نزاکت عربی مانع است که از خودم بپرسند اما از رفقای هم‌راه می‌پرسند: شیخ از چه پوتین می‌پوشد؟ پاسخ سهلش آن است که سال‌ها است با پوتین به تبلیغ می‌روم و نعلین، کسوت تبلیغ سنت است؛ سختش آن است که پس از شهادت حاج، عهد کرده‌ام لباس رزم را در نیاورم؛ شده به چفیه یا یک زیرپوش استتار...

با سوار کردن رده‌ی حفاظت بر گرده‌ی رده‌ی روایت ممکن است جغرافیایی را گرفت اما، مطمئن، تاریخی نخواهیم نوشت...

این روزها شهید دادن در لبنان عادی است. آن چه برای ما عجیب است تشییع کردن این شهیدان زیر دید و تیر سلاح مستقیم و منحنی‌زن ارتش اسرائیل در شهرها و روستاهای مرزی جنوب لبنان است...

آن شب هر چه از روی تپه‌ی مرزی روی شهرک صهیونی مطله دید کشیدیم، تحرکی در آن ندیدیم، جدای چراغ‌های قرمز سر چهارراه‌ها که برای خیابان‌های برهوت چشمک می‌زد. در این طرف اما یک ماه بعد در روز روشن در روستای یارون شهیدشان را تشییع کردند. جمهور مقاومت در لبنان توازن وحشت را شکسته است...

احیای رسم‌های سکولار کریس‌مس به دست مسلمان‌ها تشبه به کفار است، از درخت کاج تا کلاه نوئل. جشن تولد حضرت مسیح، علی نبینا و آله و علیه السلام، مانند شادباش میلاد هر معصوم دیگر مبارک است؛ مشروط بر آن که به روز درست برسیم، و نه این که از ۲۵ دسامبر تا ۷ ژانویه دهه‌ی وحدت بر پا کنیم...

کریس‌مس در ضاحیه‌ی بیروت رمقی ندارد؛ هر چند یک‌چند محله‌ی ترسا در منطقه است.‌ نان‌وایی سر کوچه ریسه‌ی نوئل کشیده بود اما شباهتی به شلوغی شیرینی‌فروشی‌های شب عید ما نداشت. از دور صدای شلیک می‌آمد؛ نمی‌دانم باز دو نفر حرف‌شان شده است یا به شادباش المیلاد المجید تیر هوایی می‌زنند...

این که مسلمان‌ها حضرت مسیح، علی نبینا و آله و علیه السلام، را به ترساها وا بنهند هم‌آن قدر اشتباه است که شیعه‌ها حضرت محمد، صلی الله علیه و آله، را به سنی‌ها وا بنهند. در ایران مسجد یا تکیه‌یی را نمی‌شناسم که میلاد مسیح را جشن بگیرد و در لبنان دارم می‌گردم و امید دارم که بیابم...

کودک که بودم نیمه‌ی شعبان در مسجد محل جشن می‌گرفتند و به آن‌ها که نام‌شان مهدی بود هدیه می‌دادند؛ و طعم شیرین آن هنوز با من است. به خانم پیام می‌دهم ۲۵ دسامبر یا ۷ ژانویه در خانه جشن کوچک میلاد بگیرد و برای محمد مسیح هم هدیه‌یی بخرد. می‌گوید: تا هفتم صبر می‌کنیم تا خودت برگردی...

ما رأی مردم در انتخابات را مشورت و‌ بیعت می‌دانیم و نه زینت؛ آن‌ها هم که آن را مشروعیت و شرعیت می‌دانند را مشرک می‌دانیم...

مشرک بودن مشکل نیست...

آن مسلمان می‌تواند رأی در انتخابات را منشأ مشروعیت و شرعیت بداند که یا از مصوبه باشد یا از مفوضه، و شیعه‌ی امامیه نه این است و نه آن...

حکومت ولایت می‌خواهد؛ ولایت از اکثریت در نمی‌آید چه رسد به اقلیت...