#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام البقره الصّادق (علیه السلام)- لَمَّا رَأَی إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْتَفَتَ فَرَأَی رَجُلًا یَزْنِی فَدَعَا عَلَیْهِ فَمَاتَ ثُمَّ رَأَی آخَرَ فَدَعَا عَلَیْهِ فَمَاتَ حَتَّی رَأَی ثَلَاثَهًًْ فَدَعَا عَلَیْهِمْ فَمَاتُوا فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ یَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) دَعْوَتُکَ مُجَابَهًٌْ فَلَا تَدْعُو عَلَی عِبَادِی فَإِنِّی لَوْ شِئْتُ لَمْ أَخْلُقْهُمْ إِنِّی خَلَقْتُ خَلْقِی عَلَی ثَلَاثَهًِْ أَصْنَافٍ عَبْداً یَعْبُدُنِی لَا یُشْرِکُ بِی شَیْئاً فَأُثِیبُهُ وَ عَبْداً یَعْبُدُ غَیْرِی فَلَنْ یَفُوتَنِی وَ عَبْداً یَعْبُدُ غَیْرِی فَأُخْرِجُ مِنْ صُلْبِهِ مَنْ یَعْبُدُنِی ثُمَّ الْتَفَتَ فَرَأَی جِیفَهًًْ عَلَی سَاحِلِ الْبَحْرِ بَعْضُهَا فِی الْمَاءِ وَ بَعْضُهَا فِی الْبِرِّ تَجِیءُ سِبَاعُ الْبَحْرِ فَتَأْکُلُ مَا فِی الْمَاءِ ثُمَّ تَرْجِعُ فَیَشْتَمِلُ بَعْضُهَا عَلَی بَعْضٍ فَیَأْکُلُ بَعْضُهَا بَعْضاً وَ تَجِیءُ سِبَاعُ الْبَرِّ فَتَأْکُلُ مِنْهَا فَیَشْتَمِلُ بَعْضُهَا عَلَی بَعْضٍ فَیَأْکُلُ بَعْضُهَا بَعْضاً فَعِنْدَ ذَلِکَ تَعَجَّبَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) مِمَّا رَأَی وَ قَالَ یَا رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتی هَذِهِ أُمَمٌ یَأْکُلُ بَعْضُهَا بَعْضاً قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلی وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی یَعْنِی حَتَّی أَرَی هَذَا کَمَا رَأَیْتُ الْأَشْیَاءَ کُلَّهَا قَالَ خُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَقَطِّعْهُنَّ وَ اخْلِطْهُنَّ کَمَا اخْتَلَطَتْ هَذِهِ الْجِیفَهًُْ فِی هَذِهِ السِّبَاعِ الَّتِی أَکَلَ بَعْضُهَا بَعْضاً فَخُلِطَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلی کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً فَلَمَّا دَعَاهُنَّ أَجَبْنَهُ وَ کَانَتِ الْجِبَالُ عَشَرَهًًْ قَالَ وَ کَانَتِ الطُّیُورُ الدِّیکَ وَ الْحَمَامَهًَْ وَ الطَّاوُسَ وَ الْغُرَابَ. امام صادق (علیه السلام) زمانی که ابراهیم (علیه السلام) ملکوت آسمان‌ها و زمین را دید، متوجّه مردی شد که زنا می‌کند و بر نابودی او دعا کرد. پس آن مَرد مُرد. نفر دوّم را که دید، او را نفرین کرد و او هم از دنیا رفت. درباره‌ی نفر سوّم هم همین‌طور شد که خداوند عزّوجلّ به ابراهیم (علیه السلام) وحی کرد: «ای ابراهیم (علیه السلام)! خواسته‌ی تو برآورده‌می‌شود؛ بر بندگان من نفرین مکن! اگر من می‌خواستم آن‌ها را خلق نمی‌کردم. من بندگانم را در سه گروه خلق کردم: بنده‌ای که مرا می‌پرستد و چیزی را برای من شریک قرار نمی‌دهد؛ پس من به او ثواب و پاداش می‌دهم. بنده‌ای که غیر مرا می‌پرستد امّا مرا نیز از دست نمی‌دهد و بنده‌ای که غیر مرا می‌پرستد و از صلب او فرزندی به دنیا می‌آورم که مرا بپرستد». سپس ابراهیم (علیه السلام) لاشه‌ی مرداری را دید که کنار ساحل افتاده‌بود. قسمتی از بدنش در آب و قسمتی در خاک ساحل افتاده‌بود. درّندگان دریا می‌آمدند و آن قسمت‌هایی را که در آب بود، می‌خوردند و سپس بازمی‌گشتند. بخشی از بدن او که در بدن آن درّندگان می‌رفت، درّندگان دیگر آن درّندگان را نیز می‌خوردند. و درّندگان خشکی می‌آمدند و از آن بخش بدن او که در خشکی بود، می‌خوردند و بخشی از بدن او که در بدن درّندگان می‌رفت، خوراک درّندگان دیگر می‌شد [و به این ترتیب گوشت بدن آن‌ها از گوشت یکدیگر ساخته‌می‌شد]. ابراهیم (علیه السلام) از آنچه دیده‌بود، تعجّب کرد و گفت: یَا رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتی ایشان امّت‌هایی هستند که برخی برخی دیگر را می‌خورد. خداوند فرمود: أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلی وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی یعنی تا آنکه همان‌طور که اشیاء دیگر را می‌بینم، آن را ببینم. خداوند فرمود: «چهار پرنده را انتخاب کن و سپس تکّه‌تکّه کن و آن‌ها را با هم مخلوط نما؛ همان‌طورکه این لاشه با بدن این درّندگانی که آن را خوردند، مخلوط شده است. ثُمَّ اجْعَلْ عَلی کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً سپس بر سر هر کوه تکّه‌ای از لاشه‌ی آن‌ها را قرار بده تا به سمت تو آیند». پس چون آن‌ها را فراخواند، جواب دادند. تعداد کوه‌ها ده عدد بود و آن پرندگان عبارت بودند از: خروس، کبوتر، طاووس و کلاغ. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۳۳۸ بحارالأنوار، ج۷، ص۴۱ / الکافی، ج۸، ص۳۰۵/ العیاشی، ج۱، ص۱۴۲؛ فیه: «فیأکل ... عن بعض» زیادهًْ/ قصص الأنبیاءللجزایری، ص۱۱۳؛ فیه: «لما رأی ابراهیم ... من یعبدونی» محذوفٌ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج یا_صاحب_الزمان_ادرکنی لبیک_یا_خامنه_ای فریاد_قهرمان/🇮🇷 "@faryade_ghahraman

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام البقره الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أبی‌جَعْفَر بْن سَلیْمان عَن أَبی عَبْدالله (علیه السلام): مَاتَ لَنَا أَخٌ بِمَرْوَ وَ أَوْصَی إِلَیَّ بِمِائَهًِْ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ أَمَرَنِی أَنْ أُعْطِیَ أَبَا حَنِیفَهًَْ مِنْهَا جُزْءاً وَ لَمْ أَعْرِفِ الْجُزْءَ کَمْ هُوَ مِمَّا تَرَکَ فَلَمَّا قَدِمْتُ الْکُوفَهًَْ أَتَیْتُ أَبَا حَنِیفَهًَْ فَسَأَلْتُهُ عَنِ الْجُزْءِ فَقَالَ لِیَ الرُّبُعُ فَأَبَی قَلْبِی ذَلِکَ فَقُلْتُ لَا أَفْعَلُ حَتَّی أَحُجَّ وَ أَسْتَقْصِیَ الْمَسْأَلَهًَْ فَلَمَّا رَأَیْتُ أَهْلَ الْکُوفَهًِْ قَدْ أَجْمَعُوا عَلَی الرُّبُعِ قُلْتُ لِأَبِی حَنِیفَهًَْ لَا سَوْأَهًَْ بِذَلِکَ لَکَ أَوْصَی بِهَا یَا أَبَا حَنِیفَهًَْ وَ لَکِنْ أَحُجَّ وَ أَسْتَقْصِیَ الْمَسْأَلَهًَْ فَقَالَ أَبُو حَنِیفَهًَْ وَ أَنَا أُرِیدُ الْحَجَّ فَلَمَّا أَتَیْنَا مَکَّهًَْ وَ کُنَّا فِی الطَّوَافِ فَإِذَا نَحْنُ بِرَجُلٍ شَیْخٍ قَاعِدٍ وَ قَدْ فَرَغَ مِنْ طَوَافِهِ وَ هُوَ یَدْعُو وَ یُسَبِّحُ إِذِ الْتَفَتَ أَبُو حَنِیفَهًَْ فَلَمَّا رَآهُ قَالَ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَسْأَلَ غَایَهًَْ النَّاسِ فَاسْأَلْ هَذَا فَلَا أَحَدَ بَعْدَهُ قُلْتُ وَ مَنْ هَذَا قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ (علیه السلام) فَلَمَّا قَعَدْتُ وَ اسْتَمْکَنْتُ إِذِ اسْتَدَارَ أَبُو حَنِیفَهًَْ ظَهْرَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (علیه السلام) فَقَعَدَ قَرِیباً مِنِّی فَسَلَّمَ عَلَیْهِ وَ عَظَّمَهُ وَ جَاءَ غَیْرُ وَاحِدٍ مُزْدَلِفِینَ مُسَلِّمِینَ عَلَیْهِ وَ قَعَدُوا فَلَمَّا رَأَیْتُ ذَلِکَ مِنْ تَعْظِیمِهِمْ لَهُ اشْتَدَّ ظَهْرِی فَغَمَزَنِی أَبُو حَنِیفَهًَْ أَنْ تَکَلَّمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ وَ إِنَّ رَجُلًا مَاتَ وَ أَوْصَی إِلَیَّ بِمِائَهًِْ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ أَمَرَنِی أَنْ أُعْطِیَ مِنْهَا جُزْءاً وَ سَمَّی لِیَ الرَّجُلَ فَکَمِ الْجُزْءُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَقَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ (علیه السلام) یَا أَبَا حَنِیفَهًَْ إِنَّ لَکَ أَوْصَی قُلْ فِیهَا فَقَالَ الرُّبُعُ فَقَالَ لِابْنِ أَبِی لَیْلَی قُلْ فِیهَا فَقَالَ الرُّبُعُ فَقَالَ جَعْفَرٌ (علیه السلام) وَ مِنْ أَیْنَ قُلْتُمُ الرُّبُعَ قَالُوا لِقَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلی کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً فَقَالَ أَبُوعَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) لَهُمْ وَ أَنَا أَسْمَعُ هَذَا قَدْ عَلِمْتَ الطَّیْرَ أَرْبَعَهًًْ فَکَمْ کَانَتِ الْجِبَالُ إِنَّمَا الْأَجْزَاءُ لِلْجِبَالِ لَیْسَ لِلطَّیْرِ فَقَالُوا ظَنَنَّا أَنَّهَا أَرْبَعَهًٌْ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ لَکِنَّ الْجِبَالَ عَشَرَهًٌْ. امام صادق (علیه السلام) أبوجعفربن‌سلیمان گوید: یکی از برادرانمان در مرو درگذشت و صدهزار درهم را نزد من به امانت گذاشت و وصیّت کرد تا یک جزء از آن را به ابوحنیفه بدهم، ولی نمی‌دانستم که یک جزء چه مقدار از ماتَرَک او می‌باشد؟ هنگامی‌که به کوفه رفتم نزد ابوحنیفه رسیده و از او درباره‌ی جزء، سؤال کردم. وی به من گفت: «[یک جزء] یک‌چهارم است»؛ ولی نتوانستم آن را بپذیرم، بنابراین گفتم: «هیچ کاری نمی‌کنم تا اینکه به حج بروم و جواب مسئله را جویا شوم». هنگامی‌که دیدم مردم کوفه بر یک‌چهارم اتّفاق‌نظر دارند، به ابوحنیفه گفتم: «ای ابوحنیفه! هیچ اشکالی در آنچه که برای تو وصیّت کرده، وجود ندارد و من آن را به تو می‌دهم، ولی به حج می‌روم و درباره‌ی مسئله بحث و جستجو می‌کنم». ابوحنیفه گفت: «من نیز می‌خواهم به حج بروم». هنگامی که به مکّه آمدیم و در طواف بودیم، ناگهان مرد سالخورده‌ای را دیدیم که طواف خود را تمام کرده و نشسته و مشغول دعا و تسبیح می‌باشد. ناگهان ابوحنیفه به او روی کرد و هنگامی که او را دید [به من] گفت: «اگر می‌خواهی از برترین ِمردمان سؤال کنی، از این مرد سؤال کن؛ چراکه بالاتر از او کسی نیست». گفتم: «این شخص کیست»؟ گفت: «امام صادق (علیه السلام) هنگامی‌که نشستم، ابوحنیفه پشت سر امام صادق (علیه السلام) رفت و نزدیک من نشست و بر او سلام و درود فرستاد و او را گرامی داشت. چندین نفر از مردم [نیز] نزدیک آمده، سلام کرده و می‌نشستند. هنگامی‌که دیدم چگونه او را گرامی می‌دارند، دل، قوی داشته و اطمینان یافتم. ابوحنیفه به من چشمک زد و اشاره کرد که «صحبت کن». پس گفتم: «جانم به فدایت! مردی هستم از اهل خراسان؛ مردی وفات یافت و صدهزار درهم نزد من گذاشت و وصیّت کرد تا جزئی از آن را بدهم و نام مردی را که باید به او بپردازم را به من گفت. جانم به فدایت! یک جزء چه مقدار می‌باشد»؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «ای ابوحنیفه! برای تو وصیّت کرده است.

بگو چه مقدار می‌شود»؟ [ابوحنیفه] گفت: «یک‌چهارم». به ابن‌ابی‌لیلی فرمود: «[تو] بگو چه مقدار می‌شود»؟ گفت: «یک‌چهارم». امام (علیه السلام) فرمود: «از کجا می‌گویید یک‌چهارم می‌شود»؟ گفتند: «به‌خاطر این سخن خداوند: فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیرِ فَصُرْهنَّ إِلَیک ثُمَّ اجْعَلْ عَلَی کلِّ جَبَلٍ مِّنْهنَّ جُزْءًا» امام (علیه السلام) به آنان فرمود: «من نیز این را شنیده‌ام؛ دانسته‌اید که پرندگان چهار عدد بودند. امّا کوه‌ها چه تعداد بودند؟ اجزاء از آن ِکوه‌ها بودند نه پرندگان». گفتند: «گمان کردیم که چهار عدد بوده‌اند». امام (علیه السلام) فرمود: «ولی کوه‌ها ده عدد بودند». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۳۴۲ بحارالأنوار، ج۱۰۰، ص۲۱۳/ العیاشی، ج۱، ص۱۴۴/ وسایل الشیعه، ج۱۹، ص۳۸۳؛ فیه: «مات لنا ... خراسان» محذوفٌ/ البرهان/ نورالثقلین 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج یا_صاحب_الزمان_ادرکنی لبیک_یا_خامنه_ای فریاد_قهرمان/🇮🇷 "@faryade_ghahraman

🎥 نماهنگ | روایت رهبر انقلاب از داستان شعری که دعبل برای حضرت امام رضا سرود و در مدت کوتاهی در بلاد اسلامی گسترش یافت 📣 رسانه اثرگذار یعنی این! ◼️ فرارسیدن شهادت حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(علیه‌السلام) تسلیت باد. 💻 Farsi.Khamenei.ir

آقا جون سر از من و سروری از تو آقا جون اشاره از تو و سر از من برای آقا شدن کی بهتر از تو برای فدا شدن کی بهتر از من 🎙 #سید_مجید_بنی_فاطمه #️⃣ #مناجات_با_امام_رضا_ع #️⃣ #شهادت_امام_رضا_ع ┈••✾•🌿🥀🌿•✾••┈ فریاد_قهرمان/🇮🇷 " @faryade_ghahraman

روز شهادتت به مشهد برای پابوس نرسیدم یادت میاد قبل محرم تو حرمت مشکی پوشیدم 🎙 #سید_مهدی_میرداماد #️⃣ #شهادت_امام_رضا_ع #️⃣ #زمینه ┈••✾•🌿🥀🌿•✾••┈ فریاد_قهرمان/🇮🇷 " @faryade_ghahraman

مرا ز رحمت و لطف و عطا پذیرفتی چه شد که با همه جرم و خطا پذیرفتی به جای آنکه رهایم کنی رهم دادی کرم نمودی و گفتی بیا پذیرفتی 🎙 #ابوذر_بیوکافی #️⃣ #مناجات_با_امام_رضا_ع #️⃣ #شهادت_امام_رضا_ع ┈••✾•🌿🥀🌿•✾••┈ فریاد_قهرمان/🇮🇷 " @faryade_ghahraman

سلام امام رضا من آشنام امام رضا گفتن تموم زندگیت گفتم آقام امام رضا 🎙 #امیر_طلاجوران #️⃣ #مناجات_با_امام_رضا_ع #️⃣ #شهادت_امام_رضا_ع ┈••✾•🌿🥀🌿•✾••┈ فریاد_قهرمان/🇮🇷 " @faryade_ghahraman