🌐💠⚜⚜💠🌐 🌼🌼 امام حسین علیه السلام در پایان وصیت نامه اى که قبل از حرکت به کربلا نوشتند به آیه فوق استناد کردند 👈 توفیق من جز به (اراده) خداوند نیست که بر او توکل کرده ام به او روى آورده ام. 👇جمله ی معروف امام حسین در وصیت نامه خود: 🕋 إِنّی لَم أَخرُج أَشِرًا وَ لابَطَرًا ولامُفسِدًا ولا ظالِمًا وَ إِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الاصلاحِ فی أُمَّةِ جَدّی، أُریدُ أَن آمُرَ بِالمَعرُوفِ وَأَنهی عَنِ المُنکَرِ وَأَسیر بِسیرَه ِجَدّی وَ أَبی عَلِی بنِ أَبیطالِب ⚡️ترجمه: من از روی شرارت و مفسده و یا برای فساد و ستمگری قیام نکردم، من فقط برای اصلاح در امّت جدّم از وطن خروج کردم. قصد دارم به معروف امر کنم و از منکر باز دارم و به سیره و روش پدرم علی عمل نمایم پیام آیه👇 1⃣ هدف انبیا اصلاح انسان‌ها و جوامع بشرى است (إِلَّا الْإِصْلاحَ) 2⃣ مرز کار انبیا توان و قدرت آنهاست، نه روز، ماه و سال (مَااستَطَعتُ) 3⃣ اراده‌ى کارها از ما، ولى میزان توفیق از خداست 4⃣ مصلح باید خود صالح و اهل ایمان، توکّل، انابه باشد. #منبرک_فاطمی @fatemi222

❇️عاقبت ظلم به دیگران 👈در روایت آمده است که امام حسین و امام سجاد «ع» در آخرین لحظات حیات و هنگام شهادت، این روایت را وصیّت کرده‌اند. 👈یعنی علاوه‌بر اینکه چهار امام معصوم این مطلب را بیان فرموده‌اند، دو امام بزرگوار در #حسّاس‌ترین مواقع به ذکر روایت پرداخته‌اند. 👈معلوم می‌شود این روایت، بسیار اهمیّت دارد که این سلسلۀ نورانی و مطهّر، آن را نقل فرموده‌اند. #منبرک_فاطمی @fatemi222

❇️بخصوص حضرت سیّدالشّهداء«ع» در روز عاشورا و پس از شهادت همۀ اصحاب و یاران، یعنی در آن موقعیّت حساس، که لازم است مهم‌ترین و حساس‌ترینِ مطالب بیان شود، 👈آخرین وصیّت خود به فرزند برومندشان که در حقیقت آخرین وصیّت ایشان به شیعیان و بلکه بشریت است را چنین بیان می‌فرمایند: 👈«یَا بُنَیَّ إِیَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ‏» 👈ای فرزندم، از ظلم به کسی که در برابر تو ، یاری‌کننده‌ای جز خداوند ندارد، بر حذر باش. 👈بارزترین مصداق مظلوم، خود امام حسین«ع» و یاران باوفای ایشان هستند. 👈افراد شروری به آنان #ظلم کردند و ایشان را با آن وضعیت به شهادت رساندند و پس از شهادت مردان، زنان و کودکان را به اسارت بردند. 👈 یعنی به کسانی که در آن بیابان و در اوج تشنگی، هیچ یاوری به جز خداوند متعال نداشتند، ظلم کردند. #منبرک_فاطمی @fatemi222

❇️اسحاق بن حیوه [حیاه] حضرمی 👈از جنایتکاران لشگر عمر بن سعد در کربلا که #لباس امام حسین علیه السلام را #سرقت و جنایات دیگری هم مرتکب شد. 👈نام پدرش را حریه، یحیی و حویه، نیز گفته اند. 👈روز عاشورا، پس از شهادت حسین بن علی علیه السلام، لشگر عمربن سعد به جهت غارت لباس های او بر جسد مقدسش #حمله کردند. 👈اسحاق بن حیوه، پیراهن آنحضرت را ربود و به سرقت برد و پوشید، در حالی که در آن پیراهن بیشتر از ۱۱۰ سوراخ از تیر و #نیزه و شمشیر بود. اگرچه این عدد را به اختلاف ذکر کرده اند. 👈اسحاق بعد از این قضیه به مرض #پیسی مبتلا شد و موی سر و رویش ریخت. 👈 دیگر از جنایت این ملعون، آنکه وقتی امام حسین علیه السلام شهید شد، عمر بن سعد (لعنه الله علیه) در بین یارانش فریاد زد که:چه کسی داوطلب می شود که بر #بدن حسین با اسب بتازد؟ او، (اسحاق حضرمی) با چند نفر دیگر حاضر بر اینکار شدند. 👈آمد و با اسب خویش بر بدن امام علیه السلام تاخت، چندان که پشت و سینه آنحضرت درهم شکست؛ و بعد هم به اتفاق دیگر جانیان، نزد عبیدالله بن زیاد رفتند و جایزه اندکی از او گرفتند. ابوعمر زاهد می گوید:در نسب آنها دیدیم که همگی حرامزاده بودند. ⭕️سرانجام شوم زندگی او: به نقل از «نفس المهموم»، #مختار_ثقفی در زمان خونخواهی شهداء کربلا، او و دوستانش را گرفت و دست و پایشان را به #بندهای آهنین بست و دستور داد آنقدر #اسب بر بدن آنها تاختند تا #هلاک شدند. #منبرک_فاطمی @fatemi222

❇️اخنس بن مرثد حضرمی 👌از عناصر خبیث در لشکر عمر بن سعد در کربلا که #عمامه امام حسین علیه السلام را #ربود و جنایات دیگری نیز مرتکب شد. 👈نامش را (احبش بن مرثد بن علقمه حضرمی، احبش بن یزید، اخنس بن مرید)، هم گفته اند. 👈روز عاشورا سال ۶۱ هـ.ق، بعد از شهادت حسین بن علی علیه السلام، لشگر کوفه به جهت #غارت لباس های او، بر جسد مقدسش روی آوردند که «اخنس» ملعون عمامه آن حضرت را برداشت و به سرش بست. ❇️ او بعدا به #مرض «جذام» مبتلا شد اگرچه به روایتی، «جابربن یزید ازدی»، به این جنایت متهم است ولی اکثر مورخین، همین «اخنس» را سارق عمامه امام علیه السلام می دانند. 👈دیگر از جنایات او این که:چون امام حسین علیه السلام شهید شد، عمربن سعد (لعنه الله علیه) در بین لشگریانش ندا داد که:کیست که داوطلب شود تا بر بدن حسین با اسب #بتازد؟ 👈 آن ملعون با چند نفر دیگر حاضر بر اینکار شدند. 👈اخنس آمد و با ۹ نفر دیگر با اسب بر بدن آنحضرت تاختند و استخوان سینه و پشت و پهلوی مبارکش را شکستند. و بعدا نزد عبیدالله بن زیاد رفته و جایزه اندکی گرفتند. 👈 ابوعمرو زاهد می گوید:وقتی نسب آنها را دیدیم همگی حرامزاده بودند. ❇️سرانجام شوم زندگی او: 👈به نقل از کتاب «نفس المهموم» و ناسخ التواریخ:مختار ثقفی در زمان قیام خودش به خونخواهی شهداء کربلا، نخست همین جماعت را آورد و دست ها و پاهایشان را با میخ های آهنین بر زمین بست و دستور داد تا با اسب های تازه نعل، آنقدر بر بدن پلیدشان تاختند تا گوشت و پوست و استخوانشان در هم کوبیده شده و هلاک گشتند. 👈در تاریخ طبری روایتی است که اخنس بعد از این جنایاتش، در #جنگی_ایستاده بود که تیری ناشناس به او خورد و قلبش شکافت و مرد. (لعنه الله علیه) #منبرک_فاطمی @fatemi222

❇️شمربن ذی الجوشن نام اصلی او شمر ابن فرط ضیابی کلابی، از طایفه بنی کلاب، از فرماندهان جنایتکار و بی رحم سپاه کوفه و از بزرگترین قاتلان تاریخ، قاتل امام سوم شیعیان حسین بن علی علیه السلام و از مسببان شهادت اهل بیت پیامبر اسلام و اصحاب امام حسین علیه السلام است. 👈پدرش “ذی الجوشن” که در آغاز اسلام از مسلمان شدن امتناع کرد و به دعوت پیامبر اعتنایی نکرد، تنها وقتی که متوجه پیروزی مسلمانان بر مشرکین شد، اسلام آورد و اسبی بنام “عرجاء” را بعنوان هدیه نزد پیغمبر برد ولی ایشان، هدیه او را قبول نکردند. 👈از مادر “شمر” هم به پست فطرتی و پلیدی یاد شده و چون او دامنش به گناه بی عفتی آلوده شده بود لذا این فرزند (شمربن ذی الجوشن) از راه نامشروع به دنیا آمد. 👈شمر، مردی زشت رو و پیس و آبله رو، و از روسای هوازن بود. اگر چه اول با امیرالمومنین علی بن ابیطالب بیعت نمود و در جنگ صفین در لشگر آن حضرت بود و ضربتی از سپاه شام خورد و مجروح شد او بعدا به گروه خوارج پیوست و در کوفه مسکن کرد و در آن شهر به روایت حدیث پرداخت. 👈او همیشه کینه آل علی را در دل داشت و منتظر فرصت مناسبی بود تا این کینه و عقده های دلش را بیرون بریزد. 👈سال ۶۱ هجری قمری که حرکت امام حسین علیه السلام به سمت عراق شد، شمر اخبار این حرکت را دقیقا پی گیری می کرد. 👈جاسوسان او مسیر حرکت امام را تا ورود به کربلا، برای او گزارش میدادند. 👈در تاریخ این واقعه عظیم، شمربن ذی الجوشن از طرف دولت وقت و دشمنان اسلام، چند جا نقش اساسی داشت. ۱- و از جمله افرادی بود که “عبیدالله بن زیاد” حاکم کوفه، او را برای پراکنده کردن مردم کوفه از اطراف مسلم بن عقیل، یار باوفای حسین بن علی، به دارالاماره فرستاد. ۲- زمانی که عمربن سعد، فرمانده لشگر کوفه در نامه ای برای حاکم کوفه نوشت که حسین بن علی حاضر شده که یا برگردد و یا به یکی از سرحدات کشور اسلامی برود “عبیدالله حاکم کوفه” نظر داد که باید پذیرفت ولی وقتی شمر از این نامه مطلع شد، او را منع کرد و گفت که اگر حسین بن علی خود را تسلیم نکند و برود، بعدا قدرتمند می شود. پس بهتر است الان که در چنگ شما گرفتار است، نگذارید برود. عبیدالله هم نظر شمر را قبول کرد او را فرمانده سپاه با ۴۰۰۰ جنگجوی زبده کرد و همراه با نامه ای به طرف عمربن سعد فرمانده کوفه در کربلا فرستاد، تا از حسین بخواهد که یا تسلیم شود و یا به جنگ تن در دهد و به دنبال این نامه، گفت ای عمر سعد، اگر اینکار را انجام نمی دهی از لشگر ما کناره بگیر و لشگر را به شمربن ذی الجوشن واگذار. ۳- اوج جنایت و شقاوت این مرد از روز عاشورا دهم محرم سال ۶۱ هجری در کربلا است. در آن روز او فرمانده #پیاده های لشگر کوفه بود و جنایات بسیار را مرتکب شد. زمانی هم که بسیاری از اصحاب امام حسین شهید شدند، دشمنان امام، به طرف خیمه ها حمله کردند و شمر فریاد زد که آتش بیاورید تا خیمه ها و اهلش را بسوزانم. در این موقع امام علیه السلام در مقابل شمر فرمود:ای پسر ذی الجوشن، خدا ترا به آتش دوزخ بسوزاند. وای برشما، اگر دین ندارید لااقل آزاد مرد باشید و بعد حضرت خواستند که تا من زنده ام به حرم من تعرض نکنید که شمر از کلام امام شرم کرد و برگشت. ۴- این جنایتکار، در آخرین ساعتهای روز دهم محرم، زمانی که امام علیه السلام جراحت های زیادی در سر و بدن داشتند، دستور داد تا حضرت را از پشت، تیرباران کردند و سپس آن خبیث کثیف، با چکمه و خنجر برهنه بر سینه فرزند رسول خدا نشست و سر مقدس حضرت را از تن جدا کرد. ۵- او بعد از شهادت امام و همه یاران حضرت، می خواست خیمه گاه خاندان وحی را آتش بزند و علی بن حسین، زین العابدین را به قتل برساند که دیگران مانع شدند. ۶- در میان مورخین اتفاق نظر است که کسی که به فرمان عمربن سعد، سرهای مقدس شهداء کربلا را نزد “ابن زیاد” برد، او بود و از طرف ابن زیاد هم، سرهای شهداء را مجددا به همراه چند نفر دیگر، نزد یزید حاکم وقت شام برد. پایان زندگی شمربن ذی الجوشن زندگی سراسر ننگین و کثیف این مرد، زمانی که مختار ثقفی در سال ۶۶ هجری برای خونخواهی ابا عبدالله الحسین قیام کرد، شمر از کوفه فرار کرد. یکی از غلامان مختار، به دنبال او رفت ولی شمر با ترفندی او را کشت و بعد به قریه دیگری فرار کرد و از آنجا هم باز به قریه «کلتانیه» تا اینکه سپاهیان مختار در آن جا، او را محاصره کردند. یاران شمر همگی پا به فرار گذاشتند. خود او هم فرصت نکرد تا لباس رزم بپوشد، پارچه ای به خود پیچید و با نیزه در مقابل سپاه مختار ایستاد تا اینکه از پای در آمد. بعضی گویند که جسم او را نزد سگان انداختند و بعضی گویند که او را دستگیر کردند، گردنش را زدند و بر بدنش اسب تاختند و سر او را، مختار نزد “محمد بن حنفیه” فرستاد. اقوال دیگری نظیر اینها هم هست. نام قاتل او “ابن ابی الکنود” است که به زندگی پلید و لعین او در سال ۶۶ هجری قمری خاتمه داد.

❇️عمر بن سعد عمر بن سعد معروف به "ابن سعد" فرمانده سپاه عبیدالله بن زیاد در کربلا در سال 61 هجری قمری و جزو منفورترین چهره های تاریخ. 👈 در بدخوئی و شقاوت، زبانزد خاص و عام است. 👈 پدرش سعدبن ابی وقاص، از سرداران #صدر اسلام بود. 👈امام حسین علیه السلام به کوفه رفت تا از مردم آنجا برای حسین (ع) بیعت بگیرد، ابن سعد با بعضی از اشراف کوفه، به یزید نامه نوشتند و توصیه #هائی به او کردند. از این رو، مسلم به دستور عبیدالله بن زیاد، از طرف یزید دستگیر شد و به جهت خویشاوندی که با عمربن سعد داشت، او را وصی خودکرد، ولی این مرد به او خیانت کرد و اسرار مسلم بن عقیل را فاش نمود. 👈در همین زمان، عبیدالله بن زیاد به کوفه آمد و عمربن سعد را به استانداری (ری) منصوب کرد. ابن سعد با 4000 سپاهی، در بیرون کوفه آماده حرکت به طرف ری بود که خبر حرکت امام حسین (ع)، به سوی کوفه رسید. 👈 عبیدالله، از ابن سعد خواست تا قبل از رفتن به ری، حسین و یارانش را سرکوب کند. ابن سعد ابتدا تردید کرد ولی متوجه شد که اگر قبول نکند، حکومت ری از دست او خواهد رفت، به همین علت با لشگر خود به طرف کربلا رفت. 🔹روز عاشورا روز دوم یا سوم محرم سال 61 هـ ق در کربلا، کسی را نزد حسین بن علی فرستاد و از حضرت خواست که یا با "یزید بن معاویه" بیعت کند و یا به جنگ تن در دهد و زمانی که امتناع امام حسین از بیعت با یزید را دید برای اینکه نشان دهد که در جنگ با امام (ع) راسخ است اولین تیر را به طرف حسین بن علی و یارانش فرستاد و دستور داد تا آب را به روی آنها ببندند. 👈او پس از شهادت امام (ع) و یارانش، دستور داد که سپاهیانش بر بدن آنها با اسب بتازند. 👈روز 12 محرم بعد از دفن اجساد سپاهیانش، خاندان حسین بن علی (ع) را به کوفه برد. وقتی خدمت عبیدالله بن زیاد رفت، عبیدالله از او خواست تا نامه حکومت ری را به او پس بدهد. عمرسعد که فهمید دیگر حکومت و استانداری ری به او، وصال نمی دهدخودش را چنین توصیف کرد: هیچ کس بدتر از من به خانه اش برنگشت، زیرا از امیری فاجر و ظالم اطاعت کردم و عدالت را پایمال و خویشاوندی را قطع کردم. ⭕️سرانجام او: بعد از واقعه کربلا، تا مدتها از #ترس کشته شدن توسط مردم، پنهان می شد. پس از فرارهای مداوم به دستور مختار ثقفی دستگیر شده و به نزد او آورده شد. سال 66 هـ ق، در مجلس عمربن سعد به همراه پسرش به قتل رسید. مختار، سر او را برای محمدبن حنفیه، برادر امام حسین (ع) فرستاد. #منبرک_فاطمی @fatemi222

•┈┈••✾• 🌿🌺🌿 •✾••┈┈• ✍❗️در مورد حرم امام حسین علیه السلام به نکاتی توجه کنیم:👇👇 💯 به فتوای بیشتر فقها، مسافر مخیر است در مسجدالحرام و مسجدالنبی صلی الله علیه وآله وسلم و حرم امام حسین علیه السلام و مسجد کوفه نمازهای چهار رکعتی خود را کامل بخواهد یا دو رکعت. 👈 ولی در مورد اینکه مقدار حرم (که تخییر در آن جریان دارد) چه قدر است؟ باید به رساله فقها مراجعه شود، قدر متیقنی که همه قائلین به تخییر در آن اتفاق نظر دارند،🔗 یازده مترونیم از اطراف قبر مطهر امام حسین علیه السلام است. 📒 زیارت مرقد سیدالشهدا علیه السلام در تمام ایام سال مستحب است و ثواب بسیار دارد. 📩 در بعضی مناسبتهای خاص، تأکید بیشتری به زیارت آن حضرت شده مانند شبهای قدر، روز عاشورا، عید فطر، عید قربان، شب جمعه، روز عرفه، اول و نیمه رجب، اربعین و... که در کتابهای زیارتی نوشته شده است. ⛔ورود جنب و حائض و نفسا در حرم مطهر امام حسین علیه السلام و سایر حرمهای ائمه علیهم السلام جایز نیست، البته قدر متیقن از این حرمت، همان رواقی است که زیر گنبد است و بدن مطهر امام معصوم علیه السلام در آن مکان وجود دارد. 👌 بنابراین در مورد سایر رواقها باید به رساله فقها مراجعه شود. ➊➠ مـسـألـه: آیا روزه مستحبی برای مسافر در کربلا یا حرم امام حسین علیه السلام جایز است❓ ➖ خیر، مسافر در حرم امام حسین علیه السلام فقط میتواند نماز را کامل بخواند. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ •••••••••••••• #منبرک_فاطمی @fatemi222

🌸🍃﷽🌸🍃 ✋عوامل_قساوت_قلب ✍خداوند در مورد گروهی از افراد که دچار #قساوت قلب شده و هنگام ابتلا به مصیبتها وبلاها به علت فراوانی گناهان به درگاه خداوند زاری و تضرّع نمیکنند، میفرماید: 👌«فَلَوْ لَا إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا تَضرَعُواْ وَ لَكِن قَسَتْ قُلُوبهُمْ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَنُ مَا كَانُواْ يَعْمَلُون»‏. انعام/43» 👌«پس چرا هنگامی که عذاب، به آنها رسید زاری نکردند؟ ولیکن دلهایشان سخت شد و شیطان آنچه را که انجام می‌دادند برای آنها آراست.» 👈قساوت یعنی سنگ دلی، فردی که به این بیماری دچار شده #موعظه و نصیحت نمی پذیرد؛ از پذیرش حرف حق سر باز می زند و اشک او خشک می گردد. ❇️برخی از عوامل #قساوت قلب: 1⃣👈گناهان: امام علی علیه السلام فرمودند: دل ها سخت نمی شود، مگر به سبب زیادی گناهان(بحار ، ج۶۰ ،ص۷۳) 2⃣👈 آرزوهای دراز: خداوند به حضرت موسی علیه السلام فرمود: آرزوهایت را در دنیا دراز مکن که قلبت سخت می‌‏شود، و سنگ‌دلان از من دورند(کافی، ج 2، ص 329) 3⃣👈دوری از یاد خدا: خداوند به موسی (علیه السلام) فرمود: ای موسی، ...در هر وضعیتی که هستی از یاد من غافل مشو ... که غافل شدن از یاد من، انسان‌ها را سنگ‌دل می‌کند(کافی، ج ‏2، ص 497) 4⃣👈 ثروت اندوزی: در وصیت امام علی(علیه السلام) به فرزندش امام حسن(علیه السلام) آمده است: بدانید که ثروت زیاد می‌تواند دین انسان را نابود کرده و انسان‌ها را سنگ‌دل کند(کافی، ج ‏2، ص 497) 5⃣👈گوش دادن به لهویات مثل موسیقی: امام صادق علیه السلام فرمودند: گوش دادن به لهویات موجب قساوت قلب میشود(من لا یحضره الفقیه ،ج4 ،ص 366) 6⃣👈پرحرفی و پرخوری: امام صادق علیه السلام فرمودند: زیاده سخن مگویید؛ زیرا آنانی که در غیر ذکر خدا، زیاده سخن می‌گویند، بدون آن‌که بدانند دچار سنگ‌دلی شده‌اند(کافی، ج ‏2، ص 114) و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:کسی که به زیاد خوردن و زیاد آشامیدن عادت کند، سنگ دل می شود(مستدرك الوسائل, ج 16 , ص 213) 👌-قرآن خواندن، کم خوری و کم خوابی، استغفار، نشستن با علما وگریه بر امام حسین علیه السلام،قساوت قلب را درمان  میکند. #منبرک_فاطمی @fatemi222

🌸🍃﷽🌸🍃 ✋ده ویژگی_امام_حسین_علیه_السلام ✍برخی از ویژگی های خاص امام حسین ( علیه السلام ) عبارتند از: 1⃣👈تنها امامی که در معرکه جنگ به شهادت رسید و تنها امامی که سرش را از بدن جدا کردند (ذبیح الله . 2⃣👈تنها امامی که زیارت اربعین دارد. 3⃣👈 تنها امامی که بدون غسل و کفن دفن شد (بلا غسل و لا کفن). و تنها امامی که تشنه لب به شهادت رسید (قتلوه عطشاناً). 4⃣👈 تنها امامی که پس از شهادت، خانواده اش اسیر شدند (نساؤه سبایا). و تنها امامی که همه پیامبران از آدم تا خاتم بر او گریه کردند. 5⃣👈 تنها امامی که پدر مادر و جد و فرزندانش معصوم بودند 6⃣👈 اولین امامی که در رجعت بر می گردد. 7⃣👈در ماه تولدش هیچ کدام از معصومین در آن ماه شهید نشده است. و در ماه شهادتش، تولد هیچ یک از معصومین در آن ماه اتفاق نیفتاده است. 8⃣👈 در زیارتش، علاوه بر سلام بر خودش، بر اعضاء و جوارحش نیز سلام داده می شود. 9⃣👈امامی که کشته اشک است (قتیل العبرة).و امامی که مصیبتش اعظم از همه مصایب است. 0⃣1⃣👈 همه امامان کشتی نجات اند؛ اما کشتی حسین علیه السلام از همه بزرگتر است؛ لذا بیشترین امید گناه کاران به حسین است. #منبرک_فاطمی @fatemi222

پنج ویژگی امام حسین علیه السلام https://eitaa.com/fatemi222/5132

ده ویژگی امام حسین علیه السلام https://eitaa.com/fatemi222/5131

امام حسین علیه السلام و تحول آفرینی https://eitaa.com/fatemi222/5134

پنج ویژگی ملت امام حسین علیه السلام https://eitaa.com/fatemi222/5135

#منبر_متنی 🔻هدف زیارت، خداست. 🔻زيارت سيدالشهداء(ع)، فرار الی الله و فرار از آلهه‌ و غفلت‌ها و وابستگی‌ها و خستگی‌هاست. «هدف زيارت، خداست. در ورودي زيارت امام رضا(ع) که ظاهراً از امام هادی(ع) نقل شده است، در در منزل خود می‌گوييم که: «بسم الله و بالله و الي الله و الي بن رسول الله»؛ به سمت خدا و رسول خدا می‌رويم. پس سير ما به سمت خداست که از وادي ولايت عبور می‌کند. مانند وقتي حج می‌رويم، سير ما به سوی‌ خداست که از وادي حج عبور می‌کند. وقتي کسي زيارت می‌رود، مقصدش خداوند متعال است. کساني نمی‌فهمند و يا نمی‌خواهند بفهمند و يا خداي متعال از آنها فهم را گرفته و می‌گويند زيارت شرک است! اينها نمي‌دانند که سير الي الله از وادي نبي اکرم(ص) و اهل بيت(ع) بايد عبور کند و اصلاً ممکن نيست کسي به حضرت حق، بدون عبور از اين صراط برسد. که «اللهم اجعل لي مع الرسول سبيلا». راه ما با خدا، بايد در همراهي با رسول خدا(ص) اتفاق بيفتد. پس اگر زيارت، سفر الي الله است که از وادي ولايت معصومين(ع) عبور مي کند، زيارت سيدالشهداء(ع) در واقع فرار الي الله و فرار از آلهه‌ و غفلت‌ها و وابستگي‌ها و خستگي‌ها مي‌باشد. افرادي که فرار الي الله می‌کنند و رو به سوي زيارت امام حسين(ع) می‌آورند درجاتي دارند. در روايات آمده که عابدين که کساني هستند که از شرک و نفس و شيطان و عبادت دنيا فارغ هستند؛ اينها سه دسته هستند. «إِنَ‏ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‏ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ وَ إِنَ‏ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‏ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنَ‏ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‏ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ وَ هِيَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ». عده‌اي رغبت در ثواب‌ها دارند، عده‌اي ترس از عقوبت عامل بندگي آنهاست که اندو دسته مدح می‌شوند و عبادالله هستند و مذمت ندارند. ولي دسته‌اي که سرآمد هستند آنهايي هستند که با اشتياق و محبت عبادت مي‌کنند. و حُب است که آنها را وادار به بندگي مي‌کند نه رغبت و رهبت. عبادت آنها عبادت محبين است، خشوع و تواضع آنها در برابر خدا خشوع و تواضع محبين است. اينها کساني هستند که به بهشت رضوان راه دارند و درک محبت خدا می‌کنند. پس کساني که حج مي‌روند و فرار الي الله می‌کنند و افرادي که به زيارت امام حسين(ع) مي روند تا فرارشان به سوي خداوند متعال باشد و با کشتي امام حسين(ع) سير مي‌کنند؛ چند طائفه هستند. يک طائفه آنها مشتاقين هستند. در زيارات امام حسين(ع) صدها روايت، بلکه بيشتر داريم که فضايل شگفت انگيز براي زيارت امام حسين(ع) ذکر شده است، ولي دسته‌اي مشتاقين هستند... .» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ استادسیدمحمّدمهدی میرباقری 🌹ناشر معارف باشیم @fatemi222

🔻 ریشۀ اصلیِ قیامِ امام حسین 🖋 حضرت آیت‌الله سیّدعلی خامنه‌ای [۱]. نه می‌توانیم بگوییم که حضرت برای «تشکیلِ حکومت» قیام کرد، و نه می‌توانیم بگوییم حضرت برای «شهید شدن» قیام کرد. امام حسین - علیه‌السّلام - هدفِ دیگری داشت که رسیدنِ به آن «هدف»، حرکتی را می‌طلبید که این حرکت، یکی از این دو «نتیجه» را داشت. پس حکومت یا شهادت، هیچ‌کدام «هدف» نبودند، بلکه دو «نتیجه» بودند. [۲]. هدف آن حضرت عبارت بود از انجام‌دادنِ یک «واجبِ عظیم» از واجباتِ دین که آن را هیچ‌کس قبل از امام حسین انجام نداده بود؛ نه رسولِ اکرم این واجب را انجام داده بود، نه امیرالمؤمنین، نه امام حسن؛ چون زمینۀ انجامِ این واجب، در زمانِ امام حسین پیش آمد. [۳]. دو نوع انحراف وجود دارد: گاهی مردم، فاسد می‌شوند، امّا احکامِ اسلامی از بین نمی‌رود، امّا گاهی هم مردم، فاسد می‌شوند، هم حکومت‌ها، هم علمای دین، به‌طوری‌که حقایقِ اسلام، تحریف و منکر را معروف و معروف را منکر، و خطّ اسلام را «صدوهشتاد درجه» عوض می‌کنند. آن حکم، حکمِ «تغییرِ وضع» و «تجدیدِ حیات»، یا به‌تعبیرِ امروز، «انقلاب» است که مربوط به «برگرداندنِ جامعۀ منحرف به خطّ اصلی» و «تضمین‌کنندۀ زنده‌شدنِ اسلام» است، بعد از آن‌که مُشرف به مردن است، یا مرده و ازبین‌رفته است. مسأله این است که اگر جامعۀ اسلامی «منحرف» شد و این انحراف، به‌جایی رسید که «خوفِ انحرافِ کلّ اسلام» بود، تکلیف چیست؟! [۴]. افزون‌بر‌این‌که باید انحرافِ اساسی در دین رخ داده باشد، شرطِ دیگرِ انجامِ این حکم، آن است که «زمینه» و «موقعیّت» برای انجامِ آن، مساعد باشد؛ چون خدای‌متعال، به چیزی که «فایده» ندارد و «اثر» نمی‌بخشد، تکلیف نکرده است. البتّه مراد از فراهم‌بودنِ موقعیّت، این نیست که «خطر»ی در پی نباشد، بلکه غرض این است که «پیامِ» قیام، به مردم منتقل خواهد شد و مردم خواهند فهمید و در اشتباه، نخواهند ماند. وجودِ «خطر»، این «تکلیف» را ساقط نمی‌کند، بلکه این انجامِ این تکلیف، همیشه توأم با خطر است. در زمانِ ما، امام خمینی نیز از خطر نهراسید و هدف و تکلیفِ خود را قیام دانست. ازاین‎‌رو، انقلابِ اسلامی، پرتوی از قیامِ عاشورا است، با این تفاوت که آن قیام به نتیجۀ شهادت انجامید و این انقلاب، به نتیجۀ برپاییِ حکومتِ اسلامی. [۵]. در زمانِ امام حسین - علیه‌السّلام - هم «انحرافِ اساسی در اسلام» به‌وجود آمد و هم «فرصتِ مساعد برای اثرگذاری» پیدا شد. اوّلاً، بعد از معاویه، کسی به حکومت رسید که حتّی «ظواهرِ اسلام» را هم رعایت نمی‌کرد، چنان‌که اهلِ شُرب خَمر و فسادهای جنسیِ واضح و شعرسرایی بر رّد دین و مخالفتِ علنی با اسلام بود، ولی چون به‌عنوانِ ریاست بر جامعۀ اسلامی در قدرت قرار گرفته بود، نمی‌خواست اسمِ اسلام را براندازد. حاکمِ فاسد، جامعه را نیز فاسد می‌کند؛ چون بر جامعه و مردم، اثر می‌گذارد. ثانیاً، «زمینه» هم آماده است؛ یعنی فضای جامعۀ اسلامی، طوری است که ممکن است «پیامِ» امام حسین به گوشِ انسان‌ها در همان زمان و در طولِ تاریخ برسد، درحالی‌که اگر در زمانِ معاویه، امام حسین می‌خواست قیام کند، پیامِ او دفن می‌شد؛ زیرا سیاست‌ها به‌گونه‌ای بود که مردم نمی‌توانستند حقّانیتِ سخن را دریابند. ازاین‌رو، ایشان ده سال در زمانِ خلافتِ معاویه، امام بود، ولی قیام نکرد. [۶]. امام حسین قیام کرد تا آن واجبِ بزرگی را که عبارت از «تجدیدِ بنای نظام و جامعۀ اسلامی»، یا «قیام در مقابلِ انحرافاتِ بزرگ در جامعۀ اسلامی» است، انجام دهد، که این خودش، یک «مصداقِ بزرگِ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» است. [۷]. آن حضرت در مناسبت‌های مختلف، به همین معنا اشاره کرده است: وَعَلَی الاْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ دیگر باید با اسلام، خداحافظی کرد، آن وقتی‌که اسلام به حاکمی مثلِ یزید، مبتلا گردد. وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّی وَ أَبِي‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ و همانا من براى سركشى و خودنمایی و فساد و ظلم‌، قیام نكردم، به‌یقین كه من برای اصلاح در میانِ امّتِ جدّم، قیام كردم و می‌خواهم به نیكی، سفارش و از بدی، نهی كنم، و مطابقِ سيرۀ جدّم، و پدرم على‌بن‌ابى‌طالب رفتار می‌نمایم. وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلى کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ، فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ و من شما را به کتابِ خدا و سنّتِ پیامبرش فرا مى‌خوانم؛ چراکه سنّتِ او را میرانده و بدعت را زنده کردند. (در خطبه‌های نمازِ جمعه، ۱۹ خرداد ۱۳۷۴).

📚نکاتی در باره زیارت👇 1-تعریف زیارت https://eitaa.com/fatemi5/1654 2-استحباب زیارت https://eitaa.com/fatemi5/1655 3-زیارت مؤمنان https://eitaa.com/fatemi5/1656 4-آداب زیارت https://eitaa.com/fatemi5/1658 5-زیارت و ادای حق https://eitaa.com/fatemi5/1661 6-طهارت حقیقت انسانی https://eitaa.com/fatemi5/1662 7-زیارت و تولی و تبری https://eitaa.com/fatemi5/1663 8-تاثیر زیارت در زندگی https://eitaa.com/fatemi5/1664 📚پاداش زیارت https://eitaa.com/fatemi5/1666 📚شبهات: 1-زیارت برای جلب منفعت یا دفع ضرر https://eitaa.com/fatemi5/1667 2-زیارت قبور آن‌گونه كه حاجیان طواف https://eitaa.com/fatemi5/1668 3-زیارت مثل نماز https://eitaa.com/fatemi5/1669 4-توسل و شفاعت؟ https://eitaa.com/fatemi5/1670 5-زیارت تقلیدی https://eitaa.com/fatemi5/1671 6-نفع زیارت و نماز https://eitaa.com/fatemi5/1672 7-ثواب یک زیارت واقعی https://eitaa.com/fatemi5/1676 8-زیارت بهترين دارو و درمان https://eitaa.com/fatemi5/1677

✋تعریف زیارت زیارت در لغت به معنای میل و قصد (آهنگ) چیزی یا کسی را کردن است و در عرف، زیارتِ کسی، عبارت است از آمدن نزد او به قصد تکریم و تعظیم و انس گرفتن با وی. زیارت اهل قبور، اعم از معصومین علیهم السّلام و غیر آنان با حضور در محل دفن آنان به قصد گرامیداشت ایشان و سلام دادن بر آنان تحقق می‏یابد. علاوه بر آن به زیارت معصومان علیهم السّلام از راه دور و نیز زیارت امام زمان عجل اللّه‏ تعالی فرجه با توجه کردن و سلام دادن به ایشان زیارت اطلاق شده است. به زیارت کننده «زائر»، به زیارت شونده «مَزور» و به زیارت و نیز مکان و محل دفن مزور «مزار» گویند؛ چنان که به کلماتی که معصومان علیهم السّلام بدانها زیارت می‏شوند، همچون زیارت جامعه کبیره و عاشورا، «زیارت» اطلاق می‏شود.

زیارت رسول اکرم زیارت رسول اکرم صلّی اللّه‏ علیه و آله، بویژه برای حج گزار مستحب مؤکد است و چنانچه زیارت آن حضرت از سوی همگان ترک شود، بر حاکم اسلامی واجب است مردم را به زیارت وادارد؛ از این رو، برخی، زیارت آن حضرت را در هر سال واجب کفایی دانسته‏اند. ۳. زیارت دیگر انبیای الهی و معصومین زیارت دیگر انبیای الهی، همچون حضرت هود و صالح و نیز آدم و نوح، دفن شده در جوار مرقد امیر مؤمنان علی علیه السّلام، همچنین زیارت ائمه علیهم السّلام بویژه پس از گزاردن حج و نیز حضرت زهرا سلام اللّه‏ علیها در روضه(محدوده بین قبر شریف رسول خدا صلّی اللّه‏ علیه و آله و منبر آن حضرت) مستحب مؤکد و در روایات بر آن تأکید شده است. در این میان زیارت سالار شهیدان، حضرت ابا عبداللّه‏، حسین بن علی علیه السّلام از جایگاه و اهمیت ویژه‏ای برخوردار و بر آن تأکید مضاعف شده است؛ به گونه‏ای که زیارت آن حضرت در بسیاری از اوقات، اعم از شب و روز، همچون شب و روز عرفه، شبهای قدر، شب عید فطر و قربان، روز اول و نیمه رجب، نیمه شعبان و شب و روز جمعه مستحب مؤکد است؛ چنان که زیارت آن گرامی در شب و روز عاشورا و نیز روز اربعین استحباب دارد. زیارت امام زمان علیه السّلام در هر زمان و مکان بویژه در سامرا و سرداب مقدس، مستحب است. برخی زیارت ائمّه معصوم علیهم السّلام را واجب کفایی دانسته‏اند.

زیارت مؤمنان زیارت مؤمنان مستحب مؤکد و دارای فضیلت بسیار است. در روایتی از امام صادق علیه السّلام آمده است: «کسی که برادر دینی خود را زیارت کند، خداوند به او می‏فرماید من را زیارت کردی و پاداش تو بر من است و من برای تو به کمتر از بهشت رضایت نمی‏دهم». در حدیثی دیگر از امام کاظم علیه السّلام آمده است: «کسی که توفیق زیارت ما را نمی‏یابد اگر صالحان از برادران ایمانی را زیارت کند، ثواب زیارت ما برای او نوشته می‏شود». استقبال مزور از زائر، مصافحه و معانقه و بوسیدن پیشانی یکدیگر، و به زحمت و تکلّف نینداختن مزور از آداب زیارت مؤمن است. از موارد استثنای کراهت سفر در ماه رمضان، مسافرت کردن جهت زیارت مؤمن است.

کاربرد زیارت در فقه از احکام و آداب زیارت در بابهای طهارت و حج و به مناسبت در باب نذر سخن گفته‏اند. برخی نیز برای آن با عنوان مزار پس از حج و عمره بابی مستقل منعقد کرده و از احکام و آداب آن به تفصیل در این باب سخن گفته‏اند؛ چنان که برخی با عنوان یاد شده کتابی مستقل نوشته‏اند، مانند مزار ابن قولویه، معروف به کامل الزیارات؛ مزار مفید؛ مزار ابن مشهدی و مزار شهید.

آداب زیارت آداب زیارت معصومان علیهم السّلام که رعایت آنها در همه مشاهد مشرفه مستحب است عبارتند از: غسل زیارت قبل از تشرف به حرم؛ خواندن دعای مأثور هنگام غسل؛ طهارت از حدث اکبر (جنابت، حیض و نفاس) و اصغر؛ پوشیدن لباس پاک و پاکیزه و سفید و نو؛ کوتاه برداشتن گامها هنگام حرکت به سمت روضه مقدس و با آرامی و وقار حرکت کردن؛ پا برهنه بودن هنگام تشرف به روضه منوّر؛ خوش بو کردن خود در غیر زیارت امام حسین علیه السّلام؛ توجه و حضور قلب داشتن در وقت رفتن به حرم مطهّر؛ توقف در آستانه حرم شریف و اذن دخول خواستن( اذن دخول)با کلمات مأثور یا با سلام کردن؛ بوسیدن آستانه مبارک؛ سجده کردن برای خدا به شکرانه توفیق زیارت؛ بوسه زدن بر زمین رو به روی امام علیه السّلام؛ داخل شدن به حرم با پای راست و خارج شدن از آن با پای چپ؛ نزدیک شدن به ضریح از پیش روی ـ جز در حرم عسکریین علیهم السّلام ـ به گونه‏ای که بتواند خود را به آن بچسباند؛ بوسیدن قبر مطهّر و گذاشتن و مالیدن طرف راست صورت بر آن؛ پشت به قبله و رو به قبر ایستادن هنگام زیارت؛ ایستاده بودن هنگام زیارت، مگر آنکه عذری داشته باشد؛ به زیر افکندن سر و به بالا و چپ و راست التفات نکردن هنگام تشرف به حرم و زیارت کردن؛ گفتن تکبیر به تعدادی که وارد شده پیش از خواندن زیارت؛ خواندن زیارت مأثور و وارد شده؛ رفتن نزد سر مبارک و رو به قبله ایستادن و دعا کردن؛ خواندن نماز زیارت پس از اتمام زیارت نزد سر امام علیه السّلام و در زیارت پیامبر صلّی اللّه‏ علیه و آله در روضه مطهّر؛ دعا کردن پس از نماز زیارت و افضل دعای مأثور است؛ خواستن حاجت برای خود و برادران دینی؛ زیارت کردن به نیابت از خویشان و دوستان؛ تلاوت قرآن کنار قبر مطهّر و هدیه کردن ثواب آن به امام علیه السّلام؛ اجتناب از سخنان ناشایسته و بیهوده و لغو؛ بلند نکردن صدا در محضر پیامبر صلّی اللّه‏ علیه و آله و امام علیه السّلام؛ شتاب کردن در خروج پس از اتمام زیارت و بیهوده ننشستن در حرم؛ به عقب گام نهادن هنگام خروج از روضه مقدس؛ تصمیم بر بازگشت برای زیارت؛ وداع کردن با قبر مطهر با کلمات مأثور.

اثرات

زیارت و ادای حق در راستای وفای به عهد و پایداری بر میثاق، ادای حق عظیم اهل‌بیت ‌(علیهم‌السّلام) بر جوامع انسانی و الهی نیز قابل تامل است. آن بزرگواران راهنمایان حقیقی بشرند که همانند شمع سوختند تا روشنگر حیات طیبه‌ی انسانی و الهی جوامع بشری باشند و تمامی‌مهالک و سختی‌ها را به جان خریده و از هیچ امر دشوار و سختی، هراس به خود راه نداده و با صلابت و عزت، برترین تعالیم و آموزه‌های آسمانی را در زیباترین جلوه و چهره در کمال دلسوزی و محبت و بدون توقع هیچ اجر و مزدی به نمایش گذاشتند و بشریت را بدان فرا خوانده و دشمنان آن را دفع کردند. و این حق عظیمی‌است که هیچ کس نمی‌تواند به نهایتش راه برد. باور داشتن این حق و تصدیق آن یکی از گزاره‌های برجسته‌ی زیارت‌هاست که زائر با توسل می‌تواند این حق را درک و سپس شکر گذارد