه به طلاب حوزهای علمیه خواهران و طلاب غیر ایرانی در جامعه‌المصطفی با رویکرد تربیت کنشگر فعال از جمله میراث ماندگار اوست. در روزهایی که کرونا خیلی‌ها را خانه‌نشین کرده بود، باز هم او منشاء اثر بود. در گوشه‌ای با عده‌ای اهل رسانه، طرح آن‌چه باید کرد را می‌نوشت، در قرارگاهی تلاش می‌کرد عملیات رسانه‌ای دشمن و روش خنثی‌سازی آن را تبیین کند و در گوشه‌ای با جهادی‌های دل میدان در مانور مواسات شرکت می‌کرد. با اینکه در چندین دانشگاه تدریس می‌کرد و مولف و پژوهشگر شناخته شده‌ای در حوزهٔ خود بود، در کنار اینکه معاونت پژوهشی قرارگاهی راهبردی -وابسته یکی از نهادهای انقلابی- را برعهده داشت و فرصت‌های مادی بسیاری داشت اما زندگی بسیار ساده‌اش درون خانه‌ای خود در محلهٔ پردیسان قم در جریان بود و هم‌پای همیشه‌گی‌اش یک موتور CDI قدیمی بود و به معنای واقعی خود را وقف انقلاب و حوزه کرده بود. استاد جهادی، مرحوم محمدحسین فرج‌نژاد اهل ابرقوی یزد بود، اشتیاق دین و علم دینی به قم کشاندش و دغدغهٔ محرومین و مستبصرین راهی سیستان و بلوچستانش می‌کرد. اشارات مقام معظم رهبری او را به دل میدان جهاد اقتصاد مقاوتی کشاند و فهم دقیق جنگ شناختی را کار ویژه‌های اصلی او ساخت. کانال روزنه #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

#کلیپ 🔴 تعبیر پیامبرانه از هنر 🎯 هنر چیست؟ عینی کردن امیال، تعلقات، تخیلات... 🎯 هنر نوعی پیامبرانگی است... 🔶 ۲۹ تیرماه، اولین سالگرد درگذشت استاد محمدحسین فرج‌نژاد •┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈• #فرج_نژاد #محمدحسین_فرج‌نژاد 🔻فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ 🆔 @Fekrat_Net

🎥سعه‌ی وجودی استاد فرج نژاد 👤حجت‌الاسلام‌والمسلمین خسروپناه #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

🎥فرج نژاد جزء 313 تای انقلاب اسلامی بود 👤حاج عظیم ابراهیم پور #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

🎥استاد فرج نژاد، مجاهد جنگ شناختی 👤حجت‌الاسلام‌والمسلمین خسروپناه #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

🎥فرج نژاد، زندگیش رو برای انقلاب بخشید 👤حاج عظیم ابراهیم پور #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

🎥نمایی از مراسم بزرگداشت استاد فرج نژاد / 20 تیرماه 1401 - سالن همایش هلال احمر یزد #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

🎥نمایی از مراسم بزرگداشت استاد فرج نژاد / 28 تیرماه 1401 - کانون شهید رجایی ابرکوه #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

📸مراسم بزرگداشت سرکار خانم بابایی در حوزه علمیه خواهران شهر ابرکوه هم‌اکنون شروع شد #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

یک سال از درگذشت استاد فرج‌نژاد یکی از نخبگان انقلاب اسلامی گذشت، یاد این روایت از امام افتادم که فرمود: مَن جادَ سادَ، هرکس بخشندگی کند سروری می‌یابد، فرج‌نژاد از خودش، از مالش، از نفسش،از وقتش و از جانش در راه انقلاب گذشت و خدا او را سروری بخشید. #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

🎬خداحافظ ای شعر شب‌های روشن #فرج_نژاد #استاد_صبر #استاد_بی_ادعا #محمدحسین_فرج‌نژاد 🆔 eitaa.com/farajnezhad110 🆔 aparat.com/Faraj_Nejad 🆔 t.me/Faraj_Nejad

#باز_نشر بخش اول هوالشاهد *تفاوتی از جنس حکمت* (به بهانه پر کشیدن مظلومانه برادرم؛ محمد حسین فرج‌نژاد) 🚩🚩🚩 ۱ آرام و قرار نداشت، حتی در نشست و برخاست‌های عادی. وقتی جوشش او را می‌دیدی ناخودآگاه به جوش می‌آمدی. فکر می‌کردم تفاوت و خاص‌بودن «حسین» از کجا نشأت می‌گرفت؟ با همه متفاوت بود و شاید بتوان گفت: منحصر به فرد. این برای هر انسانی جذاب است که با شخصیتی متفاوت و غیرتکراری مواجه شود. شاید برای کسانی که شناختی از او ندارند ابتدا کمی اغراق‌آمیز باشد اما به این حدیث معروف که دل دادم انگار متوجه رمز شخصیت «حسین» شدم. قال رسول الله(ص): «اذا مات‌العالم الفقیه، ثلم فی‌الاسلام ثلمة لایسدها شیء»؛ بارها روی منابر در مراسم بزرگداشت علما شنیده‌ایم یا روی اعلامیه فوت علمای بزرگ دیده‌ایم که پیامبر عزیزمان می‌فرمایند: «وقتی عالمی فقیه فوت کند، در اسلام رخنه و حفره‌ای ایجاد می‌شود که هیچ‌چیزی نمی‌تواند جای آن را پر کند.» حقیقتاً احساس کردم رفتن «حسین» حفره‌ای ایجاد کرده که قابل جبران نیست و این حدیث احساسم را جرأت داد و تازه به مصداق حقیقی «عالِم»بودنش هم مطمئن شدم. نه اینکه در نظرم عالم نبود، نه. عالم فقیه با تعریف شخصیت اول عالم خلقت؛ پیامبر اسلام(ص)، خیلی نگاهم را به «حسین عزیزمان» بزرگ‌تر کرد. ۲ معمولاً آدم‌ها وقتی از کنارمان دور می‌شوند، کوچکتر می‌شوند؛ اما حسین لحظه‌به‌لحظه از صبح عید قربان، بزرگ و بزرگتر شد و ظاهر این مسئله یعنی خرق عادت یا اتفاقی خلاف سیر طبیعت! دقیق‌تر که بشوی متوجه می‌شوی اتفاقاً او با رفتن‌ش به همه نزدیک‌تر شد. این را می‌شد در سه مراسم تشییع در قم، یزد و زادگاهش ابرکوه به وضوح دید. همه آدم‌های بهت‌زده و عزادار، عجیب معرفتی به او پیدا کرده بودند و «حسین» برای‌شان جدی‌تر شده بود. صرفاً یک استاد یا معلم و رفیق قابل احترام نبود. انگار یک «پیامبر مبشر و منذر»ی بود که حرف‌هایش راه سعادت را نشان می‌داد و باید ذهنت را مرور می‌کردی آخرین نکته‌ای که به تو گفته بود چه بود! و این یعنی «حسین» به آرزویش رسیده بود: بیدارکردن انسان‌ها، متوجه‌کردن به حقایق عالم خلقت. پس می‌شود در رفتن‌ش باز هم تأمل کرد و به برخی تحلیل‌های ظاهری از نحوه قربانی‌شدنش دچار حاشیه نشد. ۳ تفاوتی که در نگاه، حرف‌ها و فکرش وجود داشت ناشی از تفاوت نگاه او به عالم و حقایق خلقت بود. تفاوتی نشأت‌گرفته از چیزی که فقط می‌توانم منحصراً «حکمت» بنامم. اولاً: منشاء این حکمت خداست؛ «یؤتی‌الحکمة من یشاء.. (خدا) دانش و حکمت را به هرکس بخواهد (و شایسته بداند) می‌دهد...» ثانیاً: «حکمت» را بی‌خود و بی‌جهت به آدم‌ها نمی‌دهد. جمله کسانی که به اشارات قرآنی به غیر از پیامبران(ع) و اولیای برگزیده الهی، مستحق دریافت «حکمت»اند، «صاحبان عقل و اندیشه» و «زاهدان و پارسایان»اند که در وصف آخرین دسته یعنی «زاهدان و پارسایان» در روایت آمده است: «هرکس دل از دنیا برگیرد، خداوند چشمه‌‏هاى حکمت را در قلبش جاى می‌دهد.»(۲) «حسین»، هم صاحب عقل و اندیشه بود و هم زاهد و پارسا. پس خیلی نباید اذهان را متوجه داشته‌ها و نداشته‌های مادی‌ش کرد و دچار حاشیه شد. هرچند بحمدالله خانواده بزرگوار او و همسر عزیزش استطاعت نسبی مادی داشتند اما او هرچه داشت و نداشت با مال و جان و خانواده جهاد می‌کرد. از همان اندک شهریه‌ی طلبگی در دوران مجردی‌ش کتاب تهیه می‌کرد تا بچه‌ها را با کتاب‌ انس دهد تا اینکه در همین سال‌های اخیر منزل‌ش پاتوق بسیاری از کارها بود و امکانات مختصر زندگی‌اش وسیله. ۴ دو عنصری که شخصیت او را خیلی پیش‌برنده می‌کرد و او را مستحق «حکمت»: اول «مجاهدت» بود و دوم «اخلاص». بسیاری از خاطراتی که این روزها از او نقل می‌شود حول این دو عنایت ممتاز الهی بر وی بود. به‌شدت دنبال کارهای سخت و پرمشقت بود. کارهایی که دشمن داشت و خیلی‌ها تن به آن نمی‌دادند؛ او مجدانه دنبال می‌کرد. آن‌هم گمنام و بدون توقع. دو خصیصه‌ای که در هر شخصیتی گرد آمد آثار و تبعات کار او را مؤثر حقیقی کرد و او را از سایرین ممتاز و متمایز. ۵ همه‌ی آدم‌ها برایش جدی بودند. حتی نوجوان‌هایی که با شیطنت‌ و بازیگوشی در کلاس‌های غرب‌شناسی دستش می‌انداختند. می‌فهمید ولی با سعه‌صدر و با نهایت شفقت و دلسوزی می‌گفت: «هرچند منظور شما چیز دیگری بود اما بدان پاسخت این می‌شود.» بچه می‌رفت توی فکر و بعدها همین آدم می‌شد مشتری پروپا قرص بحث‌های او. بدون تکبر، همه را جدی می‌گرفت. انگارنه‌انگار تحصیلات بالای حوزوی و دانشگاهی داشت و هم‌بحث با بسیاری از اساتید بنام بود و تئوریسین در برخی اندیشکده‌ها. برای‌ش کوچک و بزرگ، جوان و پیر فرقی نداشت. برای همه با نهایت جدیت وقت می‌گذاشت و به تفکرشان می‌انداخت.