اقناع اندیشه مسیر کمال و رشد یک مسیر تدریجی است، مثل طی کردن پله های یک طبقه که باید یکی یکی و به تدریج پله ها را طی کرد تا به طبقه بالایی رسید رشد انسانها هم به این صورت است، و به تبع این قاعده الزامات این رشد نیز به همین صورت است یعنی اگر انسان باید تدریجی رشد کند دین و آئینی که باید این انسان را رشد دهد باید تدریجی نازل شود. به این معنا که دستور العمل این رشد تدریجی بصورت تدریجی باید باشد که این اتفاق، با ظهور انبیاء مختلف و ادیان مختلف افتاد. به این صورت که هر پیامبری که ظهور میکرد دین و آئین پیامبر قبل را تایید میکرد و بعضا این دین کاملتر از دین قبلی بود و این تعدد انبیاء، همان مسیر تدریجی در تکامل دستورالعمل ها و گسترده شدن این دستورالعمل هاست.

و پیامبر آخرالزمان مأمور به این است که این دین و آئین را به نهایت کمال برساند و اصطلاحا دین کامل و نهائی را از جانب خدای متعال به مردم معرفی کند لذا پیامبر ما پیامبر خاتم و دین او دین ابدی و همگانی است یعنی دین اسلام کاملترین دین است و به همین دلیل بعد از آن دین دیگری نخواهد آمد. خوب، این آخرین پیامبر مهمترین مأموریتشان، رساندن آخرین دین به تمام بشریت است، یعنی رسول خدا باید این دین را به انحاء گوناگون در جهان نشر دهد. لذا خدای متعال در آیه 158 سوره مبارکه اعراف به پیامبر خدا امر میکند که : قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعاً:" بگو: اى مردم! من فرستاده خدا به همه شما هستم" .

خوب، این آخرین پیامبر مهمترین مأموریتشان، رساندن آخرین دین به تمام بشریت است، یعنی رسول خدا باید این دین را به انحاء گوناگون در جهان نشر دهد. لذا خدای متعال در آیه 158 سوره مبارکه اعراف به پیامبر خدا امر میکند که : قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعاً:" بگو: اى مردم! من فرستاده خدا به همه شما هستم" . در حدیثی از امام مجتبی (ع) چنین می خوانیم: عده ای از یهودیان نزد پیامبر(ص) آمدند و گفتند: ای محمّد تویی که گمان می بری فرستاده خدایی و همانند موسی(ع) بر تو وحی فرستاده می شود؟! پیامبر اکرم(ص) کمی سکوت کرد، سپس فرمود: آری منم سید فرزندان آدم و به این افتخار نمی کنم، من خاتم پیامبران و پیشوای پرهیزکاران و فرستاده پروردگار جهانیانم. آنها سؤال کردند به سوی چه کسی؟ به سوی عرب یا عجم یا ما (یهودیان)؟ خداوند آیه فوق را نازل فرمود: و با صراحت جهانی بودن رسالت آن حضرت را به تمام بشریّت اعلام نمود

طبیعتا وقتی کسی مأمور باشد آئینی الهی را به تمام بشریت عرضه کند، باید قبل از آن یا همزمان با آن با طاغوت های زمان خود مبارزه کند. آن دینی که نسبت به طاغوت زمان خود بی تفاوت باشد الهی و وحیانی و به عبارت دقیقتر دین صحیح و درستی نیست چرا که خدا و طاغوت یکجا جمع نمی شوند همچنین مظاهر الهی و توحیدی و مظاهر طاغوتی و شرک در یکجا جمع نمی شوند. اینکه حضرت ابراهیم با بت پرستی مبارزه کرد و حتی بتهای سنگی و چوبی بت پرستان را از بین برد و نابود کرد علت این نبود که این بتها آزاری می رساندند، از بت که کاری بر نمی آید، بلکه به این دلیل بود که در جامعه ای که مظاهر الهی پرچمدار شد و دین الهی حاکم شد دیگر جایی برای طاغوت و حتی مظاهر طاغوت وجود ندارد. که اگر این بی تفاوتی نسبت به مظاهر طاغوت بود، دعوت به حق معنایی ندارد.

پس مأموریت مهم رسول مکرم اسلام در کنار معرفی آئین اسلام، مبارزه با طاغوت زمان خود است به نحوی که این طاغوت دیگر نتواند جوری قد علم کند که پرچم اسلام روی زمین بیافتد و از بین برود. به عبارت دیگر ظهور پیامبر برابر است با نابودی یا حداقل به استضعاف کشیده شدن طاغوت، لذا خدای متعال همزمان با به دنیا آمدن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) لرزه بر اندام طاغوت انداخت و این لرزه در ظاهر با اتفاقاتی که ذکر شد محقق شد. "بنابراین دین اسلام و رسول خدا اختصاص به جزیرة العرب و یا اعراب نبودند بلکه پیامبر همه عالم و دین او دین همه عالم است." پس این پیامبر برای اینکه این دین کامل را به همه بشریت برسانند آن هم با ابزارهای تبلیغاتی و اطلاع رسانی آن زمان، نیاز به یک راهبرد و استراتژی قوی و قابل توجه برای رساندن این دین نیاز داشتند.

وقتی که روایات و آیات را بررسی میکنیم میبینیم که مهربانی و خوش خلقی پیامبر یک راهبرد بوده نه فقط یک رفتار شخصی یا اجتماعی، به این معنا که رسولخدا از این حقیقت و خُلق درونی مهربانی به عنوان یک راهبرد در ابلاغ دستور الهی استفاده میکنند و حتی به دیگران نیز این توصیه را دارند که از این راهبرد استفاده کنند. ایشان می فرمایند : أَيُّهَا النَّاسُ وَ اللَّهِ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّكُمْ لَا تَسَعُونَ‏ النَّاسَ‏ بِأَمْوَالِكُمْ وَ لَكِنْ سَعُوهُمْ بِالطَّلَاقَةِ وَ حُسْنِ الْخُلُقِ قَالَ وَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ رَحِمَ اللَّهُ كُلَّ سَهْلٍ طَلْقٍ. اى مردم بخدا سوگند من ميدانم كه شما با ثروت خود بمردم توسعه و آرامش نميدهيد ولى با گشاده‏روئى و حسن خلق بآنها آرامش دهيد و فرمود خدا رحمت كند هر شخص آسان گير و گشاده‏رو را. یعنی در واقع حضرت میفرمایند که با مهربانی و محبت به دیگران آرامش را به آنها هدیه کنید و در واقع با این هدیه گرانبهاء دل آنها را مجذوب خود میکنید.

من و شما اگر بخواهیم دین اسلام جهانی شدنش ادامه پیدا کند . اگر می خواهیم این حرکت جهانی شدن را برای زمینه سازی حکومت جهانی امام مهدی ادامه دهیم ، باید همین راهبرد رسول خدا را دنبال کنیم. یعنی ما هم سنبل رحمت شویم تا همه دنیا تحت تأثیر رحمت ما قرار گیرند.. امشب بیاید خود را شبیه ترین فرد به پیامبر اکرم کنیم: ألا اُخْبِرُكُمْ بِاَشبَهِكُم بى؟ قَالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه‏. قالَ: اَحسَنُكُم خُلقا وَ اَليَنُكُم كَنَفا وَ اَبَرُّكُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّكُم حُبّا لاِخوانِهِ فى دينِهِ وَ اَصبَرُكُم عَلَى الحَقِّ وَ اَكظَمُكُم لِلغَيظِ وَ اَحسَنُكُم عَفْوا وَ اَشَدُّكُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛ آيا شما را از شبيه ترينتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند: هر كس خوش اخلاق‏تر، نرم‏خوتر، به خويشانش نيكوكارتر، نسبت به برادران دينى‏ اش دوست ‏دار تر، بر حق شكيباتر، خشم را فرو خورنده ‏تر و با گذشت ‏تر و در خرسندى و خشم با انصاف ‏تر باشد.

این، همان معنای رحمة للعالمین است که خدای متعال در آیه 107 سوره مبارکۀ انبیاء می فرماید : وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ‏ . یعنی ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم‏. بنابراین رسول خدا با راهبرد مهربانی و محبت یا همان رحمت بودن برای جهانیان، دین اسلام را معرفی کردند. پرورش احساس زمان تجمع مشرکین در مکه بود و بهترین زمان برای ابلاغ رسالت، پیامبر بالای کوه صفا رفت و فریاد زد: ای مردم! من فرستاده پروردگار جهانیان هستم. قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله عَلَى الصَّفَا وَ نَادَى فِي أَيَّامِ الْمَوْسِمِ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ فَرَمَقَهُ النَّاسُ بِأَبْصَارِهِمْ قَالَهَا ثَلَاثاً ثُمَّ انْطَلَقَ حَتَّى أَتَى الْمَرْوَةَ ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ فِي أُذُنِهِ ثُمَّ نَادَى ثَلَاثاً بِأَعْلَى صَوْتِهِ يَاَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ ثَلَاثاً

حضرت این سخن را سه مرتبه با صدای بلند تکرار کردند و تمام کسانی که آنجا بودند این سخن را شنیدند. پس از آن پیامبر به مروه رفتند و دستهایشان را در کنار گوش خود قرار داد و با صدای بلند سه بار آن‌جمله را تکرار کرد و در این نقطه هم رسالت خود را به گوش همه رساند. وَ رَمَاهُ‏ أَبُو جَهْلٍ قَبَّحَهُ اللَّهُ بِحَجَرٍ فَشَجَ‏ بَيْنَ عَيْنَيْهِ : ابوجهل که در همان نزدیکی بود در پاسخ به پیامبر سنگی به سوی ایشان پرتاب کرد که سنگ به پیشانی پیامبر اصابت نمود و مابین دو چشم او شکست. مشرکین هم که جرأت این کار را نداشتند با دیدن این بی احترامی فضا را آزاد دیده و به پیروی از ابوجهل به طرف پیامبر سنگ پرتاب کردند. پیامبر به دامنه کوه پناه بردند. مشرکان هم در تعقیب و جستجوی او اصرار و پافشاری نمودند. علی (ع) خبر این حادثه را شنید و نسبت به پیامبر بسیار نگران شد و به سرعت به منزل‌خدیجه رفت و خبر این واقعه را به حضرت خدیجه رساندند.

خدیجه گفت: چه بر سر محمد آمده است؟ فرمود: نمی‌دانم، ولی همین قدر می‌دانم که مشرکان به طرف او سنگ پرتاب کردند، نمی‌دانم زنده است یا نه، ظرف آبی به من بده و خودت مقداری هیس (ترکیبی از خرما بدون هسته و کره) بردار تا به جستجوی او بپردازیم؛ زیرا او اکنون تشنه و گرسنه است. علی (ع) ‌ و خدیجه (س) به راه افتادند و به پای کوه رسیدند، علی (ع) به خدیجه (س) گفت: تو از جلوی‌کوه برو و من از پشت آن، تا او را بیابیم. علی (ع) شروع به صدا زدن پیامبر کرد و گفت: ای رسول خدا... جانم به فدایت، تو در کجای کوه هستی تا تو را ببینم؟ خدیجه هم پیامبر (ص) ‌ را صدا می‌زد، پیامبر فرمود: کیست که در حق من، نبی مصطفی‌دلسوزی می‌کند... کیست در حق من نبی مرتضی همدردی می‌کند... کیست که در حق من ابوالقاسم دلسوزی می‌کند؟ در این لحظه که پیامبر از خستگی اذیت و آزار و ستمی که از قوم خویش دیده بود و در رنج بود، جبرئیل بر او فرود آمد، رسول اکرم (ص) ‌ به او نگاه کرد، گریست و گفت: می‌بینی قوم من با من چه کردند؟

تکذیبم کردند، راندند و مرا از خود دور کردند!! جبرئیل گفت: ای محمد! دستت را به من بده، دستش را گرفت و او را روی کوه نشاند. اسماعیل نگهبان آسمان دنیا بر پیامبر فرود آمد و گفت: سلام بر توای رسول خدا (ص)، خداوند به من امر کرد که از تو اطاعت کنم، آیا مرا دستور می‌دهی که نور ستارگان را بیفکنم تا مردم سوزانده شوند؟ فرشته خورشید جلو آمد و گفت: سلام بر توای رسول خدا، آیا به من امر می‌کنی که خورشید را بر سر آنها بگیرم تا آنها سوزانده شوند؟ فرشته زمین جلو آمد و گفت: سلام بر توای رسول خدا، خداوند به من دستور داده که از تو اطاعت کنم، آیا به من امر می‌کنی که به زمین دستور دهم آنها را همان طور که پشت به زمین هستند در خود ببلعد؟

فرشته کوه پیش آمد و گفت: سلام بر توای رسول خدا، خداوند به من دستور داده که تو را اطاعت کنم، آیا مرا امر می‌کنی که به کوه‌ها دستور دهم آنها را زیر و رو کند تا نابود شوند؟ فرشته دریاها جلو آمد و گفت: سلام بر توای رسول خدا، پروردگارم به من دستور داد که از تو اطاعت کنم، آیا به من دستور می‌دهی که به دریاها فرمان دهم تا آنها را غرق کند؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَدْ أُمِرْتُمْ بِطَاعَتِي قَالُوا نَعَمْ فَرَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ نَادَى أَنِّي لَمْ أُبْعَثْ عَذَاباً إِنَّمَا بُعِثْتُ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ دَعُونِي وَ قَوْمِي فَإِنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ رسول اکرم (ص) فرمود: آیا همه به فرمان من درآمدید؟ گفتند: بلی.. رسول خدا (ص) سرش را به آسمان بلند کرد و گفت: من برای عذاب برگزیده نشدم بلکه رحمت برای جهانیان برانگیخته شدم.