فردا صبح در خیابان باب‌المراد کاظمیه تظاهرات ضد صهیونی است؛ به سید می‌گویم: به رفقای اهوازیت بگو برای فردا یک‌چند شعار آب‌دار بسازند تا از خجالت رأی ممتنع دولت عراق به قطع‌نامه‌ی آتش‌بس در غزه در بیاییم...

حاج غدیر به سید ابوالقاسم گفت: من شما را جایی دیده‌ام. خندیدم: حاجی این‌ها تمام دیوارهای شیخ‌نجار حلب را آباد کرده بودند با اسم یکان‌شان: انصارالله الاوفیاء. برگشتم به سید: اف‌شانه‌ی رنگ مجانی بود؟ یا چه...

در تاریکی مسجد دور هم نشسته‌ییم و اخبار غزه و حمله‌ی ام‌شب به آن، قطره‌چکانی می‌رسد. حاج غدیر حال ما را می‌داند و می‌زند به عملیات فتح خان‌طومان و محاصره شدن و مجروح شدنش. این طور می‌فهمم که یک مرد یا یک شهر می‌تواند تا لب مرگ برود و زنده برگردد...

موکب حضرت جعفر طیار نخستین موکب ایرانی‌ها برای اردنی‌ها است.‌ پشت مرز طریبیل این موکب برای راننده‌های سبک و سنگین معطل در صف خروج از عراق به اردن چای و قهوه دم می‌‌کند. به حاج غدیر گفتم: کمش آن است که شده برای یک بار با یک ایرانی هم‌کلام می‌شوند و تبلیغات منفی را خنثا می‌کنیم...

آدمی که با تطبیع کشف حجاب کنار می‌آید دلیلی ندارد که با تطبیع غصب قدس کنار نیاید؛ مستضعف، مستضعف است؛ مستکبر، مستکبر است...

این روزها به یاد شهید مهدی زین‌الدینم. در خاطراتش شنیده بودم که هم‌آن سال‌های جنگ هشت ساله با رزمنده‌های عراقی از دل هور تا زیارت عتبات در عمق عراق رسیده بود. اکنون که می‌پرسند از مرز عراق در عمق اردن چه طور به کرانه‌‌ی باختری و عتبه‌ی قدس می‌روید پی نسل تازه‌ی مهدی زین‌الدینم...

سپارش بیرق سرخ حضرت چاووش از موج اول حرکت طوفان بلاحدود به طرف صفر مرز ایران و عراق در خسروی به موج دوم حرکت به طرف صفر مرز عراق و اردن در طریبیل، در مسجد امام علی بن ابی‌طالب بغ‌داد...

هن‌گامی که تشیع صهیونی داریم انتظار دارید منبری صهیونی و مداح صهیونی نداشته باشیم؟ داریم...

پرونده‌ی طریبیل در مدرسه‌ی وتر تکرار آموخته‌ی پرونده‌ی رأس‌البیشه است؛ روی هم‌آن زیرساخت: بیاده...

دی‌شب کف مسجد شیعه‌ی محله‌ی راهبه خاتون اعظمیه در محاصره‌ی مسجدهای اهل سنت، حنجره و مناره‌مان با کسانی در حمایت از فلسطین و غزه هم‌صدا بود که جای گلوله‌ی برخی‌شان هنوز بر دیوارهای مسجد دیده می‌شود. مسجد اقصا در بیت اسلامی مانند بیاده‌ی اربعین در بیت شیعی التیام هر زخمی است...

امت اسرائیل به زبان فارسی...

تا این جای کار تمرکز ما در بیاده بر سیاه‌رگ‌های موسم اربعین و منتها به کربلاء بوده است. گام بعد تمشیت سرخ‌رگ‌هایی است که از عصر اربعین کربلاء تا صبح معراج قدس می‌رود؛ شریان‌های سرخ بیاده...