امتداد حرکت طوفان بلاحدود از غرب عراق به جنوب شام و تکرار تجربه‌ی طریبیل چه گونه است؟ حضور نرم در مرز سوریه و اردن در درعا و حضور سخت پای ارتفاعات اشغالی جولان؛ خیمه زدن سوری‌ها و دیگر نیروهای امت آن جا و دعوت برای دست دادن اردنی‌ها، عشائر و فلسطینی‌تبارها، از آن سو به آن‌ها...

هم‌آن وقت دو دسته بودیم که برخی قطع صدور نفت عراق به اردن به دست حاضران در طریبیل را اشتباه می‌دانستند و دیگرانی که با فرض اردن به عنوان عقبه‌ی اسرائیل، از آن دفاع می‌کردند. پس از فرمان حضرت ره‌بر به قطع نفت اسرائیل به گمانم تکلیف کار در محور طریبیل و حتا باکو به جیحان روشن است...

می‌خواهیم با اسرائیل بجنگیم؟ و پامان به عراق و سوریه و لبنان نمی‌رسد. دوسوم نفت اسرائیل و ارتش آن را دولت طاغوت باکو تأمین می‌کند. برویم پشت رود ارس خیمه بزنیم که صدور نفت امت به دش‌من خونی امت متوقف شود، و اگر نشد دست‌های آذری امت خط لوله‌ی باکو به جیحان را قطع کنند...

ایده‌ی جاده در برابر لوله برای قطع صدور نفت امت به اسرائیل بسی سرراست است. حرف جریان حزب‌الله در ایران با جلوداری جوان‌های آذری با دولت طاغوت آذربای‌جان هم‌این است: لوله‌ی نفت باکو به جیحان را اگر قطع نکنی، جاده‌ی ترابری نخجوان به باکو را قطع خواهیم کرد...

وصل جاده‌ی ترابری نخجوان به باکو برابر قطع لوله‌ی نفت باکو به جیحان؛ جاده برابر لوله...

اگر پاتان به جنوب رود لیطانی در لبنان نمی‌رسد که با اسرائیل بجنگید، دست‌تان به شمال رود ارس در ایران که می‌رسد، که با اسرائیل بجنگید. پشت مرز آذربای‌جان کنار پل خداآفرین خیمه بزنید و قطع نفت سوخت جنگنده‌ها و زره‌پوش‌های اسرائیلی در غزه را از طاغوت باکو طلب کنید...

ام‌القری بودن دولا دولا نمی‌شود...

دی‌شب پیش از آن که حسن زیر پل فرودگاه به من برسد عکسش را برایم فرستاده بودند تا با کس دیگری به ناکه‌جا نروم؛ ام‌روز صبح برادر حسن ایستاد تا ایمان پایین آمد و مه را از او تحویل گرفت. مردم‌نهادترین کارها در لبنان در محیط آشوب‌ناک شام با رویه‌های معمول امنی آمیخته است...

دی‌شب پیش از آن که موقعیتم را در خیابان برای سید بفرستم با صاحب آن مغازه بررسیش کردم. ام‌روز موقعیت خانه را برای هادی می‌خواستم بفرستم و جور در نمی‌آمد. سامانه‌ی مکان‌یابی ماه‌واره‌یی این روزها در لبنان گرفتار اخلال‌گرها است و کار نمی‌دهد...

طریبیل تو را می‌خواند...

من از عراق آمده‌ام، عراق از من نمی‌رود. هنوز یک‌ در میان از دستم در می‌رود و با لبنانی‌ها با لهجه‌ی عراقی صحبت می‌کنم، و بر می‌گردم و شامیش می‌کنم...

فرسایشی شدن جنگ در غزه، جنگ‌ فرسایشی ایران و عراق را به یاد آدم می‌آورد؛ جنگی که در جریان است و مردمی که آرام‌آرام زیست روزمره‌ی خود را در کوران آن از نو تعریف می‌کنند و حتا آن را فراموش می‌کنند...