یا ابومهدی، یا قاسم | الثار، قادم، قادم. پرونده‌ی انتقام سخت برای عشائر عراقی هنوز باز است، هر چند خطاب‌ خون‌خواهی‌شان دیگر خود حجي قاسم و‌ ابومهندس است...

در مرزیم، غضبمان به مرز رسیده، با تمام دوستداران و عاشقان قدس شریف، روز یکشنبه 22 اکتبر 2023 (٣٠ مهر ماه ١۴٠٢) در شهر هاتای در مرز جیلوه گُز هستیم. برای نزدیک شدن به برادران فلسطینی و برای اینکه فریاد نابودی را به گوش رژیم صهیونیستی اسرائیل برسانیم، از تمام ترکیه با ماشینهایمان به سمت مرز حرکت میکنیم. برادرم منتظر حضور پرشور شما هم هستیم. انجمن جوانان آناتولی. عضو کانال #سهیل_سلیمی نشدی؟👇 @soheil_salimi

بیانات رئیس انجمن جوانان آناتولی آقای صالح توران در مورد رویداد در مرز هستیم. ما رویداد "ما در مرز هستیم!" را در دروازه مرزی جیلوه گُز هاتای در روز یکشنبه 22.10.2023 ساعت 14:00 برگزار خواهیم کرد. برای برادران و دوستداران قدس شریف که عصر امروز و فردا صبح با وسایل نقلیه خود از سراسر ترکیه برای شرکت در برنامه ما راهی سفر می شوند آرزوی سفری بی خطر دارم. خداوند ما را در این برنامه تاریخی به سلامت در هاتای گرد هم آورد. رئیس انجمن جوانان آناتولی صالح توران عضو کانال #سهیل_سلیمی نشدی؟👇 @soheil_salimi

عراقی‌ها خاموشی زده‌اند و‌ حمید در تاریکی خیمه برای جمعی که تازه از ایران به عراق و بغ‌داد و طربیل رسیده‌اند یک دوره‌ی فشرده‌‌ی شناخت اردن را می‌گوید؛ زیرساخت هر حرکت در حلقه‌های میانی واقعی رسیدن به حجت است...

می‌گوید: در درگیری‌های گوهردشت و فردیس و محمدآباد و مشکین‌آباد و ستارخان بوده‌ام. می‌گویم: آن طرف، به ما سنگ می‌زدی؟ می‌گوید: سنگ می‌زدم. و اکنون یک سال از غائله‌ی ژینا گذشته و نگذشته پشت مرز اردن پی درگیری با اسرائیل آمده است...

دم غروب باز جمعیت جوان‌های عشائر یزله‌کنان به سینه‌ی مرز کوبیدند اما پشت صف نیروی ضدشورش متوقف ماندند. به گمانم دهانه‌ی رسمی پایانه‌ی مرزی طربیل را باید رها کنند و برای شکستن مرز عراق و اردن باید در عرض حصار مرزی در پهنای بی‌آبان‌ صفر مرز گسترش بیابند...

در خیمه‌ی جوان‌های منطقه‌ی سیددخیل ناصریه نشسته بودیم و شعر می‌خواندند و هوسه می‌کردند و حتا برای ما ایرانی‌ها شعری گفتند. بعد گفتند شما هم شعری بخوانید. شعر نداشتیم؛ ناگزیر شعر سپیدی که سال‌ها پیش به عربی برای قدس گفته بودم را خواندم و خوب، معلوم بود که هوسه از آن در نمی‌آمد...

صدا آشنا بود اما از طرف رفقای ایرانی حاضر در خیمه بر سر سفره‌ی شام نبود. ریز شدم. سرود سلام فرمان‌ده زنگ گوشی یکی از خادمان موکب امام موسای کاظم در پشت مرز طربیل بود‌...

سال‌ها پیش حضرت ره‌بر مسلح کردن کرانه‌ی باختری را پیش روی ما نهادند. با این همه در طربیل، پشت مرز اردن در عراق می‌فهمیم که تنها مسیر زمینی دست‌رسی به کرانه‌ی باختری طی این سال‌ها عبورناپذیر فرض شده است و کار جدی روی آن در پاره‌ی اردن انجام نشده است...

عراق عرصه‌ی عریضی است که به ما می‌آموزد عقل حزبی با جامعه چه می‌کند...

آن فرمان‌ده نظامی به طربیل آمده بود و در خیمه‌ با حاج ابوطالب السعیدی، جانشین کتائب حزب‌الله، و دیگر شیوخ عشائر نشسته بود. اذان مغرب را که گفتند آن فرمان‌ده با خدم و حشمش بلند شد و سوار شدند و به جاده زدند. حاج ابوطالب اما بیرون آمد و کسی به او عبائی داد و پیش‌نماز ایستاد...

ابتنای عقل حزبی بر اجماع است و نه اجتهاد...