📝روایت شفا گرفتن در فاطمیه اردکان
چه خوش گفته اند
که استخوان‌هایشان عصای دست افتادگان است...
آخر بد جور افتادم.
از چهارپایه به روی دست سقوط کردم. دستم از پنج، شش ناحیه شکست.
خدا نکند کسی کارش به بیمارستان و این مطب و آن مطب بکشد. نزد پزشکان متعددی رفتم. اما همه بر یک مطلب متفق القول بودند:
این دست، دیگر برایت دست نخواهد شد!
پیگیر بودم، به یکی از بیمارستان های یزد رفتم،
عمل سخت بود.
دکتر پنج، شش عدد پین در دستم قرار داد.
دوماهی دستم در گچ بود.
بعد از دوماه گچ را باز کردم. اما باز به حرف دکتر رسیدم..."این دست برایت دست نخواهد شد!"...
نمی شد دست را تکان داد، به گردن آویزان بود.
دکتر برایم چند جلسه فیزیوتراپی نوشت، اما، تغییر خاصی در دستم حاصل نشد!
مدتی بعد در ایام فاطمیه برای عزاداری به فاطمیه اردکان رفته بودم.
در مراسم، یک لاله‌ی آسمانی گمنام را آوردند. مداح شروع کرد: شهید گمنام سلام...
دلم شکست...
با خود گفتم تو که نمی‌توانی سینه بزنی چرا اینجا نشسته ای؟! چراغ ها را که خاموش کردند می‌خواستم بیرون بروم از مراسم.
"آقای محیطی کجا می‌روی ؟!
شما هیچ مشکلی نداری. می توانی سینه بزنی!"
گویا کسی در گوشم این جمله را می‌گفت. از رفتن منصرف شدم.
برای آنکه امتحان کنم، کم کم شروع کردم به سینه زدن.
دستم را تا ارتفاع بالا تر می بردم و محکم سینه می‌زدم...باورم نمی شد. مگر امکان دارد؟!
گویا دستم، دیگر آن دست قبلی نبود!
...به فیزیوتراپی مراجعه کردم.
آقای فیزیوتراپیست با نگاه متعجبانه گفت:
"با دست خود چه کردی؟ دستت خوب شده. شفا گرفتی!"
آری رفیق
هرچند به جز مشتی استخوان از این جگرگوشه های زهرا چیزی باقی نمانده، اما، خوب دست افتادگان را می گیرند و گره از کار دردمندان می‌گشایند.
📄خاطره مربوط به یکی از شهدای گمنامی‌ست که در سال ۱۴۰۱ در اردکان به آغوش خاک سپرده شدند.
🗣راوی:
آقای محیطی، فرهنگی بازنشسته
╭━━━⊰◇⊱━━━╮
کانال فاطمیه اردکان
@fatemiehardakan
╰━━━⊰◇⊱━━━╯
